Austri - 10.02.1898, Blaðsíða 3

m. 4
A D S T R I.
15
Ferðaáœtlun gufuskipa herra 0. Wathnes,
milli
Kaupmannahafnar, Norveg-s, Færeyja og íslands.
1898.
Svo framarlega sem ófyrmjáanleg forföll ekki hindra.
Frá Kaupmannahöfn til íslands.
Janúar. ,'Vaagen1 Marz. ,Vaagen‘ Marz. Apríl. Maí. ^Vaagcn' Júní, Júlí. Ágúst. Septbr. ,Uaayen‘ Oktbr. ,^<jiU‘ Nóvbr. ^giW Desbr. ,’Vaagen,
Kaupmannahöfn 1. marz 20. marz 25. apríl 9. júní 19. júlí 28. ág. 11. okt. 24. nóv. • f-H
Stafangur .... 4. — 23. — 28. — 12. — 22. — 31. •— 0 14. —- 27. — Sh cá
Miörervin .... 29. Th 13. — 23. — 1. sept. 0
FíP.rnyjíir .... 2. maí 0 15. — 25. — 4. 0 0
Berufjörður . . p 9. — 28. —. 4. '0 0 u 17. — 27. — 6. — • r—1 fH 19. — 2. des. fH Sh*
Stöðvarfjörður . .g .« 9. — 28. — 5. — U rt 18. — 28. — 6. — © *o 20. — 2. — ® £
Fáskrúðsfjörður 0 10. — 29. — 6. — '53 18. — 28. — 7. — U “ 21. — 3. —
Reyðarfjörður . 'r-t 3 11. — 30. — 7. ■— . 0 19. -- 29. — 8. ■— í Ec 22. — 4. — © ö rO &
Eskifjörður • ■ B - 12. — 31. — 8. — a 0 20. — 30. — 9. — a a 23. — 4. — a ö
Norðfjörður . . SS •?h 12. — 31. — 8. — s -í. 20. — 30. — 9. — 23. — 4. — S£ CD
Mjóifjörður . . © CZ M 0 12. — 31. — 8. — g 1¥ 20. — 30. — 9. s 23. — 5. — ’t: 'bD
Seyðisfjörður . , '0 S ö 14. — 1. apríl 9. — £ 3 21. — 31. — 10. — a d 24. — 6. — a 03
Vopnafjörður . OQ U 15. — 2. —•• 10. — a 22. — 1. ág. 11. — 0 25. — 7. — 0
fórshöfn .... 15. — 3. — 11. — 22. — 1. — 12. — *O 26. — KO • rH
Húsavík .... 16. — 4. — 12. — 23. — 2. — 13. — a 27. — 8. B
Eyjafjörður . . 17. — 4. — 12. — 24. — 2. — 13. — S-H 27. — 8. —
Frá íslandi til Kaupmannahaftiar.
Eyjafjörður . . 20. marz 7, apríl 15. maí 27. júní 6. ág. 18. sept. í. nóv. 11. des.
Húsavík .... 7. — 16. — 28. — 7. — 19. — 2. — 11. —
Rórshöfn .... 29. 7 19. 3. 12. —
Vopnafjörður . 0 bD 21. — 8. — 17. — 0 fcU 30. — 8. — 20. — 0 bD 4. — 13. — 0 bD
Seyðisfjörður . . 23. — 9. — 18. — 1. júlí 9. — 21. — 0 • rH 5. — 14. — 10
Mjöifjörður . . S^» 23. — 9. — 18. — 1. — 9. — 21. — • 5. — 14. — S^»
Norðfjörður . . 0 23. — 9. — 18. — oD 0 1. 9. 21, — bD 0 5. — 14. — bD O
Eskifjörður . . 24. — 10. — 19. — cá 2. — 10. — 22. — 0 6. — 15. — 0
Reyðarfjörður . U c3 24. — 10. — 19. — Tl 2. _ 11. — 23. — "u 7. — 15. — u
Fáskrúðsfjörður 0 ‘cá 25. — 11. — 20. — 0 •■cá 3. — 12. — 24. — 0 8. — 16. — 0
Stöðvarfjörður . 0 20. 0 3. 12. 24. 0 8. 16. — 0
Berufjörður . . u ,,,,,, 21. — Sh 4. — 13. _ 25. — ^Sh 9. — 17. — U • rH
Færeyiar .... Ph 23. ■ O-i 6. 15. 27. _ & a,
Biörevin .... pa 26. 9 18 1. okt,. 14. w
Stafangur . . . 30. — 16. — 1. júní 11. ‘ 20. — 2. 16. — 23. — •
Kaupmannahöfn 19. — 3. 14. — 22. — 5. — 18. — 30. —
Afgreiðshmienn: í Stafangri: Fred. Wattne,
í Bjorgvin: Skipsmiðill Andreas Nielsen,
I Kaupmannahöfn: Dines Petersen, Rcivnergade 31.
Fróttapistill úr Húnaþingi
dag's. 11, f. m.
Tíðarfarið getur ekki betra verið,
má heita aðjörðsé sífellt alauð í lág-
sveitum. Að pessu leyti lætur mönn-
um lífið. Jpó eru nú framtíðarhorfur-
nar að sumu leyti óvanalega óglæsileg-
ar, og mar’gt sem áhyggjum veldur.
Eru þar verzlunarmálin efst á blaði.
Að pví er pað snertir má heita að
allt sé á sömu bókina lært. pó er
pað nú rangt sem stóð í einu blaði í
haust, að kjötverð væri lægra. hér í
Húnavatnssýslu, en annarsstaðar í Norð-
ursýslunum. pegar pess er gætt, að
allar vörur bóndans falla, en útlenda
varan heldur stígur en fellur og verka-
lýðurinn heldur áfram að bjóða byrg-
inn, og heimta afarkjör, pá parf ekki
mikla skynsemd til að sjá, að land-
búnaðurinn er á leiðinni út í algjörða
eyðileggingn. í ár er pað svo, að af-
urðir fénaðarins eru langt frá pví, að
samsvara uppeldiskostnaðinum, og verði
framhald á slíku, er sjáanlegt hvert
horfir. Ekki sýnist nú pingið okkar
mildð glóra í pað, hvernig ástatt er
fyrir landbóndanum, pví að pað held-
ur enn áfram að hrúga sköttum á
hann, t. d. brúai’gjaldið, sem bóndinn
á að greiða, en aðrar stéttir að kom-
ast hjá.
Annars eru menn almennt hér um
slóðir gramir við síðasta ping. Yal-
týskan er bannfærð af öllum peim,
sem eg heyri minnast á hana, og heyri
eg pó opt á mál manna. Ekki skal
pví samt neituð, að pessi frumvarps
ómynd gæti, ef sérstakur ágætismaður
og föðurlandsvinur skipaði ráðgjafa-
stöðuna — orðið fremur til bóta, en
vonin um, að slíkum manni yrði skipað
í ráðgjafasætið, er fremur völt, og al-
pýðumaðurinn hlœr kulda- og hæðnis-
hlátur, ef einhver fer að telja honum
trú um, að hann megi reiða sig á pá
16
til fleiri pvílíkra voðalegra árauna, og- von og ótti gagntók nú allra
hjörtu.
Madama Heinert var hnígin niður á flak nokkurt við hliðina á
vinkonu sinni, en andlit frú van Beuch var ennpá bleikara og sorg-
bitnara en hún átti að sér.
Á pessu voðalega augnabliki ruddist hár maður og herðabreiður,
liðlega tvítugur, og með glaðværu yfirbragði og snöru augnaráði, í
gegn um mannpröngina, sem vék undan honum.
Á eptir honum kom ungur Ijóshærður sterkbyggður ungur mað-
ur hlaupandi og hélt í stréng er hínn eldri hafði vaflð um sig
miðjan.
Báðir ruddust í einu hendingskasti í gegn um mannpröngina í
fjörunni, er tautaði nöfnin: Tönnes Jansen og Knútur Ellingssen,
nöin, er ströndungar áttu síðar að minnast í ljóðum og hetjusögum,
sem ennpá eru ógleymdar á pví svæði, par sem pessir menn síðar
unnu afreksverk sín.
Menn treystu skipstjóra Ellingsen og hans sterklega fylgdarmanni
vel til góðra framkvæmda, og viku pví viljugír fyrir peim um leið
og peir voru nefndir á nafn.
Áhorfendur voru vissir um að pessi tvö karlmenni mundu reyna
hið ýtrasta til að bjálpa Reinert skipstjóra til að ná landi.
Hinn röski ungi maður hljóp ótrauður, en pó með stillingu á
eptir útsoginu, og steypti sér svo inn undir næstu holskeflu, er reið
að landi, og hvarf hann pegar í brimlöðrinu, en hann kom skjótt
upp aptur bak við ólagið, pangað sem Beinert skipstjóri hafði pá
náð.
Hann vafði strengnum líka utanum Beinert, og svo dróg berserk-
urinn Jansen báða í land.
En pað mátti heldur ekki seinná vera, pvi Beinert skipstjóri
var náfölur, og eptir að hinn hrausti björgunarmaðui hans hafði stutt
hann upp úr fiæðarmálinu, pá hné hann níður á steín dauðpreyttur,
en bandaði öðrum frá pví að stumra yfir sér.
„Bjargið henni — skeytið engu öðru. Frelsið hana!“ mælti hann
og lét aptur augun og hné í ómegin.
13
|>að vortt engin líkindi til pess að skipið pyldi grunnbrotin, og
pví varð hjálpin að koma strax, ef hún ætti að koma að nokkru
gagni.
En hvað átti nú til bragðs að taka?
|>á var enginn björgunarbátur til í Luciuhöfn. og er pað pví
miður ekki ennpá, prátt fyrir pað að höfnin blasir við hafi par sem
mest er umfevð og hættast við skipströndum, og eigi voru par held-
ur flugeldatilfærur, sem ekki var heldur von, pví pá voru pær ekki
fundnar upp.
£ó skammt væri út að skipinu, var pví nær ómögulegt að ná
pangað úr landi.
Ur landi peklctu bæjarmenn skipverja, og á skipinu sáu menn
vandamenn sína nísta hönduin sarnan og taka fytir andlit sér í
örvæntingu yfir peim ógnunttm, er í vændum væru, er skipið liðaðist
í sundur í grunnbrotunum.
Og pcssi ósköp nálguðust nú óðuin, pvi við hvert ólag skalf og
nrötraði skipið, frá siglutoppi niður að kili.
Orvænting og ráðaleysi ditgðu hér eigi.
Ef mannbjörg ætti að verða, pá hlaut hún að koma frá skip-
verjum sjálfum, er sáust úr landi, nú sem fyr, hlýða hinum viturlcgu
ráðstöfunum hins rösklega unga skipstjóra.
Fáum mínútum eptir að skipið hafði höggvið í fyrsta sinni, féllu
siglutrén, sem felldar eikur, fyrir borð með rá og reiða, er allt var
höggvið niður á einni svipstundu. |>etta var pjóðráð, sem frestaði
sundurliðuij skipsins í hrynunni, er stóð mjög í siglutrén og rárnar,
svo skipið hjó miklu voðalegar rneðan pau stóðu.
Urn leið og siglutrén féllu, sást maður, dökkur að yfirlitum, er
auðsjáanlega hafði lengi verið í hitabeltinu, með dökkt hrokkið hár,
— koma útá borðstokkinn, og pekktu allir úr landi að pað var skip-
stjórinn, er fimlega hljóp út eptir hintt fellda siglutré. og nam stað-
ar yzt á pví sem snöggvast og horfði á grunnbrotin milli skips og
lands, og steypti sér svo, með streng bundinn um sig miðjan, í sjó-
inn, og var líf 10 manns undir pví komið, að hann næði í land, svo
hægt væri að bjarga peim sem á skipinu voru.