Austri - 31.08.1899, Blaðsíða 3

X tr s t ft í.
95
m. 24
Fyrir nokkrum árum var eg orðiu
mjög veikluð innvortis af magaveiki
með sárum bringspalaverk, svo að eg
aðeins endrum og sinnum gat gengið
að vinnu. Árangurslaust reyndi eg
ýms allöopatisk og homöopatisk meðul
að lækna ráðum, en svo ,var mér ráð-
lagt að reyna KÍISTA-LÍFS-JELIXÍR
herra Valdimars Petersensí Friðriks-
höfn, og undir eins eptir fyrstu ílösk-
una, sem eg keypti, fann eg, að pað
var meðal, sem atti við minn sjúkdðm.
Síðan hefi eg keypt margar flöskur
og ávalt fundið til bata, og prautir
mínar rénað, i hvert skipti, sem eg
hefi brúkað eiixírinn; en fátækt mín
veldur pví, að eg get ekki ætíð haft
petta ágæta heilsumeðal við hendina.
Samt sem áður er eg orðin talsvert
betri, og er eg viss um, að mér batnar
algjörlega, ef eg held áfram að brúka
petta ágæta meðal.
Eg ræð pví öllum, sem pj óst af
samskonar sjúkdóm til að reyna petta
blessaða meðal.
JSigurbjörg Magnúsdottir.
Yitundarvottar:
Ólafur Jónsson.
Jón Arnfinnsson.
í næstliðin 3x/2 ár hefi eg legið rúra-
fastur og pjáðst af magnleysi í tauga-
kerfinu, svefnleysi, magaveiki og melt-
ingarleysi; hefi eg leitað margra lækna,
en lítið dugað, pangað til eg í desem-
hermánuði síðastliðnum fór að reyna
KÍXA-LÍFS-ELIXÍR herra Valde-
mars Petersens. fegar eg var búinn
með 1 flösku, fékk eg góðan svefn og
matarlyst, og eptir 3 mánuði fór eg að
stíga á fætur, og liefi eg smástyrkzt
pað, að eg er farinn að ganga um.
Eg er nú búinn að brúka 12 flöskur,
og vona, með stöðugri brúkun elixírs-
ins, að komast, til nokkurn veginn
góðrar heilsu framvegis, og ræð eg
pessvegna öllum, sem pjást af sams-
konar sjúkdómi, til að reyna bitter
pennan sem fyrst.
Helgi EiríJcsson.
Við brjóst- og bakverk og fluggigt
hefi eg brukað ýms meðöl, bruna og
blóðkoppa, en allt árangurslaust. Eptir
áeggian annara fór eg pvi að reyna
KINA-LÍFS-ELÍXÍR herra Valde-
mars Petersens í Friðriksböfn, og pegar
áður en eg var búin með fyrstu fiösk-
una, var mér farið að létta og hefir
batinn farið vaxandi, pví lengur sem
eg hefi brúkað pennan afbragðs bitter.
Jómfrú Gcuðrún Einarsdóttir.
í fyrra vetur varð eg veik, og sner-
ist veikin brátt upp í hjartveiki með
parafleiðandi svefnleysi og öðrum ónot-
um; fór eg pví að reyna Kína-lífs-
elexír herra Valdimars Petersens, og
get eg með gleði vottað, að eg hefi
orðið albata af 3 fiöskum af téðum
bitter..
Votumýrí,
Húsfreyja Guðrún Eiríksdóttir.
þá eg var 15 ára gömul fékk eg
ópolandi tannverk, sem pjáði mig meira
eða minna í 17 ár; eg haíði leitað
bæði til allra stórskamta og smá-
skamtalækna, er eg hafði föng á að
ná til, og loks leitaði eg til tveggja
tannlækna; en allt var pað árangurs-
laust. En svo fór eg að brúka Kína-
lífs-elixír pann, er herra Valdimar
Petersen í Friðrikshöfn býr til, og
eptir að eg hafði brúkað 3 glös af
honum, pá hvarf tannveikin, sem eg
hefi nú ekki fundið til i tvö ár. Af
fullri sannfærin^u vil eg pví ráðleggja
serhverjum peim, er pjúist af tannveiki,
að brúka Kína-lífs-elíxír herra Valdi-
mars Petersens.
Hafnarfirði.
Margrét Guðmundsdóttir
yfirsetukona.
Eg undirrituð hefi í mörg ár pjáðst
af móðursýki, kirtlaveiki, og par af
leiðandi taugaveiklun. Eg hefi leitað
til margra lækna án pess að mér
hafi getað batnað. Loksins tók eg
upp á pví að reyna Kína-lífs-elixir
og eptir að eg hafði aðeins brúkað
tvö glös af honum, fann eg til skjóts
bata.
J>verá í Ölfusi 16. sept. 1889.
Ólavía Guðmundsdóttir.
Kina-lifs-elixirinn fæst hjá flestum
kaupmönnum á íslandi.
Til pess að vera viss um, að fá
hinn ekta Kína-lifs-elixír, eru kaup-
endur beðnir að líta vel eptir pví, að
V. P.
F.
standi á flöskunum í grænu lakki, og
eins eptir hinu skrásetta vörumerki á
ílöskumiðann: Kínverji með glas í
hendi, og firmanafnið Valdemar Pet-
ersen, Nyvej 16, Kjöbenhavn.
Mjólknrski ivi iidan
ALFA COLIBÍU
er hin bezta handskilvinda sem til
er, og er brukuð allstaðar par sem
menn eru komnir lengst í smjörgjörð.
Danir brúka hana eingöngu.
Alfa Colibri hefir fengið 450 fyrsta
flokks verðhvn:, og meir en 160,000
eru i brúki af henni út um allan heim.
Kostar með öllu tilheyrandi 150 kr.
Vér höfumfengið fjöldamörg vottorð
frá íslandi, og bera pau öll með sér,
að pessi lilutur sé alveg ómissandi
fyrir landbóndann.
Prófastur Benedikt Kristjánsson á
Greujaðarstað skrifar:
Mjólkurskilvindan Alfa Colibri
hefir um tíina verið notuð á heimili
mínu og reynst mjög vel. Hun gefur
betra og meira smjör og sparar vinnu,
og mun pví að líkindum borga sig á
1—2 árum par sem nokkur talsverð
mjólk er.
Eg tel pví vél pessa mjög parfiega
fyrir hvcrn pann sem hefir efni til að
kaupa hana.
Grenjaðarstað, 19. des. 1898.
B Kristjánsson.
Hinn alkunni og ágæti búmaður,
síra Arnljótur Ólaf'sson á Sauðanesi,
skrifar:
Mér er sönn ánægja að votta, að
skilvindan og strokkurinn A L F A
0 O L I B R I hafa reynst méi ágæt-
léga í alla staði, og pví tel eg hiklaust,
að pessi verkfæri sé hin bezta og
parfasta eign fyrir hvern búandi mann
liér á landi er hefir meðal mjólkurbú
eður stærra, með pví að pau spara
mikið vinnu, drýgja smjörið töluvert
og gjöra pað að góðri og útgengilegri
vöru; pau fyrirgirða að mjólkin skemm-
ist í sumarhitunum af súr og óhreink-
ist í moldarhúsum, með pvi að mjölkin
erpegar sett úr skepnunni í skilvinduna,
og par af leiðir eimiig, að mjólkurílát
vor purfa eigi framar. En pað álít
eg nauðsynlegt, að leiðarvísir á íslenzku
fylgi hverri skilvindu.
Sauðanesi, 11. marz 1899.
Arnljótr Ólafsson.
Mjólkurskilvindan A L F A C O-
L IB R I fæst nú við allar verzlanir
0rum & Wulffs, við Grarns verzlanir,
og hjá kaupmönnunum: Birni Kristj-
ánssyin í Reykjavík, Skúla Thoroddsen
á Isafirði, Kristjáni Gíslasyni á Sanð-
áikrók, Halldóri Gunnlögssyni á
Oddeyri, Stefáni Stefánssyni á Seyðisf.
og Friðrik Möller á Eskifirði.
Engir aðrir en pessir menn, eða peir,
sem einkasalinn síðar kann að fela
pað, hafa levfi til að selja pessar
skilvindur á Islandi. Leiðarvisir á
íslenzku er sendur öllum hreppsnefnd-
um á Islandi.
Yér liöfum einnig stærri skilvindur
sem má knýja með hestafli, vatns- eða
gufuafli; einnig hinn ágæta A L F A
STROKK.
Einkasölu: til íslands hefir
Jakob Gunnlögsson,
Niels Juelsgade 14
Kjöbenhavn K.
Tapazt hefir,
með síðustu ferð strandferðaskipsins
„Hólar“ að norðan frá Kópaskeri og
á Seyðisfjörð, tunnupoki með ull og
annar poki með sængurfötum og fatn-
aði í; annar pokinn merktur: Kristín
Sigurðardóttir, og hinn: |>óra Einars-
dóttir, Passgergods Seydisfjord.
J>eir sem kynnu að verða varir
við poka pessa, eru vinsaralega beðnir
að senda pá með fyrstu skipsferð til
Einars Helgasonar á Yestdalsgerði
við Seyðisfjörð.
Yestdalsgerði, 29. ágúst 1899.
póra Einarsdóltir.
Brúkið
Fineste Skandinavisk
Export Kaffe Surrogat,
hinn ódýrasta og bezta kaffibæti sem
til er í verzlaninni.
F. Hjorth & Co.
Kjöbenhavn K.
96
„Komdu með dálítið af portvíni,“ kallaði Einar út til Ane, sem
tautaði eitthvað um, að öl væri víst nógu gott.
pað gekk stundarkorn í pað fyrir bóndanum að bíta endann af
vindlinum og fleygja honum á ofnplötuna — öskubikarinn sem Einar
rétti honum, forðaðist hann.
Jens Nedergaard var nágranni Einars og leiguliði. Haun var
stjörnmálagarpur og réð par mestu í sókninni; en pareð hann var
landseti prests, pá hafði hann og heimamenn hans nokkrum sinnum
verið við messu hjá Einari.
En nú hafði kona hans átt son, sem pau hjónin helzt vildu láta
nágrannaprestinn, síra Lind, skíra, en pó vildi bóndinn komast hjá
að styggja sóknarprest sinn, pví leigutíminn var úti næsta ár og
hann vildi helzt fá leiguna framlengda, og pví kom hann ekki upp
erindinu fyr en hann hafði reykt vindilinn og tæmt vínstaupið.
„Eg ætlaði að láta skíra drenginn minn,“ sagði bóndi og gaut
hornauga til Einars er sat kyrr og reykti vindil sinn. „.Tá — eg
kom nú hingað eiginlega pess erindis.
„A, svo?“
„Jú, jú — en við erum nú svo vön við hann síra Lind.“
Einar svaraði ekki, en hallaði sér aptur á bak í sófahornið.
„Við pekkjum ekki vel ennpá hugsanir yðar og trúarbrögð."
„f>á ættuð pið að koma i kirkju, Jens Nedergaard, til pess að
kynnast kenningu prestsins yðar.“
„pað er víst og satt, en við Jótar erum nú svo lítð gefnir
fyrir tilbi evtingarnar,“ svaraði bóndi og brosti við.
„|>að lagast vístmeð tímanum. En annars or eg maður kristinn.“
„Já, á já, eg efast nú ekki um pað, — en við getum nú verið
kristnir á svo margan hátt.“
„Eptir Guðs orði er par til aðeins einn vegur.“
„Jú, jú — pví vil eg ekki neita — en Lind pekkjum við, og
svo talaði eg um petta við hann fyrir skömmu.
Einar svaraði ekki, en lagfærði eitthvað lampann
„Og svo er pað nú konan mín, hún vill fyrir hyern mun að hann
Lind skíri krakkann, og kvennfólkið er nú ætíð svo einpykkt í peim
efnum; en svo vildum við biðja prestinn að gjöra svo vel og koma
til okkar að afiokinni skírninni og pyggja einn kaffibolla."
93
En hann hafði valið sér nýjan verkahring og ætlunarverk, hann
ætlaði sér nú að safna hér saman hinura sundruðu sóknarbörnum
sínum, sem fóru til annarar kirkju og höfðu grunsemd á hinum unga
presti sínum, sem hafði sótt um pettafátæka prestakall án pess að
neyðast til pess.
Jótar eru tortryggnir — hvaða erindi átti pessi ríki prestur til
peirra — ? pví peir höfðu brátt séð, að hann hafði miklu meira undir
höndum, en prestakallið gafaf sér. Gat pað átt sér stað, að stjórn-
in hefði sent hann til pess að fá pá á sitt mál, eða ætlaði hann sér
máske að láta pá gefa sér atkvæði sín við næstu kosningar? Nokkur
ógætin orð hans höfðu styrkt pá ætlun peirra..
Djákninn, er var ungur jótskur kennaraskólastúdent, hristi höfuðið
er presturinn var nefndur á nafn, og hann var laundrjúgur yfir pví,
að hann vissi meira en bændurnir um prestinn og höfuðstaðarlífið,
er lá svo langt frá peim.
Örfáir komu til kirkju, en flestir fóru til nágranuaprestsins.
Einar hafði aðeins fáum sinnum haft tækifæri til pess að prédika
fyrir pessum steingjörðu tilheyrendum, er komið höfðu til kirkju af
forvitni. IJeir litu hvor til annars og játuðu að pað væri kraptur
í orðum hins nýja prests, en prátt fyrir pá játnningu komu pó sár-
fáir af peim til kirkju næsta sunnudag.
Einar hafði komið á flesta bæi og býli í prestakallinu, og var
honum alstaðár tekið með jótskri gestrisni. Húsmóðirin purkaði af
borðinu með -svuntunni sinni og hitaði kaffið og sendi eptir bóndanum
útí hlöðuna; fóru peir jafnan undan prestií flæmingi, er hann reyndi
til pess að leiða samtalið frá búskapuum að liinu kirkjulega ástandi
safnaðarins-
Hann hafði á pessum ferðum sínum komið á bóndabæ nokkurn
er lá langt frá prestsetrinu og leit út fyrir að húsbændunum pætti
vænt um heimsókn prestsins, en á endanum var sama vonbrigðin um
að geta dregið heimamenn par að sér.
Nú gekk hann stíg í austur frá kirkjugarðinum með regnið og
hvassviðrið að baki sér, er neyddi hann til að lilaupa við fót.
Prestsetrið lá í litlu dalverpi er hlíf’ði pví fyrir storminum, og
rann lítill lækur framhjá pví. Yatnsmylla lá par við lækinn og
pyrlaði hið gamla tróhjól vatninu svo pað varð straumhart mjög.