Austri - 08.01.1900, Blaðsíða 3

NR. 1
A U S T B I.
varpi til þjóðarinnar bundið sig onn
fastar við „stjórnarbótina.“ l'etta sá
stjörnin og sá að nú var tækiiærið
komið til að ganga enn lengra. Dr.
Yaltýr var nú lát un skrifa ritgjörð
í „Eimreiðina,“ par sem haldið er al-
gjörlega fram skoðan stjórnarinnar og
Dana á gildi stöðuiaganna og hinna
dönsku grnndv&llarlaga fyrir Island.
Yaitýsmenn iýstu pvi nú reyndar yfir,
að peir væru ekki kenningunni sarn-
dóma, og var pað góðra gjalda vert,
ef peir pá hefðu notað pað tækifæri,
sem pá Uauðst, til að gaoga úr pessum
flokki; en pað var síður en svo. _ feir
iétu svo sem pessi kenning kæm.i ekki
„lifandi ögn(!)“ við breytinguuui á
stjórnarskránni, en pað er sama sem
að segja, ao dómsatkvæði, sem bygg-
ist á rammvitlausum forsendum, sé
eða geti verið olveg rétt, og hafa peir
paimig búið til spánýja rökfræði Og j
peir sýndu pað i verkinu á síðasta
pingi, að peim var alvara, pví í efri
deiíd var írumvarpið sampykkt alveg
eins og stjórnin vildi hafa. pað.
petta litla var breytingin á fáum
árajn. Arin 1893 og 94 var sampykkt
af öllum porra pingsins frumvarp sem
veitti íslandi fullkomið sjálfsforræði.
Fjórum árum síðar er svo komið, að
Alpxngi dettur ekki í hug að bera
neitt slíkt frumvarp upp. Nei, pá er
sampykkt í efri deíld irumvarp, sem
hefir hreint og beint mnlimun fslands
i Danmörku í för með sér, og pað er
j’éít með naumindum, að neðri deild
fær fellt málið, og í þetta sinn bjargað
sóma íslands og pví frelsi, sem pað
nýtur. Nú er pá svo komið, að- í
staðinn fyrir sókn í garð Dana, verð-
unr vér nú að verja petta. litla freisi,
sem vér höfum og öll líkindi til, nð
pað fari nú, pvi aðgangurinn frá Dön-
um og Yaltýsliðum er voðalegur. Girein-
arnar dynja í dönskum hægri blöðum.
og íslensku bipðin „ísafold11 og „jýjóð-
viljinn“ sigla trúlega í pví kjöllan.
Deynirit og pésar eru gefrtir út fyrir
danskt /é og látið rigna út urn landið
.ems og skæðadrífa, I>að er von að
alpýða opt láti blekkjast af pessu.
Dn pað er pó vissulega svo enn, Guði
sé lef, að pað er ekki pjóðin í heiid
sinni, sem enn pá er gugnuð, heldur
pingmenn. Sumir sjálfsagt í góðri
trú, en pað verður pví miður ekki
eins sagt um pá alla. Ef nú nokkuð
ætti að geta opnað augun á pessunr
mönrum, pá ætti pað að vera pessar
viðbjóðslegu dönsk-íslensku greinar, og
pví höfumvér álitið oss skylt að skýra
frá aðalinntaki peirra og gangi máls-
ir.R f sambandi við pær, ef ske kynni,
að einhverjir peirra viictu sjá.
Greinarnar í „Eerl. Tid“ eru alveg
á sörnu bókina lærðar og munu marg-
ir álíta að pær séu eptir dr. Yaltý;
par < r líka talsvert hrós um haun sjálf
ar:. Að öðru ieyti sést pað, að grein-
arnar eru náskyldar, pví pað sama
er tekið fram í báðum orðrétt eins og
t. n. m. pað, að pað hafi í rauninni
verið meiri hluti með frumvarpinu í
neðri deild. En að nokkrulevti geng-
ur pessi grein enn lengra í ósómauum
en í „Nationaltidende! J>ar er t. a.
m. sagt, að stjórmn danska hafi „náttúr-
lega“ ekki getað fellt sig við eridur-
skoounarfrumv.
I enda greinarinnar er verið að
beuda dönsku stjórninni á, að ýmsir
sýslumenn séu á móti Yaltýskunni og
muni pví beita sér gegn henni við
kosningar, og verður petfa eigi skilið
öðru vísi en sem tilraun til pess að
rægja pá frá embætti, enda má búast
við pví, að einn og annar ófögnuður
fari nú pegar að stafa af Yaltýskunni.
+
Prófastur Halldór Bjarnarson á
Presthólum hefir nú verið dæmdur í
landsyfirrétti í 200 kr. sekt, eða 60
daga einfalt fangelsi, fyrir meiðingu
á fornvini hans, fórarni bónda Benja-
mínssyui í Efrihólum og 120 kr. fyrir
vinnutap til sama og málskostnað állan
í báðnm réttum. Og svo gefur „Isafold“
pað í skyn. að úr pessu muni fara að
styttast í prestskap prófastsins, er mun
Núpsveitingum góð hngguu fyrir sektir
pær, er yfirrétturinn liefir dæmt pá
í fyrir meiðyrði, er peir létu prenta
hér sérstaklega í prentsmiðjunni, en
aldrei liafa staðið í Austra (einsog
sum sunni. hlöðin segja) sem e i n-
mitt neitaði peim um upp-
t ö k u og sagði peim fyiir, hvernig
fara mundi.
Seyðisfirði, 8. janúar 1900.
Tíðarfarið hefir frá nýári vor-
ið fremnr milt og nokkur ])ýða.
E i s k i a f 1 i enn nokknr hjá peim
semr hafa. beitu, er gefur á sjó.
Alfadans héldu Oldubúar og
Búðareyringar all fjólmennan á prett-
ánda.
Goodtemplar-stúkan „Gefn“
á Yestdalseyri hefir nú fengið sér
ágætt harmonium frá Cornish
verksmiðjunni. og var pað vígt á sunnu-
dagitin á fjöl«óttum stúkufundi, og
eptir fund leikið á hljóðfærið stundar-
korn við fjörugan dans. Síðar mun
verða miklu meira um söng í stúknnni
eptir fundi og pá leikið á hljóðfærið,
og verður pað bezta skemmtun f y r i r
m e ð 1 i m i n a.
F r i ð r i k W a t h n e og frú han s
héldu jóiatré á Dýárskvöld fyrir
börn á Búðareyri. s
J ól a t r é halda flest'i r heldri konur
á Búðareyri og Fjarðaröidu fyrir börn
í peim hlutum bæjarins í bindindis-
húsinu i kvöld.
Víkingur ókominn að norðan enn.
Tiðindi prestafélagsins í hinu
forna Hólastifti.........kr. 0,50
fást á
Prentsm. Þorsteins -J. G. kaptason ar.
Fyrir bornin!
Bamablaðið „Æskan“ er 25 tölu-
blöð um árið auk skrautprentaðs jóla-
blaðs og kostar kr. 1,20 árg.
„Æskan“ flytur fallegar myndir og
fjölbreytt lesmál, fróðlegt og skemmti-
legt.
Nýir kaupendur að III. árg. „Æsk-
unnar“ fá I. og II. árg. blaðsins inn-
hepta fyrir aðeins 1 kr. er greiðist
um leið og blaðið er pantað.
Oll börn, sem farin eru að lesa og
enn hafa eigi gjörzt kaupendur „Æsk-
unnar“, ættu að gjörast pað sem
fyrst.
„Æskuna“ n?á panta hjá:
forsteini J. G. Skaptasyni.
í
Tónljóð.
Islenzkur hátíðasöngur eptir
síra Bjarna þorstei'nsson . . kr. 1,50
Sex sönglög eptir sama ... — 0,76
er til sölu hjá undirrituðum.
Allir peir, sem sönglist iðka og
unna, ættu sem fvrst að kanpa pessi
fögru lög, er merkir útlendir söng-
fræðingar hafa iokið lofsorði á.
Þorsteinn J. G. Skaptason.
Islenzk nmboðsverzlun
kaupir og seiur vörur einungisýynr
kaupnienn.
Jakob Gannlögsson,
Niels Juelsgade 14
Kjöbenhavn K.
Mjog gott
islenzkt smjor
fæst í P 0 n t u n i n n i; kostar aðeins
65 aura pundið ef keypt eru 10 pund
eða meira.
Undertegnede Agent for Islands
Östland, for det kongelige octroje-
rede, almindelige Brandassurance
Compagni,
for Bygninger, Varer, Effecter, Krea-
turer, Hö &c., stiftet 1798 i Kjoben-
havn, modtager Anmeluelser omBrand-
forsikkring; meddeler Oplysninger om
Præmier &c. og udsteder Policer.
Eskifirði í maí 1896.
Carl D. Tulinius.
Horth British
Kopework Company
Kirkcaldy í Skotlandi
búa til:
rússneskar og ítalskar
fiskilinur og íæri,
Manilla og kaðla ur rússneskum hampi
Allt sérlega vel' vandað.
Einka- nmboðsmaðu*
fyri Island og Færeyjar:
Jakob Gunnlögsson
Kjöbeahavn K.
4
lifi iðjulausu og áhyggjuíausu lífi, og hugsaði mest um skemmtanír,
hefði ekki gjört mig ómóttækilegan fyrir öllum upplýsingum. Nú
skíl eg hversvegna móðir mín ætíð var döpur og punglynd, hversvegna
hún hafði viðbjóð h samkvæmum og hversvegna búningur hennaf
ætíð var einfaldur og iátlaus. Faðir minn skopaðist stundum að
klæðuaði hennar, stundum reiddist hann og sagði pá við hana: „pú
lítur út einsog vinnukona.“
Mér gat ekki dulizt pað, að heimilislíf okkar var ekki laust
við ófrið og suEdurlyndi; en eg var aldrei sjónarvottur að peim deilum.
Eg heyrði stundum álengdar föður minn mæla nokkur orð með höst-
ugum og skipandi málrómi, og svo heyrði eg óminn af kvennmansrödd
sem virtist sárbiðja einhvers, og svo hljóðan grát og ekka, annað
heyrði eg ekki, pessar ófriðarhviður hélt eg væru sprottnar af
hinum áköfu, en árangurslausu tilraunum föður míns til pess að fá
möður mína til pess aptur að taka fúslega pátt í glaumi og gleði-
sarnkvæmum; pað hafði hún áður gjört og haft gaman af, en nú
gat faðir minn næstum aldrei fengið hana til að fara með sér á
slika mannfundi, og hún gjörði sér pað pvert um geð að fara að
keiman með honum, og viðbjóður hennar á öllum slíkum skemmtunum
fór alltaf vaxandi. pegar pessar rokur voru afstaðnar, vildi pað
sjaldan til að faoir minn ekki fiýtti sér að kaupa eitthvert fallegt
gimsteinadjásn, sem móðir mín svo fann undir pentudúk sínum, er
hún í næsta siun settist að matborði, en sem hún aldrei bar á sér.
Eitt sirm um hávetur fékk hún sendan frá París fullan kassa af
hinum dýrustu skrautblómum; hún pakkaði föður mínum innilega
gjöfina, en pegar er harm var genginn burtu sá eg að hún ypti
lítið eitt öxlnm, og svipur hennar lýsti ólæknandi örvæntingu, er
hún andvarpandi leit til kimins.
í barnæsku og á fyrstu unglingsárum mínum bar eg mikla virð-
ingu fyrir föður rnínura, en mér pótti ekki noitt vænt um hann. Á
peim tíma pekkti eg hann aðeins frá hans lökustu hlið, peirri sem
sneri að heimilinu, og par átti hann eigiulega aldrei heima. Seinna
er eg hafði náð peim aldri að faðir rninn leyfði mér að fara með
sér í samkvæmi og á mannfundi, varð eg hæði forviða oghugfanginn
af pví að sjá par, að hann var aliur annar maður, en eg hafði
Saga unga inaimsins fátæka.
Eptir
Octave Feuillet.
vfFfdW
Seyðisfirði.
Preatsmiðja porsteins J. G. Skaptasonar.
1900.