Austri - 27.01.1900, Page 3

NR. 3
AUSTBI.
11
TJr bréfi frá Eyjafirði (í desember f. á).
Tíðarfar er einlagt rajög óstillt
og stormasamt, snjór mikill og jarðir
fyrir sauðfé slæmar, með fram regna
storku. — Menn hafa verið r.ð hamast
við fjárhaðanir, og ásetningsmenn
hafa verið að ferðast um. Með meira
móti er búið að gefa sauðfé svona
snemma vetrar, en vonandi er ásetn-
ingurí betralagi, einkum vegna mikils
töðufalls, næstl. sumar. — Hvorki er
fiskiafii né síldarafli hér í firðinum nú
sem stendur, enda ógægftir tíðar.
Yortíðin hefir yfirleitt verið með
langrýrara. móti. “ Heilsufar bærilegt,
engir nafnkenndir dáið.“
Bréfkafli úr Svarvaðardal (í desember s. 1).
Héðan er fremur fátt að frétta, nú
;sem stendur. Heyskapur varð hér í
:sumar með bezta móti, einkum voru
tún vel sprottin og allt purlendi,
jrigningar j voru her að öðru hverju,
en pó mátti heita góð nýting á heyj-
um. Markað héldu fAkureyrar kaup-
menn hér í haust á Jifandi fé, sem
peir keyptu íyrit vörur, og 'tóku í
skuldir, og nmn verðið hafa verið eptir
vænleik fjárins frá 6—14 kr. fyrir
íiverja kind. Alls mun héðan hafa
venð selt til kaupmanna og í pöntun
-rúm 8 hundruð á pessu hausti, og
er pað með fæsta möti, nú í nokkur
ár. Eiskiafii var hér með rýrasta móti,
enda voru opt ógæptir og beituleysi,
svo menn komust ekki á sjó dögum
saman, pað má öhætt segja að pessi
vertíð hefir verið ineð lakasta móti
í mörg ár. — Gamli vetur barði hér
að dyrum með október byrjun prátt
fyrir pað pó menn ættu ekki von á
karli svo suemma, og vai hann hvergi
jkær kominn gestur, pví af houm stóð
kulda gustur. En seint í nóvbr. kom
suðvestan ofsa veður og hláka, og
tók hér nærfellt allan snjó, hvergi
gjörði veður petta skaða svo teljardi
sé, mest vegna pess að jörð var mjög
írosin Hú er aptur kominn talsverður
snjór, og jarðlaust nieð öllu.
Hór í sveit er keypt mikið af dag-
blöðum, en ekki af neinu bladi í hálf
kvisti við „Austra“, og lniupendum
hans fjölgar óðum, sem von er, pví
j hann er langtum fréttamesta hlað
landsins, og frí við deilur blaðamanna,
sem ekki eru kaupandi.
Seyðiafirði, 27. janúar 1900.
TÍÐARPAR er alltaf fremur milt,
en uýlega gerði hér krapasletting, svo
töluvert versnaði um jörð.
FISKIAFLI liefir' svo sem enginn
verið hér síðustu dagana. En menn,
sero nýlega voru hér sunnan úr Reyð-
arfirði, sögðu par allgóðan afla útí
fivðinum á sltelfisk, eu ekki er par
heldur að tala um síld til beitu, frem-
ur en hér, hjá- öllum almeuningi.
B L Y S F Ö R var haldin hér á
Yestdalseyri að kvöldi p. 20. p. m, af
50 manns; voru blysiu mjög góð og
entust vel; búuiugar sumir ágætir.
Var blysförin góð skemmtuu, eigi sfzt
fyrir hina yngri kynslóð, og var
hún jafnrel töluvert sótt utan úr
Seyðisfirði.
GARÐARSFÉLAGIÐ. Nú hefir
herra Yigfús Ólafsson í Ejarðarseli
fyllt eitt íshúss hólíið á hálf'ri priðju
viku með ísi af ístjörn félagsáns, var
íainn keyrður alveg inní hús frá vök-
inni eptir járnhraut.
Fyrir að fylla lrúsið, 40 álnir á
lengd, 15 á breidd, og 8 undir lopt
borgaði félagið Yigfúsi 700 kr., og
er sagt að han = muni hafa staðið sig
allvel við samninginn, pó hann hafi
náttúrlega purft að hafa marga menn,
20—30, í vinuu á hverjum degi pennan
tímann.
JNú er herra Vigfús að aka ís í
ísliúsið á Búðareyri og á hann, að
sögn, að fá fyrir pað 600 kr,, að fylla
pað íshus, sem er töluvert minna en
íshús hólfið suður á mýrunum, en
vegurinn er langnr að aka ísnum frá
tjörninni alla leið útá Búðareyri, svo
tvísýni er nokkur á pví, hvort sá
samningur verður gróðasamur fyrir
liann.
LEIÐRÉTTING: í 2. tbl. p. árg.
fyrstu síðu 2. dálki 15. 1. að ofan
stendur: og fella; á að vera og fælcr,
og í 34, 1, að neðan stendur: og næst
eiga; á að vera og mest eiga.
Sögusöfn Austra
verða send nýjum kaupendum með
fyrstu strandferðum.
Skapti Jósepsson.
Unglingspiltur,
duglegur og reglusamur, getur fengið
vist hjá undirrituðum frá 14. mai
næst komandi.
Seyðisfiroi, 25. jan. 1900.
Friðrik Watiine.
Tiðindi prestafólagsins í hinu
forna Hólastifti.........kr. 0,50
1 cl '_> b í t
Prentsm. f’orsteius J. G. Skaptasonar.
Fyrir bornin!
Bamablaðið „Æskan“ er 25 tölu-
blöð um árið auk skrautprentaðs jóla-
blaðs og kostar kr. 1,20 árg.
„Æskan“ flytur fallegar myndir og :
fjölbreytt lesmál, fróðlcgt og skemmti-
legt.
Nýir kaupendur að III. árg. „Æsk-
unnar“ fá I. og II. árg. blaðsins inn-
liepta fyrir aðeins 1 kr. er greiðist
um leið og blaðið er pantað.
Oll börn, sem farin eru að lesa og
enn hafa eigi gjörzt kaupendur „Æsk-
unnar“, ættu að gjörast pað sem
fyrst.
„Æskuna“ reá panta hjá:
f’orsteini J. G. Skaptasyni.
Brjósntnál úr silfri (víravirki)
hefi rfuudizt; vitja má gegn sanngjörn-
um fundarlaunum og borga a.uglýsingu
pessa.
Vestdalseyri, 25. jan. 1900.
Vigfús Sigurðsson.
Eg undirskrifaður gef kost
á, að panta fyrir menn orgel og piano
frá Vesturheimi mjög hljómfögur og
ágætlega vel vönduð og pó ótrúlega
ódýr eptir gæðum.
Nauðsýnlegar upplýsingar gef eg
hverjum sem vill
Dvemasteini, 12. janúar 1900.
Ealldór Vilhjáimsson
Jorð til söln
og abuðar.
í samráði við ekkjuna Salgerði
Andrésdóttur, á Hallandsparti í Húsa-
vík í Borgarfjarðarhreppi, eiganda
poirrar jarðar (sem er að dýrleika
12 hndr), auglýsi eg undirslmfaður
hér með, sem fjárráðamaður nefndrar
ekkju, ofanskrifaða jörð til sölu, frá
birtingu pessarar auglýsingar, og lausa
til áhúðar nú í næstkomandi far-
dögum.
Lysthafendur semji við undirskrif-
aðan.
Brimbergi, 15. desember 1899.
Sigurður Eiríksson.
Heimsins ódýrustu og vönduðustu
orgel og fortepíanó
fást með verlismiðjuverbi beina leið frá
Cornish & Co., K'ashington,
New Iersey, U. S. A.
Orgel úr hnottré með 5 octövum,
tvöföldu hljóði (122 fjöðrum), 10 hljðð-
j hreytingum, 2 hnéspöðum, með vönd-
uðum orgelstól og sltóla, kostar í umhúð-
um c. 133 krónur. Orgel úr hnot-
tré með sama hljóðmagni kostar hjá
Brödrene Thorkildsen, Norge
minnst ca. 300kr., og enn pá meira
hjá Petersen & Steenstrup. Oll full-
komnari orgel og fortepíanó tiltölu-
lega jafn ódýr og öll með 25 ára á-
byrgð. Flutningskostnaður á orgeli til
Kruipmannahafnar ca. 30 krónur.
Allir væntanlegir kaupendur eiga
að snúa sér til raín, sem sendi verð-
lista með myndum osf. Eg vil biðja
alla sem hafa fengið hljóðfæri frá
Cornish & Co. e.ð gera svo vel að
gefa mér vottorð um, hvernig pau
reynast.
Einkafulltrúi félagsins hér á Jandi.
Þórsteinn Arnljótsson.
Sauðanesi.
12
pvi fyrir nokkrum árum, að pessi gamli skjalaritari, sem faðir minn
og eg höfðum svo opt hæðst að — skyldi verða pað goðasvar, er
segði mér fyrir forJög reín! Eg reyndi af öllu megni til pess að
vænta eigi of mikils, eg hcfi gjört lausa áætlun um efnahag miun
og komizt að peirri niðurstöðu, að pegar öllum skuldum sé kpldð, pá
munum við sytskinin pó eiga eptir um hundrað og tuttugu til hálfs
annars hundraðs púsunda franka. Eg get ekki trúað pví, að svo
lítið verði eigi eptir af öllum eigum okkar, er námu 5 milliðnum.
Hafði eg pá ásett mér að taka par af ein 10 púsund til að freista
gæfunnar með í Ameríku. Af'gangiim ætlaði eg systur minni.
Nú ætla eg ekki að skrifa meira í kvöld. pað er leiðindaverk
að rita um svo sorglegar endui minningar. Og pó finnst mér pað
sefi geðshræringa.r mínar. Vissulega er vinnan heilagt lögmál, er
svo ómerkileg tegund hennar fær friða?' skap vort og gefið oss nokkra
sálarrósemi. Og pó er maðurinn eigi geíinn fyrir vinnu, hann getur
reyndar ekki neitað hinum vissu velgjörðum hennar, sem hann nýtur
dags daglega; en pó er lionum hætt við að taka næsta dag með ó-
geði aptur til starfa. Mér finnst hér í liggja undarleg mótsögn,
einsog vér í vinnunni fáum samtímis auga á hegmngu dómarans og
guðdómseðli hans.
Pimrntudag.
Jegar eg valmaði í morguu fékk eg bréf frá Laupépin gamla.
Hann hauð mér til miðdegisverðar og afsakaði mikið dirfsku sína.
En um fjárhag búsins gat bréfið eigi, og grunaði mig, að sú pögn
væri eigi góðs viti.
Á meðan eg beið eptir miðdegisverðartímanum tók eg systur
mína út ur klaustri pví, er hún var í og gekk með henni um götur
Parísarborgar. Barnið veit ekkert um hinn bágborna efnahg okkar.
Hún liefir í dag haft æði kostnaðarsöm uppátæki. Hún hefir keypt
öll ósköpin af dýrum hönskum, rósrauðan pappír og sætindi handa
leiksystrum sínum, fínt ilmvatn, dýrindis sápu, litla pentla, allt
saman hluti, sem eru nytsamir, en pó eigi jafn-nauðsynlegir sem
miðdegisveiður. Guð gefi að hún aldrei fái að reyna pann sann-
leika.
9
göfga yndisleik, er prautirnar hofðu rekið burt um stund. J>að rar
auðséð að dauðaengillinu hafði pegar breitt vængi sína yfir pessa
friðarásjóuu. Og með deyjandi röddu sagði hún pessi orð við mig
„Vesalings baruið mitt! —-----------J>ú sérð, að eg á skammt eptir
ölifað.---------Gráttu ekki.----------— J>ú hefir ekki skipt pér
mikið af mér, en eg heii líka verið svo vandlynd í langan tíma!--------
— Við sjáumst aptur, Maxime, og pá skulum við talast betur við,
sonur minn — — — Eg get ekki meira!--------------------Minntu föður
pinn á pað, sem hann hefir lofað mér. Og berðu sjálfur karlmann-
lega baráttu lífsins, er nú byrjar fyrir pér, og fyrirgefðu hinum
ístöðulausu!“ Hún mátti nú eigi framar mæla, en allt í einu fékk
hún pó bent hendi sinrii að mér og sagði: „Systir pín!“ — Hin
bláleitu augnalok lukust aptur, og svo opnaði hún augun skjótlega
aptur, breiddi út faðminn. Eg æpti upp yfir mig, faðir mina flýtti
sér inn og tók hinu dauða píslarvotts líkama i fang sér og grét
sáran.
Samkvæmt boði föður míns, er hann sagði væri eptir fyrirskipun
hinnar framliðnu, er við báðir söknuðum svo sáran — lagði eg fáum
vikum síðar upp í utanferð pá, sem hefir varað nær pessum tíma.
Eg hefi nú terið erlendis í heilt ár, og tptir pví sem ungdóms ástríð-
ur mínar sefuðust, hefir ástin til minna nánustu vaknað í hjarta mínu
og mig opt langað til pess að leita svölunar og huggunar á milli
grafar móður minnar og vöggu systur minnar. En faðir minn hafði
fastíkveðið, hvað lengi eg skyldi vera í pessu ferðalagi, og hann
halði eigi vanið okkur á að óhlýðnast sér. Bréf hans voru stutt,
en pó ástúðleg, en ekki bar á nokkurri eptirprá eptir að fá að sjá
mig. En pví hræddari varð eg við að hitta mörg bréf frá föður
mínum, er eg fór í land í Marseille, sem öll báðu mig að hraða sem
mest heimferð minni.
Seiut um kvöld á porranum sá eg aptur steinveggi hallar okkar
maina út yfir hinar snævi pöktu sléttur nágrennisins. Kaldur norðan-
vindar blés í andiit mér. Hrímið fell hægt sem visin blöð ofan af
greinum trjánna ofan í trjáganginn.
J>á er eg kom inn í ballargarðinn sá eg skugga föður míns bregða
fyrir fyrir innan gluggann í hiiium stóra sal, í stofunni, sem aldrei