Austri - 21.04.1900, Blaðsíða 3

NR. 14
AUSTEI.
61
Til verzlunar 0. Wathnes erflngja
á Seyðisfirði
er nýkomið mikið af vörum, par á meðal:
Dowlas frá kr. 0,19 al. Óbl. lérlept frá 0,16 al. Handklæði kf. 0,20.
Borðdúkadregill ágætur á kr. 1,00 a). Bómullartau frá kr. 0,25 al.
Franskt Merinos í svuntur og kjóla tvíbreitt á kr. 1,60. Svart alklæði kr. 3,50 al.
Svart hálfklæði kr. 1,25 al. Bezti JSlormai nærfatnaður. Sportskyrtur,
Mynda-albúm, 8 tegundir, frá kr. 0,85—5,75.
Mjög lítið brúkaðir yfirfrakkar, stórtreyjur, buxur sérstakar og alfatnaíir
fyrirminna enhálfvirði.
Súkkulaði, 5 tegundir frá kr. 0,55—1,00 pr. pd. Melís höggvinn og óhðggridn
á kr. 0,27 pd. Export, bezta tegund, kr. 0,45 pd.
16 handsáputegundir mjög góðar og billegar.
Mörg hundruð reykjarpípur af öllum tegundum.
Epli, ananas, perur o. fl. aldini í dósum. Lax, humrar, sardínur og margar
kjöttegundir niðursoðnar. Ostur og spegipylsa.
Egta franskt cognac kr. 1,20 pr. ptt.
Whisky 2 tegundir, sherry, portvín
og margt fleira.
Allar íslenzkar vörur verða einsog að undanförnu taknar við rerzlanina.
Seyðisfirði í marz 1900,
Jóhaim Yigfússon.
Orleymið ekki ullarverksmiðjunm
ÖLTES ULDV ÁREFABRIK
við Stafangur í Noregi, sem hefir sýnt að hún vinnur fallegustu dúkana og
pó jafnódýrasta, svo sem fataefni og kjólatau sórlega smekkleg, sömuleiði*
rúmteppi, gólfteppi, sjöl og nærfatavaðmál. — Að petta só satt geta peir
borið vitni um sem reynt hafa verksmiðjuna. — Hver fær unnið úr sinni eigin
ull, sendið pví sem allra fyrst ull ykkar til mín e ða einhvers af umboðsmönn-
um mínum, sem eru:
A Oddeyri, hr. kaupmaður J>orv. Davíðsson,
— Yofinafirði — bókhaldari Carl Jóh. Lilliendahl,
— Borgarfirði — skósmiður Jón Lúðvíksson,
— Vestdalseyri — verzlunarm. Hjálmar Sigurðsson,
— Dyrhólum — Friðrik þorsteinsson.
Aaðal-umboðsmaður: Jóh. Kr. Jönsson á Seyðisfirð.
landið ægi girt“ og „Enn er lítil
lands vors saga“; en sérstaklega pótti
oss vel takast lagið: „Yetrarnótt"
eptir Yetterling, var unun að heyra
í pví lagi hina pýðu og hljómfögru
rödd Jóns verzlm. Ólafssonar er söng
1. bassa. Fátt manna var við sam-
sönginn, og mun pað hafa stafað af
pví að veður var slæmt.
Samsöngur verður aptur haldinn
i kvöld.
„V e s t a“, skipstjóri Holm kom
hingað p. 15. sunnan og vestan um
land.
Með skipinu fóru nú út Norðu r-
ljósamennirnir frá Akureyri,
er opt hefir verið getið hór í Austra,
sem er pað eina blað landsins, er
hefir fylgt peim merkilegu rannsókn-
um með eptirtekt. f>eir Adam Paul-
sen voru mjög ánægðir með árangur
fararinnar, sem hefir kostað c. 40,000
kr. og er nokkur von um, að pessum
merkiiegu rannsóknum verði haldið
áfram hér uppi.
Með „Yestu“ komuhingað sýslunefnd-
armennirnir, verzlunarstjóri Óiafur
Davíðssou og Valdimar Magnússon
frá Bakka í Skeggjastaðahreppi, öld-
ungurinj Jakob Hálfdánarson, og
sonur hans /umann, á leið til útlanda,
hingað Benedikt Jónsson frá Auðnum
o.fl.
Með skipinu fór héðan Ólafur Guð-
mundsson frá Hauksstöðum á Jökul-
dal til pess að leita sjer lækninga, og
með houm snikkari Hallgrímur Björns-
son frá Fossvöllum
Héraðsmenn eiga heiður og pökk
skilið fyrir pað, hve hjálpsamir peir
hafa reynst pessnm veika manni,
er peir hafa verið boðnir og búnir til
að veita alla pá hjálp og aðstoð
er peir máttu. Og nú síðast fjdgdu
peir bændurnir, Guðmundur por-
finnsson á Litlasteinsvaði og Asgrím-
ur Guðmundsson áBrekku, hér ofan yfir
með Ólafi og biðu hér fleiri daga
yfir honum kauplaust.
„E g i 11,“ sldpstjóri Endresen,
kom liingað inn með vöruskip kaup-
manns Sig. Johansens í eptirdragi
16. p. m. alfermdur vörum einsog
vant er og með fjölda farpegja. par
á meðal ekkjufrú Elín Eggertsdóttir,
kaupmaður Sig Johannsen fram-
kvæmdarstjóri Gai ðarsfélagsins O. B.
Hermann, kaupm. Guðm. Jónsson frá
Fáskiúðsfirði, Páll Jónsson vegfræð-
ingur, frökenarnar Dahl o. íl.
„Egill“ fór morguninn eptir suður á
Firði.
„Egill“ kom í dag sunnan af Fjörðum.
„A r g o,“ eitt af flutningsskipum
stórkaumanns Thor-E. Tulinius, kom
hingað í fyrra dag í staðin fyrir
„Mjölnir“ á norður ieið og fór héðan
í gær
Með skipinu var garðyrkjunlaður
Baldur Guðjohnsen.
Prestkosning. Síra Geir
Sæmuundsson valinn á Akureyri með
miklum atkvæðamun.
Uppboðsauglýsing.
Miðvikudaginn p, 2. mai n. k. verður
haldið opinbert uppboð að Tröllanesi
írNorðfirði eptir beiðni herra Ólafs
Asgeirssonar. Verður par selt: Mikið
af fræði- og skemmtibókum, bátar,
veiðarfæri, síldarnet og margt fleira,
sem að sjávarútveg lýtur. Búmfatn-
aður (í o: 10 rúm.);Margskonar búsgögn,
inuanhúsmunir, (mubler) smíðatól, kjöt,
smjör, tólg, soðfiskur, harðfiskur og
margt fleira.
Fáist ekki viðunanlegt boð í ofan-
greinda muni, verða peir ekki seldir.
Gjaldfrestur langur og skilmálar mjög
aðgengilegir.
Norðnrði p. 14. apríl 1900.
í umboði sýslumannsins i Suður-
Múlasýslu
Einar Jónsson.
ndirskrifaður kaupir í vor og
sumar mót peningum og vörum:
Tóubelgi góða, mórauða og hvíta
með háu verði.
Kópskinn vel verkuð á 2 kr. hvert
og par yfir
Lambskinn svört og hvít verða einnig
vel borguð.
Oddeyri, 11. apríl 1900.
I. V. Havsteen.
Auglýsing.
Enn á ný verð eg að áminna alla
pá, sem skulda við verzlan O. "Wathnes
erfingja á Beyðarfirði, að bogra skuldir
sínar eða semja við mig um borgun á
peim fyrir 15. júlí mán. næstkomandi,
par jeg að öðrum kosti er neyddur til
að innkalla pær á panu hátt, sem lðg
ákveða, og pá á kostnað hlutaðeigandtf»
Þetta er full alvara.
Búðareyri við Heyðarfj. 1. marz 1900.
Jön Ó. Finnbogason.
50
að hlusta á harmatölur hennar yfir æfi hennar og hið mikla gort
hennar yfir hennar miklu töpuðu auðæfum, silfurborðbúnaði, hús-
búnaði, skarti hennar og glófamergð.
Eg er áreiðanlega kominn hér i góðan skóla til pess að læra
að fyrirlíta pau gæði lifsins, er eg hefi misst, pví bæði með framferði
sínu og samtali gjörir samverufólk mitt par í höllinni allt sitt til
að sannfæra mig um fánýti aúðæfanna. Skal par fyrst telja frú
Aubry, er minnir mann á pessa matháka, er með hinni viðbjóðslegu
græðgi sinni gjöra rnenn væmna við peim dýrindis réttum, er peir
hæla; og svo pessi afgamli öldungur, er deyr parna á milliónum
sínum, jafn punglyndur og Job á hauginum; og enn pessi rómantizka
og á lífsins gæðum ofsadda kona, er mitt í nautn auðæfa sinna
dreymir um hina ímynduðu sæld fátæktarinnar; og loks hin dramb-
láta fröken Marguerite, er ber pessa kórónu fegurðar og auðlegðar,
sem forsjónin hefir gefið henni, sem væri pað hin pyngsta pyrnikóróna,
er hún væri dæmd til að bera.
Lndarlega stúlka! — Eg sé hana næstum pvíá hverjum morgni
er gott er veður ríða framhjá bústað mínum. Svo heilsar hún mér
með að beygja sig alvarlega, og hverfur svo sjónum mínum í hinum
skuggasæla trjágangi. er gengur framhjá hinni gömlu höll. Vanalega
riður gamli Alain spölkorn á eptir henni; en stundum hefir hún
engan fylgdarsvein, on lætur sér nægja með hinn stóra trúa hund
sinn, Mervyn, sem hleypur einsog stórt bjarndýr í pungum pönkum
við hliðina á frökeninni; og pannig ríður hún víðsvegar um sveitina,
og gjörir alstaðar gctt. Hún parf sannarlega engan fjdgdarmann til
verndar sér, pví liún cr pekkt að góðu í hverju koti langar leiðir,
par s*m komu hennar er alstaðar vel fagnoð. Bændurnir kalla
hana blátt áfram „frökenina,“ og álíta bana eina af pessum ágætu
konungsdætrum úr pjóðsögum peirra, hverra yndi, fegurð og töfra-
mátt peir álíta hana eiga.
Eg hefi mikið hugsað um pað punglyndi, er virðist að hvíla
yfir henni, og pá harðnoskju og stærilæti og kulda er stundum liggur
í svip henriar. Eg hefi spurt sjálfau mig að pví, hvort pað gæti
gefist svo mikið fjarstæði í sama manni, eða petta bæri vott um
eyndan óíta, ást og samvizkubit, eða hún byggi yfir einhverjum
47
En frú Laí'oque vildi pó ekki taka á móti pessu kostaboði,
og svo töluðu pau ekki meira um mig. En eg póttist hafa fulltt
ástæðu til að vera mjög óánægður með álit frú Laroque á ráðsmanns-
hæfileikum mínum, pó hún að öðru leyti dáðist að mér. En álit
héraðsstjórans á mér lét eg mér liggja í léttn rúmi.
En til allrar liamiugju vildi svo vel til, að eg átti daginn
eptir að endurnýja leigusamninginn á stórri jörð. Leiguliði var
slægur ganrall bóndi, sem mér pó heppnaðist að ná tökum á með
lagalegu orðagjálfri og íbyggni. fegar við höfðum samið um leigu-
málann lagði bóndinn pegjandi prjá peninga stranga með gullpening-
um i á borðið. Og pó eg vissi reyndar ekki hvað petta ætti að pýða,
pá varaðist eg samt að láta nokkra undruu í ljósi yfir pvf, pó það
eigi gæti komið hyggingarbréfinu við. Á meðau eg taldi gullpening-
ana, varð eg pess var, að petta var festarfé, sem pað lítur út fyrir
að hændur greiði jarðeiganda í hvert skipti og byggingarbréf þeirra
er endurnýjað. Mér hafði ekki dottið í hug að krefjast þessara
aukatekja, par eð eg hafði hvergi séð þeirra getið í hinum fyrri
leigusamningum formanns míns, sem eg hafði mér tií hliðsjónar.
Eg dró í svipinn engar ályktanir af pessu, en þegar eg fæfði ftú
Laroque pessa aukagetu, furðaði eg mig á því, að hún varð hissS—
„Hvað er petta?“ sagði hún. Eg skýrði henni nú frá þrí,
hvernig stæði á þessum aukatekjum, en pað leit helzt út fyrir það
að hún skyldi mig ekki — „Er petta venja hér um slóðir?“ spurði
hún.
„Já, frú, í hvert skipti og byggingarbréfið er endurnýjað.“
„Eg held pó að á síðustu þrjátíu árum hafi verið endurnýjuð
yfir tíu byggingarbréf. Hvernig stendur pá á pví að eg skuli
aldrei hafa orðið vör við pessar aukatekjur?11
„Frá pví get eg ekki skýrt yður, frú góð.“
Frú Laroque sat lengi í þungum pönkum og má vera að skuggi
gamla Hivarts hafi borið fyrir hana; svo ypti hún öxlum, leifc svO
á mig, síðan á gullpeningana, og aptur á mig. Loks hné hún áptur í
hægindastólinn, andvarpaði þungan og sagði blátt á fram við mig:
„J>að er gott, pakka yður fyrir“.
Mór þótti vænt um að frú Laroque fór ekki að pakka mér