Austri - 19.06.1900, Blaðsíða 4

NR. 21.
AUSTRI.
78
Til verzlunar 0. Wathnes erflngja
á Seyðisfirði
er nýkomið mikið af vörum, par á meðal:
Dowlas frá kr. 0,19 al. Óbl. lérlept frá 0,16 al. Handklæði kr. 0,20.
Borðdúkadregill ágætur á kr. 1,00 nj. Bómullartau frá kr. 0,25 al.
Pranskt Merinos i svuntur og kjóla tvíbreitt á kr. 1,60. Svart alklæði kr. 3,50 al
Svart hálfklæði kr. 1,25 al. Bezti Normai-nærfatnaður. Sportskyrtur,
Sjalklútar, allar mögulegar tegundir.
Mynda-albúm, 8 tegundir, frá kr. 0,85—5,75.
Mjög lítið brúkaðir yfirfrakkar, stórtreyjur, buxur sérstakar og alfatnaðir
fyrirminna enhálfvirði.
Súkkulaði, 5 tegundir frá kr. 0,55—1,00 pr. pd. Melís höggvinn og óhöggvinn
á kr. 0,27 pd. Export, bezta tegund, kr. 0,45 pd. Kaffi 0,65
16 handsáputegundir mjög góðar og billegar.
Mörg hundruð reykjarpípur af öllum tegundum.
Mjög miklar byrgðir af bollapörum, Diskum, Köunum. Amálaðir diska,
nýjasta og fínasta veggjaprýði. Mjólkurkönnur með glösum o. m. fl,
Epli, ananas, perur o. fl. aldini í dósnm. Lax, humrar, sardínur og margar
kjöttegundir niðursoðnar. Ostur og spegipylsa, og öll nauðsynjavara.
Egta franskt cognac kr. 1,20 pr. ptt.
Whisky 2 tegundir, sherry, portvín
Ekta rom 1,10 pr.pt.— Brennivín.
og margt fleira.
Allar íslenzkar vörur verða einsog að undanförnu teknar við verzlanina.
Seyðisfirði í marz 1900.
■Tóharm Yigfusson.
Sandnes ullarverksmiðja.
—Verðlaunuð í Skien 1891 og 1 Björgvin 1898. —
Sandnes ullarverksmiðja hefir áunnið sér mest álit um allt Island; og
hversvegna? Einmitt af pví að verksmiðjan vinnur beztu vöruna, og tekur
ull sem borgun fyrir vinnuna, sem er mjög mikill kostur, par eð ull er hið
eina sem bóndinn getur látið nú, i pessu slæma árferði, er peninga er hvergi
að fá.
Engin af hintim verksmiðjunum notar svo mikið af íslenzkri ull einsog
Sardnes ullarverksmiðja; og hversvegna? Yegna pess að hún hefir binar nýj
ustu ullarvinnuvélar.
Sandnes ullarverksmiðja keypti 1899 50,000 pd. af íslenzkri ull til að vinna
úr; og hversvegna? Einmitt sökum pess, að hún, með sínum nýju ullarvinnu-
vélum, vinnur gott, fallegt og ódýrt efni, er hún sendir til allra landa.
fessvegna ættu allir, sem ætla að senda ull sína út i sumar til pess að
láta vinna úr henni og vilja fá gott, fallegt og ódýrt vaðmál, að senda ullina
til Sandnes ullarverksmiðju.
Sendið ullina til mín eða til umboðsmanna minna. Hjá mér og umboðs-
mönnum mínum eru ætíð sýnishorn af vaðmálum fyrirliggjandi, er menn geta
valið eptir.
Sýnishorn og verðlista sendi eg ókeypis til peirra er óska.
Umboðsraenn mínir eru:
Herra Jónas Sigurðsson, Húsavík.
— Jón Jónsson, Oddeyri.
— Guðm. S. Th. Guðmundsson, Siglufirði.
— Pálmi Pétursson, Sjávarborg pr. Sauðárkrók.
— Björn Árnason, pverá pr. Skagaströnd.
— pórarinn Jónsson, Hjaltabakka pr. Blönduós.
— Ólafur Theódórsson, Borðeyri.
— Jóhannes Ólafsson, þingeyri.
— Magnús Finnbogason, Yík.
— Gísli Jóhannesson, Yestmannaeyjura.
— Stefán Stefánsson, Norðíirði.
Séyðisfirði, þann. 25. apríl 1900.
L. J. Imsland.
Aalgaards ullarverksmiðjur
vefa marghreyttari, fastari, og fallegri dúka úr íslenzkri ull en
nokkrar aðrar verksmiðjur í Norvegi.
AALOAABÐS ullarverkssmidjur fengu
PIP"' hæstu verðlaun
(gullmedalíu) á sýningunni í Björgvin r Norvegi 1898 (hinar verk
smiðjurnar aðeins silfur medalíu.)
N 0~R Ð M E N N sjálfir álíta pví Aalgaards ullarverksmiðjur standa lang-
fremstar af öllum sínum verksmiðjum.
Á ISLANDI eru Aalgaards ullarverksmiðjur orðnar lang-útbreiddastar..
AALGAABDS XJ L L AB VEBKSMIDJ V B hafa síðastliðið ár
latið byggja sérstakt vefnaðarhús fyrir íslenzka ull og afgreiða pví
hér eptir alla vefnaðarvöru langtum fljötara en nokkrar aðrar verk
smiðjur hafa gjert hingað til.
VEBDLISTAB sendast ókeypis,
j$ÝNlJ$H.OBN af vefnaðarvörunum er hægt að skoða hjá umboðsmönnu
verksmiðjunnar sem eru:
í Reykjavík herra kaupm. Ben. S. pórarinsson,
á Borðeyri — verzlunartaaður Guðm. Theodorsson,
- Sauðárkrók — verzlunarmaður Pétur Pétursson,
- Akureyri — verzlunarmaður M. B. Blöndal,
- pórshöfn — verzlunarmaður Jón Jónsson,
-Vopnafirði — skraddari Jakob Jónsson,
- Eskifirði úrsmiður Jón Hermannsson,
- Eáskrúðsfirði ljósmyndari Asgr. Vigfússon, Búðum,
-Djúpavog — verzlunarmaður PáJl H. Gislason,
- Hornafirði hreppstjóri pörl. Jónsson, Hólum.
Nýir umboðsmenn á fjærliggjandi stöðvum verða teknir.
Seyðisfirði 1900.
Eyj. Jónsson.
Aðal-umhoðsmaður Aalgaards ullarverksmiðja.
Ábyrgðarmaður og ritstjóri: cand. phrl. Skapti Jósepsson.
Prentsmiðja porsteins J. O. Skaptasonar.
72
Og mér leið pessa stundina, ef satt skal segja, afbragðs vel.
Arbakkarnir, milli hverra báturinn leið áfram, voru paktir
nýslegnu heyi, er fylti loptið með ilmi. Hinir löngu gangar meðal
trjánna í dýragarðinum voru úppljómaðir af geislum morgunsólarinnar
og leið báturinn framhjá peim hvorum af öðrum; púsundir flugna
og fiðrilda flugu döggina af blómunum og fiugu svo suðandi burtu
með nægju sína; andspænis mér sat hinn væni karl Alain og brosti
hýrt til mín við hvert áratak; en við hlið mér sat fröken Marguerite
á hvitum kjól, sem ekki var vani hennar, fögur, blómleg og inndæl
sem nýútsprungin rós, og hristi með annari hendi daggardropana
af knipplingunum á hatti sínum, en hina rétti hún sem tálsiga að
hinum trygga Mervyn, er synti á eptir bitnum. Eg hefði víst eigi
lengi látið dekstra mig til pess að fara á hinum hvrta bát til enda
veraldar.
„J>ér eruð ekki maður forvitinn, er pér ekki spyrjið mig um
pað, hvert við förum,“ sagði hin unga mær við nrig rétt áður en
við komum út úr dýragarðinum um leið og báturinn seig innundir
einn af hinum tíðu brúarbogum á ánni.
„Nei, nei fröken, af pví mér stendur pað alveg á sama.“
„Eg fer með yður inn í ríki drsanna.“
„Mig grunaði pað.“
„Fröken Hélouin, sem er meira gefin fyrir skáldskap en eg,
hefir líklega sagt yður að skemmtiskógar peir sem liggja hér í kring,
éru leyfar af hinum eldgamla Brocélyande skógi, par sem forfeður
vinkonu yðar, fröken Porhoet, hafa verið á dýraveiðum í fyrri daga.
Yið komum nú bróðum inn í pennan skóg, sem hefir að geyma
menjar um goðadýrkun hinna gömlu Kelta. pér getið pví ímyndað
yður að undir hverri eik standi „Drúida,“* og að gullnar kornsigðir
glitri í hverjum sólargeisla. Hér nálægt á afskekktum fögrum stað,
er minnismerki um goðadýrkun pessara ægilegu öldunga, sem við-
kvæmu fólki verður mikið um að sjá. Mér datt í hug að pér munduð
hafa gaman af að draga upp mynd af staðnum, en af pví ekki er
auðratað paugað, hefi eg áformað að vera fylgdarmaður yðar. Eg
*)Svo voru kvennprestar nefndir í hinum gamla keltneska sið.
73
Verð aðeins að biðja yður að láta ekki aðdáun yðar of hátt í
ljós.“
„Já fröken, eg skal ekki verða of hrifinn.“
„Já mér væri pökk á pví.“
„fað er samningur. En hvað nefnið pér petta minni m erki?“
„Eg nefni pað nú einungis steindys, en fornfræðingarnsir kalla pað
„dolmen,“ og, pegar peir hafa meira við, „cromlech.“ Fólk hér í
hring kallar pað „la migourdit1' en eg veit ekki hvað pað nafn
pýðir.“
Við liðum nú hægt áfram á vatninu, á báðar hliðar voru skrúð-
grænir bakkar; við árahljóðið fæídust við og við uxar sem voru par á
beit; peir voru í smávaxnara lagi, flestir svartir og stórhyrndir, peir
gláptu á okkur er við rerum framhjá. Áin breiðkkaði nú og rann í
bugðum eptir dalnum, og voru nú hæðir margar í kring, sumar lyngi
vaxnar, en aðrar paktar lágum fagurgrænum skógviðarrunnum.
Sumstaðar lógu gil á milli hæðanna og mátti par sjá alveg upp til
fjalla. Bó fröken Marguerite ekki pættist hafa mikla tilfinningu
fyrir náttúrufegurð, pá var hún pó altaf viðbúin að benda mér
á allt fagurt og einkennilegt sem fyrir augun bar í landslagi pessu,
sem bæði var straugt og blíðlegt á aðlíta; en hún gætti pess alltaf
að haga orðum sínum sem henrxi fynndist lítið um.
Eg hafði tekið eptir stöðugu suðuhljóði, sem virtíst benda á
að foss væri í nánd, en nú prengdist dalurinn allt í einu og líktist
afskekktu fjallskarði. A vinstri hönd var hór klettaveggur pakinn
mosa, í klettasprungunum og alla leið upp á brúnina höfðu allskonar
tré náð að rótfestast, svo sem eik og furutré, pyrnirunuar og sumstað-
ar vafningsviður, varpaði lim peirra dularfullum skugga á vatnið.
Fyrir framan okkur, nokkur hundruð fet í burtu fossaði óináflúðum,
en hvarf svo allt í einu, og sást fyrst lengra í burtu, í gegnum
vatnsúðan bera við græna hlíð. Til hægri liandar við okkur, beint
á rnóti standklettinum var bakkinn grasi vaxinn, en grundin var
mjó og hallaði ofan að ánni, en skógur fyrir ofan, er leit út einsog
skrautbrydding úr dökkgrænu flaueli.
„Leggðu við!“ skipaði hin unga mær; og meðan Alain batt
bátinn við pílviðar tró utökk hún léttilega upp á grasið og sagði