Austri - 29.06.1900, Síða 3

NR. 22.
A U S T E I.
81
VAAGrEN kom frá útlöndum p. 23.
„ARGO“, eitt af flutningsskipum
stórkaupmanns Thor E Tuliníus kom
p. 24. p. m. með kol til Garðars.
GIJÐM. vagnstj. HAVARÐSSON
er nú kominn suður á Keyðarfjörð til
undirbúnings að aka brúarviðnum upp
Eagradal i sumar. er stórkaupmaður
Thor E. Tuliníns hefir flutt efnið í
brúna á land í Reyðarfirði.
SUMARVEGUItlNN á Fjarðar-
heiði liggur enn mestallur undir gaddi
og á enn iangt til pess ao verða iær,
er sýuir hvílík h e i m s k a pað er að
ætla sér að leggja par a k b r a u t,
svo að nókkru verulegu gagni komi.
til undirskrifaðs:
Bókasafn aljíýðu, 4. ár:
1. tættir úr Islendingasögu, eptir
Boga Th. Melsteð,
með myndum og uppdráttum
1. h. kr. 1,00
2. Lýsing íslands, eptir dr.
J>orv. Thoroddsen, 2. útg.
endurb. með mörgum
ágætum myndum cg nppdr.
innb. kr. 1,50, skrautb. kr. 1,75
Nýjasta barnagullið innb. — 0,80
Stafrofskver -— 0.55
Ennfremur nokkur eintök af fyrri
árg. bókasafnsins.
Seyðisfirði, 19. júní 1900.
í’orsteinn J. G. Skaptason.
Hjá undirskrifaðri geta, á
næsta vetri, ungar stulkur fengið til-
sögn í ýmsum greinum til munns og
handa, sömuleiðis guitarspili. p>ær.
sem vilja sinna pessu, eru vinsamlega
beðnar um að hafa samið við mig fyrir
1. septcmber.
Búðareyri við Reyðarf., 9. júní 1900.
Lára Ólafsdóttir
Islenzk umboðsverzlim
kaupir og selur vörur einungisJyrir
lcaiipmenn.
Jakob Gunnlögsson,
Niels Juelsgade 14
Kjöbenhavn K.
Heimsins vönduðustu og ódýrustu
orgel og fortepíanó
fást meö verksmiðjuveröi beina leið frá
Beethoven Plano & Organ Co.,
og frá Cornish & Co., i {'ashington,
JS\ew lersey, U. S. A.
Orgel úr hnottrö með 5 áttundum
(122 fjöðrum), 13 tónfjölgunum, 2
hnéspöðum, með vönduðum orgelstól
og; skóla, kostar í umbúðum ca. 125
krónur (Orgel með sama hljóðmagni
kostar í bnottréskassa hjá Petersen
& Steenstrup minnst ca. 340 krónur
og lítið eitt minna hjá öðrum orgel-
sölum á Norðnrlöndum). Elutnings-
kostnaður frá Ameríku til Kaúpmanna-
hafnar er frá 26—40 krónur eptir
verði og pyngd orgelsins. Oll full-
komnari orgel og fortepíano tiltölu-
lega jafn ódýr og öll með 25 ára
ábyrgð.
Allir væntanlegir kaupendur eiga
að snúa sér til undirritaðs. Einka-
■fuíltrúi félaganna hér á landi:
Þórsteinn Arnljótsson.
Sauðanesi.
jOrgel-
Harmonium,
íheimasmiðuð, verðlaunuð með heið-
! urspeningi úr s i 1 f r i í Málmey
! 1896 og í Stokkhólmi 1897. Verð
Jfrá 125 kr. 10°/„ afslætti. Yfir
|400 kaupendur hafa lokið lofsorði
á Harmonia vor, og eru margir
| peirra á íslandi. — Við höfum líka
á boðstólum Harmonia frá b e z t u
verksmiðjum i Ameríku. Af
! peim eru ódýrust og bezt Need-
j hams með 2 r ö d d u m og K o p-
ílers með fjórum, í háum
| k a s s a af h n o t u t f é með
istandhyllu og s p e g 1 i á kr.
257,50 au. „netto“. — Biðjið um
verðlista vora með myndum.
Petersen & Steenstrup,
Kjöbenhavn V.
Jarðir til solu.
A. Eyjar á Breiðaíirði,
29,9 hndr. (’/4) úr Flatey. Landskuld
20 pd. af dún.
20,57 — úr Hergilsey. Landskuld
15.67 pd. af dún.
31,56 — úr Hvallátrum. Landskuld
21.67 pd. af dún.
Emburhöfði, 15,8 hndr. Landskuld 26
, pd. af dún.
A eyjajörðum pessum eru miklar og
góðar slægjur (töðugras), og ágæt land-
og fjörubeit sumar og vetur.
Sórstök hlunnindi: A flestum pessum
eyjum er mikil selveiði (uppidráp og
kópaveiði), og sömuleiðis kofnatekja.
Varp og mikil dúntekja er á öllum
eyjunum.
Verstöð og ágætt útræði er í
Oddbj arnarskeri frá Hergilsey
og Elatey.
B. Aðrar jarðir.
451 /2 hndr. (’/2) úr kirkju- og bænda-
eigninni Stóri-Laugardálur
í Tálknafirði.
10-------(x/2) úr Hreggstöðum á
Barðaströnd. Sórstökhlunn-
indi: Viðarreki, útræði og
kópaveiði.
Deildará í Múlahreppi, 24 hndr, Land-
skuld og leig'ir 20 vœttir (í dún,
smjöri og peningum). Sérstök
hlunnindi: Varphólmar og smá-
eyjar með dúntekju og selveiði.
Klettur í Geiradal, 12 hndr. Land-
skuld 2 vættir í fríðú.
A öllurn pessum íjörðum eru mikil
tún og engjar og ágæt fjárbeit, og
sömuleiðis útigangur og fjörubeit á
peim flestum.
Lysthafendur semji við undirritaðan
sem gefur allar frekari upplýsingar.
Sigfús Sveinbjörnsson,
adr.. Reykjavíb.
Ægte Frugtsafter
fra
MARTIN JENSEN
i Kjöbenhavn
anbefales
G aranteret tijberedt af udsögt Erugt.
Alþýðuskólinn
í Reykjavik
veturinn 1900—1901.
Byrjar 1. okt. Kennslutími 6 mánuðir.
1. deild: íslenzka, danska, enska,
reikningur.
2. deild; Sömu námsgreinar ásamt
sögu, landafræði og náttúrusögu. Eræð-
andi fyrirlestur í viku hv’erri.
Kennslukaup 30 kr. fyrir tímal)ilið.
Reykjavík, 13. mai 1900.
Hjálmar Sigurðsson, Bjarni Jónsson,
Einar Gunnarsson.
Ílrúkuð frímerki!
Nokkur púsund af brúkuðum ísl.
frímerkum hef eg til söln, og sel hæat-
bjóðanda.
K o m i ð o g b j ó ð i ð í.
Húsavík 18. mai 1900.
Bjarni Benediktsso •:.
verzlunarmaður.
* “Tottorð.
Eptir að eg í mörg ár hafði pjáðst
af magaveiki og leitað margra lækna
ásetti eg mér fyrir rúmu ári síðan að
reyna hinn heimsfræga Kína-lifs-elixír
frá Valdemar Petersen í Friðrikshöfn,
og eptir að eg hafði brúkað 4 glös aí
honum, fann eg til mikils bata; og við
stöðuga brúkuu pessa ágæta heilsu-
bótameðals hefi eg getað gengið að
allri vinnu, en eg finn pað ámér, að
eg má ekki vera án pessa heilbrigðis-
lyfs, sem heíir gefið mér heilsu mína
aptur.
Kasthvammi pr. Húsavík
í þingeyjarsýslu.
Sigtryggur Kristjánsson.
Kína-lifs-elixirinn fæst hjá flestura
kaupmönnum á íslandi.
Til pess að vera viss um, að fá
hinn ekta Kina-lífs-elixír, eru kaup-
endur heðnir að líta eptir pví, að
V. P.
JF,
standi á flöskunum í grænu lakki, og
eins eptir hinu skrásetta vörumerki á
ilöskumiðanum: Kínverji með glas í
hendi, og firmanafnið Valdemar Pet-
ersen, Erederikshavn Danmark.
78
pað ekkert illa. J>etta var æjög öhyggilega gjörtaf yðar,“ sagðihún,
„mjög óhyggilega! J>að gat vel orðið bani yðar. Og pað bara
vegna hundsins!“
„fér áttuð hundinn“, svaraði eg henni í sama lága málróm sem
hún hafði yrt á mig í. |>að virtist sem henni mislíkuðu orð mín,
hún kippti snögglega að sér hendinni, og sneri sér nú að Mervyn
sem lá og velti sér í grasinu og purkaði sig í sólskininu, hún sló
til hans og fór að snupra hann: „J>ú ert mesti heimskingi og
afleitur klaufi!“ sagði hún.
Eg stóð parna rennvotur seni rakki og vissi varla hvað
eg átti af mér að gjöra, en þá sBeri hin unga stúlka sér aptúr að
mér og sagði í vingjarnlegum máirómi: „Herra Maxime, takið pér
nú bátirm og fiýtið yður að komast heim. Ef pér róið rösklega, pá
hitnar yður. Eg geng með Alain í gegn um skóginn. Sú leið er
styttri." J>essi uppástunga var í alla staði hagkvæm og féllst eg
pví á hana. Eg kvaddi nú, og mér til ánægju fékk eg aptnr að
taka í höndina á húsmóður Mervyns, og stökk siðan í bátinn.
pegar eg var kominn lieim og fór að búa mig, brá mér í brún
við að finna á bálsi mér klútinn, sem mér alveg hafði gleymzt að
skila fröken Marguerite. Hún hefir víst álitið hann glataðan, og eg
vílaði pví ekkert fyrir mér að slá eign minni á hann að launum fyrir
hið vota hreystiverk mitt.
Um kvöldið fór eg upp í h'öllinu; fröken Laroque tók á móti mér
með peim svip er venjulega auðkenmr hana, og lýsir bæði pung-
lyndi, sárum leiðindum og pví að henni standi á sama um allt; stakk
viðmót hennar nú mjög í stúf við gleðibragð pað, fjör og góðlyndi
er hún hafði látið í Ijós fyrri hluta dagsins. Undir borðum að mið-
degisverði, par sem herra Bévellan líka var viðstaddur, talaði hún
um skemmtiferð okkar einsog ekkert sögulegt hefði komið fyrir, hún
skopaðist ofurlítið að fólki sem væri mjög hrifið af náttúrunni, og
endaði á pví að segja frá óliappi Mervyns, pó á pann hátt, að
hún lét roín alls ekbert viðgetið. Ef að pögnhennar mér viðvíkjandi
hefir átt að kenna mér að hafa ekki orð á atviki pessu, pá var pað
pó breinn og beinn ójarfi af frökeninni, parcð mér kom eklci til
hugar að mii nast á pað. En víst cr um pað} að herra Bévellan lét
75
heyrði froken Marguerite kalla: — „Ef pér purfið á hofgyðju að
halda til pess að ekkert vanti í málverk yðar, pá er hún hér“. —
£g leit nú upp. Hún hafði vafið péttu eikarlaufi að enni sér og
stóð nú upprétt á blótborðinu og studdist léttilega við nokkura
fmái ni na; og í peirri hálfbii tu er var par undir hinu pétta laufi trjánna
leit henrar hvíti kjóll út sem væri hann úr marmara gjörður og
augu hennar lýstu töfralega undir eikarblómsveignum. Hún var
rnndæl, og eg held að hún hafi sjálf vitað af pví. Eg starði pegjandi
á hana og kom engu orði upp, en hún hélt pannig áfram: „Ef eg
trufla yður, skal eg strnx fara ofan“ — „Nei, í öllum bænum verið
pér kjrrar.“ — „Flýtið yður pá; og pér getið sett Mervyn líka
á myndina. Hann getur vel verið einn af hinum fornu gallizku
prestum og svo læzt eg vera hofgyðjan." — Og með pvl petta var
lausleg mynd, pá tókst uér furðu vel að ná hinni skáldlegu sýn, er
fyrir mig hafði parna borið. Erökenin var auðsjáanlega mjög for-
vitin eptir að sjá myndina og stökk ofan til mín, og er hún hafði
virt myndina fyrir sér, sagði hún: „Hún hefir tekizt allvel“. Svo
fieygði hún eikarblómsveignum af höfði sér og sagði: „|>ér verðið
pó að játa, að eg er væn við yður“ — Eg játaði pað vera hverju
orði sannara, og hefði jafnvel viljað bætapví við, efeg hefði porað
pað, að hún væri hin inndælasta og að ástleitni hennar færi henni
svo prýðilega í mínum augum og gjörði hana pessa stundina ennpá
elskulegri.
Yið fói'um nú paðan um hinn pétta hrísskóg eptir högginni
braut ofan að ánni. „Aður en við snúum heimleiðis,“ sagði hin
nnga mær við mig, „ætla eg að sýna yður fossinn og um leið
skemmta sjálfri mér. Komdu Mervyn! Komdu hundurinn minn! |>ú
ert allra mesta gersemi!,, — Skömmu eptir komum við ofan á hinn
bratta árbakka beint andspænis ílúðunum í ánni, og fram af peim
féll fossinn ofan í kringlótta dæld, er öllu megin var umgirt af brött-
um brekkum og grasi vöxnum flötum, par sem stórgrýtið stóð víða
upp úr, vökvað úðanum úr fossinum. l>að vatn, sem ekki komst fyrir
í dældinni, rann paðan burt í mörgum smálækjum er lengra burtu
sameinuðu sig í einum árfarvegi.
„Nyagara er fossinn ekki}“ sagði íröken Marguerite og hækkað
£