Austri - 01.09.1900, Blaðsíða 1

Koma út 3lj2blað á mán. eð i
42 arkir minnst til næsta
nýárs-, kostar hér á landi
aðeíns 3 Jcr., erlendis 4 kr.
Qjalddagí 1. júlí.
X. AK.
AMTSBOKASAFNIÐ á Seyðisfirði
er opið á laugardögum frá kl. 4—5 e. m.
Vigilantia.
Munið eptir pví, að Vigilantia tekur
á móti bæði starfandi og ekki starf-
andi meðlimum hringinn í kring um
ísland. Eyðublöð fyrir uppljóstranir
um ólöglega veiði botnverpinga fást
á lyflabúðinni á Seyðisfirði.
Consul I. Y. HAVSTEEN
Oddeyri i OQord
anbefaler sm vel assorterede Handel
til Skibe og Eeisende.
Af öllum ógreiddum skuldum við
verzlan mína á Borgarfirði verður
reiknuð 6°/0 verðupphækkun við næsta
nýár.
Seyðisfirði 15. ágúst 1900.
Þorst. Jónsson.
“Dareð amtsráð Austuramtsins hefir
falið mér umsjón með bólusetn-
ingu á sauðfé í amtinu og útbýtingu
á bóluefninu, vil eg hérmeð biðja
hreppsnefndirnar í peirn hreppum, sem
fárið kemur fyrir í, að útvega sér
mann, er geti komið til mín í haust
og lært að bólusetja, nema í peim
hreppum sem einhverjir eru sem hafa
lært pað hjá mér eða hinum læknun-
um eða dýralækninum. En peir, sem
fengizt hafa við bólusetningar áður,
ættu að láta mig sem fyrst vita, hve
mikið bóluefni peir purfa að fá, og
hvort peir purfa að fá áhöld, svo eg
geti útvegað pau, ef pau, sem eg hef,
skyldu eigi hrökkva.
Vopnafirði, 23. ágúst 1900.
Jón Jónsson,
læknir.
Rangárpólitíkin
og ritstjóri „Bjarka“.
I ritstjórnargrein með fyrirsögninni:
„pingmannaefni Korðmýlinga“ í 33.
tbl. „Bjarka“, notar ritstjórinn tæki-
færið til að víkja að mér nokkrum
miður vingjarnlegum orðum út af grein
minni um Bangárpólitíkina í 27. tbl.
Austra p. á. Eg bjóst nú aldrei við
pví, að Valtýingamálgagnið mundi láta
pessa grein mína hlutlausa, par sem
hún einmitt hreyfði við aðalmergnum
í pólitík pess flokks nú upp á síðkastið,
pað var auðsjáanlegt, að til pess voru
refirnir skornir af hendi Valtýinga á
Bangárfundinum, að koma ár sinni
svo fyrir borð, að hægt væri að strá
pví ryki í augu kjósendanna, að minnsta
kosti fram yfir kjördaginn, að nú sé
komið fullt samræmi á milli flokkanna,
svo að sama sé hverjir kosnir verði.
petta var og er vitanlega hin eina von
sem Valtýingar hafa til að ná kosn-
ingu í pví kjördæmi, sem ætíð hefir
Seyðisfirði, 1. september 1900.
verið peim jafn andstætt sem Norður-
Múlasýsla; og get eg eigi furðað mig
á, pó peim mislíkaði við mig, að eg
skyldi verða til pess, að leiða athygli
manna að pví, hvort Rangárpólitíkin
stefnir, og ef til vill með pví koma í
. veg fyrir, að áform peirra heppnist..
j Eg skal heldur ekki trúa pví tyr en
eg tek á, að kjósendur í Norður-
Múlasýslu, sem eg veit fyrir víst að
eru yfir höfuð alveg andstæðir Val-
týskunni, séu búnir að láta villa sér
svo sjóidr, að peir kjósi nú á pingtvo
hina römmustu Valtýinga, einsog pá
Jóhannes sýslumann og síra Einar í
Hoftegi, hversu fagurlega sem peir
tala um „trygging fjárráðanna“ eða
öntiur pvílík „slagorð“, sem auðvitað
verður sleppt óðara, ef stjórnin eða
fyrirliði peirra anda á móti peim pegar
á ping kemur.
Eg hafði jafnvel búizt við, að ein-
hver af hinum betri mönnum Valtý-
inga mundi koma fram á sjónarsviðið
og reyna til að hrekja með ástæðum
eitthvað af innihaldi greinar minnar,
í stað pess, að nleypa ritstjóranum á
stað, aðeins með ofurlítið af útúrsnún-
ingum og rangfærslum á orðum mín-
um og svo persónulegu hnútukasti til
mín. En petta er ef til vill ekki svo
illa útreiknað. J>að er ætíð hand-
hægra, pegar gild rök brestur, að ræða
um manninn, en málefnið, og að koma
með útúrsnúninga, en röksemdir. Og
af ritstjóranum býst víst enginn við
miklu; til pess er mönnuro sjálfsagt í
of fersku minni stjórnmálagroinar hans
sumarið 1897, pegar „Island“ hans
söng útfararsálm sinn sællar minning-
ar. fó virðist mér, að einhver ofur-
lítil tilraun til að hrekja eitthvað af
greiu minni, mundi hafa hugnazt, að
minnsta kosti suinum af flokksmönnum
ritstjórans, hversu illa sem hún hefði
tekizt, og blaðinu hefði verið minni
vansi að pví, en að pessu hnútukasti
til mín og peirra manna, sem eugan
pátt áttu í greininni.
En pað tekur sig enginn meiri mann
en liann er, og úr prí ritstjórinn hefir
ekki treyst sér lengra en petta, gjöri
eg ráð fyrir, að hann verði að sætta
sig við, að lesendurnir gefi pessari
grein hans sama kenningarorðið, sem
peir gefa flestu, er ,Bjarki‘ flytur peim,
en pað orð er „pvaður“. Bitstjóran-
um er ekki til nokkurs hlutar að reyna
að telja peim, er lesið hafa Austra-
grein mína, trú um, að mér sé nokkuð
illa við pingræði í pess réttu rnynd,
pví að orð inín eru par ljós og ótví-
ræð. fað er pingræðisafskræmið eða
meirihlutaharðstjórnin, er Itangárfund-
urinn vill koma á hjá oss, sem mér
er illa við, og mér er ánægja að pví,
að fullvissa ritstjórann um, að orð mín
um pað efni muou eigi verða með öllu
árangurslaus.
Mig tekur pað eigi sárt, pó rit-
stjórinn kalli mig „einlægan aptur-
haldsmann“. Ef pað er að vera aptur-
haldsmaður, að vera í andstæðinga-
flokki ritstjórans og annara hans nóta,
sem glamra um stjórnarskipun, hluta-
félagsbanka og önnur stórmál, án pess
að hafa sýnt með einu einasta orði,
að peir hafi hinn minnsta snefil af
pekkingu á pví, sem peir,glamra um,
já, pá er eg apturhaldsmaður, og meira
að segja: pá tel eg mér raikinn sóma
að pví nafni. En annars held eg mér
sé óhætt að fullvissa ritstjóranu um
pað, að ef við hefðum báðir staðið
frammi fyrir kjósendum pessa kjör-
dæmis sem framboðar til alpingis, pá
mundi hann hafa fengið ápreifanlega
sönnun fyrir pví, hvorn okkar kjós-
endurnir álíta hæfari til að fást við
landsmál,
Einkunnarorð pau, er ritstjórinn vel-
ur fl Aki peim, sem eg tel mér sóma
að teljast til, ætla eg að leggja undir
almannadóm. En ef ritstjórinn ímynd-
ar sér, að pað verði menn af hans
tegund, sem pess verður auðið að rétta
hina íslenzku pjóð úr pví, sem honum
póknast að kalla „hungurkeng“, og að
til pess purfi eigi annað en að glamra
í ræðum og ritum um breytingar á
öllu, án pess að hafa nokkurt vit á
hverju breyta purfi og livernig, pá er
pað vissulega mísskilningur, sem hon-
nm er bezt að losa sig við sem fyrst.
Um yfirreið mína og Jóns læknis
um sveitirnar til atkvæðasmölunar, er
pað að segja, að Bjarki er svo pekkt-
ur að pví, að henda á lopti slúður-
fregnir, að menn munu ekki leggja
mikið upp úr peirri sögu. En pó hún
hefði sönn verið, pá teldi eg pað engan
ósóma fyrir okkur; slíkt hafa menn
áður gjört, og eg er viss um, að rit-
stjórinn pekkir eins vel og eg dæmi
til pess eigi alis fyrir löngu.
Loks ætla eg að láta ritstjórann
vita pað, að honum er eigi til nokk-
urs að fara optar í persónulegt hnútu-
kast við mig, pvú eg ætla mér eigi
aptur að eyða tíma mínum til að svara
pess háttar. En vilji hann eða aðrir
Yaltýingar ræða með hógværð um inni-
hald Austragreinar minnar, pá er eg
albúinn til pess.
Yopnafirði, 24. ágúst 1900.
Ó, F. Davíðsson.
I 33. tölublaði „Bjarka“ er pess
getið til, að eg muni hafa íhyggju að
gefa kost á mér sem pingmanni hér í
kjördæminu, og hefir „Bjarki“ sjálf-
sagt opt farið með ósannara mál en
petta; en hvað hinum öðrum ummælum
„Bjarka“ viðvíkur, pá mun almenningur
eflaust eiga að skilja pau svo, að eg
sé í tjóðurbandi Ölafs Davíðssonar
verzlunarstjóra hvað snertir skoðanir
mínar á landsmálum, og er pað ekki
nýtt að peir, sem enga sjálfstæða
Vpps'ógn sfrrijltg hundín vi
dramðt. ógild ntma koiQ-
in si til ntstj. fúrtr 1 ekiéð
bcr. Innl. augl 10 ntft,
línan, eða 70 e. hverþuml.
dálks og hálfn dýrara á 1.
síðu.
líR
30
skoðun ’nafa sjálfir, hugsi að fleiri séu
með pví marki brenndir.
Eg get gjarnan getið pess, „Bjarka"
til huggnunar, að skoðanir mínar í
landsmálum ganga í mjög líka stefnu
og skoðanir Ólafs Davíðssonar og
meira aðsegja, pað sem hefir leitt mig
til að gefa lcost á mér sem pingroaroii
í petta sinn, er einmitt petta, p\:
víst óhætt fullyrða að skoðani
Ólafs eru par í miklu meira sara
við vilja flestra kjósenda hér
dæminu eptir pví sem hann ij
til hefir komið fram, en skoða .
sem veslings Bjarki hefir verið ; <
berjast fyrir. En sé pað meinui.;
Bjarka, að pað sé aðallega fyrir áh<'it'
Ólafs Davíðssonar að eg ekki fylli flokk
„stjómarbótamanna, framfara ogjrelsis-
hetjanna.“!! pá get eg vel skotið pví
máli til fjölmargra kjósenda í pessu
kjördæmi, sem hafa pekkt mig nú í
meir en 6 ár og munu eflaust hafa
heyrt pað, að eg hef aldrei verið sro
vonlaus um að íslendingar gætu af
sjálfsdáðum rétt sig úr „sultar-
k e n g n u m,“ svo eg noti petta fagra
orð — að eg hafi getað sannfærzt um
að hið eina sem nú væri að gjöra
væri að leggja árar i bát og feia
ráðgjafanum hvert okkur bæri, jafnvel
pó hann væri Isiendmgur og nyti
hinnar hærri menntunar í Kaupmanna-
höín.
Eg hef pvert á móti haft lifandi
trú og öfluga von — og hef hana enn
— á pví, að landið og pjóðin smám
saman vaxi að menningu og fram-
kvæmdum og innan tíðar komist á pað
stig að geta fengið og hagnýtt sér
alinnlenda stjórn í öllum séimálum
landsins og fullkomið pingræði; en pað
eitt kalla eg pví nafni, pegar stjórnin
víkur sæti undir eins og hún missir
fylgi meiri hluta pingsins; parafleið-
andi get eg ekki hugsað mér neitt
pingræði með ráðgjafa í Kaupmanna
höfn, pó hann mæti á pinginu, sem
vitanlega situr í ríkisráðinu og er
skipaður án tillits til vilja pingsins
( og annað hvort situr æfilangt, eða
; víkur sæti eptir pví sem flokkar skipt-
i ast í ríkisráðinu.
■ Eg hef ennfremui trú á pví, að ef
monn gefi sér tíma til að hugsa um
nytsamar umbætur á atvinnumálum,
samgöngumálum, fátækramálum, heil-
brigðismálum og öðrum slíkum rnábun
sem aðallega snerta hag hins e; ; : a
og heill pjóðfélagsins, en i ,
allskonur leipturflugur, hvac. o
sem pær koma, glepja sér sýn, o < :
að telja pann mestan mann sea. ...• ;
galar um ímyndað frelsi og ua,
níðir niður sér betri menn og viil öL.v.
umsteypa i einu vetfangi, pá megi koma
pessum málum 1 pað horf að mönnum
finnist vel lífvænlegt hér á landi, og að
pær framkvæmdir sem unnar verða í
landinu beri blessunarríka ávexti bæði