Austri - 24.11.1900, Blaðsíða 4

r m. 4i
A U S T R I.
150
Heimsins vönduðustu og ódýrustu
orgel og fortepíanó
fást með verksmiðjuverði beina leið frá
Beethoven Piano & Organ Co.,
og frá Cormsh & Co.. CWashington,
Níííx' Iersey, U. S. A.
Orgel úr hnottré með 5 áttundum
(122 fjöðrum) 13 tónfjölgunum, 2
hnéspöðum, með vönduðnm orgelstól
og skóla, kostar í umbúðum ca. 125
krónur (Orgel með sama hljóðmagni
kostar í hnottréskassa hjá Petersen
& Steenstrup minnst ca. 340 krónur
og lítið eitt minna hjá öðrura orgel-
sölum á Norðurlöndum). Flutnings-
kostnaður frá Apieríku til fvaupmanna-
hafnar er frá 26—40 krónur eptir
verði og pyngd orgelsins. 011 full-
komnari orgel og fortepíano tiltölu-
lega jafn ódýr og öll með 25 ára
ábyrgð.
Allir væntanlegir kaupendur eiga
að snúa sér til undirritaðs. Einka-
fulltrúi félaganna hér á landi:
Þórsteinn Arnljótsson.
Sauðanesi.
Harinoniuin,
heimasmiðuð, verðlaunuð með heið-
urspeningi úr silfri i Málmey
1896 og í Stokkhólmi 1897. Yerð
frá 125 kr. 10°/0 afslætti. Yfir
4 0 0 kaupendur hafa lokið lofsorði
á Harmonia vor, og eru margir
peirra á íslandi. — Yið höfum líka
á boðstólum Harmonia frá b e z t u
verksmiðjum í A m e r í k u. Af
peim eru ódýrust og bezt Need-
hams með 2 röddum og K o p-
lers með fjórum, í háum
kassa af hnotutré með
standhyllu og spegli á kr.
257,50 au. „netto“. — Biðjið um
verðlista vora með myndum.
Petersen & Steenstrup,
Kjöbenhavn Y.
Takið eptir.
Undirritaður, sem vanur er við að
sprengja grjót og vinna allt er að
pví lítur, býður hérmeð peim, sem
kunna að purfa á slíku að halda, að
vinna pau verk. J>að skal tekið frara, að
eg sprengi steina, pó peir standi fast
við hús, án pess að slíkt geti valdið
skaða; einnig sprengi eg úr höfnum
par sem illt er að lenda.
Púður og annað sem að pessu lítur
hefi eg og mun eg fús á að fara all-
langar leiðir, ef nægileg vinna býðst.
Yilji nokkur sinna pessu tilboði,
pá hefi eg áformað að byrja með
porrakomu, ef ástæður leyfa.
Eossi við Seyðisfjörð 16. nóv. 1900
Magnús Sigurðsson._________________
P r j 6 n a v é 1 a r
með innkaups verði,
að viðbættum fhitningskostnaði, má
panta hjá:
Jóh. Kr. Jónssyni
á Seyðisfirði.
Eg hafði í mörg ár pjáðst mjög
af taugaveiklun og slæmri meltingu,
og hafði eg reynt ýms lyf en allt
árangurslaust. En eptir að eg nú
eitt ár hefi brúkað hinn heimsfræga
Kína-lifs-elixír sem herra Yaldimar
Petersen í Eriðrikshöfn býr til, er
mér pað sönn ánægja að geta vottað
pað, að Kína-lífs-elixír er hið bezta
og óbrygðulasta meðal við allri
taugaveiklun og slæmri meltingu, og
eg mun framvegis takaa pennnan
ágæta bitter fram yfir alla aðra
bittera.
Beykjum.
Éósa Stefánsdóttir.
Kína-lifs-elixirinn fæst hjá flestum
kaupmönnum á Islandi.
Til pess að vera viss um, að fá
hinn ekta Kina-lífs-elixír, eru kaup-
endur beðnir að líta eptir pví, að
V. P
F
standi á flöskunum í grænu lakki, og
eins eptir hinu skrásetta vörumerki á
flöskumiðanum: Kínverji með glas í
hendi, og firmanafnið Valdemar Pet-
ersen, Frederikshavn Danmark.
Nýjasta og bezta mjölkurskilviudan
sem er til, er:
„Perfect“,
smíðuð hjá BUEMEISTEK & WAIN, sem er stærst og frægust
verksmiðjan á Norðurlöndum.
„PERI ECT“-SKILYINDAN skilur mjólkina bezt og gefur pví meira
smjör en nokkur önnur skilvinda; hún er sterkust, einbrotnust og ódýrust.
„PEREECT“-SKILVINDAN fékk h æ s t u v e r ð 1 a u n,
„grand prii“,
á heimssýningunni í Parisarborg sumarið 1900.
„PEREECT“-SKELVINDAN nr. 0, sem skilur 150 mjólkurpnnd á
klukkustund, kostar a ð e i n s 110 krónur.
„PERFECT “-SKILVINDAN er nú til sölu hjá:
Herra Erederik Möller á Eáskrúðsfirði.
---Stefáni Steinholt á Seyðisfirði,
---Sigvalda porsteinssyni á Akureyri,
---Gunnari Gunnarssyni í Reykjavík,
Fleiri útsölumenn verða auglýstir síðar.
EINKAÚTS0LU til íslands og Eæreyja hefir:
Jakob Gfunnlögsson.
Kjöbenhavn K.
r
Agætt
danskt
Merkt
erdiiid
SQseQpr
jvurgaríne Margarine ]1a/1 a
fiSSk. í stað smjors. -UvJIXöUji
1 smáum 10—20 pd. öskjum (öskjurnar fá menn ókeypis) hentugt til
heimilisbrúks. Betra og ódýrara en annað Margarine. Fæst innan skamms
f öllum verzlunum á íslandi.
H. Steensens Margarinefabrik,
Vejle.
Ábyrgðarmaður og ritstjóri: cand. phil. Skapti Jósepsson.
Prentsmiðja fiorsteins J. G. Skaptasonar.
132
petta heiðurskvendi, sem pær mæðgur voru áður orðnar óánægðar
með, bað nú um lausn, er var henni fúslega veitt. En pö gaf frú
Laroque af drengskap sínum frökeninni eptirlaun, svo hún færi
ekki á vonarvöl —----------Og hvað segið pér svo, drengur minn! um
allt petta? — -------Er yður meira illt? J>ér eruð svo náfölur.“
En pað stóð svo á pví, að pessar óvæntu fréttir höfðu hrifið
mig svo mjög, að eg var nær hníginn í ómegin.
A morgun leggur herra Laubépin á stað fyrir allar aldir, og
hann kom pví aptur til mín um kvöldið til pess kveðja mig. Yið
vorum fyrst nokkuð pegjandalegir, loks sagði hann: Eg ætla ekki,
vinur minn! að hnýsast í leyndarmál ykkar hér í höllinni; en pyrftuð
pér á vini og einlægum ráðgjafa að halda, pá bið eg yður að leita
til mín.“
Og ég hefði hvergi getað fengið mér heilráðari eða tryggari vin
til pess að trúa fyrir leyndarmáli mínu og til að hugga mig, og pví
sagði eg nú pessu ærverðuga gamalmenni frá öllu pví, sem okkur
fröken Marguerite hafði farið í milli frá pví eg fyr t kom til
hallarinnar og allt fram á pennan dag. Og til pess að sýna honum
sem mesta einlægni, pá hefi eg jafnvel lesið fyrir honum kafla úr
pessari dagbók minni, og að undanteknu leyndarmáli pvi, er eg hafði
komizt að daginn áður í skjalasafni herra Laroque, pá hefi eg
engu leynt fyrir honum.
|>á er eg hafði endað frásögu mina, var auðséð á herra Laubépin
að hann var orðinn mjög áhygg,jufullur yfir sögu minni, og sagði: —
„Eg sé enga ástæðu til pess að leyna yður pví, vinur minn, að
pegar eg réði yður hingað, pá var pað ósk mín og von, að ykkur
fröken Marguerite litist vel hvoru á annað og að ástir mættu takast
með ykkur; og í byrjuninni fór ollt að óskum. |>ið voruð hvort
öðru svo lík að skapsmunum, að pað gat eigi hjá pví farið, að pið
fengjuð ást hvort á öðru. En eg fæ eigi neitað pví, að pessi heit-
strenging yðar í pessum töfraturni kollvarpar með öllu ósk miuni og
von í pessu efni. En eg hlýt líka að segja yður pað, ungi vinur
minn, að pá er pér höfðuð árætt að fleygja yður út úr turninum með
bersýnilegri lífshættu, pá hefði pað átt að nægja til pess að sýna
og sanna óeigingirni yöur; og fyrst pér nú árædduð petta glæfra-
133
stökk, pá var hreinasti óparfi, að bæta peirri heitstrengingu við, að
pér aldrei vilduð eiga petta vesalings stúlkubarn, nema að hér
yrðu pau tákn og stórmerki, er við hvorugir getura búizt við. Eg
verð að bera mér sjálfur pann vitnisburð, að eg er fremur úrræða-
góður maður, en eg verð að játa pað, að eg hvorki get útvegoð
yður tvö huudruð púsund kröna í árstekjur, og heldur ekki svipt
peim frá frú Laroque.
„Gefið pér mér pó eitthvert gott ráð. Eg treysti yður betur
en sjálfum mér; pví verið getur að óttinn fyrir pví að verða ætíð
grunaður um ágirnd vegna fátæktar minnar, hafi haft ofmikil áhrif
á pessa heitstrengingu mína. Segið mér hvort pér viljið ráða mér
til að gleyrna pessum hátíðlega eiði mínum, sem að vísu var unninn
í bráðræði, par hann nú virðist að vera eini tálminn fyrir peirri
gæfu, er pér einu sinni vonuðuð, að veslings vinur yðar yrði að-
njótaudi.
Yið pessi orð mín lét herra Laubépin brýrnar síga og gekk
um gólf í pungum hugsunum nokkrar mínútur; svo nam hann allt í
einu staðar fyrir framan mig, greip í hönd mér og prýsti hana fast
og sagði: — Jú, pér hafis satt að mæla, eg ann yður sem vini mínum.
En pó svo yðar og mitt gamla hjarta springi af harjni, pá ætla eg
mér ekki að víkja af vegi sannleika og réttar. Og pegar er um
æru manns að ræða, pá er ætíð betra að fara heldur lengra en
skemmra, og pegar eiðurinn er eigi hreinn ogbeinn nauðungareiður,
pá á maður annaðhvort ekki að vinna hann, eða pá halda hann í
öllum greinum. |>etta er mitt álit.“
„Og eg er á sömu skoðun og pér. Eg fer með yður héðan í
fyrra málið. “
„Nei, Maxime minn, verið pér hér kyrrir dálítið eon pá. Reynd-
ar trúi eg eigi kraptaverkum, en eg trúi á Guð, og hanu leyfir
sjaldan að við gjöldum dyggða vorra----------Látið aðeins forsjónina
fá dálítið ráðrúm.------— Eg veit vel að pað parf hugrekki til
pess að færa pá fórn, en, sem vin yðar, bið eg yður innilega um að
fylgja ráðum mínum. En hafið pér ekki að mánuði liðnum fengið
skeyti frá mér, pá krefst eg pess eigi, að pér biðið hór lengur.“