Austri - 04.11.1901, Blaðsíða 1

íloma út 3l}iblað á m&n. ■4 *
42 arJcir minnst tii næsia
nýárs\ kostar hér á landt
aðeins 3 kr., erlendis 4 kr.
Gjalddagi 1- júií.
Uppsögm sJcrlfleg bunáiti vi6
áramM. Ogild néma kom-
>n sí tilnistj. fyrir 1. o%%-
‘■er. InhL augl 10 aura
Ihtan, eða 70 a. h#er þntrtl.
dálJcs og hátfu Jhjrma á 1.
nða.
XI. AR
Seyðisfirði, 4. nóvember 1901,
HR. 40
Biðjið ætíð um
Otto Monsteds
d a n s k a smjorlíki,
gem er alveg eins notadrjúgt og bragðgott og smjör.
Yerksmiðjan er bin elzta og stærsta i Danmörkn, og býr til
óefað bina beztu vöru og odýrnstu í samanburði við gæðin.
Fæst hjá kaupmönnum.
Xommissionsforretning.
Yi tillade os höfligst at bringe til
D’Herrer Kjöbmænds Kundskab, at
vi have etableret os som Kommissions
Agenter for Færöerne & Island. Yi
have förste Klasses Forbin-
delser saavel her i Landet sompaa
Continentet for Salg af Jfæröiske og
Islandske Produkter. De Ordres der
maatte blive os betroede, jeffectueres
til laveste Markedspriser.
Til stabile Kjöbmænd gives en kortere
eller længere Kredit.
Dansk Korrespondance.
Ærbödigst
Anderson Brothers,
15 Kobinson Kow
Hull.
t
Stefán Thorarensen,
sýslumaður og baýarfógeti.
Pæddur 4. marz 1825;
dáinn 14. október 1901.
—o-
Stefán Thorarensen var fæddur að
Nesi við Seltjörn; fór hann ungur til
skólanáms í Danmörku, og að afloknu
latínuskólanámi par gekk hann á bá-
skólann og tók par embættispróf 1856.
Yar síðan 2 ár í hinni íslenzku stjórn-
ardeild; fór bingað til íslands með
gufuskipinu „Jóni Sigurðsyni11 1858,
og var veturinn hjá hinum góðkunna
föður sínum, Oddi lyfsala Thorarensen
á Akureyri, Stefánssonar amtmanns.
Sigldi um vorið 1859 til Kaupmauna-
hafnar og fékk pá v< itingu fyrir Eyja-
íjaxðarsýslu. Gekk hann pá að eiga
fröken Oliviu Juby, dóttur bakara-
meistara Jubyí Kaupmannahöfn, hina
beztu og menntuöustu konu. Yarð
peim hjónum 4 barna auðið og lifa 3
peirra: Solveig, gipt verksœiðjueigando
Möller á Jótlandi, Oddur lyfsali á
Akureyri og Jóhann öðalsbóndi í
Kaupangi, en Emma dó 8 ára 1874.
1891, eptir 32 áxa embættispjcnustu,
var Stefáni sýsluxiianni veiít iaxisn í
náð frá embætti.
J>að mátti heita, að Stefán Thorar-
ensen tæki við Eyjafjarðarsýslu sem
goðorði ættmanna sinna, er mestir
höfðingjar höfdu verið par að lang-
feðgatali ættarinxiar og heiðraðir og
virtir að vexðleikum; en pó mun pað
sannmæli, að einkis peirra hafi verið
svo sárt saknað sem sýslumanns og
bæjarfógeta Stefáns Thorarensens.
Hinna fyrri Thoraren^ena saknar pjóðin
sem röggsamlegra yfirvalda, en Stefáns
Thorarensens yngra, sem hms hjart-
kœra og trygga vinar, hins Ijúfa og
mannúðlega yfirvalds, er vildi öllum
vel og eiukis rétti halla, hver sem í
hlut átti. Um hann mátti með sanni
heimfæra hin fögru orð Horatiusar
skálds: „Iuteger vitæ sceierisque purus“
(p. e. grandvar til örða og verka), og
pað munu sýslu- og kaupstaðarbúar
hans sanna með oss.
Litlu eptir að Stefáni Thorarensen
var veitt Eyjafjaiðarsýsla, voru Akur-
eyri veitt bæjarrettindi, og bættist pá
mikið og vandasamt stari á hanu. En
vér allir, sem höfum haft pá ánægju
og heiður, að vera í barjarstjórn kaup-
staðarins með honuœ, munum lúka upp
einurn munrii um pað, að liprari og
tillögubetri bæjaríógeta var eigi Lægt
að óska sér, og á Akureyrarbær mjög
mikið að pakka fyrixnxyndar'stjórn hans,
er kom peim rekspöl á, er síðan hefir
viðhaldizt undir góðri forustu eptir-
manns hans og bæjarfulltxúanna, svo
Akureyxi má nú heita fyrirmyndarbær
að mörgu leyti. En grundvöllurinn til
pess er lagður af Stefáni Tiiorarensen.
Sáttfús maöur var Stefán sýslumaðui
fyx ir sjálian sig og aðra, og eru ótalin
pau mál, er hann sætti milli sýslubúa
sinna, til friðar og einingar fyrir hér-
aðs- og bæjarbúa.
Eptir pví sem dómar hans stóðu sig
vel að cllum jafuaði fyrir hæstarétti,
pá hefir Stefán sýslumaður hlotið að
vera góður lagamaður, enda mun enginn
héraðsbúa hans hafa nokkru sinni ætl-
að honum, að hann hafi dæmt eptir
öðru en sanni og rétti.
í framfaramálum héraðs og bæjar
tók hann mikinn og góðan pátt, og má
t. d. taka, að hann var einn af frum-
stofnendum Giánufélagsins, sparisjóðs
Akureyrar, leikfélags bæjarins o. m. fl.
Stefán Thorarensen var maður vel
að sér í mörgum vísii’dagroinum og
fylgdist mjög vel með tímanum, en
einkum hneigðist hugur hans að guð-
fræði, enda var hann trúmaður mikilh
En pað sem dró mest hjarta og
hugi vina Stefáns Thorarensens, sýslu-
og bæ arbúa að honum, var guðmóður
hans, acdans göfgi, tryggð og hjarta-
gæzka.
Blessuð verði minning Stefáss Thor-
arensens!
Skapti Jósepsson.
J^væði pað, sem hér fer á eptir,
orkti síra Matthias Jochumsson
eptir Stefán sýslumann Thorarensen:
Hví birtir hjá blinds manns rúmi?
liví brosir hér skrúð og rós? —
I>ví hann er nú buvt úr húmi,
sem hrópaði: Meira Ijbs!
En hjá oss er hryggð í ranni,
og hnípin er bæjarpjóð,
pví föður og fyrirmanni
vér flytjum vor hinnstu ljóð.
Nú hvílir sá héraðs-vörður,
sem hataði raup og tál,
af göfugum kostum gjörðar
og gæfur í hug og sál;
Sá lengi vjð líð.a hylli
á lögunum hafði gát,
sem stýrði með vægð og stilli
og stundaði hóf «g mát;
Sem ungur við auðnugengi
um æfinnar liíði stund,
og kalla má lukkan lengi
hann leiddi við tryggva mund.
í hjartanu gull hann geymdi —
pað gullið, sem minnst ber á —
og hann pvi ei heldur gleymdi,
er hamingjan sneri ffá.
Sem hýrustu sortna hagar,
pá hniginn er röðull í sjá,
svo leiðast oss langir dagar,
ef ljósið oss deyr af brá.
En samur í sorg og gleði
hann svaraði orðum peim:
„Hinn sami’ og mér sjönina léði,
hann sór um eg komÍ3t heim.“
J>á horfin var hefð með valdi
og hamingju-vínið praut,
siun Guð sér til viðtals valdi,
en vinirnir gengu braut.
Ef svefnsins var seint að bíða
hans sál móti ljósinu fló,
og hvíldi sem barnið blíða
með brosandi spekt og ró. —
Og loks er pá nótt pín liðin
og ljósið pér apturhlær,
svo flýt pér í eilifa friðinn,
vor faðir og viuur kær!
Svo lútum hins látna rúmi
og lilju pað stráum og rós,
pví hér kom sú rödd í húmi,
sem Lröpaði: Verði Ijós!
„Gamaa er að börnunum,
pegar pau fara að sjá“.
— 0 —
Valtýingar eru farnir að fá sjónina
: aptur, 1. s. g. I sunjar voru peir svo
blindaðir af flokksfylginu, að peir sáu
ekki lengra neíi sínu og álitu pað
litla, sem peir sáu par út fyrir, ein-
tómar skýjaborgir. En nú eru peir
: farnir að sjá og sannfærast, pó peir
| séu auðvitað enn nokkuð nærsýoir.
p>að er nú haft eptir sjálfum höfuð-
paurnum, dr. Vaifý, að hann teljivist,
\ að flokkur sina muni taka heima-
i stjórnartiiboðuni p dm, sem kunni að
koma frá stjóiniani; sjáifur áliti hann
að vísu æskilegra, að vér fengjura
ÍHafnarstjóru fyrst í stað,
eu hitt sé pó heldur til frambúðar, ef
pað fáist. — A, er svo!
J>að er nú petta einkennilega við
suma Valtýinga, að peir vilja heldur
fá Hafnarstjórnina fyrst, geta ómögu-
lega án heunar verið enn um stund,
og pykir mikils í misst, ef við skyld-
um fá heimastjórn strax.
|>eir hafa borið ýmislegt t'yrir sig í
pessu efni. Sálusorgari peirra á ping-
inn, sá hinn dýrðlegi guðsmaður, er
gai fyrsta pingi nýju aldarinnar hina
postuliegu blessun síua, er gott dæmi
pessa. Hann sagði í hittifyrra, áður
j: eu hann var oxðinn algjöilega stað-
'I fastar í Yaltýingatrúnni, að hann
| ætlaði að fylgja peim flokknuin til að
| fá f r i ð. J>að er fallega sagt! Eu
í enn betur komst hann að orði í sumar,
j pegar hann v ‘r spurður að, hversvegna
hann kysi heldur Hafnarstjórn. Af
pví, sagði bann, að Í Jendiugar væru
ekki orðnir svo p r o s k a ð i r, að peir
væru færir um að stjórna sér sjálfir,
og pví líklega betra að biðja pá parna
í Höfn að leiða okkur sér við hönd
enu utn stund.
Undarlegt er nú, að Valtýingar
skuli ekki allir fylgjast að í pessari
föðurlegu umhyggju. Biblían peirra,
Isafold, kveður strax upp úr dagian
eptir að peir í sumar voru búnir að
vinna pennan frækilega sigur peirra á
| pinginu, um að nú sé vaudfarið með
Isigurinn, frumvarpið sé gallagripur, ef
ekki sé vel á haldið, og auðvitað eigi
Valtýingar að verða til pess að heimta
valdið inn í landið, ef pjóðinni sýnist
svo(!!!) Og efri deild segir í ávarpi
sínu til konuugs, að petta, sem peir
hafi sampykkt nú, veiti aðeins stundar-
frið, pvi pjóðin hafi ávallt krafizt og
muni krefjast meira, pangað til valdið
sé að fullu fengið inn í lar.dið. Og
petta sampvkkti sjálfur friðarboðinn.
Vonandi er nú, að flokksmöntmnura
og ísafold takist inuan skarnms að
■sannfæra doktorinn og sálusorgarann
til fulis. Vísindamanninn mun nú