Austri - 23.12.1901, Blaðsíða 3

NR 45
A U S T R I
167
Yeður var hið haKstæðasta, næsturn
losn oa: heldur milt. Hefði hvass-
viðri verið, mundi allur kaupstaðurinn
(Akureyri) hafa brunnið á aðra hvora
hlið frá elds upptökunum, sem voru
í útihúsi voitingamanus Vigfúsar
Sigfússonar. Hafði kviknað par af
lampa hjá gestunum, er voru par
nætursakir. Urðu menn eldsins varir
um kl. 5 um nóttina, en aðalbrennunni
var lokið kl. 9. fó eru enn, er petta
er skrifað, kl. 5 e. m., háir logar úr
rústunum, og má hafa góðar gætur á,
að eldu rinn nái ekki að útbreiðaA
enn. Bæjarstjórn og nokkrir aðrír
horgarar héldu í dag fund til að
ráðstafa hinu húsvilta fólki, var og pá
byrjað á samskotum til peirra, er íyrir
mestum skaða urðu.
Skip strandað. í ofsanorðan-
veðri fyrir nál. bálfum mánuði sleit
upp fiskiskipið „Fram,“ eign Fr. &
M. Kristjánssonar, er lá fram af
Oddeyrinni, og rak upp í sand, en
skemmdist lítið. Bn nú fyrir 2. dögum
gerði aptur norðanrok, og skemmdi
skipið svo mjög, að ekki mun annars
kostur en að rífa pað. Skipið var
ekkí í ábyrgð.
Barnaveikin kom upp á
Stóra-Eyrarlandi í nóvember. Sýktust
3 börn, en ekkert dó. Nú er veikin
um ga.rð tiengin par., Sama veiki
hefir komið upp á tveimur bæjum í
Eyjoíirði. Annars má heilsufar heita
polanlegt.
T í ð a r f ar mjög óstillt að undan-
förnn, optnst nær.
Síldarv art hefir orðið altaf
stöðugt einhverstaðar í firðinum. Síð-
an „Eill“ kom, mun hún borguð hér
nú með 8—10 kr. strokkurinn.
B o r s k a f 1 i dálítill á Eyjafirði,
hafa menn feugíð par að undanförnu,
petta nálægt 1,50 fer, í blut, pfgar
sfld hefir verið til beitu.
sem á 7 hörn. Afeureyrarbúar réttu
Seyðfirðingum svo örláta hjálparhönd
snj'óflóðsvetnrinn, og ættu peir að
muna pað mi.
Samskotum verður veitt móttaka á
skrifstofu Austra og pau send sam-
skotanefr.dinni fyrir norðan, en nöfn
gefenda ásamt upphæð gjafanna jafn-
úðum aunlýst hér í blaðinu. Viljum
vér mælast tjl, að sem flestir leggi
fram sinn slcerf. Stóran eða smáan
eptir hvers eins ástæðum.
\fér teljum víst, að Seyðfirðingar vilji
* taka pátt i samekotum peiro, er
pegar eru stofnuð fyrir norðan, handa
peim, sem fyrir skaðonum urðu.
Meðal peirra, er einn íatækur maður
General-konsúlat
hins argentinska lýðveldis
í Daumörku.
Kaupmannahöfn, þann 25. okt. 1901. .
Til
herra vice-konsúls H. I. Ernst,
riddara af hinni venezuelsku orðu,
„el Busto del Libertador
og riddara af Vasaorðunni, fyrsta flokki.
Seyðisfirði.
1 tilefni af bréíi yðar, herra vice-
konsúll, dagsettu 10. júní p. á., par
sem pér berið fiara beiðni nofekurra
væntanlegra islenzkra útflyténda um
að veitt yrði 2 fulltrúum peira ókeypis
ferð til Argentina, svo að pessum
lulltrúum peirra gæti gefist kostur á
að skoða sig um í landinu — hefir
stjórn hins argentmska lýðveldis með
hréfi dagsettu pann 20. september p.
á. látið mig vita, að hún væri fús til
að kosta ferð pessara 2 fulltrúa á 2.
plássi til Argentína og kosta hvern
i peirra par í landi og borga heiinferð
peirra til íslands. þö verða pessir
fulltrúar að leggja sjálfir út fyrir far-
seðlana, en pá upphæð fá peir pegar
endarborgaða, er peir eru komnir til
Buenos Ayies.
| Aðalinnflutningsstjórinn í Buenos
I Ayres herra Juan A. Alcínalofar að
5 sjá um, að pessum sendimönnum verði
| gefinn kostur á að skoða pau land-
: pláss, er bezt eru löguð fyrir fjár-
I rækt, og að peir skuli fá uppfræðslu
l í öllu pví, er varða kann pá menn,
er ætluðu sér að flytja til landins
og staðfestast par.
J>egar pessir 2 fulltrúar koma til
Kaupmannahafnar, eru peir beðnir
að snúa sér til undirritaðs generals-
konsúls, cr býr á Vestre Boulevard
Kr. 5 II., til að fá par meðmæl-
ingarbréf hans til stjórnarinnar.
Farið frá íslandi til Kaupmannahafn-
ar kostar kr. 100
frá Kaupmaunhöfn. til Ham-
borgar fyrir hvern peirra — 18, 80
frá Hamborg til Buenos
Aires r. m. (90 a.) 787, 50.
fram og aptur fyrir hvorn um
sig.
J>areð ekki er 2. pláss á öllum
skipum Hamborg — Suðurameríku
félagsius, pá væri pað heppilegast, að
fulltrúarnir gætu komið hingað svo
snemma, að peir gætu uáð í skipið
„Corrientes,“ sem fer frá Hamborg
pann 11. jauúar.
En ef pvi verður eigi viðkomið, pá
geta peir líka farið frá Kaupmanna-
höfn til Englands og paðan beina leið,
par sem paðan ganga skip til
Argentma á hálfsmánaðar fresti.
þetta tilkynnist yður hérmeð herra
vícekonsul pénustusamlega, til pess
að pér gjörið svo vel að birta pað
hlutaðeigendum.
Virðingarfyllst-
L. Tegner,
generalkonsúll.
(L. S.)
* *
*
]?essar góðu undirtektir stjórnar
hins argentíska lýðveldis tilkynnsat
hérmeð, sór í lagi peim möunum, er
beðið höfðu herra vicekonsúl H. I.
Ernst að umgangast pessa ókeypis
ferð fulltrúanna við generalkonsúl lýð-
veldisins í Kaupmannahöfn. feir
sem kynnu nú að vilja sækja úm
pessa fulltrúaferð til Argentina, ættu
sem fyrst að senda umsóknarbréf
sín til varakonsúlatsins á Seyðisfirði
með upplýsingu um aldur, stpðu o. s.
frv. og ættu umsækendurnir helzt að
vera liðlegir menn, rúmlega tvítugir
og annai að kunna frönsku, en hinn
að geta fleytt sér í ensku.
Hvað ferðina á. 2. piássi við víkur,
pá skal pess getið, að 2. pláss á
pessum skipum frá Hamborg til
Argentina mun að mat og öllura
pægilegheitum samsvara fyrsta pl:ssi
á gufuskipum „Hins sameinaða guf-
uskipafélags“ hér við laud, en héðan
og til Kaupmannahafnar munu sendi-
menn geta farið á 1- plássi raeð
skipum „O Wathnes eríingja.“ Eu
fvrirfram borgun á fargjaldinu muu
hægt að fá lánaða í Kaupmannahöfa
uppá borguu stjórnarinnar í Argent-
í na.
Seyðisflrði þann 21. desember 1901.
Jöliaim Vigfússon
argentinskur vicekonsúl
settur.
Seyðisfirði,.23. des. 1901.
OÍ'SAVEÐtJK af norðri, með mikiili
sngókomu, gjörði 17. þ. m. Skaðar urðu
þó litlir, fuku aðeins nokkrir bátar hér útj
i iirðinum.
„MJÖLNllt11, skipstjórí Endresen, kom,
hingað frá útlóndum 19. þ. m. Earþegjar
voru: pórarinn kaupm. Oruðmundsson, E,
Erichsen lyfsali, er tekur við lyfjabúóinni
hér, og Hendrik Dahl, Mjölnir lá á Eskí-
firði í ofviðrmu og hleypti þar upp í sand,
til þess að mölva eígi Ixryggju þá, er hann
lá við.
„EGILL“, skipstjóri Houeland. kom að
norðan í gær. Hafði legið við bryggju á
Oddeyri, er ofsaveðrið skall á, og varð að
böggva á landfestar til þess að úomast frá
og var nær kominn þar í land.
KVÖLDSKEMiUTUN, til ágóða fyrir
fátækt fólk her i bæ, hélt kvenuféiagii)
„Kvik“ I'J. þ. m. í bindinúishúsinu. xvq
iitil leikiút voru leikm: „En af Uem skal
giites'1 og „Kongsbænadagskvöldið'1. í
iyrri leiknum iéku: frökenarnar Sigfrid og
Borghild Dahl og stud. art. pörarlnn pór-
arinsson og Marteinn verzlm. Bjarnarsoni
leystu þeir ioikendur allir hiutverk sitt rnikið
vel af hendi, sérstaklega fröken Sigfrid.
síðari leiknum lék Jón verzlm. Olafssou
lipurt og vel Ennfremur voru sýna uoíUílu'
„Tabieau11. Og á miili lét herra .Uárus Tóm-
assou „Grafoion“ sinn Jiljóma.
PÖNTUNAJISTJOKI hér, ’ í stað Jóns 5
Múla, verður frá næsta nyári Jón Stefána-
son „Pilippseyjakappi.“
Til de Döve. En rig Hame, som
er bleven heibredet for Dövhed og
Óresusen ved Hjælp af Dr. Kicholsons
kunstige Trommehinder, har skænket
hans Institut 20,000 Kr., for at xattige
Döve, som ikke kunnekjöbe disse Trom
128
hann hafð’. lokað hurðinni á eptir sér, stóð hann litla stund í myrkri
par til birtuna frá skriðljósi Pierre Grigots lagði í andlit honum
og hann sá hinn prekvaxna uppreisnarmann standa fyrir neðan
stigann.
Pierre starði nokkra stund efandi á hann. Svo brosti hann
ógeðslega.
,.Gott kvöld, herra minn„ sagði hann, og ypti húfunni. ),þér
komil ekki eins opt og sumir aðrir, svo eg pekkti yðnr ekki strax
aptur. G jörið svo vel að ganga upp. Frúin bíður eptir
yður.“
„Er hún einsömnl“ spurði komumaður, og er hann hafði fengið
játandi svar, gekk hann upp stigann, og barði á dyr sem voru
andspænis stiganum.
Hljómfögur rödd bauð honum að ganga inn, O'? svo kom hann
inn í herbegi, er var smekklauslega utbúið, en stærra en við mátti
búast, pví pað lá bæði yfir búðinni og hakherberginu. O'lga furstinna,
sem var parna ein inni, stóð á fætur og rétti komumanni
hendina.
„Komið heilir og sælir kæri Boris minn, mín aðalstoð og
stytta,“ sagði furstimian með blíðubrosi. „Eg vissi pað, að pér
munduð eigi bregðast mér. Og hvernig hefir yður svo gengið
erindið? Fenguð pór aðgöngu miðana“
Dubrowski fletti frá sér kápunni og tók upp nokkra pappírs-
miða, sem hann lagði á borðið. fað var langt borð með péttum
stólaröðum umhverfis, likt pví í Sánki Pálsgötunni par sem furstinu-
an hafði tekið á móti félögum sínum.
„ Já eg hefí fengið aðgöngumiðana, og hljóða peir á pau manna.
nöfn. er pér til tókuð,“ sagði hann. En eg vona, að pér farið
varlega, hœði mín og yðar sjálfrar vegna, kæra furstinna, pví pað
er hæítuspil fyrir foringja í lífverði keisarans, að útvega aðgöngumiða
upp 'á fö’sk nöfn, aðeins til dægnistvttingar,“
Furstinnan skoðaði nákvæmlega hina litlu bréfmiða
og vo.ru peir eins og átti að vera, nndirskrifaðir bæði
af rússneska sendiherranuai og yfirlögreglustjóranum
fraklneska.
125
„Eg sé að pér vitið ekki meira um petta, en svo margt
annað, sem frelsi og líf yðar er pó undir komið,“ sagði Portescue,
„Gjörið nú svo vel að rannsaka pessi tvö skjöl og bera pau nákvæm-
lega saman, og vona eg að sú rannsókn dragi skýluna frá augunv
yðar. Annað skjalið sjáið pér að er lykill að villuletri. En minna
skjalið er frumritið til hraðskeytis, er ritað er með pessu villuletri.
Eg hefi skrifað útlegginguna fyrir neðan, en vil helzt, að pér sjálfir
stafið yður fraro úr villuletrinu,“
Hann breiddi nú út á borðinu eptirrit af villuletnrslyklinum, ef
hann hafði fengið hjá Melton, og frumritið af hraðskeytinu frá Olgu
Palitzin til Serjov, par sem honum var tilkynnt „að Duhrowski væri
grunaður og pví ekki notandi lengur.“
„Eg sé að pér pekkið rithöndina, herra minn.“ sagði Eortescue
rólega, er hann sá að Dubrowski náfölnaði meðan hann var að lesa
útlegginguna.
Kæstu fimm minúturnar, meðan Duhrowski laut yfir horðið og
har nákvæmlega saman hraðskeytið og lykilinn og pýddi pað staf
fyrir staf, var steinpögn í herberginu. Fortescue gekk um gólf
skoðaði útskurðinn á arinhyllunni og fór seinast að skoða almanak
sem hékk á veggnum. J>á heyrði hann stnnið pungan að baki
sér.
„í guðs bænum segið mér, allt“ sagði Dubrowski í hásum
málróm.
Fortescue vissi nú pegar, að aumingi pessi mundi verða
allur á hans valdi og hvarf nú póttasvipurinn af konum og hann
varð vingjarnlegur í viðmóti; með nærgætni, en pó skýrt og skorinort
opnaði hann augu Dubrowski fyrir sannleikanum. Hann hélt engu
leyndu fyrir honum nema pví, að Yolborth væri í lögregluliðinu,
Hann sýndi honum fram á hvernig liann bæði í Wien, í Scheptowka
og í Breslau hefði verið hafður til að greiða fyrir morðráðum Olgu
Palítzin. Og bann sagði honuin frá pví hvernig hann og Laura
með naumindum hefðu frelsast frá morðingjunum í Boulogne, og
lét hann skilja' hvernig stæði á pessum tveimur morðtilraunum, er
gjörðar höfðu verið penna dag.
„Mér skjátlast víst ekki,“ louk liann m li sínu „er eg ímynda mér