Austri - 14.02.1903, Blaðsíða 3

NRí6
a P S T S [
21
Trulofuð
eru liér i bænum: fröken S i g-
frid Dalal Hansen ogverzl.
unarstjóri Sigurbur Jöns-
s o n.
Leirhöfn 17, janúar lgo3.
Tíðarfar hefir verið síðan um miðjan
september mjös; pott. og hefir altaf
mátt beita sumar síðan. Aðeins giörði
hríðarrytjur í ofanverðum nóvember, en
um miðjan pann niinað gjörði hlákur
miklar, svo pann snjó tök alla n upp
og ís at' vötnum öilum, hélzt sú önd- •]
vegistíð fram undir jól, að aldrei kom f
hríð, og albaf var frostlanst, svo vötn ;
eru alauð í miðja jólaföstu. Eu frá |
jólum og til 10. P- n1- var dálítill j
hroðakafii, en pá gjörði hláku, svo
allur snjór er nú a törum.
Heilsufar roanna gott, enda veitir
eigi af pvi sem enginn læknir
er nær en á Húsavík, og lítur út fy'-ir
að enginn af læknaskólakandidötunum
vilii líta í náð sinr.i til okkar.
Erengilega pykir okkur að ping-
maður okkar, Arni próf. Jóbssod, hafa
stutt velferðamál okkar á pingi, um
brúargjörðina á Jökulsá; og eins pótti
niönnum vænt um fyrirspuru hans til
landsböfðingja um Presthólaveitinguna
sælu 3. sept. 1901. Mun Arni próf.
eiea sér endurkosningu vísa, ef hann
býður sig fram aptur. Harðla léttvægt
pykir svar landshöfðingja upp á fyrir.
spurnina um Presrhólaveitinguna, og
er auðséð á öllu að hann vill eigi gefa
l,pp aðalorsökina til pess að síra
Halldóri Bjarnarsyni voru veittir
Presthólar á ný- En eigi var hinn
svo kallaði „Eramfarafiokkur" lengi
að taka undir með landshöfðingja, er
flokksforÍDginn, Guðl. sýslum. Guð
mundsson, fór að réttlæta gjörðir
veitingavaidsins.
Bindiodismábð hefir náð góðri
fótfestu hér í Presthólah) eppi, pví í
Núpasveit, er st. „Norðurljósið11 nr.
64 af I. 0. G. T. með 31 raeðlimi;
hefir hún starfað mer 4 ár,
jpví að hún var stofnuð 11. maiz
1899. En á Austur'Sléttu er
bindindisfélagið „Kvöldstjarnan“, 3
ára gamalt, og er meðlimatala ]>ess
um_ 40.
í fréttapistli er „Norðnrland“ ílytur
úr Presthólahreppi, segir svo:
„Enginn áfengisaia er her í hreppi.
en prátt fyrir pað er pó allmikið
drukkið af vínföngnm; enda er rjög
pægilegt fvrir pi, er hnsigðir eru-
fyrir vín að panta sér pað. og eins or
pað engu síður pægilegt fyrir pá aí
geta fengið næsijn sína á strandferða-
skipunum er ganga í kringum landið,
og er mórgmn farií að ofhjóða, hvað
mikið er selt af áfenei, og pó bannað
sé að sclja öðrum vínföug en farpegum
skipanna, pá er peim lögum miðlungi
hlýtt, enda munu og farpegar skipanna
opt kaupa vínföng fyrir menn úr landi
eu svo laumulega ei að farið að illa
gentiur að sauna pað, og virðist vera
full ástæða til að hepta pé víusölu
eitthvað; og ætti helzt að banna með
lögum alla vínsölu á strandferðaskip-
unum, eða að rainsta kosti raeðan
skípin lægju í böfnunum pví pá gengi
pað verr fyrir aðra en farpega að
kaupa sér vínföng." Undir petta munu
flestir geta tekið, og ekki ræri pað
skaði fyrir landið pó pessi vínsala á
strandbátunum væri algjörlegu bönnuð,
pví landssjóður hefir engan hagnað af
henni.
Hvernig öll framkoma síra Halldórs
Bjarnarsonar er gagnvart okkur skal
pess meðal annars getið að hann fékk
i suroar, einsog opt áður, eina tunnu
aí' brennivini, og byrlaði rimim sínum
öspart úr henni; er voðalegt að vita
til pess hvað mildð ógagn hann hefir
getað gjört með pessu; og virðist pað
vera all uudarlegt, að eini maðurinn
sem temur sér petta í Norður-jþing-
eyjarsýslu skuli vera prestur.
Agætlega líkaði öllum hér grein
síra Arnljóts Ólafssonar í Austra um
Presthóiareitinguna, og veit eg að
pað hefir heldur aukið vinsældir
blaðsins hér; enda er Anstri lang
útbreiddasta, blaðið hér i hreppi, svo
að sumstaðar eru keypt 2 eintök á
sama bæ. En Bjarki sést varla, enda
er hann eigi húshæfar, og er pað
undarlegt að slíkt vantrúarmálgagn
* skuli geta prifizt; væri pað betur að
hann færi að sálast, og mun pað
enginn syrgja.
JÓHANN KRISTJANSSON.
pórshöfn 13. jan. 1903.
Ekki part að segja af vetrarharð-
iodum pó mnistöðukafli vari i rúman
hálfan mánuð núna urn hátíðirnar.
Mikið erum við hér ykkur pakklátir
fyrir afskiptin af hvalaveiðamálinu; pað
er vonandi að ykkur takist að banna
algjörlega al'lt hvaladráp, sennilega
hefði pað óhrif á fiskigöngur hér, pví
ef síldin kæmi inn, pá fylgdi fiskurmn
með. Ejörðurinn hór inn um er fram-
ur grunnur, og heldur sér par mest
ungviði, pyrskíingur og smá ísa. —
Nú er barnaveÍKÍn larin að ganga
hér á næstu grösum og er allskæð,
og er pað óheillagestur hingað í
læknisleysið, pví allir sem pekkja
vegalengdir og yfirferð hér vita, að pað
er ekki í hasti náð í lækni austur á
Vopnatjörð, enda tínna menn pað bezt
síðan Blöndal íór, hve óhjákvæmilegc
er að haía hér lækni.
Hér var kona í Höfninni sem hafði
meinsemd í brjóstinu sem hún hefir
gengið með síðan í haust. Af heiid-
íngu kom læknirinn í pjúkraferð hér
norður, og sá pessa konu, skar hann af
henni brjóstið, og kvað petta krabba-
mein, og alt hið síðasta að skera pað‘
Skurðuríun tókst vel og konan er á
góðum batavegi. En petta sýnir ljós-
lega að margt mannslífii) getur á pví
staðið að læknir sé uálægt.
Yopnafirði 7. febr, I903
I Skeggjastaðahreppi hefir gengið
barnaveiki; af 9 börnum sem veikzt
hafa, eru 5 dára. Samgöngubann befir
verið bett við 2 bæi, en er rú upp-
hafið. Eitt tilfelli kom fyrir íV’opna’
fjarðarksupstað og var pegar sett
samgöngubann, enda hetir veikinalttil
pessa ekki borizt út. Sótthreinsun
hefir fram farið á 2 bæjum í jSkeggja
staðahreppi og einu húsi á Vopnafirði.
Nokkur börn bafa verið bólusett með
Hifteritis-serum, og ekkert peirra hefir
veikzt. Var pað h&ppilegt að Vopnar
fjarðarhreppur hefir á bverjuári keypt
nokkur glös af serum, er nú komu i
góðar parfir.
Verzlun
þeirri, er herra Grímúr Lax-
dal liefir veitt forstöðu á Vopna-
firöi, hefir nú bókhaldari Elis
Jönsson veitt móttöku fyrir hönd
herra Sig. Johansens, er ætlar
sjálfur pangað norður i marz-
mánubi.
— Elis Jónsson fór norbur
með Vopnafjarðarpósti urn ný-
árið, en Gruðlög Eiríksdóttir,
kona hans, nú' síðast með
„Agli-“ —
Herra Jón Jónsson i Múla
hafði víst yfirumsjón með þess-
um verzlunarstjóraskiptum, er
gengu í alla staði vel.
Hvalav eiðafundurinu,
er fórst fyrir sökam illviðris þ,
7. þ. m., verður að forfallalausu
haldinn laugardaginn þ- 21. þ.
m. á sama stað og tima er áður
var auglýst.
„Egill“
. hefir að öllum líkindum hald-
ið beina leið til útlanda frá
Norðurlandinu, enda orðinn
nokkuó naumt fyrir með næstu
ferð, og veður hér að undan-
förnu fremur óstöðugt. En i
dag er bliðviðri
„Pervie,“
gafuskip Thor. E. Tuliniusar,
kom til Eskifjarðar fyrir nokkr-
nm dögum ineð kolaíarm. Með
skipinu kom dansknr verkfræð-
ingur til þess að skoða Lagar-
fljótsbrúarstæðið, fyrir hönd
félagsins sem tekið hefir að sér
12
stúlknm, að hún hafði ágæta matarlyst og var svefnug mjég, svo
varla. var unnt að veýja hana.
„Eg held pað hafi verið hún Jusía sem andvavpaði," sagði bar-
ónsfiúin.
„pað meinar okkur enginn að álíta að svo hafí ven\“ svaraði
gamla frökenin, og eg held pað sé heppilegast, að við troystum pví;
við verðum pess óhræddarid
Stúlkurnar létu nú ekkert til sín heyra, pað varð pögn í hölliani
°g kyrrð í porpinu, og pað heyrðist að«ins við og við til hrotamia í
herbergispernunni, og biaar stúlkurnar fóru nú líke að fe*ta
blund.
Allt í einu heyrðist undarleg rödd, er eins og hringsnerist innaa
um herbergið, og pað var hægt drepið á gluggann, og nú var sem
sparkað væri í gólfið. Sm datt allt i dúnalogn. Ekkert af kvenn-
fólkinu porði að láta á sér bæca, og barónsfrúin !á í einu svitakftfi
af hræðslu, en engin peirra efaðist um, að hér væri eitthvað óbreint
á ferðum. pær signdu sig allar og báðust. fyrir. En rétt k eptir
bjujaði pað aptur, og pessi ólæti fóru nú sívaxandi. Eitthvert hljóð
paut um herbergið. svo söng í pví, og loks heyrðist fótatak, er
virtist að nálgast rúmstæði barónsfrúarinnar.
Húu paut æpandi upp í rúmiuu, og hinar allar tóku undir, svo
jatn"el herhergispernan fór að öngla með í svefnrofunum, svo ámátt-
lega eins og þa5 værj verið að mvrða liana. Barónsfrúin kveikti
svo ljós, henni fannst nú að hún væii kornin í sjálft steikjandi
brennandi víti.
„Eg er að stikna!“ æpti hún upp yfir sig, „eg loga öll,* og
rauk framúr rúrninu, 0g um leið stukku hiriar tvær stúlkur líka á
fætur. Eu rétt á eptir varð pögn í herberginu, og var auðséð, að
úraugurinn ottaðist Jjósbirtuna.
Barónsfriiiu fór nú að ná sér aptur, og fór að fara í morgun-
skóna. En uin leið og hún fór með beran fótinn ofan í annjin skó-
inn, pá var nærri liðið yfir hana, pvi hún hatði par reldð beranföt-
inn í eitthvað loðið, kalt og mjúkt, sem var lifandi. Hún letlaði
nú að flýta sér í elopp sinn, en rak pá npp há hljóð af sársauka.
9
kalla hana nú kvennsvipt, „syngur hver með sinu nefi.“ En mergur
málsins er sá, að pér eyðið föðurarfi yðar, og eruð farnir að skulda
öðrum, — og pó eruð pér eigi sá, eini, er hún er í tígi vlð, pað eru
margir . . . .“
„fú lýgur pví!“
„Guð fyrirgefi mér pað. en svo er eigi,“
„Barónsekkjan er hefðarkona, er allir hljóta að bera virðingu
íyrir.
„Bera virðingu fyrir,“ át Basyl eptir hoiium. „Ekki nema pað
pó! En eg gjöri pað nú t. d. ekki. Eg ber enga virðingu fyrir
henui. Og eg hefi reglulega óbeit á henni. En pér berið virðingu
fyrir henni, pó eg sízt geti komið inn í mínn haus hvernig á pví
getur staðið . . .“
„þú parft heldur ekki að skilja í pví.“
„það verður pá svo að vera,“ stundi gamli Basyl, „en nú ætla
eg pó einu sinni að leysa ofan af buddunni, og svo getið pér sjálfur
dæmt um pað. Hvernig getur pessi kvenDsvipt — já eg sagði kvenn-
svipt, pví eg pori að kveða §.ð pví, ef á liggur, — hvernig getur
yður pó litizt á pessa háltgömlu tindabikkju? Eg skil ekkort í pví
þegar eg var ungur —“ nú varð Basyl allt í einu mjög alvarlegur á
svipinn — „pá var eg í kunnragsskap við stúlku hérna niðri í b ænda-
porpinu — en bún var ólík pessu, hún var stór og sterk, ung Og
fríð og vel í hold komin,“ Höfuð hans hneig suöggvast ofan á brj óst
honuro, „Jæja, Gnð tók hana til sín, og eg hefi síðaD aldrei litið
við nokkrum kvennmanni. Guð veri með henrii!“ Og gamli maður-
inn krossaði sig um leið og hann sagðí petta.
það voru einkum tvö atvik, er minntu Basyl á glæfrasölu Graci-
ans á hinum óproskaða lúg, og bæði stóðu pau í nánu sambandi við
barónsekkjuna. Skömmu á eptir kom nfl. stór böggull af afala -
skinuum frá Brody til búsbónda hans, og Basyl var í engum vafa um
að pau áttu pá um vetrartímann að hlúa að hinum visnakropp bar-
ónsekkjunnar. — Hitt var pað, að Gracian keypti fjóra gæðinga af
bezta kyni, og sá nú gamli Basyl hana koma akandi roeð pá alla
fyrir sleða sínnm heim til húsbórdans, og kunni hanu pví stór-
11 a.