Austri - 17.12.1903, Blaðsíða 4

NR. 42
A U S T R I
160
Gröðavænlegf;
skal verða að verzla
9V* i Stcinliolti ■"'lgf^g
liér eptir, fyrir pá sem geta borgað úti hond.
]STú með Agli komu ýmsar nauðsyniavörur, og margt var til áður sem
nú verðnr sett m]’ög niður fyrir pemnga.
,yaggr~ lY&Í^O'IGÍÍ t’ af ímsu tagi> handanngum og gömlum. Sérstak-
Of lyitljgJCtilll lega skal beot ámargsk. leikfung haada börnunum .
UW ur saftf verður tekinn háu verði
A Jðlkltl. fyrir vörur.
!fgf5**’ ver^ur hér eptir lánað, nema föstum viðskiptamönnum
Ullg Uill 0g vissa sé fvrir skilvísri greiðslu.
A llll* sem skulda minni upphæðir, eru vinsaml. beðuir að borga
xiUii tafarlaust, eða fyrir nýár.
í^ílYlllí^ sannf>ærrs'f; ,im a^ lang- odýrast getið þið nú
I1.U1I11U keypt nauðsynjar ykkar hj á:
Stefóui i Síeinliolti.
Nýkomið
i v e r z 1 u n
St, Th. Jónssonar
Patrönur, Knallhettur
og ýmiskouar varningur,
f»ar á meðal
margir hentugir hlutir
i ÍAlomflfir *^Pi
mm*.1 JULdgjdm,
Allt selt með lOo/o afslætti fyrir jölin, gegn peningum.
IVaar de seuder 15 Kroner
til Klædevæveriet Arden. Danmark, faar de omgaaende Portofrit
tilsendt 5 *1. 2‘/4 al. br. blaa eller sort Ka ngarn: Stof til en
jernstærk elegant Herredragt. Por 10 Kr. sendes Portofrít 10
smuk Damekjole.
'0 „V,.
al. Marin«blaa Cheviot til en solid og
CRAWPORDS
liúffenga
BISCUITS (smákökur)
tilbúið af CRAWEORD & SONS,
Edinburgh og London
stofnað 1813
Eirkasali fvrir Island og Færeyiar
P, Hjorth & Co.
K/öbenhavn Iv.
Faika neftöbakið
er
bezta neftóbakið.
YOTTORÐ.
Eg hefi nálægt missiri látið sjúkl-
inga mína endur og sinnum taka inn
Knalífselixír hr. Waldemir Peterseu 5
pegar eg hefi álitið pað við eiga. Eg
hefi komizt að raun um að elixírinn er
ágætt raeltingailyf, og séð læknandi
áhrif hans á ýmsa kvilla t. d. melt-
ingarleysi eða meltingarveiklun sam-
fara velgju og uppköstum, praut og
pyngsli l'yrir hrjósti, taugaveiklunxao?
hjartveikí. Lyfið er gott og eg 'mæ
hikað með pví.
Kristjaníu.
Dr. T. R o di a n
Eínalifsolixirinn fæst, hjá flestura
kaupmönnum á, xalandi án tollálags
1 kr. 50 aura flaskan.
Til pess að vera viss um að fá
hinn ekta Kinalífselixír, eru kaúp-
endur heðnir að líta eptir pví að
V. P.
P.
standi á flöskunum í grænu lakki og
eins eptir hinu skrásetta vörumerki á
flöskumiðanum: Kínverji með glas í
hendi og firmanafniö Yaldemar Pet-
ersen Frederikshavr.. Skrifstofa
og vörubúr,
Nyvej 16 Kjöbenhavn.
Fi skinet averksmið j an
Danmark
falltrúí
úerrar P. Hjort & Co,, Kjöbenhavn
hafa á boðstólum allskonar net og til..
húin fiskiveiða-áhold,
sérverzlun:
síldarnet, nœtur og
einkaleyfð lagnet
Bezta vara. — Yordaðasti frágangur.
Lægsta verð.
The Edinburg Roperie
& Sailcloth
Co. Ltd. Glasgoiv
stofnsett 1750.
b ú a tii: f i s k i 1 í n u , h á k a r 1 a-
línu, kaðla, netjagarn, regl-
gt.rn,segldúka. vatnsheldar
preseningar o. fl.
Einka umboðsmenn fyrir Tsland og
Færej’jar:
F. Hjorth & Co.
Kjðbenhavn. K
Ábyrgðarmaður og riístjóri:
Cand. phil. Sknpti Jósepsson.
Prentaraiðja
porsíei,n> J. O. S'ctptasonar.
56
Guntram Kraft gekk hægt eptír gangstíguum í skemmtigarð *
inum.
Hann hafði aldrei fyrri komið í neina stórborg, og hin mikla
tilbreyting vakti hjá honum undarlegar tilfinningar.
í fyrstu hafði hann fengið ofbirtu í augun af ljósamergðinni,
f'ólks-urmullinn preytti hann, og háu húsin ógnuðu honum, honum
fannst allt vera ein tiringiða. og hann gat ekki fest augun á pví
sem fagurt var og eptirtektavert. En honum lærðist pað furðu
fljött.
Anton var góður kennari! Hann var frá sér numinn af fögnuði
yfir að sjá aptur æskustöðvar sínar eptir pennan langa einvertt-
tíma.
Kæti Antons hafði lílsa áhrif á húsbónda hans, og pó Hohen^
Esp greifi fyrstu dagana liti vantraustsaugum á allt hið nýja, sem
fyrir honum varð, og í bréfunum sínum til móður siunar kvartaði um
að purfa að ganga í búðirnar — pá fór hann hrátt að
kunna, betur við sig.
Honum leizt með hverjnm degi betur á sig í pessum nýju heim-
kynnura, horfði ireð ánægju í spegilinn, psgar hann var kominn í
Dýju fötin; hann brosti eíns og harn pegar Anton sagði við hann:
„Skoðum nú til, herra greifi, nú er yðar óhætt að láta sjá yður hvar
sem vera skal. Rað veit hamingjan, að fríðari ungherra er ekki til
á öllu landinu.“
Jí, björninn frá Hohen-Esp var framúrskarandi fríður rnaður?
en prátt fyrir pað pótt hann væri klæddur eptir nýjustu tízku, pá
var hann samt í ýmsu frábrugðinn öðrum ungum mönnum.
Hann, sem gat horft svo djarfiega móti ofviðri og ólgusjó, varð
óframfærinn og feiminn i mannfjöldanum.
Ungi björninn hafði reyndar lært allt, sem vant er að heimta
af vei menntuðum mönnum, en af pví að hættir og siðir manna í
borginni voru svo ólíkir pví, sem hann hafði átt að venjast, varð hann
hikandi og feiminn í framgöngu.
Greifafrúin hafði ákveðið, að sonur hennar skyldi dvelja í borg
inni einn hklfsmánaðar tíma, áður en hann skilaði nafnmiða sínum
57
við hirðina. Henni fannst nauðsynlegt, að hann gæti í'yrst vanið sig
við rafmagnsljósin og maunfjöldann.áðar en hann hætti sér út í hirð-
glauminn.
Og Guntram Kraft tók sbjótum framförum, svo Anton sagði
einn dag ánægðui:
„Að tíu dogum libnum verður haldian dansleikur í höllinni, herra
greifi, pá verðið pér áður að vera búiun að skila nafuæiða
yðar.“
„En eg kann eaki að dansa,, Anton, — pað, sern við köllum
dans heima hjá okkur, á víst ekki við i höllinni.“
p>að gjörir ekkert tii, herra greifi! J>ér getið horft á dansinn,
og talað við fallegu stúlkurnar.“
Guntram Kraft blóðroðnaði.
,,Eg er hræddur um, að eg verði mér tii minnkunar. Mundu
eptir að eg hefi aldrei talað við heldri kouar. Hvað á eg að tala
nm? Um Hohen-Esp.“ jþað pekkir enginn? Um bækur sem eg
hefi lesið? Ungu stúlkurnar hafa víst ekki skemmtun af pví! —
Eg skil ekki hvernig raamma hefir porað að senda mig, pennan
klaufalega björn, út í heimiun.“
„þetta megið pér ekki segja, herra greifi! J>að lagast allt
saman, pér munduð anna”s vera sá fyrsti yngismaður sem ekki gæti
talað við stúlku. þér skuluð spyrja: |>ykir yður vænt um sjóinn,
fröken? Og pegar hún játar pví, pá skuluð pér segja henui frá
sjónum okkar heima, og sjóferðum yðar í ofviðri —henni maa pykja
gaman að pví.“
Guntram Kraft varð glaðlegur á svip. Já, petti var góð upp-
ástunga. Ef hann mætti tala um blessaðac sjóinn, pá var ekki
hætt við að honum vefðist tunga um töna.
Hannvar ennpá sro barnalegur, að hinu hélt aðhverri vingjarnlegri
spurningu yrði svarað á vingjarnlegan bátt.
Um petta var hann að hugsa meðan hann var á gangi í skemmti -
garðinnm og horfði glaðlega f kringum sig.
Hann hló að tveimur drengjum, sem voru í snjókasti, og pegar
einn snjóköggullina „af hendingu'1 leati á hoanm, var honum enn
betur Bken?mt.