Austri - 22.02.1906, Blaðsíða 4

NR 5
AUSTEI
20
Díiii-
mótorinn.
Pyrir ágæti sitt og yfirburði
yfir aðra steinolmmotora hefir
„Dan“ i Belg’u og sérstaklega
á Bretlandi hinu mikla( vakib
svo
mikla eptirtekt
o ðdáun, að fjöldinn allur af
blöðum og timaritum þessara
landa, þar á meðal mörg tíma-
rit aðeins vélfræðislegs efnis,voru
um tíma i vor og sumar þétt-
sett afhrósandi ummæl-
u m u m D a n - m ó t o r i n n.
Stjórnarvöld þessara landa höfðu
gjort út menn til að kynna sér
og leita áreibanl. upplýsinga
um hvaða steinoliumotor væri
beztur og eptir ýtarl. rannsókn,
komust sendiherrar beggja landa
að þeirri niðurstöðu að Dan-
mótorinn væiibeztur og réb þvi
til að taka hann öðrum fremur
þ>að var gjört og eptir ýtarleg-
ar rannsóknir, að viðstöddum
fjólda útvaldra vélfræðinga var
dómur sá kveðinn upp
sem gaf tilefni til ofannefndra
ummæla og sem færir nýja
sönnun fyrir því að það er ekk
ert skrum að segja „Dan“
bezta steinolíumötorinn
Mustads norsku
0-N-Gr-L-A-R
eru hinir
bestu.
u
•rH
d
cð
r—<
U
P
+3
as
P
h
B
*©
aS
B
00
*©
O
P
s
p
p-H
cö
*©
23
o
rJl
S “
** £
CQ
4a
Meira enn
m m m m -wmm m m n w M fl
vitna pað, að
Alfa Laval
sje
bezfa skiiviiidan
Aktiebolaget Separators Depoí Alfa Lavai.
Kaupmannahoín
CRAWFORDS Útuefendur-
1 j úf fe n g a BISCUITS T(smákökur) 8 '
t'lbúið af WmCEAWFoRD &SONS erfingjar
Edinbnrg og Londou stofnað 1813 cand. phil. Skapta Jósepssonar.
Einkasalar fyrír Island og Fæ-eyjar Abyrgla m.: forst. J. ö. Skaptason
F- Hjort & Co. Kjöbenhavn K Pren.tsm Austra
70
Arthur sneri sér við til að ganga burtu, en sagði um leið:
„pað var ennpá eitt, sem eg ætlaði að minnast á við yður,Hart
maon. Sonur yðar hefir nýlega bjargað lífi mínu, og honum hefir
víst fundisj; pað móðgandi fyrir sig að eg hefi ekki sjálfur pakkað
honum lílgjöfina. En mér pykir ekki svo mikið í Itfið varið, og hef
pessvegna líkiega ekki kunnað að meta hjálp hans nógu vel. En eg
mnndi hafa bætt ráð mitt og pakkað honum sjálfum, ef ____“ Arthnr
hleyptí brúnnm og röddm varð kuldalegri „— éf Ulrich væri ekki sá
maður, sem hann er. Mig langar ekki tíl að sjá pakkiæti minu vís„
að á bug á líkan hátt og átti sér stað með forstöðumann minn. Eg
bið yður pví að flytja honum mínar beztu pakkir, og um bitt, er pér
hafið leitað til mín með, skal eg ráðfæra mig við föður minn. Verið
pér sælir!“
Hann gekk hcimlelðis. Námumeistarinn horfði sorgbitinn á ept-
í.r honum. Hann stundi pungan, er hann tautaði við sjálfan sig:
„Guð gefi að pað verði til góðs — eg býst ekki við neinu góðu, par
sem við gamla Berkow er að eiga!“
„þegar Arthúr kom hem, pá var farið að taka skrautvagninn út
úr vaguaskemmunni, og vagnstjórinn fór að spenna hestana fyrir
vagninn.
þetta kalla eg tiðindi!M sagði hann við pjóninn sem komið hafði
með skipumna til hans um að hafa vagninn til. „Húsbóndinn og
tignarfrúin ætla að aka í sama vagni. þú verður að krota i alma-
nakið með rauðum blýaati við daginn í dag.“
þjónninn hló. „það verður víst ekki nein skemmtiferð fyrir pan.
En paa gátu ekki komizt hjá pví. Kurteysis-skyldan býður peim að
heimsækja höfðingjana; sem voru hér í boði um daginn, og pað
mundi verða tekið til pess ef hjónin kæmu sitt í hvoru lagi. Annars
hefðu pau efLust gjört pað.“
„það er kynlegt, háttalag pessara ungu hjóna,“sagði vagnstjórinn
og hristi höfuðið. „Og petta á að heita hjónaband. Eorði mér
Drottinn frá slíku!M
71
X.
Litlu síðar óku pau hjónin að heiman, eptir brautinni sem lá
til kaupstaðarins. Veðrið hafði verið gott týrripart dagsins, en fór
nú óðum versnandi. Loptið var pykkt, og hvergi sást í heiðan him’n,
hvassviörið fór vaxandi og peytti þokuskýjunum til og frá, og vign-
íngarskúrir komu hvað eptir annað. Færðin var hin versta á braut-
inni eptir laugvinna úrkomutið. — Vorið hafði verið kalt, blautt og
stormasamt, svo sveitalifið var ekxert aðlaðandi fyrir fólk sem var
uppalið í stórborgum, I trjágarðinum var varla nokkurt tré laufgað
og var pö komið íram í maímánuð. Blómin kulnuðn utaf í garðin-
um, og eins var með ávaxtatrén, — lauf og blóm frusu á pelm, og
var garðyrkjumaðurinn alveg utan við sig útaf pví, Ekki var hægt
að fara neitt sér til skemmtunar, hvorki ríðandi né gangandi fyrir
ófærð.
það var pví engin fnrða, pó heimilislífið í höllinni væri kalt og
dauft. Hvert eiaasta gleði- og vonarblóm fraus par í hel, kuldi
hjartnanna og hatrið lagði pau að velli. Sá tími, sem flest nýgipt
hjón telja hina sælustu daga Iíísíds, var pessnm hjónum til kvalar.
þau reyndu af fremsta að forðast hvort annað. það vildi aldrei til
að annað peirra stigi fæti sínum inn á herbergi hinsl þau bjuggu í
sama húsinu sem ókunnug væru, já í raun og veru sem óvinir. það
var pví ekki nema eðlilegt| að unga konan væri raunaleg útlits og
föl að yfirlitum, hversu mikið far sem hún gjörði sér um að skýla
pví, pá var auðséð á henni, hve óánægð og ófarsæl hún var, .
Hún sat nú og horfði út um vagngluggan á regnið og storminn
úti fyrír, einmana og vfirgefin, pó maður hennar væri í sama vagn-
inum. Hún fann sárt til pess, að sú byrði, er hún hafði tekið s.ér
k herðar, var henni um megn. Hún hafði ekki bikað við að fórna
sjálfri sér til að bjarga föðnr sínum, eu nú, pegar hún dagsdaglega
ætlaði að örmagnast undir pessari byrði, fann húu bezt hve mjög
hana skorti prek og viljakrapt. Euginie var samt tftpmikil prekkona