Stefnir - 03.01.1893, Qupperneq 1

Árg. 24 arkir. Yerð 2 kr
Borgist fyrir lok júlímán
Auglýsingar kosta 10 a. línan
eða 60 a. hver | pml. dálks.
STEFNIR.
Fyrsti árgangur.
Ár 1893.
Akureyvi 3. jiiimar
Nr. 1.
--<-» —
Runnið er nýár — rísið af svefni,
rekkar og meyjar, og heilsið Steí'ni.
G-Ióandi tindana geislaruir roða:
gleðilegt nýár jeg kein að boða.
Grleðilegt nýár, pú góða barn,
grandi þjer aldrei nótt nje hjarn.
Signi pig nýfætt, sveipað og laugað,
sólin í gegnum móðuraugað.
Og gleym svo aldrei, pó sjáir hið svarta,
sjónhendingunni á ljósið bjarta.
Inndælis-ár, pjer unga drós,
ilmur ver pú og iaudsins rós.
Blóm oss vantar með brosandi hýrn,
blómstrin vor eru meyjarnar dýru.
Stórhugaus ár, pjer sterki sveinn,
stefndu til frægðar, sannur og hreinn !
Sælunnar ár yíir sveitir og fjöll!
sólskin og dögg yíir gróiiin völl !
Bjargræðisár, pú búmauna her,
blessuu Guðs í verki ineð pjer!
Heiðruðu landar! t
Yður þykir ináske furðti djarft af
oss að senda blaðhnokka þennan út
mn laud allt einmitt nú um liávetur-
inn, þegar norðlenzka frostib nístir
alit helgreipum, og' stórhríðarnar kepp-
ast við að breiöa sem þykkastar voðir
yfir öll þess grimmdarverk, keppast vib
ab sljetta af öllu, færa allt í kaf. En i
varla er þetta svo mikið óráð, sem
mönnum kanu að virðast í fyrstu, ís-
lenzku skammdegiskvöldin eru ærið
löng og daufleg, ekki sízt þegar stór-
hríðar ganga og ekki rofar til lopts
j að heyra eitthvað vekja-ndi og fræðandi
eins lifandi hjá ísienzri alþyðu eius
og einmitt á þessum dögum, og þar
af leiöandi eru bækur og biöð aldroi
eins lijartanlmrn a bæjunum
eius og einmitt um þetta leyti. Vjer
höfum því góða von um að «Stefni»
litla verði vel fagnaö hvar sem hann
ber að húsuin; enginn húsráðaudi mun
verða til þess að úthýsa honum, heldur
bjóða honum gistiugu og lofa hoiium
að þylja fróðleik sinn og skýra frá
skoðumim sínum um hiu og þessi
landsmái. Er það eiulæg ósk vor, að
honum farist þetta svo vel, að hann
ávinni sjer velvild og virðingu allra
góðra manna, því þá er fraintíð lians
viss og tilgangi vorum náð.
Um hina hærri pólitik verbur hann
að öllum iíkindum fátalaður fyrst um
sinn, hann hefir euu ekki öblast þá
æbri og betri þekking eins og varla
er von, svo hann treystir sjer uaurn-
ast til ab fást við svo þungskilda liluti.
Svo mikið þykist hann þó sjá, að
innlend, kunnug stjórn, sem hefði á-
byrgb á gjörðum sínum fyrir alþingi,
yrði happadrýgri og notasælli fyrir
landið eun útlend, ókunnug og ábyrgð-
arlaus stjórn.
í fjármálnm mun «Stefnir» jafnan
leggja það tii, að farið sje varlega,
varast að eyða fje landsins til óþarfa,
en aptur higt óspart til þess, sem á-
reiðanlega horfir landi og lýð tii
menningar og framfara.
AJi, „„ T o- VJC1' taKa Pað
fram, að «Stcfnir» mun segja skobun
sína skýrt og skorinort í hvaða máli
sem er og hver sem í hlut á, og aldrei
víkja hársbreidd frá því, sem hann
álítur rjett að vera, en deilugreinir,
sem ekki varba almenning, mun hann
alls ekki flytja, Par á móti mun hann,
eptir því sem föng eru á, flytja kvæði
og skemmtandi og fræbandi smá-
greinir ýmislegs efuis.
Að svo mæltu felum vjer yður,
kæru landar, blaðangann, treystandi
yður til alls hins bezta,
Eriður og ár yfir fiskimið!
Fögnuður hrygguni, sekum grið!
Fullorðins eld yfir ungar brár !
Æskunnar vor yfir snjóhvitt hár !
Samhugans ár! í sundur pið böiul!
Sundrung úr hjörtum, og ís frá ströud !
Lukkunnar ár milli laudsins horna,
Ijósiö oss vefi kvöld og morgna!
Framfarir, bróðerni, friður og gagn!
og frelsi með lifaudi sannleiks magn!
Og rísi avo allir raeð rögg af svefni,
rekkar og nreyjar, og fylgið Stefni!
Mutth. Joeh.
lívað Yill „Stefnir44?
Dab er svo ákaflega margt, að
þab verður ekki taiib upp á svip-
stundu eða í fám orÖum. En í eiuu
orði sagt: hann vill áfram, vill stuðla
að framförum, sönnutn framförum þjóð -
larinnar í öliurn greinum. Yjer telj-
i um óþarft að vera að skýra frá skub-
unum lians í hinum einstöku þjóð-
málum, því hann mun birta þær smátt
og smátt fyrir lesendum sínum. Yjer
skuluin að eins geta þess, að liann
mun sjerstakloga láta sjer annt um
allar samgön gu bæt u r, því liann
álítur góðar samgöngur eitt af hinum
jhelztu skilyrðum fyrir framför þjóðar-
jiimar, og ennfremur ailar umbætur og
framfarir í menntamálum landsius. Bæði
! að því er skóla og bókmenntir snertir.
Biirt raeð öll eptirlaun!
Á mörguin kjörfundum í haust V3i'
hreift við eptirlauuamálinu, og eptir því
sem sjeð verður á fundaskýrsiunum, pá
eru flcstir svo hjartaulega á eitfc sáttir í
þessu máli.
Allar raddir inæla eimnn rómi að
eptirlaunabyrði sú, er á landssjóði hvíii,
sje gtfurleg í hlutfalli við tekjur hans, já,
að hún sje nærri hneyxlanleg, þegar þess
sje gætt, live alþýða manna sje iátæk og
hve litlu iiún hafi að tniðla, en margar
þaríir, sem brýna nauðsyn ber ti! að
uppfylla
Allir sjd að ekki má lengur við svo
búið standa, eittiivað verður að gjöra til
þess að Ijetta þessu bákni af baki þjóð-
arinnar, liún má ekki eigra lengur liálf-
bogin og vilandi undir þessari byrði o
koinast ekkert úr sporunum — en hva
á að gjöra?
fcO 'O