Stefnir - 16.12.1893, Blaðsíða 4

92
S T E F N I R.
1893

Taktu’ ’ann móðir! Til þin mænir tára-
heitur —
hann sem lágt í lautu grætur
landið sitt og bjartar nætur.
Legðu’ ’ann mjúkt við móðurbrjóst þar
meinin gróa.
Littu’ á barn þitt, litla eyja!
láttu’ ei *næturgalann> deyja!
Hitta ei þinn huga, móðir, harmaskeytin
örbyrgðar af örfuin skotinn
ef hann liggur vængjabrotinn ?
Sætt mun pjer hans söngur hljóma um
sumarnætur
ef hann pjer á armi situr
og sitt hjartans mál þjer flytur.
(Ó.).
Tíðarfar hefir að undanförnu verið
hart, næslurn sífelldar hriðar og óstilling-
ar og opt mikið frost,
Hafíshroða rak hjer inn í fjarðarmynnið
um síðastliðin mánaðamót, en lítill ís ætla
menn að sje úti fyrir enn sem komið er.
|>riðji árgangur »f>JÓÐY. UNGA»
verður að minnsta kosti 40 blöð, og
verður seldur við sama verði eins og að
undanförnu.
|pi§r «|>jóðv. ungi» verður pannig
ódýrasta blaðið, sem út er gefið hjer
á landi utan Reykjavíkur.
Utsölumenn, sem útvega 6 nýja kaup-
endur að III. árg., geta fengið í kaupbæti,
auk venjulegra sölulauna, eitt eintak af
I. og II. árg. blaðsins.
Nýir kaupendur ættu að gefa
sig frain sem a 1 1 r a f y r s t.
Kaupið cpjóðviljann unga» í bóka-
verzlun Frb. Steinssonar.
Seldar VAFAKINDUR i Helgastaðahrepp
haustið 18rf3
1. Lamb, mark: humarskorið h., tvístýft?
(skemmt) apt. v.
2. — •— gagnbitað h., biti apt. v.
3. — — stýlt fj. apt. h., sneitt og
biti aptan vinstra.
4. — — sneitt fr. h., iniðhl. v.
ö. Tvæv. ær, mark: hvatt Ijöður apt. h.,
stýít (vafasaint) v.
12. nóv. 1893.
BENEDIKT JÓNSSON.
Eptir næstkomanda nýár geta
karlar og konur fengið keypt fæði og hús-
næði lijer í bænum fyrir mjög lága borg-
un. Ritstjórinn vísar á.
— Hjá uudirskrifuðum er til sölu gellur
og rafabelti.
Oddeyri 10. desember 1893.
Sigurður Sigurðssou.
Peeingalán
fæst nú í sparisjóðnum á Akureyri gegn
5% vöxtum.
Af innlögðum peningum borgar spari-
sjóðurinn í rentu4%.
Eirkjublaðið,
vandað að ölluin frágangi, 15 arkir uin
árið. Verð 1,50. Útgefandi: J>ór-‘
hallur Bjarnarson prestaskólakennari.
Ný Kristileg smárit. 5 arkir, fylgja
ókeypis með; getín út að tilhlutun Hall-
gríms biskups Sveinssonar.
Fæst hjá öllum prestum og bóksölum.
Byrgðir á reiðum höndum í bókaverzlun
Frb. Steinssonar Akureyri.
KAIiTÖFLUR fást hjá Frb. Steinssyni.
Háttvirtu kaupeiulur!
Gjörið svo vel að borga cStefni* nú
fyrir nýárið.
eru bátar , ásamt miklti af tilheyr-
andi vciðarfæruui. og tómar Síl(i-
artunnur hjá
irna Jónssyni Sunnlending
á Akureyri.
Prjónasaum,
svo sem heilsokka, hálfsokka. vetlinga,
tek jeg ineð bæsta verði. Verzlan mín er
byrg af flostum alinennum vörum.
Oddeyri 30. nóv. 1893.
Arni Pjetursson.
XJtgefandi:
Norðlanzkt hlutafjelag.
Ritstjóri:
Páll lónsson.
Prontari:
Björn Jón8son.
46
skæri sundur bakið á mjer. Hvað þar á eptir fylgdi
veit jeg ekki, en pegar jeg raknaði við, var jeg sern
bjólbrotinn og jeg hafði brennandi sviða í bakinu. 1
höndinni hjelt jeg á brauðmola, sem jeg hafði keypt
með blóði mínu. Jeg megnaði ekki að borða pað og
ætlaði að gefa börnunuin pað, en pá var mjer sagt, að
móðirin hefði orðið vitstola, og hefðu pví börnin verið
fiutt í land; en hún, brjálaður auminginn, var hrakin
áfram á^spítala í Siberíu. Við vorum nú fiuttir álei ðis
hlekkjaðir og pjappað saman, sem síld í tunnu, með
taugaveika aumingja meðal okkar, já, jafnvel með lík
liggjandi við hliðina á okkur dag eptir dag, og loksins
áttum við fyrir höndum að verða reknir með svipuhögg-
um út yfir takmörk Evrópu. En pað voru ekki nema
sumir af öllum hópnum, sem komust til „ísgrafar blý-
námanna“. |>ann 20 október brast hríðarbylur á lest-
ina að nóttu til, og rjeðust pá á oss úlfar svo hundruð-
uin skipti. Vesalings fangarnir, er voru fjötraðir saman,
frosnir og pungaðir af snjónum, megnuðu ekki að verja
sig. Jeg heyrði hvernig úlfarnir muidu sundur fæt-
■rna á mönnunum, jeg heyrði hin hryllilegu dauðakvein,
og sá augu varganna glóa sem eldhnetti í myrkrinu. . .
j>að var orðið bjart af degi pegar jeg kom til sjálfs
mín. Allstaðar var snjórinn litaður blóði. Alls dóu
pessa nótt 123 bandingjar, sumir dóu af kulda, aðrir
voru tættir sundur af úlfunum. Eptir 1% árs ferðalag
komumst við loksins í Algaszidalinn, og var bandingj-
47
unnm varpað par í fangelsi áður @n peir voru reknir
niður í náraurnar“.
Jaksakoff var daglega í 2 vikur barinn með blý-
svipum, til pess að hann skyldi verða „verulega auð-
mjúkur“, og hafði hann pó ekki sýnt af sjer nokkurn
mótpróa eða ópægð. Að lokum líktist hanu fremur
blóðugu kjötstykki en manni, og að pví búnu var hann
látinn síga niður í námuna og bundinn par við kerru.
J>arna var hann niðri í 7 mánuði samfleytt, án pess að
sjá dagsins ljós. Á nóttunni var 8 mönnum prengt
saman í lítinn helli eða holu, par sem kuldinn var eins
og í ísgröf. Ekki fengu peir eitt einasta hálmstrá til
að hvílast á, ekki ábreiðuræfil ofan á sig, ekki nokkurn
hlut, og kerrurnar, sem peir voru bundnir við, hindruðu
pá jafnvel frá að skríða svo saman, að pær gætu hlúð
hver að öðrum. Knútasvipan var hin eina hitaupp-
spretta peirra. Eptir 7 mánaða dvöl voru 140 band-
ingjar annaðhvort orðnir brjálaðir, eða höfðu steypt
sjer í örvinglan ofan í námugöngin, par sem peir muld-
ust sundur. Sumir höfðu og drepið sig á pann hátt,
að renna höfðinu á hvassa klettasnyddu. Að lpkuill
sáu umsjónarmennirnir sig tilneydda að tailda ofurlítið
meðferðina, svo fangarnir fyrirfæru sjer ekki áUift
Prófessor Jaksakoff var pá tekinu upp úr ^Jjnunni um
tíma, en bráðlega var hann apúpp se.ndur ofap i hiua
hræðilegu gryfju. Eptir píiggja ára fappvkv ^rifaði
hann árið 1885: „Jeg er 32 ára pmall, en hár igRt,