Grettir - 30.11.1893, Blaðsíða 3

11
vitnastefnandann um það, livort hans skiln-
ingur á greinuni peim, sem hann hefir
hrotið, eða minn sé réttur. Eg held því
nð eins fram, að hann sé dæmdur fyrir
liinar tilvitnuðu greinir og þess vegna ept-
ir 135. gr. fyrir fölsun á embættisbókum
og eptir 142. gr. fyrir vísvitandi misbrúk-
nn embættisstöðu sinnar, og til sönnunar
pvi, að svo sé, sem eg segi, legg eg hér
rneð fram staðfestan útdrátt úr dómsmála-
bók ísafjarðarkaupst. af héraðsdóminum í
sakamáli gegn Skúla Thoroddsen.
Eg lofaði áðan að minnast lítið eitt á
minnisleysi umboðsrnannsins. Hann Skúli
Taoroddsen, blessaður sanrileikspostulinn
sá arna, hann tók áðan fram tvennt við-
vikjandi loforði sínu um að fara ekki burt
úr kaupstaðnum, meðan rannsóknm gegn
íionum stæði yfir m. fl., og burtför sinni
úr kaupstaðnum 13. Apríl p. á.: fyrst pað,
að hann hafi ekki heyrt pað í réttinum 5.
Apríl p. á., að eg heiintaði æru- og trú-
arorð hans um, að hann skyldi eigi fara
burt úr kaupstaðnum án míns leyfis, né
heldur aðhafast nokkuð pað. er greti haft
áhrif á gang rannsóknarinnar gegn honura.
Já. mikið er slæmt að vera minnislaus,
pvi að iiér hefi eg tvö pau sterkustu gögn
í höndunum fyrir pví, að Skúli Thorodd-
sen hefir í réttinum hér í dag í áheyrn
allra þessara manna. sem hér eru staddir,
sagt helber ósannindi, og skal eg leyfa
mér að iesa upp útdrátt úr dómsmálabók
Ísafjarðarkaupstaðar, er eg svo mun af-
lienda dómaranum:
,,Yfirheyrði(Sk.Th.)lofarpví, aðpar til gefnu
tijefni, upp á æru sina og trú, öJ fara
ekki burtu úr kaupstaðnum, meðan ranti-
sökn pessi stendur yfir, nenta pá tneð leyfi
déunarans, og að gjöra ekkert sjálfur eða
gegnum aðra, munnlega eða skriflega eða
á prenti, sem gcti orðið til pess á nokk-
urn hátt að hafa áhrif á gang rannsókn-
arinnar gegn sér“.
5. Apríl lofar Skúli pví upp á æru
sína og trú, að gjöra eigi það, sem pegar
liefir verið tekið frarn, og 1. Maí næst á
eptir k.-.nnast hann við að hafa brotið
æru- og trúarorð sitt, já, og biður, eins og
rétt var og eg lái honum ekki. eins og
hver annár iðrandi syndari fyrirgefningar
á afbroti sínu, og bætir pví við 1. Maí,
að hann hafi farið í erindum hins ísfirzka
kaupfélags, JSTú i dag í áheyrn liitts liátt-
virta léttar og margra heiðvirðra manna
lier hann á borð, að hann hafi ckki heyrt
pað, og að hann, pessi marghrjáði sóma-
inaður og krossberi, hafi farið til Reykja-
vikur til pess að kvatta yfir ranglátri með-
ferð af hendi vitnastefnda sem dómara í
málinu, — er eg mótmæli og heimta, að
hann verði látinn sæta ábyrgð fyrir hin
tilhæfulausu ósannindi. Er pað nú ekki
von, að heiðvirðum manni renni til rifja,
að eiga máske eptir að eiga orðastað við
annan eins mann“.
* *
*
Eptir að málspartar enn um hríð höfðu
| skipzt orðum, kvað dómarinn upp pann
| úrskurð. að Sk. Th. skyldi góður og gild-
j ur málflytjandi.
Tók hr. Sk. Th. þegar að rannsaka
j hjörtu og nýru vitnanna; hefir siðan eigi j
; gengið á öðru on sífelldum paul-spurning-
um, pó til lítils hafi orðið enti sem kom-
ið er.
Vonandi er, að „Grettir11 eigi eptir að
flytja lesendum sinum eitthvað meira utu
gauraganginn í honum Skúla.
B J AR NAR-jþJÓN UST A.
Bjnrnar-þjónustu í orðsins bókstaflegu
j pýðingu hefir ritstj. „þjóðv. unga“ gjört
vini sítntm og daglegum umgangsbróður, :
hr. Birni Bjarnarson sýslumanni, með pví
að koma pvi fyrstur á lopt, að lir. B. B.
hafi verið drukkinn í réttinum 21. p. m.
Ekki skulum vér bera neitt um pað.
hvort hr. B. B. lmfi verið drukkinn í rétti
pessuin eða eigi; vér vorum par eigi jvið-
staddir; ett ltins vegar getum vér eigistillt
oss um, úr pví að „þjóðv. ungi“ hefir
hreyft mtilinu, að birta yfirlýsingu nokk-
' urra merkra manna í kaupstaðnum um
petta atriði; en yfirlýsir/g pessi lilj >ðar svo:
„Vér undirritaðir. seln vorum tíl staðar
j í íétti peiin, er Björn sýslmnaður Bjarnat-
son frá Sauðafelli í dag kl. 11 f. h. liélt j
sem vitnadómari í málinu: „Settur sýslu-
maður og bæjarfógeti Lárus Bjarnason
j gegn bændnnum Guðnnindi Sveinssyni og
J Páli Halldórssyni í Hnifsdal og Gttðm.
Oddssyni á Hafrafelli út af ærttmeiðandi
sakargiptiim11. lýsum pvi hér með yfir. að
téður sýslumaður Björn Bjarnarson var
svo drukkinn í réttinum, að hann auðsjá-
anlegn naumlega vissi, hvað hattn gjörði.
ísafirði, p. 21. Nóveiuber 1893“.
Nöfn undirskrifendanna hirðum vér eigi
um að birta að svo stöddu.
Ekki hefð i ritstj. ,,f>jóðv.unga“ htddttr átt
nð vitna í dómsmálabókina eða dóiuarastörf
j hr. B B. í rétYrhaldi pcssu, pví að sarn-
kvæmt optirriti af réttathaldinu, staðfestu
af hr. B. B. sjálfum. hefir hann citnnitt
bókað utu eitt atriði biátt áfr.im skakkt.
og í dömsmálabókina skrifaði hann ckki
sjálfur, heldur lét liann ntág sinn. Ingólf
stúdent Jónsson, gjöra pað. Eigi munu
dómarastörf hr. B, B. í réttarhaldi pessu
heldur sanna margt, pví að hr. B.B. gjörði
eigi annað í pvi en að fresta réttinura.
„Illa launar lcálfur ofeldið.“
í^etta máltæki datt mér í hug, þegar eg
las í 3. tbl. priðja árgangs „þjóðv. ung:t“
greinarkorn eitt, undirritað H. S. B.. sem
iíklega á oð pýða „Hannes Stcphcnscn
Blöndal“. I grein pessari er hr. H.S. B.
að afsaka drátt pann, sem orðið hcfir á
prentun framhalds af kvæðinti „Friðrik og
Agnes“, cr liann kallar söguljóð, — ckki
dregur hann af pví titilinn, pilturinn. Scg-
ir hr. H. S. B., að sér haíi verið bannað,
— nema hann vildi inissa stöðu sína.
nð styrkja „þjóðv. unga“ með pví, aðláta
liann — antikaupmannablaðið — fá eitt
eða annað til prentunar.
Með pvi að hr. II. S. B. var síðastlið-
ið sumar pjónn við verzlun pá. er cg veiti
forstöðu, hlýt eg að taka greinarstúf penn-
an stilaðan til min. og skal eg pví leyfa
mér að svara greininni nokkrutn orðtitn.
það er pá fyrst að scgja, að eg Ijsi
pað hé.rmcð hetber ósam/iad'. aðcgnokkru
rintti ltafi bnnnað br. H. S. B. að skrifi
nokkuð i „þjóðviljann ttnga“, en liitt skal
t>g kannast við, að cg að eins hofi leitt lir.
H. S. B. fyrir sjónir, að mér fyndist eigi
rétt af hontim að styrkja tóð blað á nokk-
urn hátt. par scm blað pctta fremur öl'-
um öðrum lilöðum. er útkjma hér á landi,
hefir á ýmsan hátt revnt að niða verzlun-
arstéttina niður, og sagði eg honunt jafn-
framt, að hrreddur væri eg nm, að luis-
bóndi hans. - hvað sem mér liði,— muntli
“igi taka pví með pökkum af honum, að
hann væri alltaf að peðra úr sér i „þj ð-
viljar.n unga“; inundi honum pykja betur
sæina fyrir hr. H. S. II., að Iinr.n verði
pessu vesnla pundi, sem liann hefiraffoi-
sjóninni pegið. til pess með veikuni mætti
og skjögramli líkama að vinna verzlunimii
intthvert gagn. pött lítið vteri. Herra H.
S. B. hefði að inínu áliti aldrei átt að
færast pað í fang. að pjóna tveimur herr-
um, nllra sízt tveiniur jafnö'íkuin og li'.
Leonh. Tang og „þjöðvilj tnuiu unga". ]nt
að pað Itcfir reynzt tnciri inönnum, en hr.
H S. B. er. ofvaxið; reynslan hefir liku
sýnt. að hoinim. veslingiuim, liefir veitt s o
ógnervitt. að pjóu t eiiium. og mnn I æði
sjálfur l(ann. cf liann vill sitt segja, og
sainþjónar hans bezt geta borið um pað.