Framsókn - 01.09.1896, Blaðsíða 3

NR. 9
F R A M S Ó R X.
35
pann og áliuga, er það hefur hjer sýnt í verki. Er
slík hvrjun góð, og gefur von um enn betri ánvngur
seimia meir eptir pví sem fjelaginn eykst afi og fje.
fetta er hin fyrsta innlenda sýning, er konur
hafa haldíð, og ber hún pess ljós merki, hversu mikið
gagn kvennaskólar vorir hafa unnið.
RöntgenS' my ndahús.
Berlínarblaðið „Lokalanzeiger-* getur um, að einn
meðritstjóri pess hafi verið viðstaddur par sem pró-
fessor Bnka hafi tekið ljósmynd í Charlottenburgli (í
grennd við Berlin).
Blaðamaðurinn sá fyrst í myndahúsinu lítinn dreng,
sem læknirinn hjelt að væri veikur i mjöðminni, og
ætlaði læknirinn sjer, að gegnskoða mjöðmina með
Röntgensgeislunum til pess að verða vísari um sjúk-
döminn. Drengurinn lá alveg kyr meðan ljðsmvndin
vur tekin, enda liafði prófessorinn sagt honum að hann
mundi ekkert kenna til. Drengurinn lá á borði og
undir honum var bvrgð ljósmvndaplata. Eptir að
Röntgens-geislarnir höfðu leikið um likama hans í 12
mínútur, var farið með plötuna ofani hið myrka her-
bergi, og að vörmu spori komið iit með hana aptnr,
og hafði myndin tekizt kgætlega. S i nú læknirinn
glöggt, livað að drengnum gekk.
Svo kom röðin að manni nokkrum, sem fyrir
nokkrum dÖgum hafði skotið sig í hendina með btilli
marghleypu. En læknarnir höfðu eigi getað fundið
kúluna. Ætlaði nú prófessor Búka að leita hennar
með Röntgens-geislunum. fessi ljósmyndun gekk sem
hin fyrri, kúlan sást glöggt á mvndaplötunni, svo lækn-
irinn var í engum váfa um hvar hann ætti að byrja
að skera til hennar.
En hið allra merkilegasta pótti blaðamanninum
pað, er hunn sá tekna Ijósmynd af liandlegg á stúlku,
er hafði brotið hann fyrir 14 dögum og var nú í
pykkum gibs-umbúðum. Xú vildu læknarnir grennsl-
ast eptir pví, hvernig beinbrotinu liði. En pareð
bæði er mikil tímatöf að pvi að taka umbúðirnar af
og iiættul*gt að raskast kunni, er böndin eru losuð,
pá tóku peir ljösmynd af handleggnum pvert í gegn
iwn umbúðirnar. En pessi ijósmvnd sýndi pað, að
lieinið fjell ekki rjett saman og handleggurinn blyti
pví að verða skakkur.
Ljósmyndir pessar eru mjög ódýrar, og hafa á
mjög stuttum tíma náð mikilli aðsókn pareð bæði
sjúklingarnir og læknarnir verða pví mjög fegnir að
nota ljósmyndunina áðui en skurðnr eða lækningatil-
raunir fara fram.
Samhliða ofanrituðn má geta pess, að vísinda-
menn eru nú farnir að viðhafa Röntgens-geislana til
pess að taka myndir af hinum egvpzku „múmíum“,
sem margar verða að engu, ef hreyft er við peim og
eru pvi lítilsvirði, en sem Röntgens-geislarnir sýna í
gegn í rjettri mynd.
Miss Maud.
J»að er hálf-skrítin saga sem ensk, pýzk ogfrakk-
nesk bliið liafa í sumar flutt um næstelztu dóttur
prinzins af Wales, prinzessa Maud, sem í sumargipt-
ist Karli Danaprinz, peim er vav hjer við land í fyrra
á „HeimdaD. fað er ástasaga, sem gengur fyrir sig
á ensku prestssetri, en sem endar á annan hátt en
venjulegt er með slíkar sögur, r>fi. á ekki trúlofun elsk-
andanna, Blaðamaðurinu Carlos Wallis segir söguna
í einu Lundúnablaðinu á pennan liátt:
„Fyrir nokkrum árum síðan var ung prestsdóttir
lijá prinzessu Maiul henni til slcemmtunar og dægra-
styttingar. (»egar leið að sumarleyfinu og prestsdótt-
irin átti að fá að fara heim og finna foreldra sína,
mæltist prinzessan til pess að mega fara með henni.
Prestsdóttirin tök pví í fyrstu dauflega. en ijet pað
pó loks eptir lienni, og prinzessan fjekk leyfi foreldra
sinna til fararinnar. |>eim stallsvstrum kom samau
um að prinzessan skyldi látast vera kaupmannsdóttir
frá Lundúnum, og enginn mætti vita, að htin væri
dóttir prinzins af Wales.
Síðan lögðu pær af stað og komust leiðar sinnar
að litlu prestssetri sunnan til á Englandi. Prests-
döttir kvað pessa vinstúlku sína iieita Miss Maud
Willis, og var peim báðnm nvjög vel fagnað.
A prestssetrinu kunni prinzessan ágætlega við sig,
og tók að gamni sínu pátt í ýmsum daglegum störfum
með piestsdóttur, mjólkaði kýr, matreiddi o. s. frv..
Prestur átti góða hesta, og reið prinzessan opt sjer
til skemmtunar með vinstúlku sinni — og bróður
hennar, og gjörði unga fólkið niargt sjer til gamans
með ýmsum leikjum.
En nú vilcfi syo tii, að prestssonurinn varð ákaf-
lega ástfanginn í Miss Maud Willis. Systir lians tök
brátt eptir pví, en porði ekki að vara bróður sinn
við og segja honum hverra manna Miss Mand væri,
pví hún liafði hátiðlega lofað foreldrum prinzessunnar,
og benni sjálfri, að pegja yfir pvi. Hún sá, hvaða
endir petta mundi taka og að nú mundi fljótt skríða
til skarar, en gat ekkert að gjört.
Einn dag voru pau á gangi saman, prestssonur og
Miss Maud. Fjekk hann pá eigi lengur dulið tilfinn-
ingar sínar, og tjáði henni ást sína með mörgum fögr-
um og hjartnæmum orðum, og endaði á pví, að biðja
hennar sjer til eiginkonu. Henni varð mjög bylt við-
pessa játningu, hún hristi liöfuðið og kvað ómögulegt
að pessi ráðahagur tækist. Og pegar hann spurði:
Hversvegna? gat hún engu svarað. Hún bað hann
einungis að ícoma ekki lieim fyr en að klukkutima
liðnum og skyldi hann pá fá allt að vita.
Hún hljöp nú sem fætur toguðu heim að prests-
setrinu og sagði vinstúlku sinni, hvernig farið hefði..
Breyttist nú skemmtunin í hryggð og harmagrát, pi í
nú mátti ekki lengur dvelja á pessa gestrisna og góða,
heimili. Hraðfrjett var send til Lundúna og paðau
komu á vörmu spori eimvagnar að sækja prinsessuna.