Kvennablaðið - 31.07.1902, Qupperneq 7

KVENNABLAÐiÐ.
55
skógnura, og í loftinu heyrðist eins og ómur af
deyjanda klukknahljómi.
»Hér er líka kirkja«, hugsaði hún með sér,
þegar hún beygði sig niður, með óljósri óttatil-
finningu um það, að bæna hennar þyrfti við, og
þeim gæti ekki famast vel til lengdar, sem ekki
virti boðorð lögroálsins.
»Heiðra skaltu föður þinn og móður, svo
þér vegni vel og þú megir lifa lengi i landinu*.
*
* *
Seint í október, þegar nýgiltu hjónin fluttu
inn í skrautbúna húsið sitt í......stað, þá sendi
Anton móður sinni nákvæman uppdrátt af því,
og herbergjaskiptininni, sömuleiðis dagblað þaðan
úr staðnum, sem lýsti nákvæmlega fyrstu veizl-
unni, sem þau hefðu haldið helztu bæjarbtíum og
embættismönnum.
Bréfunum milli mæðginanna fóraltaf fækkandi.
Hann hafði allan hugann á almennum ntálum, og
hún var of stolt til að troða sér upp á nokkurn
mann.
Þau höfðu ekkert lengur sameiginlegt. Lifðtt
eins og þau væru sitt í hvoritm heimi. Til þess
að fá að vita eitthvað um hans veröld, þá gerð-
ist hún áskrifandi helzta blaðsins þar f staðnum,
og las það orð fyrir orð, svo forvitin að sjá nafn
hans, sem hún fann líka fulloft talað um í
blaðinu.
Stundum var hann orðinn félagi í hinu eða
þessu félagi, ellegar honum höfðu verið falin ein
eða önnur áhugamál. Stundum stóð hann fyrir
einhverjunt góðgerðafyrirtækjum, og stundum hafði
hann haldið helztu skálaræðurnar í einhverri stór-
veizlunni. •
Hún vann eins og áður. Hélt sig jafn spar-
iega og blátt áfram, en fann þó oft svo sárt til,
að öll verk hennar væri unnin fyrir gýg. Hver
skyldi eiga að fá peningana hennar? Sonur henn-
ar þyrfti þeirra ekki með. Þar væru þeir eins
og einn dropi í sjónum.
A sumrin fór hún á fætur með sólarupp-
komu, lauk upp glugganum, og settist í vefsólinn.
»Það eru mínar helgistundir«, var hún vön að
segja.
Aldrei var henni jafnlétt um að hugsa sem
þá, og aldrei fanst henni hún vera sælli.
Einhvern dag um haustið fékk hún bréf með
hinni ástfólgnu hendi, sem hún þekti svo vel.
Hendur hennar titruðu, þegar hún braut það tipp.
Það var eins og móðurást hennar hefði legið
í dái, en sprytti nú upp og næði meiri þroska,
en nokkru sinni áður. (Framh.).
Eldhússbalku r.
Soðið appelsínuliýði.
5 appelsínttr eru afhýddar og hýðið látið liggja
í vatni í 48 kl.st; þetta er gert 4 sinnum, hvað
eptir annað. Síðan er hýðið soðið f hæfilega
miklu vatni, þangað til það er orðið svo mjúkt,
að stinga má hálmstrái 1 gegn um það. Þá er það
skorið í þunnar sneiðar. Ef seiðið af appelslnun-
um er nóg í 5 bolla, þá eru látnir jafnmargir boll-
ar af sykri og tveir bollar af vatni og soðið saman,
þangað til það er orðið að tærusírópi; þáerapp-
elsínusaftinni helt gegnum hársáld, (enbezterþó,
að ein sítróna hafi verið soðin með appelsfnunum)
Þó verður appelsfnuhýðið að hafa verið gegnsoð
ið í saftinni. Nú er þetta allt látið komast aftur
f suðu og helt svo í glös eða krukkur, sem það
á að geymast f.
Síld og knrtöflur soðnar sanian. Kartöflurn-
ar eru afhýddar og soðnar í litlu vatni. Þegar
þær eru hálfsoðnar, þá er sölt sfld tekin, sem
ekki er ofmikið afvötnuð, roðið tekið af henni
og henni síðan raðað kringum kartöflurnar og
ofan á þær í pottinum. Þetta er nú soðið hægt
saman með kartöflunum; þegar þær eru soðnar,
þá er síldin tekin gætilega upp og raðað á vel
heitt fatið, sem á að bera þær á inn og grænni
persille raöað í kring á því. Nú er vatninu iielt
af kartöflunum, þær eru svo brúnaðar vel f smjöri,
með smásaxaðri persille og hnffsoddi af steyttum
pipar, og borið svo fram á kartöflufati með síld-
inni.
:/ /77 / / /.. / / / ■'/ / 7 //,:/ v.
JÓZK ULLAR- OG GÓLFDIJKAVERKSMIÐJA,
Stofnuð 1886 af
O. GLISTRUP
— Ringkjobing í Danmörku, —
hefir á boðstólum handa hverju heimili:
prjónagnrn, vefjargaru, gólfdiikn og alullar-
klæðl 1 karlmanna- og kvennfatnaði.
Sýnishorn og verðlistar sendast kostnaðarlaust
ef óskað er.
Eingöngu beztu vörur og alull.
Borgun fyrir þetta má greiðast f ull.
Sömuleiðis er ull og tekin til vinnu.