Kvennablaðið - 24.09.1902, Blaðsíða 3

KVENNABLAÐIÐ.
25
bera með fingri á hana, ef hún er óskemd
að sjá.
Opiurr.dropar (tinctura thebaica) Við
miklum magaverkjum og niðurgangi dugar
oft vel að taka 5—8 dropa.
Salicylpillver er gott meðal við fótraka.
Púlverinu er dreift innan í skóleistinn á sokkn-
um, og svo farið í hann. Fótsvitinn hverfur
ekki, en lyktin af honum hverfur alveg.
Sennesblade (folia sennæ) er brúkuð sem
hægðalyf við langverandi hægðaleysi. Hægð-
irnar koma 4—5 tímum eftir inntökuna, oft
með verkjum. Það má ekki brúkast lengi í
senn, því þá hættir það að hafa áhrif. 1 te-
skeið er næg í kaffibolla af sjóðandi vatni.
Vaselin er gott við sprungnum höndum,
vörum og sáru andliti. Oft er gott að nudda
það á sár eftir kvef, í nefi á börnum.
Sterileserat bómuller nauðsynlegáhverju
heimili, ef börn skera sig eða hrufla. Hún á
að vætast í veiku karból eða bórvatni og er
höfð til að þvo með sárin, og til að liggja
næst sárinu á eftir. Hún fæst í lyfjabúðum
og verður að geymast tillukt.
Bindi, hreinsað þunt léreft til umbúða, fæst
einnig í lyfjabúðum.
Gúttaperkapappir er nauðsynlegur, þegar
nota skal heita bakstra eða umbúðir, annars
verða þeir kaldir á Va tíma, hvað vel heitir
sem þeir hafa verið.
Sjúkravaxdúkur er einnig nauðsynlegur.
íspoka er líka gott að hafa til og
hitamæli iækna. (Þ»ýtt).
Skuldadagar nir.
(Þýtt).
Síðari hlutinn.
AÐ var snemma morguns. Döggin breiddi
glitrandi ábreiðu yfir silkimjúkt grasið,
laufið á trjánum hékk niður skínandi
fagurt, og þungt af vatni, tjörnin gægð-
ist glitrandi fram þar, sem trén voru höggin fráí
skóggarðinum, alveg spegiltær, án allra minnstu
litarbreytingu.
Ilmurinn af »resedum«, rósum, »heliotropum«
og »nellikum« var nærri því svæfandi. Dagurinn
leit útfyrir að verða mjög heitur.
Villan, eða »höllin«, sem sveitafólkið í ná-
grenninu kallaði sumarbústað Stjernskógs banka-
stjóra, sem var bygður 1 fornnorrænum stíl, lá (
geislabaði sumarsólarinnar, sveipuð hljóðri þögn,
með gluggtjöldin niðurdregin, oð harðlæstarallar
hurðir. Að eins úr vinnufólksherbergjunum heyrð-
ust við og við lágar raddir, og óskýr hávaði, með-
an verið var að bursta föt og skó, sækja mat
neðan úr kjallaranum og gufan rauk upp úr speg-
ilfögrum skaftpottum á eldavélinni, sem stóð á
miðju gólfi.
Inni í búrinu á borðunum, stóðu sælgætishlaup
og allskonar réttir alveg tilbúnir. Hyllurnar svign-
uðu undir kökum og fínustu krásurn, og í ískjall-
aranum voru bæði fuglar og fiskmeti, reiðubúið
til að setjast yfir eldinn.
I skömtunarherberginu, fram af matsalnum, þar
sem allur borðbúnaður var geymdur, var alt til
taks. Dýri samstæði postultns borðbúningurinn,
með fangantarkinu þeirra og látlausa perlubekkn-
um á börmunum lá þar á borðunum, postulín,
glerglös og kristallsílát, alt samstætt.
Einn af vinnumönnunum, sem áttu að vera
til að vinna ( lystigarðinum var nýkominn inn
með körfu fulla með allskonar grænmeti, sem ráðs-
konan, hún jómfrú Soffía, tók við og skifti nið-
ur eptir tegundum.
»Blómin og ávextirnir koma seinna »fröken-
in« raðar þeim sjálf«.
»Það er heppni að fæðingardagurinn banka-
stjórans er einmitt á þeim tíma, þegar hér eru
sllkar gnægðir af öllum guðs gáíum«, sagði dreng-
urinn.
»Annars hefði það Hklega verið útvegað ann-
arstaðar frá«, sagði ráðskonan, sem var vön við
að ráða fram úr óþægindum, og deyja ekkiráða-
laus.
»Og þvíllkt veðurl* sagði stofustúlkan, sem
kom ofan vindustigann með sópinn í hendinni og
sorpskúffuna.
»Já, hver hefði trúað því í gær. Loftvogin
féll þá svo mikið, svo það leit út fyrir regn«,
sagði drengurinn, sem þótti vænt um að geta tal-
að við Lísu, sem hann dáðist að með sjálfum sér.
♦ Bankastjórinn er alténd heppinn«, sagði hún,
og reygði dálítið hnakkann, »og hann á það Hka
skilið. Slíkur húsbóndi erekki til. Höfðinglynd-
ur og . . . . Eða hvað segir þú Karlson ?«
»Verri gæti hann varið«, sagði þjónn nokk-