Kvennablaðið - 30.11.1903, Side 2
82
KVENNABLAÐIÐ.
skó'.um sínum, að rússneska skuli vera skóla-
málið handa börnum þeirra. Líklega hugsa
margir hér eins og ein kona, sem eg átti tal
við, sem átti barn í Landakotsskólanum. Þeg-
ar eg taldi ókost á skólanum, að móðurmáls-
kennslan væri lítil eða engin, og alt væri lært
á útlendri tungu, þá sagði hún, að það væri
einmitt ágætt, með þessu lærðu börnin dönsk-
una til fullnustu, íslenzku kynnu þau og gætu
altaf lært. Þau yrðu fullnuma í henni, efþau
fengju tilsögn einn vetur síðar.----------
Hvergi er jafnfagurt að litast um í Reykja-
vík og ofan frá Landakotsspítala eða af tún-
inu þaðan. Það má teljast raunalegt óhapp
fyrir bæinn, að sú jörð varð nokkurntíma
útlendinga eign.
Kaþólska kirkjan er bygð í gotneskum
stíl. Hún er ekki stór eða skrautleg innan.
Það eina skraut, sem hún hefir fram yfiraðr-
ar kirkjur hér, er mjög fagurt altari og gluggi
uppi á gaflinum yfir altarinu með glermál-
verki í rúðustað (glasmaleri). Slíkir gluggar
eru algengir í gotneskum kirkjum erlendis frá
miðöldunum og geta verið heil listaverk og
þá ákaflega dýrir.
Fríkirkjan stendur suður með Tjörninni
fyrir sunnan barnaskólann. Það er allveglegt
hús, að nokkru leyti í gotneskum stíl með
háum, fallegum turni. Hún er mjög snotur
innan, en illa kunna sumir við, að prédikun-
arstóllinn er rétt upp yfir altarinu, svo prest-
urinn lítur út eins og stór, lifandi altaristafla,
þar upp af. — Að öðru leyti er ekkert út á
þá tilhögun að setja. Framburður prestsins
heyrist enn skýrar en ella, þótt þess þurfi
ekki til, með hinn núverandi fríkirkjuprest,
og hann snýr beint á móti söfnuðinum með-
an á ræðunni stendur.
Iðnaðarmannahúsið stendur suður við
Tjörnina vestanvert við lækinn. Það er stór
og myndarleg bygging, enda er það aðal-
fundarstaður og samkomustaður borgarbúa.
Þar er og leikhúsið ennþá. Vitaskuld er stóri
salurinn orðinn altoflítill og leiksviðið þaðan
af minst. Ganga með bekkjum (Foyer)
fyrir áhorfendurna á milli þáttanna vantar
að heita má.
í „Iðnó" er og hússtjórnarskólinn og eru
flestar fínar veizlur bæjarins keyptar af hon-
um. Ymislegt hefir verið bæði sagt og kveð-
ið um þann skóla, en flest er það meinlítið
og græzkulaust.
Rétt fyrir vestán „Iðnó“ er Good-Templ-
arahúsið, sem í fyrndinni var kallað „Mun-
aðarnes". Áður en „Iðnó" kom til sögunn-
ar var þar samkomuþús bæjarins og leikhús,
en nú er það alveg gengið úr „móð“. Það
er tvílyft, en ekkert fallegt.
„Báruhúsið", samkomuhús sjómannafél.
er þar fyrir vestan. Þar á að sögn að verða
söngsalur handa bænum, sem nú vantar al-
gerlega.
Norðurundan vestra Tjarnarhorninu milli
Suðurgötu og Tjarnargötu stendur Herkastal-
inn, aðalstöð „Sáluhjálparhersins" hér á landi.
Það er gamall ferhyrndur kassi, sem hefir átt
breytilegri tilveru að fagna. Hvað hans fyrsta
ákvörðun var, er mér ekki kunnugt, en svo
mikið er víst, að þar hefir verið spítali, verzl-
un, veitingahús og nú síðast fordyri sáiuhjálp-
arinnar.
Um hann hefir þetta verið kveðið:
Þar sem forðum Bakkus bjó
og bjórsins freyddi aldan stíf,
fæst nú huggun, hjálp og fró
og hver veit — máske eilíft líf. —*
Hjúkrun siúklinga á heimilunum.
Eftir frk. Kjœr, fyrir Kvbl.
I.
Sjúkraherbergið.
Velja skal fyrir sjúkraherbergi stærsta, sólskins-
mesta og rakaminnsta herbergið á heimilinu. Bezt
er, að það snúi á móti suðri eða austri. Alt, sem
óþarft er inni, er flutt í burtu, stoppuð húsgögn,
smámyndir, gólfdúkar, ullar-gluggatjöld o. s. frv.
Hurðir og gluggar verða að vera liðugir, og mega
hvorki skellast eða skrækja. Gólfið er daglega
þvegið vel, inn í hvert horn og undir rúminu,
rykið er þerrað af öllum húsgögnum, gluggakist-
unum, veggjalistunum og hvar sem það er, með
votu vaskaskinni eða votum mjúkum leppi, því ef
þerrað er með þurrum klút, þá er rykinu bara
þyrlað upp í loftið, en það ekki tekið burtu. Vel skal
sjá um, að hreint loft fáist oft á dag inn í her-