Kvennablaðið - 30.11.1907, Qupperneq 3

KVE NNABLAÐIÐ.
83
dúkað matborð. Við borðum þar venjulega,
því það sparar mikinn tíma. Diskana set eg
í hlaða í sérstakan skáp, og potta og kast-
arrólur þvæ eg undir eins heitar, því það
sparar bæði tíma og slítur þeim minna.
Venjulega þegar eg hefi ekki stórelda eða
brauðbakstra þá lýk eg verkum mínum á
2V2—3 stundum. Þegar brauðgerð og stór-
eldar eru, þá hefi eg lengri vinnuttma. En
það er sjaldnast nema 1 í viku, svo enginn
ofþreytist af því. Auðvitað þarf bæði hugs-
unarsemi og hraða til að vera svo fljótur
með daglegu verkin.
Við etum fimm sinnum á dag, að með-
töldu kaffi síðdegis.
Eftir kveldmatartíma dúka eg borðið tii
næsta morguns, og læt á það graut ng mjólk,
til þess eg geti að morgninum strax eftir
matinn gengið út með manninum mínum eða
farið f erindi min út í bæinn.
Þegar eg kem heim aftur þá lít eg eftir
blómunum, meðan stúlkan þvær upp, þurka
af inni í herbergjunum, og leik á hljóðfærið
svo sem kl.stund þangað til eg fer að eiga
við morgunverðinn. Þegar eg hefi tekið
hann til og borðað og þvegið upp !es eg
stundarkorn í blöðunum. Kl. eitt er eg kom-
in að vinnu, hvort sem það er við ritstörf,
sauma (saumaborðið er í eldhúsinu), stórelda,
bakstur eða þvott.
Venjulega þarf eg ekki að fara að elda fyr
en kl. 3. Meðan kartöflurnarsjóða, bý eg til
kjöt- eða fiskmatinn og grænmetið, og dúka
borðið, svo við getum farið að borða litlu
eftir kl. 4. — Súpu höfum við sjaldan, en
oftast ávexti á eftir matnum. Þessir matar-
hættir eru fljótlegir og góðir og hollir. Ekki
tefst eg vlð að draga upp ölflöskur því við
drekkum að eins vatn.
Þegar eg hefi lagað til og þvegið upp eftir
miðdagsverðinn, þá tek eg mér oftast ein-
hverja góða bók. Kl. hálf sex drekkum við
kaffi. Eg flýti venjulega fyrir mér með það
á þann hátt, að þegar eg á matmálstímun-
um hefl lausan gasloga (eða ef það væri hólf
a eldavél) þá hita eg kaffivatnið og bý til
lútsterkt kaffl, sem eg þynni síðan út hæfi-
lega með heitu vatni. Það nægir venjnlega
til næsta dags.
Vegna starfa mannsins míns borðum við
kveldmat kl. 10, og háttum því ekki fyr en
kl. 11V2. Á morgnana förum við á fætur
kl. 7V2 svo við höfum nægan svefn.
Áuðvitað bregður út af þessu ef við höf.
um gesti eða erum boðin til annara.
Gestir okkar verða að gera sér gott af ein-
földum góðgerðum Þeir fá aldrei annan
kvöldverð en kaldan mat, með tei, mjólk og
öli, og stöku sinnum einhvern eftirrétt. En
alt sem fram reitt er, er af beztu tegund, og
nógu mikið, en þó ekki í óhófi.
Þá er að tala um fataþvottinn. Mér hefir
ætið líkað illa að sjá hve illa með hann er
farið þegar hann er þveginn annarstaðar.
Þvottakonurnar rífa fínustu léreft og útsaum,
dúka og handklæði miskunarlaust með gróf-
um burstum, alveg eins og það væru striga-
föt. Og það sem burstinn skilur eftir eyði-
leggja þær með sýrum og klórvatni.
Til þess að komast hjá þessu, og minka
útgjöldin fyrir þvettinn, ættu allar konur sem
gætu, að þvo heima. En jafnvel þá, er þvott-
urinn ekki óhultur fyrir bursta og sýrum,
nema húsmóðirin gæti vel að.
En nú eru ýmsar hentugar þvottavélar að.
fá, sem húsmóðirin getur þvegið sjálf með
meira eða minna af þvottinum, án þess að
reyna of mikið á sig, t. d. borðdúka, hand-
klæði, servíettur, nærföt, gluggatjöld, blúsur,
svuntur, klúta o. fl. Ef eldhúsið er nógu
stórt, eða þvottahús er til, þá getur hún
tekið allan þvottinn sjálf, ef hún getur þurk-
að þvottinn heima. — Þessi þvottavél, sem
eg á við, er „Favorit" (Skoglunds patent).
Hún er sett á venjulega eldavél, og þvottur-
inn soðinn í henni í 15 mínútur. Svo er
hann skolaður í heitu vatni og síðan í nægi-
lega mörgum volgum eða köldum vötnum.
Til að skola þvottinn á eftir suðunni nota
eg „Undinu", „þvo með lofti“, með henni
get eg þvegið sjóðheitan þvottinn án þess
að taka á honum með höndunum, og sömul.
köldu skolin. Þvotturinn liggur í köldu vatni
um nóttina. Að morgninum vind eg hann
upp með vindingarvél, og hengi hann upp
tíl þerris.
Kvöldið áður en eg ætla að þvo, legg eg