Kvennablaðið - 16.06.1908, Side 2

42
KVÉNNABLAÐIÐ.
lireina, djúpa rödd, sem nær langt, og hefir
lag á að halda áhuga tilheyrendanna við. Eftir
hana tók önnur kona við, en hún gatekki haldið
fólki vakandi. Pað fór að fara burtu. Pá var
hún nógu hyggin að hætta, og Miss Pankhurst
byrjaði aftur, til þess að svara ýmsuin spurn-
ingum fólks, sem nú þyrptist utan um vagninn.
Og nú urðu langar umræður. Spurningunum
rigndi niður, bæði vingjarnlegam og ekki. En
ætíð hafði hún svarið á reiðum höndum.
Aldrei liefi eg fyr hevrt nokkurn mann svo
skjótan og viðbúinn að svara öl!u. Auðvitað
þekti hún öll lög og reglugerðir, sem við komu
konum og störfum þeirra. »Unionen« er sann-
arlega öfundsverð af slíkum liðsmanni. — Annie
Kenney sá eg því miður ekki. Hún kvað vera
alveg atbrigðilega mælsk, eldheit sál í litlum
og veikbygðum líkama. Hún er kölluð kvenrétt-
indamálsins Jeanne d’ Arc.«
Nýjtishi viðburðirnir.-
Pann 11., 12. og 13. febrúar hélt The Nati-
onal Women’s Social and Political Union hið
svokallaða kvennaþing i Caxton Ha!l i West-
minster. Par voru viðstödd mörg hundruð
kvenna víðsvegar frá Englandi. Par voru einnig
fulltrúar frá Skotlandi. Fundinum stjórnaði
Mrs. Pethick Lawrence, og við lilið hennar voru
þær Miss Pankhurst og Annie Kenney og íleiri.
Samþykt var mótmælayfirlýsing gegn stjórninni,
sem breytti gegn frjálslyndri stjórnmálaskiþun
í því, að neita þeim konum, sem gildu skatta, um
pólitisk réttindi, og krafði stfundurinn þess að fá
tafarlaust lög, sem veittu öllum skattskyldum
konum þessi réttindi. Petta var samþjrkt i einu
hljóði. Nokkrar konur átiu nú að fara þegar
í stað með mótmælayfirlýsinguna til forsætis-
ráðherrans, og sumar fóru þegar af fundi, til
að ganga i skrúðgöngu til Parlamentsbyggingar-
innar. Pegar að þinghúsdyrunum kom, þá var
þeim neitað um inngöngu. Og þegar þær reyndu
samt að koma inn og sögðu það rétt sinn, þá
voru sumar þeirra teknar fastar. Seinna um
kveldið reyndu fáeinar konur líka að komast
að þinghúsbyggingunni í flutningsvagni, en það
tókst ekki. Samtals voru þennan dag 50 konur
teknar fastar, og 47 af þeim dæmdar í 6 vikna
fangelsi. A þriðja degi kvenþiugsins stjórnaði
Mrs. Pankhurst fundinum. Hún er aðai stofn-
andi félagsins, en hafði nú verið fjarverandi
vegna aukakosninganna í Leeds. Hún skýrði
frá þeim manngrúa, sem hún og vinir hennár
hefðu talað fyrir þar, og hvað erfitt hún liefði
átt með að koma í veg fyrir, að mannfjöldinn veitti
fáeinum hugsunarlausum stúdentum alvarleg
meiðsli, af því þeir hefðu sýnt henni og vinum
hennar ósvífni. Hún var hrædd um, að hreyf-
ingin væri nú orðin svo mikil, að erfitt væri að |
sjá fyrir afleiðingarnar, ef þolinmæði fólksins
væri misboðið með áreitni frá stjórnarinnarhálfu.
»Eg finn til þessarar stóru ábyrgðar, ogef fundur-
inn vill samþykkja þá ákvörðun í einu hljóði,
sem eg ber nú upp, þá ætla eg sjálf sem fundar-
stjóri, að flytja hana til neðri deildar Parla-
mentsins«. Áskorunin hljóðaði þannig: »Pessi
kvennafundur er þeirrar skoðunar, að liin allra
nauðsynlegasta umbót af öllum frjálslegum
stjórnarfarsumbótum sé að gera neðri deild
þingsins að verulegri fulltrúastofnun þjóðar-
innar, með þvi að veita konum þjóðarinnar
pólitisk réttindi. Pessi fundur skorar því á
stjórnina, að áður en liún hreyfir við stöðu
efri deildar þingsins, þá geri hún vilja þjóð-
arinnar gildandi í neðri deildinni, með því að
veita konum kosningarrétt með sömu skilyrð-
um og karlmönnum«.
Áskorunin var samþykt í einu liljóði með
áköfum áhuga. Síðan yfirgaf Mrs. Pankhurst
fundinn ásamt Annie Kenney og 12 öðrum
konum. Uti fyrir fundarhöllinni stigu þær npp
i vagn, en urðu brátt stanzaðar af lögreglunni,
sem skipaði Mrs. P. að fara út og ganga. Hún
gerði það orðalaust. Síðan var þeim öllum
bannað að ganga i samanhangandi röð. Pær
hlýddu því líka. En þeim var líka fyrir-
boðið að koma nálægt Parlamentsbyggingunni,
og er þær ekki vildu ganga að því, þá voru
þær teknar fastar, áður en þær voru komnar
nema stuttan veg frá fundarstaðnum. Sjónar-
vottur einn liefir ritað um þetta í »The Daylj'
News«. Eg er ekki 1 W. S. félaginu, og er ekki
samþykk stefnuskrá þess. Enegvar af hendingu
stödd í nánd við Caxton Hall á íimtudaginn
þegar Mrs. Pankhurt var handtekin, og sá
hvernig alt gekk til. Pegar hún kom með
annari konu, sem eg ekki þekki, og fór að
ganga áfram götuna til þinghússins, þá var hún
alveg róleg og engin skrúðganga nálægt eða
nein mannþyrping. Áður en þær höfðu gengíð
meir en 10 fet, tóku tveir lögregluþjónar hina
konuna. Pað var auðsjeð, að þeir höfðu alveg
mist alt vald yfir sér, því þeir kölluðu upp:
»Rjúfið raðirnar«, þótt þar væru engar raðir.
Mrs. Pankhurst hélt á áskoruninni í ann-
ari hendi, en í hinni á vendi úr liljum, sem
liún hafði fengið á fundinum. Hvorttveggja var
óskemt, þegar hún kom á lögreglustöðvarnar,
sem sýnir bezt, hvort hún hefði verið 1 rysking-
um. Pað eina, sem konurnar gerðu, var'að halda
því fram, að þær hefðu rétt til að ganga ujjp í
þinghúsið og heimta að fá að tala við einhvern
ráðgjafanna. Tveimur dögum áður var tveimur
sendinefndum frá atvinnulausum verkamönnum
veitt álieyrn í þinghúsinu.
Um kvöldið var konunum slept gegn ábyrgð.
Pá fóru þær aftur á kvennaþingið, sem fagnaði