Kvennablaðið - 20.07.1910, Blaðsíða 3

KVENNABLA.ÐIÐ,
43
Kalt yatn og opna glugga forðaðist hún eins og
skollann sjálfann og hvergi undi hún sér jafnvel og
í horninu hjá ofninum. Auðvitað jókst kvefið og
taugaveiklan við þetta, svo máttleysi og alls konar
sjúkdómar fóru að gera vart við sig. Þegar hún
kvartaði um þetta við mig, lagði ég til að hún skyldi
herða sig, og mér tókst að fá hana ofan í nokkurn-
veginn heitt hálfbað. Og með því, hafði ég nnnið
leikinn, því með þvi að smávenja hana af heita vatn-
inu vandi og hörundið við að þola kuldann, svo út-
gufunin yrði eðlileg, svo nú í vetur sem leið, hefir
hún aldrei verið kvefuð.
Af því eg hefi lært að meta hálfböðin og á-
gæti þeirra við mörg tækifæri, þá vil eg lýsa þeim
nokkuð nánar og hvernig þau eigi að notast.
Háifböðin draga nafn sitt af þvi að baðkerið er
að eins hálffylt með vatni, svo þegar sá, sem baðar,
situr uppréttur í kerinu, þá nær vatnið honum tæp-
lega í naflastað. Bezt eru víð tréker fyrir hálfböð,
en þó má vel notast við almenn emalleruð járnhað-
ker eða leirker. Ef baðker eru ekki til, þá verða
menn að bjargast við einfaldari áhöld, sem eg mun
síðar tala um.
Vatnið tekur þá tæplega i naflastað þeim er
baðar. Það er ekki mjög volgt, venjuh mill 32°—
20° Celsius. Eu með því að áhrif baðsins eru að
miklu leyti undir hitanum koroiu, þá mun eg minn-
ast á það, þegar eg tala um notkun baðsins.
Þegar baðið er tilbúið, stígur sá, er baðar, und-
ir eins upp í kerið og kemur sér þar fyrir, sitjandi
uppréttur, en beygir sig þó dálítið fram. Sá, sem
hjálpar til við baðið, eys duglega með hér um bil
tveggja potta ausu eða íláti vatninu 10—15 sinnum
ofan á herðarnar á honum, svo bunan komi beint á
milli herðarblaðanna. Síðan hallar sá sem baðar sig,
sér aftur á bak og eys þá aðstoðarmaðurinn á sama
hátt ofan á brjóst hans, og nuddar síðan hart og
duglega fætur hans, handleggi, maga, síður, brjóst
og bak i sömu röð og hér er sagt. Utlimirnir,
maginn og síðurnar eru venjulega nuddaðir niðri
i vatninu. En bakið og brjóstið nuddast stöðugt
upp og ofan með annari hendinni meðan hin
hendin skvampar jafnótt vatninu yfir aftur. Fót-
leggir og handleggir nuddast á þann hátt, að að-
stoðarmaðurinn tekur í þá með báðum höndum og
strýkur samhliða hart og títt sinni hendinni upp og
niður, þannig, að um leið og önnur hendin strýkur
upp, þá strýkur hin hendin niður. Maginn nuddast
í hring. Meðan bakið er nuddað, situr sá sem bað-
ar uppi, og siðan eys sá sem aðstoðar á víxl og
hann nuddar bakið, yfir þann sem baðar, eins og í
byrjuninni.
Ef baðið á að standa yfir lengur en 2 minútur
þá er ausið oft sinnis yfir og nuddað jafnharðan á
eftir. En venjulega er það að eins gert tvisvar,
fyrst og síðast. Eftir baðið stígur sá, sem baðar
strax upp úr baðinu, til þess að nuddast þur og
heitur í stórri grófgerðri baðrekkjuvoð, sem helzt
er svo stór, að henni megi sveipa um allan manninn.
39nsýningin 1911.
Eins og menn vita, hefir iðnaðarnefndin
sent út áskorun í mörgum blöðunum, til al-
mennings, að taka sem mestan og beztan
þátt í þessari sýningu svo hún geti orðið iand-
inu sem mest til gagns og sæmdar. Auðvitað
ættu allir hér að verða samtaka að styðja að þvi,
að sýning þessi geti orðið sem fjölbreyttust
og vönduðust að öllu leyti. En því miður
hefir sýningarnefndin sjálf gert mjög mikið að
því að koma í veg fyrir víðtæka hluttöku al-
ménnings í sýningunni, með því að hreyfa
ekkert þessu máli fyr en kliptu ári áður en
sýningin átti að opnast. Þar af leiðandi hefir
almenningur alt of stuttan tíma til undhbún-
íngs til að búa til sýningarmunina. Þeir
verða að sendast svo tímanlega til sýningar-
nefndarinnar, að hún hafi nægan tíma til að
skrá þá alla og raða niður. Það dregur alt
frá undirbúningstíma sendandanna.
Tökum til dæmis alla tóvinnu, einkum
vaðmál og dúka. Allir vita, að langan tíma
þarf til að tæta að öllu leyti heila voð, þótt
hún sé ekki mjög löng. Þar eru mörg hand-
tökin frá því fyrsta, að velja uilina, og til
þess að voðin er pressuð og tilbúin að send-
ast. Eins og nú er háttað vinnukrafti kvenna
til sveita, mun óvíða mikið unnið að vefjar-
voðum fyrir jól. Þar taka haustverk og þjón-
ustubrögð verkafólks eftir sumarið mestan
tímann. Á því má sjá að skammur verður
þá tími sá, sem konur hafa til að búa til
sýningargripina. Nauðsynjaverkin sitja þó í