Kvennablaðið - 31.08.1916, Síða 8

64
KVENNABLAÐIÐ
1
©
I
V erzlmiiii
Bj
J ’ • -
jJi >
jörn Kristjánsson,
Reykjavík, Veshrgötn 4,
selur allskonar VEFNAÐARVÖRUR af vönduðustu tegundum;
litirnir óvenjulega haldgóðir.
Meðal annars má nefna: Klæði, enskt vaðuiál, fatatau allsk.,
kjólatau, svuntutau, sjöl stór, mikið úrval; herðasjöl, karlmannaföt,
prjónna^föt fyrir börn og fullorðna o. m. m. fl.
Verðskrá sendist ókeypis þeim er óska.

Ofurlitlum undrunarsvip brá iyrir í andliti
gamla mannsins, en það breyttist brátt í dálítið
fint smá-bros.
»Já, eg get imjmdað mér, að það sé erfitt.
Pað hlýtur eiginlega að vera miklu örðugra,
en menn halda«.
»Já, það er áreiðanlegt«, sagði Gunnivi og
settist hvatlega upp í sætinu þráðbein. »0g
mér finst heldur ekki, að eldra fólkið hafi rétt
til, að neyða sinna tíma hugsjónum upp á okk-
ur, og krefjast að við samþykkjum þær«.
»Menn skyldu ætla það. Pað er líklega Hel-
ena frænka, sem þú átt við?«
»Já, og margir með henni. En ekki geta
menn heimtað, að það sem álitið var hæfilegt
fyrir 25—30 árum, sé álitið það enn í dag. Ef
svo væri, færi heiminum aldrei fram«.
»Auðvitað ekki. En er það ekki eitthvað sér-
stakt, sem þú átt við með þessu. Eg þykist vita,
að þið Helena frænka þín hafið leitt saman
hesta ykkar í dag enn þá einu sinni«.
Gunnivi hló, en varð svo strax aftur alvarleg.
»Pað er ekki einungis hún Helena frænka«,
sagði húu og varð alt í einu alvarleg. »Pað
eru allir, sem álíta sig hafa rétt til, að setja út
á unga stúlku, og það gremur mig. Pað er eins
og hver einasti maður álíti sig vera forráða-
mann hennar, og eiga að standast ábyrgð af
orðum, gerðum og hugsunum hennar«.
»Pað getur vel verið. Núna, þegar eg heyri
þig segja það, þá get eg mjög vel hugsað mér,
að það líti svo út«.
»Já', og þess vegna álita allir sig hafa rétt
til þess, að gera athugasemdir við hana. Alt
sem við gerum er álitið bandvitlaust. Stundum
erum við of frjálslegar, of frekar, of einráðar,
og eínkum og sér í lagi of ókvenlegar, en
stundum höfum við lesið of mikið, erum orðn-
ar úttaugaðar af lestri, erum tilgerðarlegar, ó-
viðkunnanlegar — og ókvenlegar, því það er-
um við hér um bil alt af álitnar, hvernig sem
við berum okkur til. Eg held ekki, að af öllum
þeim látlausu og eðlilegu ungu stúlkum, sem
eg þekki, sé ein einasta, sem ekki sé sögð vera
ókvenleg. Eg hefi fengið megnasta viðbjóð á
því orði, og enn þá meiri viðbjóð hefi eg á
þeim sjaldgæfu undantekningum, sem eru það,
sem kallast kvenlegar stúlkur. Pær eru ekkert
annað en væmulegar hænur, af þeirri tegund
kvenna, sem algengust var á lj7rri hluta siðustu
aldar«. —
»Nú, nú, nú, nú, Gunna mín! Okkur getur
þó líklega komið saman um, að til séu bæði
kvenlegar og ókvenlegar ungar stúlkur. Er
ekki svo?«
Framh.
Útgefandi: Bríet Bjamliööinssilóttir. — Prentsmiðjan Gutenberg.