Dagskrá - 23.04.1897, Blaðsíða 4

288
á 12—18 kr. Innflutningstollur er 90 aura fyrir hverja
kind.
Eins og áður hefur verið tekið fram, mun jeg seinna
semja ýtarlega skýrslu um þessa ferð mína; hjer eru að
eins tekin fram helstu atriðin í upplýsingum þeim, er
jeg hei safnað.
Próf í stýrimannafræði hið minna var haldið
20.—22. þ. m. Gengu undir það 12 af lærisveinum
skólans og stóðust það með ágætum vitnisburði. I próf-
nefnd voru, auk skólastjórans, Premierlieutenent af
»Heimdal« H. Wolfhagen og prestaskólakennari síra
Eiríkur Briem.
Virðingarfyllst.
Einkunnirnar voru þessar:
D. Thomsen.
Meðferð málverka í alþingishúsínu.
Það er hneyksli og stórtjón að því, hvernig mál-
verkin fara með sig í alþingishússafninu.
Þeir sem gefið hafa til þessa safns, hafa víst ekki
ætlast til þess, að þau væru látin rifna og skemmast af
hirðuleysi, og sá sem gekkst fyrir því að Island eignað-
ist þenna fyrsta litla vísi til listaverkasafns, — sýslu-
maður Björn Bjarnarson — ætti þó naumast minna skil-
ið fyrir fyrirhöfn sína, heldur en að málverkin væru
varðveitt nokkurnveginn.
En auk þess sem það sýnist fremur »ófínt« að fara
svo illa með það sem hefur verið gefið landinu af svo
góðum hug, af hinum og þessum erlendum málurum,
er það stórkostlegt peningatjón, að vanhirða málverkin.
Því málverkin kosta peninga; — og ætti ekki að þurfa
að minna menn á slíkt.
Það málverk sem hefur orðið einna verst úti er
»Eyjafjörður«, stórt olíumálverk eptir Blahce, semhang-
ir uppi í efri deild.
Þetta málverk eitt, mætti vel teljast nær 2000króna
virði, ef það væri óskemmt —, en nú mundi naumlega
fást helmingur verðs fyrir það, sökum þess að það er
allt sprungið og rifnað frá efsta til neðsta.
Og þó hefði það kostað svo gott sem ekkert að
varðveita þetta málverk frá skemmdum — aðeins að
olíubera það hæfilega. — Til þess munu geta fengist menn
hjer, þó hjer sje fátt um málara, og hefði því lítilræði
sem alls hefði þurft að verja, til þess að gæta safns-
ins í heild sinni, verið betur varið á þann hátt, heldur
en í hina og þessa óþarfa bitlinga, sem þingið býtir út
meðal ýmsra landsjóðsbetlara. —
Þetta málverk er eitt nefnt hjer, en fleiri liggja
undir skemmdum, og er vonandi að þetta verði seinasta
árið, sem þessi skrælingjalega van’nirðing verður látin
gangast við.
Látinn er Jóhannes Ólafsson, sýslumaðúr Skag-
firðinga, (f. 26. okt. 1855).
Jafet Sigurðsson..............hlaut 60 stig.
Þorstéinn J. Jóhannsson .... — 60 —
Björn Ólafsson................. —- 59 —
Sigurður Gunnlaugsson .... — 59 —
Halldór Friðriksson............ —• 58 -—
Ólafur Sigurðsson.............. — 57 —
Steingrímur Steingrímsson . . — 56 —
Kristján Ó. Kristjánsson ... — 55 —
Karl G. Ólafsson............... — 55 —
Arni Hannesson................. — 54 —
Erlendur Hjartarson............ — 53 —
Magnús Brynjólfsson ........... — 44 —
Hæsta aðaleinkunn við þetta próf er 63 stig, en til
að standast prófið útheimtast 18 stig.
Um ,,HeÍmdaíi“ og botnverpinga er nú mikið
talað. Þykir varðskipið lint í sókninni; en fæstir munu
athuga hverjar fyrirskipanir foringinn hefur fengið frá
Danastjórn. Meira um það síðar.
Dýralíf.
Móri.
Hann var ársgamall þegar hengdar voru á hann
bjöllurnar, en hann hafði allt af verið fremstursvo lengi
sem hann mundi eptir sjer.
Menn vissu ekki til þess að forustukyn væri að
honum. En það gengur nú svona. Stundum skapar
| náttúran allskyns viðbrigði, allt í einu, ólíkt sínum eig-
in uppruna — og þau eru ekki ætíð úrætt. Það kem-
ur fyrir að þau eru hreint afbragð alls síns kyns svo
langt sem það verður rakið. og menn undrast og spyrja
sjálfa sig: »Hvaðan hefur hann það? — Ekki hefur
hann það úr föðurættinni, því þar eru tómir erkidauf-
ingjar og þráablóð, lið fram af lið«. — Og þá ekki úr
móðurættinni«, segir annar; »þarerekkert til nema sauð-
heimska og svefndoði, sem ekkert annað getur vakið til
meðvitundar en hungrið eða sláturkutinn*-
En Móri var samt forustusauður, sá besti, vitrasti
og hjarðspakasti sem menn þekktu í sveitinni.
Eigandinn tók eptir Uonum strax um vorið áður en
: rekið var á fja.ll. Það var fráfærnakvöldið sjálft. — Allt