Lögberg-Heimskringla - 17.05.1962, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 17. MAÍ 1962
GUÐRÚN FRA LUNDI:
Römm er
sú taug
Framhald skáldsögunnar
Þar sem brimaldan
brotnar
Hann þurrkaði sveittan
skallann og hélt svo áfram:
„Og þú Helga mín, getur
fengið leigt herbergi upp á
loftinu í húsinu mínu. Ég skal
útvega þér vinnu, hvort sem
þú vilt hjá setuli'ðinu eða ann-
ars staðar. Þetta hús skalt þú
bara selja eða leigja henni
dóttur þinni það. Maríanna
mín. Nú er hún trúlofuð og
þarf á heimili að halda. Láttu
mig sjá um það allt fyrir þig.
Það væri mér sönn ánægja.
Maríanna stóð orðlaus undir
þessari hamingjusól, sem rann
allt í einu upp á framtíðar-
himninum. Henni að bjóðast
þessi fína staða og Tómas að
eignast bíl.
„Ég á nú bara engin orð til
í eigu minni yfir slíku kosta-
boði. Ég verð Víst ekki lengi
að velta svarinu fyrir mér,“
sagði hún.
„Mér datt það í hug, að þú
færir ekki að hryggbrjóta
mig,“ sagði Sigtryggur. „Nú
skuluð þið snara ykkur í yfir-
hafnirnar og koma með mér í
bíó.“
„En ég sem er aðeins hvers-
dagslega klædd,“ sagði Marí-
anna.
„Ó, þú ert nú alltaf jafn fal-
leg, hvernig sem þú ert klædd.
Þetta gullfallega hár er eins og
geislabaugur utan, um höfuð-
ið. Láttu bara silkislæðu yfir
það. Tíminn leyfir ekki að þú
búir þig betur. Það verður
varla í síðasta sinn, sem þú
sezt inn í fínan bíl, þar sem
sonur þinn er þá líka búinn
að fá sér þetta indæla farar-
tæki, því það get ég sagt þér,
að ekkert er að eiga góðan
hest hjá því seip að eiga góðan
bíl. Maður var oft sárþreyttur
af að halda við fjörugan gæð-
ing og svo margir snúningar
og erfiðleikar, sem því fylgdu
að vera á ferð með hesta. Allt
er þetta úr sögunni eins og
önnur óþægindi á þessari
blessaðri vélaöld, sem við lif-
um nú á. Svo rennum við heim
til Tómasar í bakaleiðinni og
vitum hvernig honum geðjast
að ráðabrugginu. Vona að
hann verði ánægður fyrir
hönd móður sinnar.“
„Mér finnst nú varla vera
hægt annað en vera ánægður
með þetta. Ég álít að ég sé nú
fyrst að komast á þá hillu, sem
ég hef þráð að sitja á í lífinu.
Út yfir allt tekur þó að hugsa
til Tómasar míns í nýjum bíl,“
sagði Maríanna, sem sat við
hliðina á mági sínum í bílnum.
Eftir fáar mínútur voru þau
komin að dyrunum á bíóinu.
„Þetta er nú meiri draum-
urinn, Helga mín,“ hvíslaði
hún að hinni góðu og gömlu
vinkonu sinni í hléinu á bíó-
inu.
„Bara að við vöknum aldrei
af honum,“ hvíslaði Helga á
móti.
Næst var að tala við Döddu.
Tómas var himinlifandi yfir
láni móður sinnar. Hún gerði
Tómasi boð með Helgu einn
daginn um að hann sækti sig
í þessum fína bíl um kvöldið
og færi með sig til Döddu. Hún
ætlaði að bjóða henni húsið.
Tómas kom eftir nokkrar mín-
útur, því að það var sunnu-
dagur. Stella sat í framsætinu
við hlið manns síns og glans-
aði af ánægju. Krakkarnir
voru í aftursætinu. Maríanna
skipaði Stellu að færa sig í
aftursætið.
„Þú getur nú líklega séð
það, að ég get ekki troðið mér
á milli krakkanna, sagði hún
brosandk
Stella varð hálf fýluleg á
svipinn, en færði sig þó. Eina
bótin að hún yrði ekki oft að
víkja fyrir hinni fyrirferða-
miklu tengdamóður sinni.
Maríanna talaði ekki um
annað en þá hamingju sína að
komast til Sigtryggs. Tómas
samsinnti því hólf viðutan,
sjálfsagt vegna þess að hann
þurfti að hafa hugann við að
stjórna bílnum. Hann stöðvaði
bílinn við dyrnar á húsinu,
sem Dadda átti heima í. Það
var í sömu götu og hann bjó
í, aðeins nokkur hús á milli.
„Fannst þér þetta ekki tals-
verður munur eða hristast
með strætisvögnunum," sagði
hann við móður sína. „Ég hef
skömm á þeirn, síðan ég eign-
aðist bílinn.“
„Það er nú meiri munur-
inn,“ sagði Maríanna. „En
hvað það hlýtur að vera gam-
an fyrir ykkur systkinin að
búa svona nærri hvort öðru.“
„Það læt ég nú vera,“ sagði
Tómas fálega. „Hún er eins og
hún hefir alltaf verið, önug-
lynd og merkileg, og varla
bætir unnustinn hana mikið.
Mér lízt reglulega illa á hann.“
„Þau sjást víst sjaldan, svo
að þau jagist ekki,“ skaut
Stella inn í.
„Þú getur svo komið gang-
andi þennan stutta spöl,
mamma. En komdu nú ekki
mjög seint,“ sagði Tómas og
skellti bílhurðinni aftur.
Maríanna kjagaði heim að
eldhúsdyrunum. Hún hafði
aðeins einu sinni komið þang-
að áður. Dadda opnaði hurð-
ina. Hún tók vel á móti móður
sinni og sagði, að það væri
nýtt að sjá hana þar.
„Það fer nú verða heldur
þægilegra að komast um bæ-
inn fyrir mig, þegar Tómas
minn getur flutt mig. Varla
telur hann það eftir sér,“
sagði Maríanna. „Þú hefðir
átt að koma út fyrir og sjá
fallega bílinn hans.“
„Skyldi maður ekki vera
búinn að sjá hann nokkrum
sinnum,“ sagði Dadda. „Hann
er víst með frúna og krakkana
á ferðinni flest kvöld. Stellu
skinninu má bregða við. Hún
hefir ekki verið höfð mikið til
sýnis fyrr.“
„Já, það er nú meira eftir-
lætið að eiga bíl. Hann var bú-
inn að þrá það svo lengi,“
sagði Maríanna.
Tengdasonurinn tilvonandi
sat í eldhúsilnu, hrafnsvartur
á hár og svipstór. Maríanna
heilsaði honum kunnuglega.
„Svo að hefir þá kærastann
þinn hjá þér, Dadda mín.
Náttúrlega trufla ég ykkur,
en erindið bætir það upp,
býst ég við. Mér býðst nefni-j
lega nokkurs konar frúar-
staða og hef því ekkert með
húsið mitt að gera, svo að mér
datt í hug að bjóða þér það,
því auðvitað farið þið að búa
í vor. Eða er það ekki mein-
ingin?“
Fjandinn fjærri mér, og
komi hann aldrei nær mér.
☆
Getur undir glaðri kinn
grátið stundum hjarta.
☆
Fátt segir af einum.
^penhagen
Heimsins bezto
munntóbok
SJAIÐ OG HEYRIÐ
RT. HON. JOHN G. DIEFENBAKER
FORSÆTISRÁÐHERRA KANADA
MIÐVIKUD. 23. MAÍ, KL. 8 E.H. DST
WINNIPEG CIVIC AUDITORIUM
THE PROGRESSIVE CONSERVATIVE
PARTY OF CANADA