Lögberg-Heimskringla - 17.01.1963, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 17. JANÚAR 1963
Lögberg-Heimskringla
Published every Thursdsíy by
NORTH AMERICAN PUBLISHING CO. LTD.
Printed by
WALLINGFORD PRESS LTD.
303 Kennedy Street, Winnipeg 2, Man.
Edilor: INGIBJÖRG JÓNSSON
EDITORIAL BOARD
Winnipeg: Dr. P. H. T. Thorlakson, chairman, Próf. Haraldur
Bessason, vice-chairman, Mrs. Ingibjörg Jónsson, sec’y. Dr.
Valdimar J. Eylands, Miss Caroline Gunnarsson. Prof. Thor-
valdur Johnson, Prof. Tryggvi J. Oleson, Rev. Philip M. Péturs-
son. Vancouver: Dr. S. E. Bjömsson. Monlreal: Próf. Áskell
Löve. Minneapolis: Mr. Valdimar Björnson. Grand Forks: Dr.
Richard Beck. Reykjavík: Birgir Thorlacius ráðuneytisstjóri.
Akureyri: Steindór Steindórsson yfirkennari.
Subscription $6.00 per year—payable in advance.
TELEPHONE WH. 3-9931
Authorlzed as second class mail by the Post Offlce Department. Ottawa,
and for payment of postage in cash.
Kennedy-arnir
Okkur hér norður í Canada iþykir sérstaklega forvitnislegt
og gaman af að fylgjast með því, sem fyrir augu og eyru ber
á æðstu stöðum í Bandaríkjunum eins og það birtist í sjón-
varpi og blöðum, sérstaklega því sem viðkemur þjóðhöfð-
ingjum þei'rra. Við erum að vísu á margan hátt lík nágrönn-
um okkar, en erum þó miklu kaldari almennt í garð okkar
æðstu manna, gefum þeim ekki nálægt eins mikinn -gaum,
né hossum þeim eins hátt eins og þeir gera þar syðra.
Dwight D. Eisenhower varð nokkurskonar átrúnaðargoð
þjóðar sinnar og hefði stjómarskrá landsins leyft honum að
vera í kjöri í þriðja sinn, telja flestir lítinn vafa á því, að
hann hefði verið kosinn.
Hinn ungi forseti John F. Kennedy er einnig mjög dáður
af þjóð sinni, svo sem skoðanakannanir í landi hans bera
vitni um, allar hans hreifingar, öll hans orð allar hans at-
hafnir er grandskoðaðar í sjónvarpi og í blöðum og hvergi
birtist hann á almannafæri, svo að fólkið ekki þyrpist um
hann með fagnaðarlátum, það þarf jafnvel að verja hann
gegn þessu dálæti.
Öðru máli er að gegn með landstjóra okkar og forsætis-
ráðherra Canada þjóðarinnar; MacKensie King og St. Laurent
hefðu getað gengið um stræti þessara borgar án þess að
múgur og margmenni hópaðist saman til að fagna þeim og
líkt er með núverandi landstjóra og forsætisráðherrann John
Diefenbaker. Það þarf með mikilli fyrirhöfn að hóa fólki
saman til að aðsókn verði sæmileg á opinberum fundum
þessara herra. Þó virðumst við blíðkast og fagna vel heim-
sóknum drottningar okkar Elizibeth II og manns hennar.
Þegar þau bera að garði hópast fólk saman á götum úti til
að sjá þau hjónin aka fram hjá, og hrópa húrra fyrir þeim og
við sýnum þeim alla þá virðingu sem við megúm. Síðast
þegar þau komu vestur heimsóttu þau Bandaríkin líka, og
þar var svo mikil viðhöfn og fagnaðarlæti fólksins að sama
skapi, að okkur fannst nóg um og vorum við helzt að geta
þess til að Bandaríkjamenn öfunduðu okkur af konungs-
fjölskyldunni.
Ef svo var, er nú minni ástæða til þess en áður, því nú er
mikið um það talað og ritað, að Bandaríkjamenn séu að
koma sér upp nokkurskonar konungsfjölskyldu, þar sem er
hin volduga Kennedy ætt. Robert, bróðir forsetans er dóms-
málaráðherra landsins og þykir ekki ólíklegt að hann muni
sækja um forsetaútnefningu þegar kjörtímabili bróður hans
lýkur að sex árum liðnum. Þá var yngsti bróðurinn Edward,
nýlega kosinn senator í Massachusetts og var það fyrrum
embætti forsetans, og er þá ekki að vita nema að hann verði
reiðubúinn með tíð og tíma að setjast í forsetastólinn.
Allir eru bræðurnir vel gefnir, gagnmenntaðir, myndar-
legir í sjón, gæddir miklum persónutöfrum, ríkir, færir í
flestan sjó á sviði samkvæmislífsins og kvæntir fögrum kon-
um og allir eru þeir demokratar; það er því ekki að furða
þótt sumum þyki nóg um uppgang þeirra og gengi, ekki sízt
republicanaflokknum, hinsvegar er hver þjóð lánsöm, sem á
hæfileikamönnum á að skipa, sem eru reiðubúnir að helga
tíma sinn og alla sína krafta í þágu hennar
Allar umræðurnar og spádómarnir um að Kennedy-arnir
munu taka við forsetaembættinu hver af öðrum eru mest í
gamni, en öllu gamni fylgir þó nokkur alvara
Annað hljóð í strokknum
Togaraútgerðarmenn á Bretlandi börðust af mikilli harð-
ýðgi gegn því, að brezka stjórnin viðurkendi 12 mílna fisk-
veiðalínuna kringum Islandsstrendur og sögðu að ef þeir
fengju ekki að veiða þar innan 12 mílna línunnar myndi
brezka útgerðin í stórrættu efnahagslega. Nú syngur öðru-
vísi í þeim þessa daganna, þeir kvarta sáran undan ágangi
Sovét togara á miðunum við Bretland og hafa nú farið fram
In Memoriam:
Guðrún Sigurdson
Mikill harmur var kveðin að
eiginmanni, fjölskyldu og
raunar allri byggðinni þegar
þessi góða og vinsæla kona
féll frá fyrir aldur fram, þann
15. nóvember 1962. Hún var
fædd að Árnesi, Manitoba, 11.
september 1898. Foreldrar
hennar voru hjónin Einar
Guðmundsson og Margrét
Sigurðardóttir. Rúna — eins
Guðrún Sigurdson
og vinir hennar nefndu hana
jafnan — stundaði nám í skóla
byggðarinnar, var fermd í
lútersku kirkjunni og fór síð-
an ung að aldri til Winnipeg,
vann hjá Mr. og Mrs. J. G.
Stephenson, sem tóku miklu
ástfóstri við hana. Næst tók
hún að sér gjaldkerastöðu
(cashier) hjá T. Eaton verzl-
unarfélaginu og reyndist svo
skörp og hœf í því starfi að
þegar félagið stofnaði fleiri
verzlanir í vestur Canada var
hún fengin til þess að undir-
búa stúlkur til að taka við
gjaldkerastarfi í hinum nýju
verzlunum.
Guðrún bar mikinn ræktar-
hug til foreldra sinna og syst-
kina og þótt hún væri nú fjar-
verandi frá æskuheimili sínu
liðsinnti hún þeim á margan
hátt. Foreldrar hennar eru nú
látnir, en fjögur systkini
syrgja hana, Guðríður — Mrs.
Eric Einarson, Hnausa, Thór-
unn — Mrs. Leifi Helgason og
Guðný — Mrs. Joe Helgason
báðar að Árnesi og bróðir
hennar Einar Gíslason,
Hnausa, Man.
Þann 22. maí 1929 giftist
Guðrún Stefáni V. Sigurdson
hinum ágætasta manni og
á við brezku stjómina að færa
út fiskveiðatakmörkin í tólf
mílur umhverfis Bretland,
annars munu fiskveiðarnar
við strendur landsins eiði-
lagðar. — Sovétríkin hafa
lengi haft 12 mílna línu við
sínar strendur, en sækja inn
að 3 mílna línum þeirra landa
er enn hafa ekki löggilt 12
mílna takmörkin. Til dæmis
voru fiskimenn þeirra á veið-
um fyrir skömmu í Bay of
Fundy í Canada.
stofnuðu þau heimili sitt í
Riverton þar sem hann rekur
útgerð í félagi við bróður sinn
og frænda S. R. Sigurdson og
S. V. Sigurdson — Sigurdson
Fisheries.
öll árin í Riverton tók
Guðrún mikinn og góðan þátt
í félagsmálum. Hún starfaði
í lúterska söfnuðinum, kven-
félaginu Djörfung og var ein
af stofnendum Women’s Insti-
tute, og átti sæti í stjórnar-
nefndum þessara félaga.
Mikla ánægju hafði hún af
rþróttum, var meðlimur í
Ladies Curling Club og stofn-
félagi í Riverton Ice Club og
lét sig sjaldan vanta þegar
Riverton Hockey liðið keppti
við aðra Hockey klúba. En
mesta unun mun hún hafa haft
af því að leiðbeina börnum og
unglingum við holl störf og
skemmtanir. Skömmu eftir að
hún kom til Riverton tók hún
að sér að kenna stúlkum í
skólanum að sauma og prjóna
og gerði það í mörg ár. Á síð-
ari árum fór hún næstum dag-
lega á skautahringinn á vetr-
in og var þar í félagi með
ungviðinum. Henni var annt
um að öll börnin ættu kost á
því að læra að skauta og út-
vegaði skauta fyrir þau, sem
ekki áttu þá. Þegar leið að
skautahátíðinni (Carnival)
hjálpaði hún þeim við búninga
þeirra. I minningu um hana
hefir Riverton Ice Club ákveð-
ið að veita þremur börnum
skautanámskeið árlega, og
verður sú ákvörðun skráð á
skjöld í skautahöllinni.
Guðrún var glaðlynd kona
og hláturmild, og hrókur alls
fagnaðar á fundum og manna-
mótum. Hún var samúðarrík
við þá sem bágt áttu og jafnan
reiðubúin að ljá þeim hjálp-
arhönd. Hið hlýlega heimili
þeirra hjóna stóð jafnan opið
fyrir alla þá, sem að garði bar.
Þau eignuðust fjögur mynd-
arleg og velgefin börn og var
þeim það mikið áhugamál að
veita þeim öllum þau tæki-
færi til menntunar er þau
sjálf höfðu ekki átt kost á, og
það blessaðist þeim. Helen —
Mrs. Ragnar Kristjánson og
Barbara — Mrs. Ivan Johann-
son eru báðar útskrifaðar í
hjúkrunarfræði frá Winnipeg
General Hospital; Eleanor —
Mrs. David Schellenberg, hef-
ir Bachelor of Arts og
Bachelor of Social Work ðe-
grees frá Manitobaháskólan-
um og sonur þeirra Solli,
Honors degree B. Sc. 1957 frá
Manitoba háskólanum, Mast-
ers degree frá Toronto háskól-
anum, Ph. D. in Education frá
Wisconsin háskólanum.
Barnabörnin eru sex. öll eru
systkinin búsett í Winnipeg.
Með Guðrúnu Sigurdson, er
til grafar gengin væn kona,
er samferðasveit hennar mun
lengi minnast sökum l'ífsgleði
hennar og mannkosta. — I.J.
4 ára íslenzkur snáði
vekur athygli
á skíðum
Lítill íslenkur drengur hef-
ur vakið athygli fyrir skíða-
áhuga og skíðahæfileika vest-
ur í Bandaríkjunum. Ennþá
stafar athyglin sem að honum
beinist meira að því hve
ungur hann er, en eigi að síð-
ur hefur hann náð valdi á
sfcíðarennsli, sem reynast
mörgum helmingi eldri
drengjum erfið. Þessi dreng-
ur er aðeins 4 ára og heitir
Gunnar og er sonur Dóru og
Eysteins Þórðarsonar.
Eysteinn var um langt skeið
bezti skíðamaður íslands og
fjölreyndur í keppni erlendis.
Var hann tvívegis á Ólympíu-
leikum fyrir ísland og gat sér
auk þess góðan orðstír á öðr-
um alþjóðamótum, auk þess
sem hann var margfaldur ís-
landsmeistari.
Við rákumst á þessa mynd
af Gunnari syni hans í banda-
rísku blaði frá 13. des. sl. Þar
er haft eftir föður Gunnars
að erfiðast sé að hann geti
ekki stærðar sinnar vegna
farið í lyftu nema með öðrum.
En fái hann að „sitja í“
klifrar hann upp neðstu
brekkurnar, setur á sig skíðin
og brunar niður af ótrúlegu
þori og öryggi. Hann er aldrei
hræddur við hraðann og fer
gjarna beint af augum.
Eysteinn segir blaðamann-
inum svo frá, að þetta sé rétti
aldurinn til að nema skíða-
íþróttina. Börnin eru ekki
hrædd og virðast læra hraðar
en fullorðnir. Sjálfur segist
Eysteinn hafa byrjað álíka
snemma, en allur tími farið í
skíðastökk. Eysteinn byrjaði
ekki að þjálfa undir keppni
fyrr en 15 ára og segir það of
seint.
Blaðið endar grein sína
með því að segja að Gunnar
geti ekki næstu 1—2 árin
keppt á skíðum, en það muni
sennilega óhætt að muna
nafnið Gunnar Thordarson —
því muni aftur skjóta upp í
heimi skíðamanna. Nokkrir
ólympíusigrar ættu að geta
orðið honum mögulegir.
Eysteinn er nú skíðakennari
í Heavenly Valley um helgar,
en hann gefur sér tíma til að
þjálfa son sinn. „Ég vildi
byrja að kenna honum á skíð-
um samtímis því sem hann
lærði að ganga“, sagði Ey-
steinn blaðamanninum, sem
bætir því við, að það séu ekki
allir litlir synir sem hafi
Ólympíukeppanda sem kenn-
ara.
Morgunblaðið,
Sveinn Hannesson frá Elli-
vogum kveður:
Bjartur svipur, höndin hlý,
hugans gripin mjúk og gleilin.
Skáldum svipuð anda í
áslalipur fyrsta sprettinn.
Illur fengur illa forgengur.
☆
Gæfa fylgir djörfum.