Lögberg-Heimskringla - 29.08.1963, Blaðsíða 2

2
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 29. ÁGÚST 1963
Minning
ÓLAFUR HALLDÓRSSON
Álftarhóli
Fæddur: 16. ágúst 1874.
Dáinn: 5. júlí, 1963.
Þegar vorsól hæst um hnjúka
hvetur gróður, bræðir ís,
þá er frændi för að ljúka
—förin sú er öllum vís.
Háaldraður, hress og ör
hefur naumast kviðið för.
Hann senr gleði og vorhug virti
vann með sól að græða jörð.
Ást á lífi ásýnd birti,
ef hann lýsti búi og hjörð.
Nú að kanna nýrra svið
notar frændi sumarið.
geta skynjað hana í lúnum hönd
um og þreyttu baki.”
Ólafur kvæntist ágætiskonu,
Sigurbjörgu Árnadóttur frá
Mið-Mörk undir Vestur-Eyja-
fjöllum. Hún á sinn stóra þátt
í farsælu ævistarfi hans. Þau
eignuðust 12 mannkosta börn og
nú eru barnabörnin orðin 33.
Það var því ekki til einskis, að
þau hjónin lögðu nótt við dag
til að standast h'arða lífsbaráttu.
Þegar eg kynntist Ólafi fyrir
17 árum var hans erfiða Hfs-
reynsla liðin. Elsti sonurinn,
Óskar, var tekinn við búforráð-
um og dagsins önn og hin börn-
in flogin úr hreiðri og tekin að
hasla sér sinn eigin völl. Hann
horfði ánægður og glaður yfir
farinn veg og það, sem meira
er, hann vár ávalt kátur og
léttur í lund. —1 vinahópi var
hann yngstur af ungum og kát-
astur af kátum.
Hjartans þakkir fyrir alla við-
kynningu við Ólaf og megi guð
blessa Sigurbjörgu og allt þeirra
ævistarf.
Þrjú af börnum Ólafs eru bú-
sett í Ameríku, Mrs. Andrew Aa-
land, Hoople, No. Dak., Mrs.
Matt Hjálmarson, Hensel, No.
Dak., og Engilbert M. Ólafsson,
Torrance, Calif.
Vinur
MINNINGARORÐ
Oft var þröng í þínu búi,
því var feljan mikilsverð,
þó að fötlun fylgdi lúi
fórust vel að allri gerð.
Barnalán og barnafjöld
bóndans urðu heiðursgjöld.
Starfsöm kona, sterk í vanda
stika úr vöggu hópinn leit.
Lengi munu merkin standa
mætra hjóna í frónskum reit.
Það var hlýtt við þeirra stól,
það var bjart um Álftarhól.
Hvar sem Óli leiðir lagði
lílið dáði fullum róm.
Innti margs og sögu sagði,
sveitar vinur, dáði blóm.
Þennan litla ljóðakrans
leggja vil á kistu hans.
Einar J. Eyjólfsson
Fyrir röskri viktt lauk starfs-
samri ævi Ólafs Halldórssonar,
bónda að Álftarhóli í Austur-
Landeyjum og fer útför hans
fram í dag, 13. júlí, 1963.
Hann var fæddur 16. ágúst,
1871 að Rauðafelli undir Austur
Eyjafjöllum og var því tæplega
89 ára gamall, er hann lézt.
Æviferil hans treysti eg mér ekki
að skrá, svo mjög skortir á, að
við yngra fólkið getum í raun-
inni skilið þá lífsbaráttu, sem
háð var fyrir aldamótin síðustu
og á fyrstu tugum þessarar ald-
ar. Hver af okkar kynslóð getur
sett sig í spor þess manns, em
hafði ' aðeins eina lífsafkomu
fyrir sig og sína; orfið sitt.
Þá var hver þúfa dýrmæt
þótt nú sé hún horfin úr at-
vinnusögu okkar. Og þótt unnið
væri myrkranna á milli, allt gert
og allt nýtt, sem hægt var, þá
var það oftast ekki nóg. Á köld-
um vetrardögum varð að yfir-
gefa ástvini og fara burt til sjó-
róðra, ekki á vélskipum nútím-
ans, heldur á opnum róðrabát-
um fyrir opnu hafi í harðri bar-
áttu við óvægin náttúruöfl.
Þetta gerði Ólafur Halldórs-
son og þá raun stóðst hann með
sæmd.
Eg tek undir þau orð, sem
blaðamaður Tímans lét falla í
viðtali við ólaf á síðastliðnu
hausti: “Saga hans er þáttur í
Islandssögu. Hann greinir ekki
frá vígaferlum, en fjallar um
baráttu til viðhalds lífinu og
verður ekki numin af blaða-
greinum. En jreir, sem vilja,
Ingólfur Johannesson, bóndi
í grendi við Baldur lézt þar á
spítalanum 3. ágúst eftir uipp-
skurð, 69 ára að aldri.
Hann var fæddur í Winnipeg,
sonur hjónanna Þorfinns Jo-
hannessonar og konu hans Kar-
óhnu Andrésdóttur. Fárra mán-
aða fluttist hann með foreldrum
sínum til Nýja íslands, þar til
hann 9 ára, kom með þeim tiJ
Argyle, og þar var hann ætíð
til æfiloka.
Árið 1917 giftist hann eftir-
lifandi konu sinni Sigrúnu
Reykdal, sem nú syrgir ástkær-
ann eiginmann, ásamt fjórum
myndarlegum börnum, em öll
eru gift. Þau eru þessi:
Páll á heima i Burquitlam, B.C.,
Björn, býr í Transcona, Man.,
Salin, (Mrs. A. J. G. Beaufog) og
Thora, (Mrs. A. O. Thorleifson)
báðar búsettar í Baldur, Man.
Barnabörnin eru þrettán.
Auk þessara barna sinna,
ólu þau hjónin upp að mestu
leyti, systurson Ingólfs, Andres
Johannesson, sem býr í Balmer-
town, Ontario.
Systur hans nú á lífi eru:
Andrea (Mrs. G. Bjornson) Min-
Facts and figures tell a vivid
story of new vigor and new
hopes in the Canadian North.
The ‘Parliament of the
North’ is the Council of the
Northwest Territories. It
meets twice yearly, Its “Han-
sard” is the bulky Votes &
Proceedings books issued after
each session.
From recent Proceedings,
statements of council mem-
bers and committee reports,
come some revealing com-
ments on the growth and
change above the 60th paral-
M.
• Tourism. “Result of all
these (promotion) efforts and
of highway construction . . .
has been that the tourist in-
dustry has grown from an
estimated 600 visitors spend-
ing $350,000 in 1959 to the 1962
figures mentioned: 2,200 vis-
itors and $850,000 spent. . . .
to, Man.
Rosa (Mrs. H. Sigurdson) Bran-
don, Man.
Valgerður (Mrs. K. C. Cameron)
St. Bruno, Quebec.
Jónina (Mrs. W. J. Anderson)
Winnipeg, Man.
Bræður nú á lífi eru:
Jóhannes og Bryndór í Baldur,
Manitoba, ogFinnbogi í Detroit,
Mich., U.S.A.
Ingólfur heitinn var sjerlega
vel skynsamur, skemtilegur og
samvinnuþýður í öllum félag-
skap, ibæði í söfnuði lútersku
kirkjunnar í Baldur sem hann
ætíð tilheyrði, og í öðrum félög-
um sem voru til góðs í bygðinni.
Hann var hjálpsamur og góð-
ur nágranni, og verður saknað
af öllum sem kynntust honum,
})ó auðvitað sé það sérstaklega
sárt að missa hann fyrir konu
hans og börn.
Guð blessi þeim minningu
hans.
Hann var jarðsúnginn frá lút-
ersku kirkjunni í Baldur af
sóknarprestinum Séra Kristjáni
Róbertssyni og lagður til hvíldar
í grafreit bæjarins 7. ágúst, að
viðstöddum fjölda manns.
It is now quite clear that the
million-dollar objective will
be passed very easily before
1965, and the 5,000-visitor fig-
ure reached.”—R. G. Robert-
son, Commissioner.
• Health. In 1961, 5,200 in-
sured (hospital) admissions
received . . . an average of 9.5
days each in in-patient care.
This compares with an esti-
mate for 1960 of 5,615 patients
receiving (an average of) 9.3
days each. The decrease in
utilization is in spite of an in-
crease in population. This . . .
may well reflect the improv-
ing standards of public health
in the N.W.T.—Hospital In-
surance Services Board re-
port.
• Vital Statistics. “Over the
10-year period (1951-61), fam-
ily size has increased from 3.9
to 4.3. In the same period the
national figures increased only
Dry Statistics Vibrantly Alive
In Telling Story of the North
from 3.7 to 3.9. . . . It seems
likely that this trend to larger
families will continue ... and
we will have many, many
more families. Almost half the
residents of the N.W.T. are
now below voting age . . . the
median age is 21 years, five
months. Canadians as a whole
are about five years older.”—
R. G. Robertson, Commission-
er.
• Integration. “I think we
in this Council (are now)
proud that there are no
schools for Eskimos or for In-
dians or for “others” and that
there are simply schools for
all, regardless of race. This is
important in training a popu-
lation that must . . . live and
work together with no con-
sciousness of racial differenc-
es. “—R. G. Robertson, Com-
missioner.
• Trapping. “Despite the
depression in fur prices . . .
there is increasing emphasis
being placed by the Indians
on hunting and trapping . . .
during this past year (1962)
over 1,000 Indians took part
in trapping, being an increase
of nearly 10% over the pre-
vious year.”—H. M. Jones, In-
dian Affairs.
• Power. “A Public Utili-
ties Board for the N.W.T. be
established, composed of three
members one of whom should
be a resident of the Terri-
tories; that the possibility of
establishing a joint board with
the Yukon . . . be investigated
and that legislation required
be prepared as soon as pos-
sible, preferably for presenta-
tion . . . in 1963.”—Committee
motion.
• Schools. “School enroll-
ment reached 4,774, an in-
crease of almost 400 over the
past year (1961). Virtually all
Indian and white children of
school age can now attend
school. It is still difficult to
provide facilites for some
Eskimo children because of
the isolation . . . however,
Eskimo enrollment increased
from 1,780 to more than 2,000
as a result of construction of
new schools and pupil resi-
dences.” — R. G. Robertson,
Commissioner.
• Credit. Both Indian Af-
fairs branch and the Northem
Administration branch have
established loan funds for the
benefit of Indians and Eski-
mos. The Territorial Govern-
ment . . . recently established
a small special fund to assist
“white status” trappers. In ad-
dition, the government is con-
sidefing . . . a much larger
fund to provide housing loans.
—Social Benefit Programs re-
port.
• Communications. Short-
wave transmissions to the
North are presently 8% hours
a day . . . in English, French
and Eskimo. It is planned . . .
to expand this service to 18
hours a day so that all parts
of the North (seven time
zones) will receive an ade-
quate service of Canadian
news and comment which will
compete with the programs
from Russia and other coun-
tries.—CBC report.
—Financial Post
Why Sivertz Can Keep Our
N.W.T. Shipshape
New Commissioner of
Northwest Territories is B. G.
Siverts, a former sailor and
teacher.
He took office this month,
and may hold office for less
than a year, if the proposed
division of Northwest Terri-
torries into two territories
takes place.
The commissioner is chief
executive officer of the terri-
tories. In addition, he presides
over the council—the territor-
ial “legislature.” The council
is at present in session in Inu-
vik, NWT.
When the territories of
Mackenzie and Nunassiaq
come into being, the new com-
missioner for Mackenzie
would reside in Fort Smith,
prospective capital of the ter-
ritory.
Sivertz, who is director
of northern administration
branch, Department of Nor-
thern Affairs & National Re-
sources, succeeds Gordon Rob-
ertson, recently appointed
clerk of Privy Council and
secretary to the cabinet.
Sivertz has been directly
associated with northern ad-
ministration since 1954 when
he was appointed chief of the
Arctic division; three years
later he became director of
the Northern Administration
Branch. His work has taken
him many times into the
north.
He joined the Department
of Resources & Development
in 1950 from the Department
of External Affairs. Before be-
coming chief of the Arctic
division, he had gained a wide
knowledge of the depart-
ment’s work with northern
affairs as his special field.
Bom in Victoria in 1905,
Sivertz spent 10 years at sea
as a youth in ships under sail
and steam and visited many
parts of the world. Later he
attended normal school and
graduated from the Univer-
sity of British Columbia. He
taught in schools in Vancou-
ver and on Vancouver Island.
In the navy during the war,
his experience . as seaman,
navigator, and teacher led to
his appointment as officer-in-
Framhald á bls. 4.