Lögberg-Heimskringla - 26.09.1963, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 26. SEPTEMBER 1963
Lögberg-Heimskringlo
Published every Thursday by
NORTH AMERICAN PUBLISHING CO. LTD.
Printed by
WALLINGFORD PRESS LTD.
303 Kennedy Street, Winnipeg 2, Man.
Ediior: INGIBJÖRG JÓNSSON
EDITORIAL BOARD
Winnipeg: Dr. P. H. T. Thorlakson, chairman, Haraldur Bessa-
son, Rev. Valdimar J. Eylands, Caroline Gimnarsson, Jóhann
G. Jóhannson, Thorvaldur Johnson, Jakob F. Kristjánsson,
Tryggvi J. Oleson, Rev. Philip M. Pétursson. Vancouver: Dr. S.
E Björnsson. Monireal: Áskell Löve. Minneapolis: Valdimar
Bjömson. Grand Forks: Richard Beck. Reykjavík: Birgir
Thorlacius. Akureyri: Steindór Steindórsson. London: Dr. Karl
Strand.
Subscripiion $6.00 per year—payable in advance.
TELEPHONE WH. 3-9931
Authorized as second class mail by the Post Office Deportment, Ottowo,
and for payment of PostaQe in cash.
Vestur íslendingar á íslandi
Á laugardaginn 21. september birtist í Winnipeg Free Press
grein eftir Harald J. Hamar, ritstjóra Iceland Review um Vestur
Islendingana sem fóru til lslands í júní s.l. til að taka að sér
atvinnu, en þeir höfðu verið raðnir af séra Robert Jack í umboði
Landssambands ísl. útvegsmanna, Sölumiðstöðva hraðfrystihús-
anna og Síldarverksmiðja ríkisins.
Þetta þótti sögulegur viðburður, því aldrei hafði svo stór
hópur afkomenda íslenzkra landnamsmanna í Vesturheimi farið
til ættlandsins í þessum erindum — 22 af íslenzkum ættum en 8
annara þjóðastofna. Ekki tók Lögberg-Heimskringla afstöðu til
þessarar farar — hvorki hvatti né latti til hennar; þetta var
einkamál — “business”. En að sjálfsögðu óskuðum við að þetta
fólk hefði bæði gagn og ánægju af ferðinni og að hún yrði ölluni
aðilum til góðs.
Fæst af þessu íólki mun hafa verið bundið hér stöðugri
atvinnu, né hefir það selt eignir svo nokkru nam, áður en það
fór, eins og sagt er í Free Press greininni.
Sú, er þetta ritar, hyggur að flestir þessara Vestur-lslendinga
hafi farið vegna löngunnar til að sjá hið fagra land forfeðra sinna.
sem þeir höfðu heyrt svo mikið um, og til að kynnast fólkinu —
frændum sínum, sem landið byggja. Ef þeim hefði verið efst i
huga að grípa upp gull á Islandi, hefðu þeir ekki lagt af stað án
þess að sjá svart á hvítu hverskonar vinna þeini var ætluð og
hverra launa þeir mættu vænta. Það var vanræksla af hálfu
vinnuveitenda að láta ekki umboðsmanni sínum í té skriflegar
6kýrslur um þetta og samninga eyðublöð. En fólkið fór samt —
e. t. v. af tilbreytingar — eða ævintýraþrá.
Þessa skoðun byggi eg á eigin reyslu. Eg fór til íslands 1934
upp á eigin skýtur, með það í huga að dvelja árlangt til að kynnast
landi og þjóð. Eg leigði mér herbergi hjá elskulegum hjónum í
Reykjavík og vann fyrir mér með tímakenslu.
Ekki féll mér alt vcl í fyrstu; sjávarfiskurinn ekki eins góður
og fiskurinn í Winnipegvatni og eg hugsaði oft um hvenær myndi
sjást í botn á saltkjötstunnu konunnar, sem eg og fleiri “kost-
gangarar” borðuðum hjá. En eg vandist samt fljótt matnum og
þegar eg kom til Islands siðar sóttist eg einmitt eftir þessum
réttum, sjávarfiski og saltkjöti, auk annars góðgætis sem eg
vandist á.
Eg átti og bágt með að venjast sjávarveðráttunni, var oft
svo kalt að eg skreið undir dúnsængina á daginn, en eg lærði
brátt að klæða mig gegn kuldanum. Einu sinni varð mér að orði
eftir margra daga suddarigningu, “Því getur ekki himinn þrumað
og hellt úr sér vatninu í einum rykk eins og í Manitoba og verið
svo búinn með það?”
Ýmsu öðru varð eg að venjast eins og gengur í ókunnum lönd-
um — á Islandi sem öðrum löndum. Leiðindaköst sóttu að mér
fyrst í stað, en þetta sagði eg engum. Smámsaman náði eg mér á
strik og í stað þess að vera á Islandi í eitt ár, dvaldi eg þar hátt á
annað ár.. Eg kyntist ágætu fólki, sem eg ekki gleymi, fræddist um
margt og tel að þetta ævintýr hafi orðið mér til gæfu og gleði.
Vestur-lslendingarnir, sem hér um ræðir voru svo ólánsamir,
að blaðamenn gengu á fund þeirra, áður en þeir höfðu haft
nægan tíma til að kynnast og sejnja sig að staðháttum, með þeim
árangri að um þá og óánægju þeirra birtust langar greinar með
feitum fyrirsögnum í dagblöðum Reykjavíkur.
Margar blaða-úrklippur bárust hingað á skrifstofu L.-H. En
við hugðum að V.-lslendingunum, vinnuveitendum og séra Robert
Jack væri ekki greiði gerður með því að endurprenta þær; hér
væri ekki um stórmál að ræða og þetta myndi alt jafna sig með
tíð og tíma, svo sem nú er komið á daginn, samkvæmt fyrnefndri
grein í Free Press, er við leyfum okkur að endurprenta í þessu
blaði (þótt höfundi skeiki í nokkrum atriðum).
Okkur finst ólíklegt að V.-lslendingarnir, ef þeir eru vanir
vinnu á annað borð, sætti sig ekki við að vinna aukatíma þegar
þörf gerist; í Canada er það alvanalegt. Um þessar mundir vinna
bændur og liðsmenn þeirra myrkranna á milli við uppskeruna og
MISS SNJOLAUG SIGURDSON:
Rognvaldur Sigurjonsson
A concert by an Icelandic artist has always been received
with great interest by the Icelandic Community in Winnipeg.
Such was the occasion on Wednesday, September 18th when
Rognvaldur Sigurjonsson was heard in recital at the Play-
house Theatre. This event was sponsored by the Icelandic
National League in association with the Celebrity Concerts
Limited.
Rognvaldur Sigurjon s s o n
received h'is early musical
training at the Reykjavik Col-
lege of Music with Arni Krist-
jansson. Further studies fol-
lowed in Paris with Marcel
Oampi, and in New York with
Sascha Gorodnitzki.
His reputation as one of Ice-
land’s foremost pianists has
already been established, for
he has toured extensively in
the Scandinavian countries,
Austria, Germany, the United
States, and the Soviet Union.
These tours have included or-
Chestral and radio engage-
ments. In the field of record-
ing, he has played the music
of Bentzon and Schumann.
For his Winnipeg concert
Rognvaldur Sigurjonsson
chose a program of unusual
interest. It consisted of two
contemporary works as well
as music by the great Roman-
tic composers, Schubert, Cho-
pin, and Liszt.
He impressed the audience
with his dedicated approach
to the music and the ease with
which he presented this dif-
ficult and taxing program.
Leifur Thorarinsson is con-
sidered one of Icel'and’s most
promising young composers,
and it was interesting to hear
the world premiere of his
Sonatina. Especially appeal-
ing was the folk song effecrt of
the melody in the beginning
of the second movement.
There was ghttering passage
work in the Vivace move-
ment. The sonata by the Dan-
ish composer Bentzon made a
favorable impression upon this
first hearing.
In these two works, Mr.
Sigurjonsson showed a real
affinity f o r contemporary
music. He presented them
with authority and under-
standing of the present day
musical language.
In the Liszt Mephisto Waltz
which makes such great tech-
nical demands on the per-
former he seemed to have all
the resources of the instru-
ment at his command. The
audience was thoroughly cap-
tivated by the dazzling octave
passages, the shimmering tre-
molos, and the sparkling ar-
peggios.
The response to his Chopin
playing was equally enthus-
iastic, for here too, his master-
ful pianism was again reveal-
ed. lt was perhaps only in the
final section of the Ballade
that the dramatic intensity oí
the music was lost by exces-
sive speed.
At the close of the concert
Mr. Sigurjonsson favoured his
listeners with two encores.
One of them, an arrangement
of “Goda Veizlu Gjora Skal”
particularly delighted the au-
dience.
The following have been
gleaned from the reviews oi
the Winnipeg press music
cri'tics.
The Winnipeg Tribune: “Mr.
Sigurjonsson proved to be an
able and serious pianist. He
went through his program of
Schubert, Chopin, Liszt and
and two items by Danish
eins er með fiskimenn á vötnunum og sjónum þegai
veður leyfir og vel aflast, og einnig það fólk sem gengur írá
aflanum til að verja hann gegn skemdum. Ungir og hraustir menn
láta ekki slíkt á sig fá, ekki sízt þegar þeim er greitt tvöfalt kaup
fyrir aukatíma.
Það var e. t. v. misráðið, að öllum hópnum var komið fyriv
á sama stað; það þarf ekki nema einn gikk í veiðistöð til að
gera alla óánægða. En hvað um það, þessi vandræði virðast nú
hjáliðin. Ekki er ólíklegt að þessir piltar geti síðar fengið aðra
atvinnu á Islandi, sem þeim fellur ibetur í geð, ef þeir óska þess —
og þá hærri laun. Þeim eru allir vegir opnir, og heimleiðin líka.
Okkur þykir ómaklegt að séra Robert Jack sé gerður að
nokkurskonar “scapegoat” fyrir öll smávægileg vandræði, sem
óhjákvæmilega áttu sér stað. Við urðum ekki vör við að hann
lofaði gulli og grænum skógum og lásum við þó viðtöl við hann
í dagblöðunum og hlýddum á hann í útvarpi.* *
Hann kann vel við sig á Islandi og þykir vænt um Island,
telur það eiga glæsta íramtíð fyrir höndurn. Við teljum víst
að hann vildi og vill þessum Vestur-lslendingum vel og hann
lagði á sig mikil ferðalög og erfiði til þess að þeir mættu upplifa
þetta ævintýr. Hver veit nema þeir eigi eftir að meta það betur
síðar.
★ Mr. Jack says those who will come with him will be able to
earn more than the equivalent of $3,000 a year.
—Winnipeg Tribune, March 1963.
* He said the avérage yearly salary of fishermen in Iceland
was about $3,300. —Winnipeg Free Press, Mareh 29, 1963.
and Icelandic composers, with
technical finesse and honest
musicianship. In the process,
he displayed a flair for a
virtuoso approach to the key-
board, which reached its high-
est level in the Liszt’s Meph-
isto Waltz.”
“A 10-minute Sonatina by
L e i f u r Thorarinsson was
given its world premiere. The
opening Allegro offered a
wide variety of rhythmic con-
trast, with sharp jagged sta-
cato accents. There was a cer-
tain lyric charm in the
Adagio section, but the work
as a whole conveyed little of
abiding interest.”
“Superb technical qualities
were disclosed in Liszt’s
Mephisto Waltz. Mr. Sigur-
jonsson has the dead-sure dig-
ital mechanism demanded for
an accurate negotiátion of the
many technical intricacies in
which Liszt’s fantastic com-
position abounds. The frenzied
climaxes were prepared with
sufficient power and develop-
ment to make them stirring
and inevitable.”
The Winnipeg Free Press:
“The Chopin pieces offered
the performer a world of op-
portunáty, which Mr. Sigjur-
sson was pianist enough to
turn to his advantage. To be
sure, he substituted Nordic
coolness for Slavic heat, but
within this understandable
limitation in his Chopin style,
his playing had admirable
delicacy. His E minor Noc-
turne was both sensitive and
lucid; and his G minor Bal-
lade, apart from some spasms
of speed and bouts of banging
in the climatic passages, was
at once poised and meaning-
ful.”
“Then came the Liszt, and
with it, a remarkable rally-
ing, in one pianistic tour de
force, of all the strengths spor-
adically displayed in the pre-
ceding performances.” — “al-
ways intelligent, always vig-
orous and at times majestic-
ally eloquent.”
Following the recital, a re-
ception was held at the home
of the Icelandic Consul, Gret-
tir Johannson. The Ipelandic
National League also gave a
luncheon in his honour and
presented him with a mo-
mento of his visit to Win-
nipeg.
Rognvaldur Sigurjonsson’s
present tour includes concerts
in Vancouver, Seattle, and
Waáhington, D.C., where he is
scheduled to play at the Nat-
ional Gallery of Art.
He departs with the warm
wishes of an appreciative Ice-
landic Community. On his re-
turn to Iceland where he
heads the Piano Department
of the Reykjavik College of
Music, he takes with him our
sincerest greetings to the land
of our forefathers.
—Icelandic Canadian