Lögberg-Heimskringla - 24.05.1970, Blaðsíða 2

2
-*■
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 21. MAÍ 1970
- f-
MeditaHon
Delivered ai ihe funeral of
Vicior Björn Anderson, April 17, 1970.
By ihe Reverend Baldock of Campbell River, B.C.
Hagnaðurinn af geimrannsóknum
My friends — we assemble
today in a simple service of
worship — to do honor to a
man’s life — to give thanks
to God for the contribution
his life has made and to lay
his body to rest.
Victor Bjorn Anderson was
truly a Canadian Pioneer. He
was of Icelandic parentage
and came from that great
group of Nordic people who
came to North America before
the tum of this century. Mr.
Anderson was born in Hal-
lock, North Dakota, October
12, 1882, but soon after his
birth his parents came to the
city of Winnipeg, and it was
there that he grew up and
lived and worked and made
his contribution to Canadian
life.
We who live in the hustle
and bustle of this modern day
and age are very often un-
aware that there is such a
thing as singleness of mind
and faith. In a world of plenty
and of so much freedom we
are often confused and un-
happy — and so we often
have no purpose. Not so, the
founders of Canadian life.
They loved God with a direct
and simple faith, and their
faith issued in love for their
brethren, which impelled
them to serve mankind, in
kindly honesty. They did not
ask why they should do this
or that — they simple cared
and showed their caring with
their lives.
Jesus said — If your eye
be single — your whole body
be full of lighl. These pio-
neers did not seek happiness
— as we do — their happiness
was a by-product of the use-
ful and busy lives of service
they led.
Such a man was Victor
Anderson — not by my word.
His life needs no word of
mine — the record stands on
its own merit. He was a
printer by trade — active in
labour affairs — President of
the Typographical Union of
Winnipeg. For a total of 34
years he served the city of
Winnipeg as an alderman and
represented the voice of la-
bour on the council. He was
the elected delegate to the in-
ternational Labour Conference
in Geneva. There can be no
doubt of the esteem in which
he was held by those with
whom he was associated over
those years of service. He re-
rited in 1952 at the age of 70
years and came to live in
Vancouver, but even here, he
led a busy and active life and
was appointed to the Board
of Referees of the Unemploy-
ment Insurance Commission.
This is a position of no mean
respönsibiiity and is a tribute
to his personal integrity. In
1963 Mr. Anderson was made
an honorary citizen of the
City of Winnipeg, and the
same year was awarded the
Communily Service Award.
The citation reads in part —
For ouísianding leadership in
fhe field of service — he is
held in the highest esteem by
the people of Winnipeg for
his dedication and high ideals.
Truly, this gentleman has
given his life in loving ser-
vice to mankind and in so do-
ing has grown in stature to
full manhood.
Jesus said — I came that
they — (God’s people) might
have life — and that they
might have it more abundan-
tly. When a man — in his
own life — follows the Way
of Jesus — many people do
have life more abundantly.
In our faith we believe that
this life is a training ground
for greater opportunities of
service — in the life beyond
— physiCal life. And this
makes great sense of our
lives, for if what we have
learned of loving here is used
beyond, then what a contribu-
tion we can make. And this
is the joy of God’s Kingdom
— that we can continue to
serve more fully in His pre-
sence.
To Mr. Anderson’s wife
who has shared nearly 68
years of his life — To his
sons — Cecil of Winnipeg,
Vjctor of Campbell River and
Claude of Victoria, and to
their family of 8 grandchil-
dren and 10 great-grandchil-
dren, I say — in the words of
Jesus —
Let not your hearts be
troubled —
In my Faiher's house are
many rooms —
If it were not so, would
I have told you
I go to prepare a place for
you?
We lay the body of Victor
Anderson to rest, with grate-
ful hearts — and in the
knowledge that God is still
leading him inlo life.
Let us pray —
Aðalverkfræðingur brezku
póstmálast j órnarinnar, S i r
William Preece, var eitt sinn
inntur eftir því af brezkri
þingnefnd, hvaða álit hann
hefði á nýjustu uppfinningu
Ameríkana, talsímanum. Sir
William svaraði: „Ameríkan-
ar þarfnast talsíma, en það
gerum við ekki, við höfum
nóg af boðberum.11
Þessi saga er rifjuð upp í
marz-hefti mánaðarrits Menn-
ingar- og vísindastofnunar
Sameinuðu þjóðanna,
„UNESCO Courier“. Hún er
dæmi um þær efasemdir sem
einatt koma fram, jafnvel hjá
sérmenntuðum mönnum, þeg-
ar ný tækni er annars vegar.
Það hefur ekki heldur skort
neitt á gagnrýni og efasemdir
í sambandi við geimrannsókn-
ir nútímans.
Banadaríkin hafa varið um
44 milljörðum dollara til
geimrannsókna þar af hafa 24
milljarðir farið í Apollo-áætl-
unina eina, sem tvívegis hef-
ur skilað mönnum til tungls-
ins og heim aftur.* Hinn
heimskunni brezki sagnfræð-
ingur Amold J. Toynbee talar
fyrir munn margra alvarlegra
þenkjandi efasemdamanna,
sem líta á tunglferðirnar sem
táknmynd af djúpinu milli
tækni og siðgæðis, þegar hann
segir:
„Á vissan hátt má líkja
tunglferðunum við byggingu
pýramídanna eða hallar Loð-
víks XIV í Versölum. Það
gengur hneyksli næst að fást
við þetta á sama tíma og
mannkynið líður skort. Úr því
við höfum til að bera dugnað
til að ná til tunglsins, eru
við þá ekki dálítið ankanna-
legir þegar við stöndum and-
spænis slælegri sjóm okkar á
mannlegum kjörum?“
En hversu mjög sem menn
kunna að efast um, að tungl-
ferðir eigi rétt á sér, þá er
þ a ð ómótmælandleg stað-
reynd, að geimrannsýknimar
teknar í heild hafa borið mik-
inn jákvæðan árangur. Á
þann árangur bregður „UN-
ESCO Courier“ nokkurri
birtu.
FJARSKIPTAHNETTIR
Nú þegar er komið net af
fjarskiptahnöttum allt um-
hverfis jörðina. Mikilvægi
þeirra fyrir vanþróuðu löndin
verður ljóst, ef við tökum
Indland sem dæmi:
Hópur sérfræðinga frá UN-
ESCO hefur samið skýrslu
þar sem reynt er að sýna
fram á, að kerfi fjarskipta-
hnatta er ekki einungis hag-
kvæmasta leiðin til að full-
nægja gífurlegri þörf Ind-
lands fyrir fjarskipta- og
menntunarmöguleika f y r i r
landið í heild; sannleikurinn
er sá, að slíkt kerfi er eina
leiðin til að ná þeim mark-
miðum sem þjóðin hefur sett
sér með tilliti til kennslu í
skólum og utan þeirra, mat-
vælaframleiðslu, þjóðfélags-
þróunar, heilbrigðiseftirlits og
takmörkunar barneigna á
næstu tíu ámm.
Með hefðbundnu fjarskipta-
kerfi getur indverska útvarp-
ið ekki gert sér vonir um að
taka í notkun nema sex stór-
ar sjónvarpsstöðvar og 50
minni endurvarpsstöðvar fram
til ársins 1981. Þessar stöðvar
mimdu einungis ná til 19 pró-
senta af landinu og 25 pró-
senta af landsmönnum.
Fjarskiptakerfi með gervi-
hnöttum, sem mundi í fyrsta
áfanga kosta tæpar 50 millj-
pnir dollara, gæti tryggt öllu
landinu sjónvarp. Þetta
mundi hafa skjót og djúptæk
áhrif á hin miklu landbúnað-
ar- og þjóðfélagsvandamál
landsins auk þess sem það
mundi rjúfa einangrun ein-
stakra byggða og fjölskyldna
og vekja hjá þeim samkennd
með stærri þjóðlegri og al-
þjóðlegri heild.
Svipaður verður hagnaður
Afríku og Mið-Ameríku eftir
að komið hefur verið upp
fransk-þýzka fjarskiptahnett-
inum „Symphony“ á árunum
1971-72. í Brazilíu, þar sem
5 milljónir bama eiga ekki
kost á skólagöngu, gæti sjón-
varpskennsla með fjarskipta-
hnöttum orðið eina hugsan-
lega lausnin á hinum tröll-
auknu menntunarvandamál-
um landsins á öllum sviðum.
VEÐURATHUGANA-
HNETTIR
Gervihnettir em tilvaldir
til veðurathugana. Þeim er
komið fyrir lahgt fyrir utan
gufuhvolfið, meðan j örðin
jörðin snýst fyrir neðan þá,
og geta þannig fylgzt með
hverjum einasta stað á yfir-
borði jarðar — jafnvel stöð-
um sem em ótilkvæmir
mönnum eða þar sem óhag-
kvæmt er að reisa veðurat-
huganastöðvar.
Tvö kerfi veðurathugana-
hnatta, bandaríska Tiros-kerf-
ið (TOS) og sovézka Meteor-
kerfið, eru sameinuð í al-
heimsnet u n d i r nafninu
„World Weather Watch“ sem
lýtur stjóm Alþjóðaveður-
fræðistofnunarinnar (WMO).
Upplýsingar, sem safnað er af
gervihnöttum og veðurstofum
á jörðu niðri, eru snatri send-
ar til þriggja veðurfræðimið>
stöðva í Moskvu, Melboume
og Washington, þar sem unnið
er úr þeim í tölvum, áður en
veðurspárnar eru sendar til
veðurathuganarstöðva á ein-
stökum svæðum.
Mikilvægi áreiðanlegra veð-
urspádóma langt fram í tím-
ann fyrir einstaklinga og
efnahagslíf v e r ð u r einnig
ljóst ef við tökum Indland
sem. dæmi. Mönnum hefur
reiknazt svo til, að áreiðan-
legar veðurspár tvær vikur
fram í tímann, sem væru
sendar inverskum bændum í
sjónvarpi um fjarskiptahnetti,
mundu spara þeim allt að 1,6
milljónir dollara árlega í
minnkuðu tjóni á landbúnað-
arframleiðslunni.
Þar við bætist annar hagn-
aður, eins og t. d. vemd gegn
flóðum, betra eftirlit með
skógrækt á s a m t öraggari
flutningum og samgöngum.
Bæði fyrir Indland og önn-
ur vanþróuð lönd fela veður-
athuganahnettir í sambandi
v i ð fj arskiptahnetti í sér
möguleikann á því að vinna
bug á hungrinu á næsta ára-
tug og bæta til muna viður-
væri íbúanna með betri stjóm
á landbúnaðarframleiðslu og
matvæladreifingu.
LANDVINNINGAR
í LÆKNISFRÆÐI
Nú þegar hafa verið unnin
mörg ný lönd í læknisfræð-
inni vegna geimrannsókna og
á það einkum við hið nýja
svið, sem nefna mætti geim-
líffræði.
Mörg sjúkrahús eru nú far-
in að nota sjálvirk kerfi, sem
fyrst vora notuð til að fylgj-
ast með hjartslætti, blóðþrýst-
ingi og öðrum líkamsstörfum
geimfara á ferð úti í geimn-
um.
Ennfremur er farið að nota
ýmiss konar tæki, sem upp-
haflega voru ætluð til þjálf-
unar geimfara, til að þjálfa
fatlað fólk, t. d. NASA-tæki
sem búið var til í því skyni
að venja geimfarana við þau
vandamál, sem koma upp í
sambandi við að hreyfa sig á
yfirborði tunglsins, þar sem
líkamsþyngdin er ekki nema
einn sjötti hluti af því sem
hún er á jörðinni. Sérstakt
kerfi gorma eða sívafninga
gerir mönnum kleift að hoppa
eða stökkva við aðstæður
svipaðar þeim sem eru á
tunglinu. Þetta tæki er nú
notað til að endurhæfa fólk,
sem á erfitt með að læra að
ganga við hækjur eða jafnvel
sitja upprétt í ruggustól.
Laser-tæknin, sem upphaf-
lega var þróuð til notkunar
við geimrannsóknir, er nú að
ryðja sér til rúms í skurð-
lækningum, bæði við „hníf-
lausa uppskurði“ og sem
hjálparmeðal við sjúkdólms-
greiningar. Laser-skurð lækn-
ingar búa yfir tveimur höfuð-
kostum, sem mæla með því
að þær verði sem allra fyrst
þróaðar í miklum mæli: þær
era sársaukalausar og í mörg-
um tilvikum nálega lausar við
blæðinga’r.
Yfirleitt er við því búizt, að
geimlíffræðin muni hafa mik-
il áhrif á vamalækningar og
sj úkdómsgreiningar, þar sem
hún •fæst einkanlega 'við að
rannsaka heilbrigðt fólk á
bezta aldri. Þetta hefur það
í för með sér, að hún aflar
afarmikilvægra upplýsinga
um, hvaða líkamlegum og
andlegum viðbrögðum og af-
rekum má búast við undir til-
teknum. kringumstæðum.
Fréltir frá
Sameinuðu þjóðunum.