Lögberg-Heimskringla - 29.02.1980, Blaðsíða 3
Lögberg-Heimskringla, föstudagur 29- febrúar, 1980
3
HIDDEM FOLKS (Huldufolk)
A DISPLAY OF PHOTOGRAPHS
Jotin Chang McCurdy, whose work is discussed by Prof. Leif Sjoberg’s
article for this week’s issue of Logberg-Heimskringla, has just opened his
photography exhibit at the Kjarvalstadir Art Gallery in Reykjavik. The picture
shows John Chang McCurdy and one of his photographs, Eldgosid i
Heimaey.
Photographer McCurdy made his
first visit to Iceland in 1972 to watch
the world championship match in
chess between Bobby Fischer and
Boris Spassky. At that time,-he
admits, he had often fallen in love
with ladies and works of art. But on
this visit h'e fell for the first time in
love with a country. Iceland'became
his love at first sight.
McCurdy then immediately
began to exploit this newly
established relationship. First he
travelled about the country taking
photographs of landscapes, people
and their every-day surrounding.
He is by no means a novice in the
business of photography. He has
published illustrated books before
and worked on the celebrated Time-
Life series. It is to be expected that a
number of people will want to
acquire a copy of his “ICELAND”. It
is indeed a most impressive work.
Þaö er fleira en veöurfariö
sem var i andstööu viö mannlif-
iö i Kanada. Brandur Finnsson i
Arborg kvað:
Varla yröi betur beitt
brögöum meö andvigi,
þó aö Nóbels-væru veitt
verölaun fyrir lýgi.
Pólitikusarnir eru málgefnir i
Kanada eigi siður en kollegar
þeirra á Islandi, og Brandur
segir:
Leiöist okkur þetta þjark,
þar ei vex álitiö,
þegar Broadbent Crosby
Clark
kjaftar úr sár vitiö.
Islensku læknarnir vestan
hafs skera þykkildin úr
þekktum mönnum, svo sem
fyrrverandi Iranskeisara og
Haraldi ritstjóra. Um þaö kvað
Brandur:
Þorbjörns niöji þremil skar
úr þarmi Res Paflevar.
En Jónsson læknir busa bar
aö botnlanga Haraldar.
Þrátt fyrir kuldann kveöur
Brandur og hlýjar sér viö gam-
anmál, t.d. um Höllu og Hjört,
sennilega góögranna sina, og
hefur þetta um þau að segja:
Meö skartiö bjart i fart
nú fló
á fundinn artapian.
Hjartar vart þá hjartaö sló,
hún var aö narta i’ann.
Veraldarundrið berst oft i tal
manna á meðal, en eins og vant
er, þá geta menn ekki verið
sammála um það frekar en svo
margt annaö. Vinur okkar hér i
Visnamálum, Björn Jónsson i
Alftá (Man.Can), er á öndveröri
skoðun viö Einar Pálsson um
Veraldarundriö og skrifar vini
sinum um málið á eftirfarandi
hátt:
Þvi frá greina þjóö ég mð,
þótt á mig fleinar skyllu,
fantur meina fallinn lá .
flatur I Einars villu.
Mitt ei þornar Mimishorn,
viö mæöu spornar fundum,
ef viö nornafræöin forn
fæ mér ornaö stundum.
Tiöagengis gnægta veig
gumar lengi dáöu,
himinengja hvelfdan teig \
hauöri tengja náöu.
Aldnir fróöir sögur sömdu,
settu ljóöum gersemar,
þeim í óöum helga hömdu
hulda sjóöi fortiöar.
Varla list þaö minnkar merka
margt að lista háttalag.
þaö allra lista afreksverka
eykur lystisemdarbrag.
Segist varla sagan bitri,
seggir spjalla fræöin há,
Einar karlinn öllum vitri
um þau fjallar, en nær
ei tjá.
Þctta telst til þjóðarsmánar
þegar kvelst vor hugsun
frjáls.
Vist þeim gelst sem ei
afplánar.
Aþján felst I vörnum máls.
Þaö heyrir vist til undantekn-
inga aö menn kveöist á eða
sendi frá sér ljóöabréf núorö-
ið. Það er sem þeir hafi lagt það
niður og sá siður heyri fortiöinni
til. Um þaö kveður Björn:
Oss er margt til lista lagt
I Ijóöhendingum,
en búnir þó að týna tákt
i tiisendingum.
Björn hefur ekki týnt taktin-
um og yrkir tilsendingar eins og
þessi Streitulausn bendir til:
Illt er aö vita þig f þvf
þrældómsstriti kifsins.
Kveö ég hita karlinn i,
kveiki á vita iifsins.
Léiöri streitu legöu frá,
laugaöu þreytu úr sinni
eirðu heitum arni hjá
meö unaðsveitu þinni.
Skarpt þá runniö skeiöiö er
skal þér sunna orna,
sævar unnir seytla þér
sestum að brunni norna.
Já, þeir i Kanada kveða i sig
hitann, kvarta ekki þó þreytan
leggist i kroppinn þegar kvöld
ar, eins og Káinn kvaö:
Fækka sporin, kemur kvöid
kuldi sólarlagsins,
hefi ég boriö hálfa öld
hita og þunga dagsins.
LÍfsins hrekkja laumuspil
lamar friö i hjarta,
hefi ég ekki hingaö til
haft þann siö aö kvarta.
Nú eigum viö kannski von á
fleiru vestan frá Kanada, hver
veit?
visna-
mál
MANNLÍFIÐ í KANADA
Dagblaðið Þjóðviljinn í Reykjavík birtir jafnan vikulegan vísna-
þátt undir umsjón Adolfs J. Petersen. Þessi þáttur er uppbyggileg-
ur á margan hátt, enda nýtur hann mikilla vinsælda bæði heima og
erlendis.
f einum af síðari þáttum Adolfs skipa talsvert rúm þeir félag-
ar Brandur Finnson í Árborg og Björn læknir Jónsson í Swan River.
Þykir okkur full ástæða til að birta hér þann hluta sem þeim er
helgaður.
Once Almighty God came to visit
Adam and Eve. They welcomed
Him gladly, and showed Him
everything they had in their house.
They also showed Him their
children, and He thought them all
very promising youngsters. He
asked Eve if they had any other
children, besides the ones she had
shown Him, but Eve said “NO”. But
the fact of the matter was that Eve
had not finished washing some of
her children and was ashamed to let
God see them, and for that reason
she had kept them out of sight. God
knew this, and said, “Whatever has
to be hidden from Me, shall also be
hidden from mankind.” So these
children now became invisible to
humans, and lived in woods and
hills, mounds and rock. From them
the elves are descended while
mankind is descended from those of
her children that Eve showed to
God.
(from Folk-Tales,
collected by Jon Arnason,
McCurdy’s Iceland).
HLUTI UR VÍSNAMALUM ADOLFS:
Mitt ei þornar Mímishorn
. . -:.'u
A swiinming pool in Reykjavík
JOGGING AND SWIMMING POPULAR
IN ICELAND
The Icelanders consider swim-
ming the ideal exercise for people of
all ages. Last year, admissions to
swimming pools in the Reykjavik
area exceeded the one million mark,
which number is approximately five
times higher than that of the total
population of the country.
Jogging is rapidly gaining
popularity and appears to have
become somewhat of a problem for
drivers in the capital, who have had
to adjust to a rapidly increasing pace
of the pedestrian traffic.
THE ICELANDIC ACTORS GUILD
At its 1980 annual conference the
Icelandic Actors Guild registered its
displeasure with the government’s
decision to make sharp reductions in
public financial support to the
performing arts. The consensus of
opinion was that substantial in-
creases in governments’ grants are
vitally important, not only to
maintain the present status of the
Icelandic theatre but to make such
innovations possible as puppet
shows and theaters for children.
Requests were also made for in-
creased allocations of time to
theatrical groups on radio and T.V.
The picture above shows three
“generations” of theatrical per-
sonalities; from left to right: Gunnar
Eyjolfsson (actor),. Gunnar
Benediktsson (playwright) and
Vilborg Halldorsdottir (actress).
®öghtrg-
943-994!