Lögberg-Heimskringla - 06.11.1992, Blaðsíða 8

8 • Logberg-Heimskringla • Föstudagur 6. nóvember 1992
Eftlr Blrgfr Brynjólfsson
By Birglr Brynjólfsson
The Jón Sigurðsson
Chapter IODE
has published the book Veterans of Icelaadic
Descent World War H— containing war.service
records, brief biographicai and genealogical sketch-
es of over 2000 Canadian and American Veterans of
Icelandic descent — More than 1500 complete with
photographs.
A supplement is now in preparation to include any
veterans unfortunately missed. Please call us with
any information you can provide — Johanna Wilson
(204) 453-2538, Dora Sigurdson (204) 783-2723, or
Dee Dee Westdal (204)475-8064.
on um frið fyllti hjörtu manna 11.
nóvember 1918 þegar fjögurra ára
Heimsstyrjöld lauk. Alltof margir syrgðu
fallna ættingja og vini, aðrir biðu óþreyjufullir
þeirra sem höfðu farið til að berjast á fjarlægum
vígstöðvum og voru nú á heimleið. Friður var
kominn á, sem skildi endast um alla framtíð, —
eða til hvers hafði verið barist. Svo margir
höfðu fallið, aðrir særst þeim sárum sem fylgdu
þeim til æfiloka.
Þessi friður entist í 28 ár, sem er ekki langu
tími í sögu mannkyns, brotinn þegar herir
Þjóðverja flæddu yfir Póland 2. september
1939. Önnur styrjöld var hafin, sem reyndist
jafnvel hörmulegri en sú fyrri, þar sem tækni
manna til tortímingar hafði fleygt framm. Aftur
voru ungir menn og konur kölluð til vopna, og
aftur máttu mæður, feður og börn sjá þá sem
voru í blóma lífsins hverfa til fjarlægra
vígstöðva til að berjast fyrir voninni um frið.
Fyrir marga var þetta síðasta kveðjustundin,
aldrei mundu augu mætast eða hjörtu gleðjast
við endurfundi.
Þeirri styrjöld lauk ekki endanlega fyrr en í
ágúst 1945. Aftur var syrgt og aftur var glaðst
yfir heimkomu þeirra er komist höfðu af eftir
þann hildarleik. Friður að nýju, friður sem skyl-
di endast, — eða til hvers hafði verið barist.
Ætla mætti að______________________________
mannkynið hefði
eitthvað lært og að
friðurinn, sem svo
margir létu líf sitt
fyrir, yrði varan-
legur. Því miður
reyndist svo ekki,
því ekki var
áratugur liðinn
áður en aftur var
kallað til vopna og
nú til Kóreu, síðan
Víetnam, þá barátta
innan ríkja í mið-
ameríku, svo Iran-
Iraq o.fl.o.fl. Lítum
á heiminn í dag,
hvað er um að vera
í þeim löndum sem
nýlega hafa losnað
undan viðjum kom-
múnisma, og á
hvern hátt ógnar
það öðrum hlutum
heims og þá
sérstaklega Evrópu.
Höfum við
ekkert lært nema
það að fynna upp
nýja í tækni til að
tortíma hvort öðru.
Hvaða öfl eru það í
heiminum sem hrinda okkur aftur og aftur út á barm tortímingar.
Við minnumst þeirra sem gáfu líf sitt til að við mættum njóta þess sem allt
mannkyn þráir, en virðist ekki bera gæfu til að halda í, — frið á jörðu.
Skuld okkar við þau verður aldrei greidd fyrr en mannkyndið finnur
leið til að lifa saman í sátt, skylningi og umburðarlyndi, annars verða
orðin ,,Að Við Aldrei Gleymum" aðeins orðin tóm.
Strlóinu Lokió — The War is Over
Lögberg, November 1918
&
PQbefQ

• - NoHkirálíuilriéimi lokið ra*fc skiíyrðuUuin oppgjóí t'tóðvffia

ope for peace filled peoples’ hearts
November llth, 1918, when a four-year-
long world war came to an end. Far too
many moumed fallen relatives and friends, others
anxiously awaited those who had gone to fight on
foreign battlefíelds and were now on their way
home. Peace was on, that was to last forever — or
for what else had they been fighting for. So many
had lost their lives, others carried wounds for the
rest of their lives.
This peace lasted 28 years, which is not a long
time in the history of mankind, broken when
German armies ran over Poland September 2nd,
1939. Another war had started, which proved
itself to be even more dismal than the previous
one as man’s technology for destruction had
advanced. Again young men and women were
called to arms, again mothers, fathers and chil-
dren had to see those in their prime of life go to
far-away battlefields to fight for the hope of peace.
For many it was the last farewell, never again
would eyes meet or hearts be filled with joy at
reunion.
This war did not come to a complete end until
August, 1945. Again hearts were filled with sor-
row and again joy filled the hearts of those that
welcomed back loved ones who had survived the
terrors of war. Peace again, peace that would last
__________ — or for what else had
pQbefQ
\\***
s**.

HVRRAHAFSSTHliMNU LOKIíi með alcerðri uppgjóf japana
Noröurálfustríöinu lokiö meö skilyröislausri uppgjöf Þjóöverja
Northern hemispherical war is over Germans surrender
unconditionally — Lögberg, May 1945
Kyrrahafstilöinu lokiö meö algjörri uppgjöf Japana — Pacific
war is over with Japan’s complete surrender
Lögberg, August 1945
they been fighting for.
One cóuld expect
that something would
have been leamed and
that the peace that so
many had laid down
their lives for would
last. Regrettably it was
not to be; not even a
decade had gone by
before the call to arms
went out, now for
Korea, then Vietnam,
since then a conflict in
Central America, then
on to the Iran-Iraq
war and on and on.
Let’s take a close look
at the world today.
What is happening in
the countries that
have just freed them-
selves from the
bondage of Com-
munism, and what
threat is that to other
parts of the world and
in particular Europe.
Have we learned
nothing other than to
develop more efficient
weaponry to destroy one another? What powers are at play that throw us over
and over again to the brink of distinction?
We remember those who gave their lives so that we might enjoy what all
mankind desires but does not seem to be able to hold on to — peace on earth.
Our debt to them will never be paid until mankind finds a way to live in
agreement, understanding and tolerance: otherwise the words “Lest We Forget”
will have little meaning.