Lögberg-Heimskringla - 25.04.2003, Side 8

page 8 • Lögberg-Heimskringla • Friday, 25 April 2003
Halldóra Petrína Bjarnason and Gudmundur Matthías
Bjarnason
Quietude
Halldóra Petrína Bjarnason
Here on the sands of Loni
Beach with the summer
cottages drowsing in the shade
of the trees on my left and on
my right lies the enormous
Lake Winnipeg stretching east
and north, on and on to merge
with the vaporous clouds in the
misty haze of the horizon. I lay
half buried in the sand with a
newspaper as my pillow and
covered with a blanket woven
of sunlight and fresh air.
There was not a sound of
the busy world around, no
motor homs, train whistles or
sirens. Not even a child’s cry to
mar the peace of this lovely
August aftemoon.
The sky above so clear and
blue, so clean looking that it
was hard to believe that it had
ever been sullied by storm
Friður og ró
Halldóra Petrína Bjarnason
Hér lagði ég mig útaf á
vatnsbakkanum á Lóni,
hálf grafin ofan í sandinn með
dagblað fyrir kodda, undir
ábreiðu sem ofin var úr sólskini
og fersku lofti. Mér til vinstri
hliðar voru sumarheimili
Winnipegbúa sem sýndust öll
dotta í skugga trjánna, enn til
hægri hliðar var hið stóra
Winnipegvatn sem teygðist eins
langt og augað eigir austur og
norður þar til það sameinast
skýjabólstmm sem sýnast synda
á sjóndeildarhringnum í móðu
fjarlægðarinnar.
Allt var kyrrt og hljótt í
kringum mig. Enginn bíll pípaði
eða þaut frammhjá. Enginn
sporvagn hringdi eða urgaði á
teinunum. Ekkert loftfar
bmnaði um loftið með sínum
gauragangi og enginn
slökkvuliðsvagn þeysti skræk-
jandi framhjá. Ekki einu sinni
clouds. Now, across their
immense azure depths sailed
little fleecy white clouds look-
ing like tufts of cotton caught
by the breeze and wafted
across the sky from the cloud
bank over the lake in the north-
east, toward the sun, catching a
bit of sunshine here and there
on its way. Or might they be
the prayers of mankind borne
by the power of faith from the
misty haze of the world and its
troubles to the Throne of God
catching a glow of hope from
the sunshine of His Word.
I lay there pondering along
this line of thought, until my
reverie was broken by the soft
sweet song of a bird. Had the
birds been indulging in an early
aftemoon rest period like the
members of the summer colony
up by the highway or had I, a
product of their machine age,
bamsgrátur né hlátur rauf þessa
heilögu þögn þennan kyrra
ágúst dag.
Himinninn var svo dásam-
lega heiður og blár að erfitt var
að trúa að illviðris ský hefðu
nokkum tíma hulið hið stillta
hvolf og ollið áyggju eða tjóni
nokkurstaðar. Dálitlu seinna
sáust svolitlir skýjahnoðrar líða
just been deaf to the beautiful
softness of their music, and
were my ears just getting
attuned to the voices of nature.
Be that as it may, now I lis-
tened attentively to the birds as
they chirped, called, chattered
um hið hreina hvolf eins og
svolitlir ullarhnoðrar sem and-
varinn hefði losað úr ský-
jabakkanum í norðaustrinu og
væm nú á leiðinni til sólarinnar
og væm allir reiðubúnir að ná í
einsaka sólargeisla sér til
gamans á leiðinni. Eða gætu það
verið bænir mannanna, bomar
af krafti trúarinnar úr þoku og
and sang as though they would
split their little throats in the
effort of communicating to the
whole world their joy in living.
The woodpecker tapping his
best, the frogs in the pond, the
squirrels running up and down
skýjabakka veraldarinnar og
hennar vandræðum upp. til
hásætis alföðurins er hefðu náð
í glampa vonarinnar úr sólskini
guðs orða?
Ég lá þarna í þessum
hugleiðingum nokkuð lengi.
Allt í einu rankaði ég við mér,
við að heyra fuglasöng svo
blíðan og fagran. I byrjun var
hann lítið meir en tíst en hann
óx og varð svo dýrðlega fagur
að hann fyllti bæði eyru og huga
minn. Ég fór að hugsa um hvort
fuglamir hefðu verið að fá sér
hádegis dúr eins og fólkið sem
bjó í sumar heimilunum upp við
brautina, eða hafði ég sem var
vön við hávaða og þys veral-
darinnar ekki tekið eftir þessum
indæla fuglasöng. Hvort af
þessu var sannleikurinn vissi ég
alls ekki. En ég fór að hlusta
með mikilli eftirtekt og varð
strax hugfangin af að heyra
fuglana kalla hver til annars,
stundum með ánægju og kæti í
röddinni, stundum með þótta og
gargi og stundum fóm þeir að
syngja svo blítt og sætt að
dásamlegt var að heyra.
Stundum var söngurinn svo
Arnason Funeral Service Ltd. f ARBORG PHARMACY
Serving interlake Area *** Pharmacist: V. T. Eyolfson
Chapels at Lundar and Ashern Store Hours: Mon. - Sat. 9 a.m. - 6 p.m.
Fri. 9 a.m. - 8 p.m.
lst Avenue N., Ashern Telephone: 768-2072 Box 640, Arborg, MB ROC 0A0 Ph: 376-5153 J
the trees adding their voices,
and the leaves rustling in the
breeze completed this most
wonderful orchestra of nature,
so masterfully conducted by
the wind in perfect harmony
with the heavy roll of the lake,
the joyous splash of the waves
as the little wavelets came
dancing into shore curtsying
and following back again to
join the waves.
Thank God for moments
like these, which to the ordi-
nary person, living in the midst
of the hurry and scurry of this
mechanical work-a-day age of
ours is like an oasis in the
desert to the tired traveller.
Never to be forgotten and
never to lose one iota of its
power to soothe and comfort us
regardless of the roughness or
noise of our joumey through
life.
© This material may not be reproduced in
any way without the permission of HPB
family
sterkur og skær að undur var að
litlu hálsamir sprungu ekki af
áreynslunni að lýsa ánægju
sinni og lífsgleði. Froskarnir
fóru að tísta. Woodpeckers
slógu takt á sinn hátt. íkomar
hlupu upp og ofan eftir trjánum
og lögðu til rödd sína á sinn
hátt.
Laufin á trjánum iðuðu í
blænum sem undirspil í þessari
hljómsveit náttúrunnar sem
stjómað var af vindinum í aljöru
samræmi við niðinn í vatninu.
Þar hoppuðu öldurnar og
skvömpuðu og bukkuðu sig svo
og kysstu sandinn og skunduðu
síðan hlæjandi út í vatnið afur.
Guði sé lof fyrir svona
stundir þegar fólk sem lifir í
nútíðar hraða og flýtir á þessari
véla og hávaða öld, fær tækifæri
að njóta þeirra. Það lyftir af
þeim áhyggjum, kvíða og
sorgum, þó ekki sé nema um
stundarkom.
Þessar stundir em eins og
gróðurblettur í kringum
vatnslynd sem þreyttur og
þyrstur ferðamaður finnur í
eyðimörkinni, sem veitir honum
svölun og endurnýjar kraftana
svo hann getur haldið áfram.
Þær, þó stuttar séu, gleymast
aldrei og svalandi og uppbygg-
jandi áhrif þeirra lifa lengi í
mannssálinni.
© This material may not be reproduced in
any way without the permission of HPB
family
<m ih unn* fiin* im mi ww&i m m rwfkr NHWRihm « riru \ nn wwinMh