Alþýðublaðið - 04.01.1961, Qupperneq 13

UUWWWVAWWVWVWWVWVWWWiWW B,VMVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVWVVVVVVVVVVVVVVVWVVVVVVVWVVVVVVVVVVVVVWVVVy
NÝR KENNEDY
Hér er mynd af merki- Foreldrarnir eru í baksýn,
legri stund í lífr (tilvon- annar skímarvotta heldur
andi) forsetasonar. Það er á syninum. Sveinninn var
verið að skíra einkason og skírður: John Fitzgerald
nýjasta erfing'ja Eenne-' Kennedy.
dys; fyrir átti hann telpu.

MUNNMÆLASAGAN um,
að kvenmaður hafi setið á
páfastóli í Róm hefir löngum
kallað fram hneykslun og
mótmæli meðal kaþólskra, en
ánægju meðal trúleysingja,
en hún hefur allavega verið
nægilega kitlandi fyrir ma%
fólkið til að lifa af margar
aldir. Fáir munu i dag leggja
mikið upp úr sögu þessari,
en hins vegar vita mjög fáir
það í málinu að hafa ákveðn
ar skoðanir um það, enda
var Jóhannes, ieða Jóhanna,
uppi á níundu öld og á öll-
um þessum tíma hefur verið
nóg um þægileg tækifæri til
að týna öllum samtíma heim
ildum eða blátt áfram eyði-
leggja þær, segir Robert
Sage í grein í blaðinu New
York Times.
Sagan hefur samt lifað áf
allan þennan tíma, gengið
frá kynslóð til kynslóðar,
og ekki hefur það dregið úr
áhuga á henni, að mikil
leynd hvílir yfir þeim páfa,
er ríkti undir nafninu Jó-
hannes VIII.
Hið fyrsta, sem skrifað
var í samhengi um þetta
mál, var annáll, sem Grikk-
inn Emmanuel Royidis skrif
aði 1886 og nefndi „Jó-
hanna páfi“. Grísk-róm-
verska kirkjan brást hin
versta við, bannfærði Royi-
dis (sem var hvort sem var
trúlaus) og bannaði bókina.
Auðvitað þurfti ekki annað
til að gera bókina eftirsótta.
Bókin og höfundurinn urðu
fræg í Aþenu, þýðing var
gerð á frönsku og önnur mál.
Árið 1920, 16 árum eftir
dauða höfundarins, var ný
útgáfa gefin út í Aþenu, án
nokkurrar andstöðu, og virð
ist bókin hafa selzt þar alla
tíð síðan.
Lawrenoe Durrell var
bent á bókina í glugga bóka
búðar í Aþenu árið 1939 og
kunni vel að meta hana.
Kvað hana raunar eiga skil-
ið sæti með Candide Volt-
aires 0g Thais eftir Franee.
Hann las hana ekki aðeins
með áiiægju, heldur þýddi
hana lika, og nú er hún kom
in út í Englandi undir nafn
inu „Pope Joan“ (Deutsch,
London( 15s).
Rayidis hélt því stati og
stöðugt fram, að í bókinni
væri aðeins að finna „stað
reyndir og afcburði, sem
sannaðir væru svo engfcnn
vafi væri á“ og hjá Durrell
er að finna langa tilvitnun,
sem hann hefur eftir ein-
hverjum Plantina — sem
hann segir hafa verið bóka-
vörð páfa — um að Jóhann-
es páfi VIII. „sé sagður hafa
sezt í sæti páfa með göldr-
um, því að með því að dul-
klæða sig sem karlmann, en
hún var kona . . . náði hún
svo mikilli virðingu og á-
hrifum, að við dauða Leós
var hún með allra samþykki
valin í hans stað.“
Hversu sem þetta kann að
vera, segir Sage, þá er sag-
an, sem Durrell hefur þýtt,
hin ágætasta, full af kunn-
áttu og „virðingarleysi“.
Judith nokkur var gift
enskum munki, sem með trú
boðsáhuga sínum fór svo í,
taugarnar á villimönnumun,
sem hann starfaði á meðal.
að þeir skáru smám saman af
honum ýmsa líkamsMuta, þar
til hann hlaut að lokum að
láta af allri von um að verðal
faðir. Þetta ástand var hins
vegar lagfært af tveim bog-.
mönnum, sem nauðguðu Jud
ith á meðan hún var að þvo
einasta serk vesalings manns ;
ins sms — sem á meðan á
þessu stóð lá nakinn í felum
í kiarri þar slcammt frá. Níu
mánuðum sei'nna. árið 818.,
eignaðist Judifch barn „tilvon
andi erfingja lyka himn-
anna“. j
Jóhanna bessi varð mjög
bráðþroska barn. sem ferð- j
aðist um Evrónu þvera og j
enddanga með h'kamsskert- ;j
um föður sínuim í fyrstu, en
síðan með elsMiusa sífnum, j
munki að nafni Erumentius.
Þar eð Jchanna gekk til
ihæeðarauka í munkskufli.
átt.u bau ekki [ neinum erf-
I iðleikum með að sofa saman
um nætur. iafnvel í klaustr-
ainum. En Jóhanna var stöð-
UfO pð verða vHrari og vit.r-
pri í kirkiunnar málum. Loks
varð hún eins valdagiörn og
húu vfl« lærð. er hún ioks
r>.á.ð; til Pómar Ocr hafði
hrist af sér elskhugann á
Ipjð’nuí, pkvað hún að ger-
PKt rváfi. En eldurinn brann
jpifníheift f líkaima hennar
f cálinní 0g fall hennar
bsu að hðndurn tveim ártim,
PÍniun Ijnánuði Ocr fiórum
riucnim eftir p,\ hún varð
náfí A beim óenardegi 61
ihún nninberleea barn. ocr dó
— pða var drepin af æsbum
múenum.
liflnTiH »r snm saet i miög
stntt.u máli saet frá Jó-
>>*■>-nu rváfp, en beir. sem
vit; n kvnnpst. hIQnni nánar
verðp pð +pip við bóksala
sinn um að nanta hana.
Alþýðublaðið — 4. janúar 1961