Alþýðublaðið - 25.02.1961, Blaðsíða 8

BFUGG
í Vestur-Þýzkalandi
gengu í lög í sl. viku bönn
gegn „undralyfum,11
sem IP-fréttaskeyti hermir
að sé gegn öllu mögulegu,
svo sem ófrjóvi og skalla
Lögin beinast og gegn svo-
kölluðum „galdranornum
á Lunenburgheiðinni“,
sem hafa þjakað bændur,
ef þeir neita að kaupa
„galdrabrugg“. Um árabil
hafa f jölda margir reynt að
koma á slíkum Iögum, en
til þessa hafa allar slíkar
tilraunir strandað. Þessi
tilraun er sú fyrsta, sem
heppnast síðan Vilhjálmur
keisari kom á lögum gegn
dáleiðslu árið 1901.
Til þessa hafa Pétur og
Páll getað sagzt hafa fram
leitt undrameðal. Eina eft-
irlitið sem haft hefur ver-
ið með slíkum meðulum
voru þau takmörk sem fólk
gat látið bjóða sér upp á,
eða svo segja vestur-þýzk-
ir læknar. Á valdatímum
Hitlers var Þýzkaland
gróðastía allskyns undra-
lyfja, því að Hitler hafði
sjálfur veikleika fyrir
slíku. Samkvæmt nýju lög
unum verður skipuð nefnd
sem eftirlit hefur með
undralyfjum um allt land-
ið.
CHURCHILL
ÞEGAR Winston Chur-
chill var flotamálaráð-
herra Breta snemma á
heimsstyrjöldinni síðari
fór hann í eftirlitsferð í
skip nokkurt, þar sem
mikil mannaskipti virtust
hafa orðið á skipshöfn-
inni.
Þegar * Churchill spurði
einn yfirmanninn hvort
hann þekkti alla mennina,
sem væru undir hans
stjóm, með nafni, komu
vöflur á hann. Hann áttaði
sig þó fljótlega og sagði:
— Auðvitað!
Churchill tók eftir hik-
inu, sem kom á hann og
spurði þess vegna: Hvað
heitir þá þessu maður
hérna?
— Hann heitir Arthur
Smith, sagði sjóliðsfor-
inginn hiklaust.
Flotamálaráðherrann
snéri sér þá að manninum
og spurði hann að heiti:
— Eg heiti Arthur
Smith, var svar hins for-
ingjaholla Williams
Smiths sjóliða.
★
Affrjóvgun
A INDLANDI hafa
fleiri konur látið gera sig
ófrjóar en menn. í nóvem-
berlok höfðu alls um 66.-
261 kona látið gera sig ó-
frjóa samanborið við 41.-
786 menn. Alls hafa því
um 100 þús. menn og
konur látið gera sig ófrjóa
af 1,8 millj. Indverjum
er ráðlagt er að gera slíkt
vegna fjölskyldustærðar.
Geta má þess í þessu
sámbandi, að heilbrigðis-
málaráðherra Indverja hef
ur lýst því yfir, að fóstur-
eyðingar sé óheppilegri
aðferð.
Yfir Atlantshaf
á 2'/* tíma
Nú orðið heyrast raddir um
það í Bandaríkjunum, að
stjórnin eigi þegar í stað að
hefja smíði á flugvélunv
sem fara með 3200 km.
hraða og geti flogið yfir
endilöng Bandaríkin undir
tveim tímum.
Slíkar flugvélar myndu
verða upphaf nýrrar aldar í
flugsamgöngum, með þeim
mætti skreppa milli New
York og London á tveim og
hálfum klukkutíma, Þess-
ar vélar gætu tekið um 150
farþega eða 100 hermenn
með alvæpni. Það gæti
einnig verið mjög þýðing-
armikið hernaðarlega, þeg-
ar þörf væri á að koma her
liði á fjarlæga staði á
stuttum tíma.
Eins og er hafa Banda-
ríkin tæknilega möguleika
til þess að geta lokið við
að framleiða slíkar flugvél-
ar 1968—1970. Smíði þess-
ara véla verður rándýr og
jafnvel ekki á valdi auð-
ugra flugvélaverksmiðja
að standa undir henni og
þess vegna beina menn nú
athygli sinni að stjórninni.
Rúmenski lögfræðing-
urinn Silviu Cracrunas,
var í tíu ár í andspyrnu-
hreyfingunni, njósnari og
fangi rússneskra rauðliða,
Hann hefur nýlega gefið
út bók um ævrntýri sín,
sem hann kallar „Glötuðu
skrefin.“ Bókin nær há-
marki með lýsingu hans á
því, hvemig einsetumaður
nokkur, sem tekið hafði
indverska trú, bjargaði lífi
hans.
Pyntingar þær, sem
og flúði land sjálfur 1949.
Að beiðni þjóðernisnefndar
Rúmena í París hélt hann
aftur til heimalands síns
hálfu ári síðar til þess að
skipuleggja andspymu-
sveitir og hjálpa fleira
fólki að flýja. Þannig af-
salaði hann sér hinu ný-
fengna> frelsi, skildi við
stúlkuna, sem hann hafði
orðið ástfanginn af í Par-
.ís, — og hélt eftir ýms-
um krókaleiðum til Búk-
arest.
heyrslu f skyrtunni einni
fata. Sterkum ljósum var
beint að honum, en þar
eð svör hans reyndust ó-
fullnægjandi, var hann
bundinn og hengdur upp
á löppunum og barinn
miskunnarlaust. Hann
taldi höggin. Við það átj-
ánda missti hann meðvit-
und. Lögreglumennirnir
skvettu framan í hann
vatni og byrjuðu yfir-
heyrslurnar á nýjan leik.
En hann var þrjóskur sem
vestur fyrir tjald t
að láta vita að hani
á lífi, trúði enginn
rúmensku útlaga J
nema unnusta hans
smyglaði til hans p
um.
Oft munaði mjc
Craciunas væri ha
inn. Nunnur földu 1
nokkra mánuði í k
sínu. — Þegar hanr
háskólabænum CI
AUra heilagra mes
hann falinn í um 20
Einsefumaður veifti honum styrk til að jbo/a
PYNTINGAR
Craciunas varð að þola í
fangelsi kommúnista í
Búkarest mánuðum saman
voru svo hroðalegar, að
hann ráðgerði sjálfsmorð.
Hann var barinn, fjötrað-
ur á fótum, látinn hlaupa
í hringi í marga klukku-
tíma, sveltur, haldið vak-
andi dögum saman. Hann
þoldi ekki pyntingamar
lengur. Hann ætlaði að
hengja sig, en kynni hans
af einsetumanninum Au-
robin Dogos urðu til þess
að hann hætti við áform
sitt.
Þegar Dogos hitti hann
í fyrsta sinn, var Craciu-
nas bæði andlega og lík-
amlegt illa farinn og lá við
sturlun. Þeir ræddust við
mörgum sinnum á dag í
marga mánuði og með
hjálp einsetumannsins
tókst Craciunas að þola
pynti'ngarnar.
Dogos sagði honum, að
mannsandinn mætti aldrei
gefast upp á tímum neyð-
ar, þótt við ofurefli væri
að etja. Ef hann hefði hug
og dug til að þola hörm-
ungarnar fyndi hann nýtt
upphafs lífs síns. Craciun-
as komst að raun um, að
lífsspeki Dogosar var í
rauninni rödd hans eigin
samvizku og rétt £ einu
og öllu, Með geysilegu hug
rekki sigraðist hann á
grimmdaræði kommúnista,
og eftir fjögur ógurleg ár
tókst honum að flýja.
Þegar kommúnistar
tóku völdin í Rúmeníu í
sínar hendur árið 1940 var
Craciunas 34 ára að aldri,
ógiftur og forstjóri nokk-
urra fyrirtækja í Búda-
pest. Þar sem leynilögregl-
an ætlaði að handtaka
hann fyrir að hafa hjálpað
pólitískum föngum að
flýja land, gekk hann í
neðan j arðarhreyf inguna
★ RÚMENINN Craciunas og kona hans Alba. — Þau
hittust eftir löng og erfið ár.
Sendiför hans tók sex
mánuði. í september 1950
sendi hann dulmálsskeyti
til sinna manna á landa-
mærum Austurríkis og
kvaðst reiðubúinn að halda
vestur fyrir járntjald þann
20. þessa mánaðar. En
tveim dögum áður en hann
hugðist fara handtóku
tveir borgaraklæddir
leynilögreglumenn hann í
dimmri hliðargötu í Bú-
karest. Skömmu síðar lá
hann £ örlitlum klefa í
fangelsi kommúnista og
heyrði óljóst dyn umferð-
arinnar á götunni langt
yfir höfði sér.
Nokkrum tímum síðar
var hann tekinn til yfir-
fyrr og leiddur aftur í
pyntingarklefa. Þannig
leið fyrsti dagurinn af
fjögurra ára þrekraun.
Þegar Craciunasi tókst
loks að flýja úr fangavist-
inni gekk erfiðlega að
komast úr landi. Þyngsta
þrautin var ekki að forðast
lögregluna, heldur að
safna nægilega miklu fé
til að greiða fylgdarmönn
um og öðrum, sem aðstoð
mundu veita á flóttanum
úr landinu. Craciunas
þurfti 13.000 krónur. Marg
ir reyndust honum hjálp-
legir, t. d. seldi einn vina
hans hús sitt og lét hann
fá andvirðið. Þegar Cra-
ciunas sendi dulmálsskeyti
fjarlægð frá foreldr
um og ættingjurr
voru að heimsækj
skyldu grafreitinn.
vissi að hann átti
eftir að sjá þau fra:
en samt þorði hann i
tala við þau.
Það var ekki fyi
nóvember árið 1£
hann hafði safnað
lega miklum penin^
fararinnar. Eftir
lega för (700 mílur)
hann til austurríski
mæranna þann 22,
1957 — sjö árum s:
hann hafði gert rái
En enn átti han
að yfirstíga einn
leika. Þótt hann hi'
g 25. febr. 1961 — Alþýðublaðið