Alþýðublaðið - 03.09.1961, Síða 11

fallega gert af þér að muna
eftir afmælinu 'þennar með
an ég var e'kki heima“.
„Því skildi ég ekki muna
eftir afmælinu hennar“?
spurði ég hvassar en ætlun
m'ín hafði verið.
„Ég veit það ekki“, svar
aði Peter aðeins.
Það var satt að ég hefði
alltaf sent JiU afmælis og
jólagjafir og fengið þakkar
bréf fyrir. Ég sá Jill fyrir
mér þar sem hún sat með
tunguíbroddinn í öðru munn
vikinu og einbtitti sér að því
sem móðir hennar hafði hat
að svo mijög. Af hverju gat
Pe|ter iekki skilið hve inni
lega mig langaði til að hitta
Ji'll í þeirri von að hún gæti
fyllt það tómarúm sem var í
hjarta m'ínu síðan sonur okk ]
ar dó?
Til að gleðja hann hætti
ég að vinna utan heimilis
ins, en ég var ekki ein af
þeim konum sem l'áta sér
inægja að raða blómum cg
fara í heimsóknir. Yið höfð
um óivenjulega góða elda
busku en hún hafði bent mér
hreinskilnislega á það þegar
fyrsta daginn að eldhúsið til
heyrði henni og þangað
vildi hún engan annan inn.
Þar sem Peter hélt oft veizl
ur varð ég að láta mér þetta
lynda.
Ég var víst góð húsmóðir
því allar okkar veizlur tók
u^t mjög vel. E'n þó það
gleddi mig vitanlega verð ég
að játa að mér fannst leitt
að Peter var miklu mun glað
ari og skrafhreyfnari þegar
við höfðum gesti í heimsókn
en ella.
Ég var - oft niðurdregin
þessi ár þó ég reyndi að láta
ekki á því bera. Við Peter
vorum búin að vera gi'ft í
mörg ár, sennilega mátti ég
þakka fyrir að við þoldum að
sjá hvort annað.
En mér kom oft til hugar
að spyrja Peter hvort hon
um þætti jafn leiði.nlegt og
mér hve hjónaband ckkar
var orðið litlaust og grátt.
Við rifumst aldrei og ég held
að bæði vinir okkar og for
eldrar mínir hafi litið á okk
ur sem fyrirmyndar hjón.
Peter hafði alltaf næmt
anga fyrir fallegum stúlkum
en ég var orðin vön því og
fyrstu árin eftir stríðið óttað
igt ég meira vinnu hans e.n
fallegar vinkonur.
Ég hef alltaf verið niður
dregin á haustin og haustið
1952 var ég' verri en nokkru
sinni fyrr þegar ég dag nokk
úrn í september hitti Phyllis.
Mér mjög leitt þegar hún
sagði mér að Iris cg maður
hennar væru að pkilja.
„Það er voðalegt,“ sagði
ég. „Ekki minntist hún á
það þegar ég . talaði við
hana“.
; ,,Hún vissi það ekki þá . ,
eiginkonan vei+. það manna
síðust“, sagði Phyllig biturt.
„En þau eiga tvö yndisleg
iþörn “.
„Það sem að þér er“, sagði
Phyllis“, er að þú ert og verð
MELODY
CHASE
ur sjúklega rómantísk. Þú
Iheldur að ástin sé varanleg
þrátt fyrir 'hrukk/ir og grá
hár og auka kiló“.
„Er það ekki betra en áð
vera, kaldur og hæðinn?“ mót
mælti ég.
„Finnist þér það? Já, þú get
ur svo sem haldið áfram að
lifa við biekkingu en ein
hvern tímann verða allir áð
þroskast“.
Á eftir velti ég því fyrir
mér hvort Phyllis hefði verið
að reyna að gefa mér í skyn
að ég væri ein af þessum éig
inkonum sem fe.ngju seint pg
um síðir að vita það sem all
ir aðrir höfðu vitað leng'i?
Heimskulegt!
Þegar ég kom heim var
komið bréf til Péters. Það
ibar póstmerkið HalUngdale
ien þar bjuggu Betty Corliss
og JiU og utan á bréfið var
áritað með rithönd Bettyjár-
Allt í einu kom mér til
hugar að Peter væri ekki að
heimsækja JiU heldur fóstur
móður hennar.
Betty ‘hafði skrifað Peter
reglulega síðan stríði.nu lauk.
Var ég virkilega svo heimsk
að trúa því að hún væri að
eins að skrifa honum fréttir
af Jill?
Hve cft hafði Peter ekki les
ið þessi bréf og stungið þeim
■svo í vasann án þess að segja
eitt orð. Og því hafði Betty
aldrei þegið heimboð mín?
Ég ætlaði að fá ag vita
sannleikann. Ef Peter minnt
ist ekki á bréfið skildi ég
sjálf spyrja. Hann sagði ekk
ert og ég spurði:
„Hvað er að frétta af Jill?“
Hann roðnaði. Ekki þurfti
það að benda til slæmrar
samvizku, ef til vill fór faz
vitni mín í taugarnar á hon
um.
„Hún réði sig að bállettin
um sem dansar í West End í
næsta mánuði“, svaraði
hann. „Betty finnst hún of
ung til að búa í Bondon“.
„Getur 'hún ekki verið
hér?“ spurði ég.
„Það er ekki góð lausn
elskan mín“ sVaraði Peter
stuttur í spuna.
„Af hverju ekki?“
„í fyrsta lagi 'hefur Jill á
kveðið að búa hjá hinum
dansmeyjunum og ;í öðru
lagi þarf hún að búa á stað
þar sem enginn skiptir sér
af hvenær hún fer á fætur.
Þú veizt hvemig þetta leik
húsfólk er . . Auk þess er
það ekki heíppilegt peninga
lega séð“.
jÉg ætlaðist ekki til að
hún borgað; fyrir að búa hér“
sagði ég kuldalega.
„Vitr/ilega ekki“. Peter
var reiðilegur. „En Betty tek
ur peningamál nærri sér. Ég
iheld að hún kæri sig ekki urn
að við bjóðum Jill að búa
hér endurgjaldslaus.t sérstak
lega ekki ef henni kæmi til
hugar að ég héldi að hún ætl
aðist til þess“
Mér fannst satt að segja
að hann hefði meiri áhyggj
ur af tilfinningum Betty en
líðan Jill en raddblær hans
var vingjarnlegur þegar hann
sagði:
„Við getum boðið Jill að
vera héir um helgar ef hún
hefur ekki eitthvað annað að
gera. Á ég að fá miða á frum
sýninguna?“
„Ef þér sýnist", sagði ég
vanþakklát og sannfærð um
að hann hefði boðið þetta til
að friða mig.
Viku seinna hringdi ókunn
kona til mín.
„iGæti ég fengið að tala
við frú Keltone ?“
„Þetta er hún“, sagði ég.
„Hver er þetta með leyfi?“
» » * »31
i'l'i >
m
Haust og
vetrariízksn 19(1
Enskar kápur
frá tízkuhúsunum
Deréte
London Maid.
Vel klædd í kápu frá
MarkaSurinn
Laugavegi 89
BernalbéG onzález Chapa
Málverkasýning
í Ásmundarsal við Freyjugötu.
3. — 10. sept. Opið frá 2—10 síðdegis
Orðsending frá veðdeild
Landsbanka íslands
Athygli þeirra, er greiða eiga af smáíbúða-
lánum í september og veðdeildarlánum í okt
óber og nóvember, skal vakin á því, að veð-
deild Landsbanka íslands er flutt að Lauga-
vegi 77, 3. hæð.
ÚTBOÐ
Tilboð óskast í að undirbyggja og steypa götu í
Hveragerði, ca 2200 nr.
Uppdrættir ásamt útboðslýsingu verða aflientir
hjá Traust h.f. Borgartúni 25, Reykjavík og Matt
híasi Sveinssyni sveitarstjóra Hveragerði, gegn
kr. 500,00 skilatryggingu.
Tilboðum skal skilað til Matthíasar Sveinssonar
Hveragerði og verða þau opnuð þar kl. 16 mánu
daginn 11. sept. n.k.
Alþýðublaðið — 3. sept, 1961