Alþýðublaðið - 03.10.1961, Blaðsíða 12

om sa 'erder fyrqari. Loqen aú
ae ene eace ri.'OCTu' T n&C
"* ~R 'Jqe men 5u
tida skuile vsere hunkjónn, selv
om det var Coq er) intetkjðnn. -
Oen tysk-romerske keiser ferdi-
nand I (1503-69) hadde til valg-
sprak FlAT 3USTITA, PFREAT MUN-
HVEM SA HVA'? JS,
C£SAR NON SUPTRA GRAnnATl-
COS CCæsar stSr ikke over qram-
matikerne) slo erkebiskop Placen-
Konstanz
fast
kirkemötet
tius f
i 1919
pa
da keiser Sigismund befaite |0US
SCHISMA Cspaltin
ordet
at
5tár som motto over et
Hódstedt skip i P3ris’ byvápen.
(Neste 6li ved din lest)
iL HVER SAGÐI
Jllj HVAÐ? — IV.:
Cæsar Non Suptra
’ Grammaticos (Cæsar
er ekki æðri málfræðing.
unum) sagði Placentius erki
. biskup á kirkjumót. í Kon.
stanz árið 1414, þegar Sigis
mund ke.sari skipaði að orð
ið Schisma (klofning) skyldi
í framtíðinn, vera kvenkyns
þó að það liafi verið (og sé)
hvorukyns. Þýzk-rómverski
keisar.nn Ferdinand I. —
(1503—’64) hafði sem eink.
■WlllllflllÍÍjÍMÍÍMÍÍÍí >M •
........... ..............'I
J* ' ....

wm
wm-

...... , i»-,|,ii.*-i.i,iii i .. iillillill
111 unnarorð Fiat Justita, Per-
eat Mundus (Réttlæt.nu
skal framfylgt, þó svo að
jörðin farist) En hvorugt
gerðist. Fluctuat Nec.Mer-
giturx (Það veltur, en sekk
ur ekki) stendur, sem eink
unnarorð yfir nauðstöddu
skipi, sem er í skjaldamerki
Parísar.
„Ekki áttr ég hugmyndina að því, að við færum að dansa".
„Pabbi og mamma ur.ðu að fá sér einn lítinn áður en
þ.ð komuð“.
Höfða læknar mál
Frh. af 1 síðu
við ákveðna aðila. Slí'ku verð
ur alls ekkj jafnað til vinnu
stöðvunar. Þekkist það í ná
grannalöndum vorum t. d. Sví
þjóð, að engir samningar séu
á milli sjúkrasamlaga og
lækna, en sjúkrasamlögin
greiðia félagsmönnum sínum
hluta af lækniskostnaðinum.
Telja margir, að með slíku fyr
irkomulagi fáist betri læknis
þjcnusta fyrir alme.nning. Fé
laginu er eigi kunnugt um, að
fyrr ha£^-löggjafarvaldið skipt
sér af einkaréttarsamningum á
vinnusviðinu, nema um vinnu
stöCvun værj að ræða.
Af he.ndi félagsmálaráðherra
■v'ar alls ekki rætt við fyrir
svarnnenh félagsins fyrir setn
ingu bráðabirgðalaganna og er
rr*æða til að ætla að sjónar
mið í deilu þessari hafi aðeins
verið skýrð fyrir félagsmála
ráðherra af öðrum aðilanum.
2. í forsögu fyrir bráðabirgða
lögunum er gert ráð fyrir „að
geiðslur til lækna hækki mjög
mikið eða um og yfir 100%“.
Hér er málinu blandað. Sjúkl
ingur, sem ekk; Var í sjúkra
samlagi er samninga hafði við
Læknafélag Reykjavíkur.
'þurfti að greiða nákvæmlega
sama fé fyrir heimilislæknis
þjónustu fram til 30. sept. 1961
og gert var ráð fyrir af félag-
inu að hann þyrfti að greiða
eftir þann tíma. Þá var af
ihendi lækna gert ráð fyrir
verulegum enduribótum í
læknaþjónustunni frá og með
1. okt. 1961, t. d. með stórauk
inni var7 jónustu og skyndi
hjálparþjónustu.
3. Af hendi Sjúkrasamlags hingað (il reyna að sjá til þess,1
Reykjavíkur og Trygginga að þjóðfélags'borgarnir fái svo
gcða læknaiþjónuustu sem
unnt er og að þeú- verði fyrir j
sem minnstum óþægindum í
sam'bandi við mál þessi.
. Stjórn
stofnunar ríkisins, hafa ekki
komið fram neinar ák'veðnar
til ögur eða tilboð um breyt
j ingar á samningskjörum þess
1 ara aðila og lækna að fráskildu
i lilboði um bráðabirgðahækkun
á greiðslum til lækna.
4. Það er skoðun félagsms
að þessi þróun mála torveldi
mjög alla samninga milli
lækna og sjúkrasamlaga hins
vegar, til tjóns fyrir alla aðila.
5. Læknifélag 'ÍReykjavíkur
véfengir stjórnskipulegt gildi
j bráðabirgðalaga þessara og* á
’ sk lur sér rétt til að bera gi'ldi
þeirra undir dómstólana. Á
bað einnig við um þá spur.n-
ingu, bvort hér sé eigi um lög
nám að ræða, enda þótt lögin
sem sitk verði taiin stjórnL^OOO vinninqar á ari
skipulega gild.
6. Þrátt fyrir allt þetta, mun
læknafélagið hér eftir sem
'•*' 30 krónur miðirvn
BANAÐI
Framh. af 1. síðu.
ekkert af því, þar eð það hafði
heyrt þau rífast oft áður.
Hubert er nú i varðhaldí, og
væntanlega fer fram geðrann
sókn á lionum. Gveinilegt er
að hann hefur verið mjög
drukkinn, þegar atburðurinn.
átti sér stað, enda man hann
ekki neina óljóst hvað skeði.
RÖDD
Framhald af 1. síðu.
inu“, og íslenzkir læknar er.
lend s „munu áreiðanlega
ekki koma heim eftir slíkar
e nræffisaðgerðir”. í lokin
segir Arinbjörn: „Þessu höggi
sýn'st mér, að gerræð.shöndin
verði skamma stund fegrn“.
12 3. okt. 1961
Alþýðublaðið