Alþýðublaðið - 07.02.1962, Qupperneq 12

' iFINNST yður svona óvanalegt, að
Btúlka lesi gengisskrá í stað læknaskáld-
Bagna? Hlutabréf eru langtum meira
spennandi------og ef mamma hefði ekki
í tíma tryggt sér meiri hluta hlutabréf-
anna í Fenni-More námunni, hefðum við
tapað hverjum einasta eyri. — Ég verð að
reyna að koma þessu stúlkubarni í skiln-
ing um það, að hún talar of mikið.
FYRIR LITLÁ FÖLKIÐ
KÓNGSDÓTTIRIN SEM
VILDIEIGNAST MÁNANN
Og nú varð handgangur í sökjunni, spæjararnir,
sem voru hvorki meira né minna en eitt þúsund,
'hlupu eins og fætur toguðu heim til sín til þess að
hugsa um hvernig þeir vildu liafa búninginn sinn,
og það var nú ekki svo auðvelt því að enginn mátti
vera í eins búningi og þeir rifust um það ailan
daginn, áður en þeir gátu komið sér saman um
húningana. Það voru nefnilega einir fimm, sem
vildu vera klæddir eins og innhrotsþjófar og svo
voru þrír, sem vildu vera eins Qg litlir bangsar.
Á meðan á þessu stóð var hezti spæjarinn að
sulla saman einhveriu svörtu efni á diski, og kóng-
urinn var einmitt að nudda fingrunum upp úr
því, þegar matsveinninn kom og bað kónginn um
áheyrn.
„Hvað vilt þú?“ spurði kóngurinn.
„Það er nú bara svoleiðis, að ég get alls ekki
kveikt upp í eldavélinni,“ sagði matsveinninn.
„Og geti ég ekki kveikt upp í eldavélinni, þá segi
ég hara upp.“
GRANNÁRNIR
„Af hverju getur þú ekki kveikt upp?“ spurði
kóngurinn.
„Það er vatn í reykháfnum,“ sagði matsveinn-
inn. „Það lekur og lekur niður. Ég þurrka það upp
aftur og aftur, en það 'heldur áfram að leka, hrað-
ar og hraðar. Það er ekki hægt að ætlast til þess
af nokkrum manni, að hann eldi mat án þess að
hafa eld, svo að ég er hara farinn.“
„Hvenær ferðu?“ spurði kóngurinn.
HEILABRJÓTUR
HJ 309
MAÐUR nokkur hafði
keypt 3 kókoshnetur, sem hver
um sig vóg 2 kg. Hann kom að
mjdrrj brú, sem aðe,in,s gat
borið þunga hans o£: 4 kg. til
viðbófar. Fljótið var of breitt
til þess; að hann gætj kastað
einni kókoshnetu yfir ána, en
samt sem áður komst hann með
allar kókoslineturnar í
einnj ferð yfir brúna. (Svarið
er neðst á síðunnx).
30.000 Þús-
und tunnur
Framhald af 1. síðu.
samþykktu að taka 10—15%
feita síld upp í það magn, sem
vantaði í samninga. Féllust þeir
á það um síðir, en þó með þeim
skilyrðum, að verðið yrði það
sama og Normenn seldu þeim
sams konar síld fyrir. Á þetta
gat Síldarútvegsnefnd alls ekki
fallizt þar sem verð Norðmanna
er langtum lægra en okkar, og
útilokað að framleiða saltsíld á
fslandi fyrir það verð.
Við seldum Rússum 18% feita
veírarsíld fyrir 47 % hærra verð
en Norðmenn selja þeim sína
stórsíld fyrir og 15% feitu sílcl-
ina fynr 42% hærra verð. Er
norska síldin þó stærri og „full“
af sviljum og hrognum, en það
þykir kostur, sé um vetrarsíld
að ræða.
'ipuoq I
&o i;joi n up jba jejiib ge
‘giuuecj öijjoi j ddn sxjdijis jij
uinpuif uiojcj xunssacj Iqb;sbj[
uubh ^SXOfHHVaiaH HVAS
J2 7. febr. 1962 — Alþýðublaðið