Alþýðublaðið - 15.09.1962, Blaðsíða 5

*
„ÉG ER GYÐINGUR. VIÐ
ERUM BJARTSÝNIR“
RAÐHERRARMR á Lög-
bergi. Að baki þeim eru
tveir blaðamenn frá ísrael,
en í hægra horni myndarinn-
ar séra Emil Björnsson,
fréttastjóri. í baksýn er þver
hníptur hamrave£rgur Al-
mannagjár. (Ljósm.: G.G.)
ÞETTA sagði Ben-
Gurion um friðinn í heim
inum, er fréttamenn spjöll
uðu við hann örstutta
stund, áður en lagt var af
stað frá Þingvöllum í gær
dag. Forsætisráðherrann
sagði aðspurður að sér félli
mjög vel hér. Honum hafði
verið sagt, að hér væru eng
in tré, en raunin væri önn
ur, því í Reykjavík hefði
hann séð bæði mörg tré og
falleg. Ben-Gurion sagði,
að það væri ma’rgt líkt með
N orðurlandaþ j óðunum.
Fólkið væri harðfengt og
það Iéti ekki hlut sinn, að
ókeyptu. Samt hefði hver
þjóð sín greinilegu sér-
kenni. „Þið íslendingar
hafið þurft að heyja harða
baráttu við náftúruöflin,
og það höfum við líka gert
í ísrael“, þannig fórust
honum orð.
★ SNÆTT Á ÞINGVÖLLUM.
Lagt var af stað til Þingvalla
kl. rúmlega 11 í gærmorgun. —
Fremst fóru lögregluþjónar á mót-
orhjólum, síðan bifreið forsætis-
ráðherranna. Næst á eftir komu
svo eiginkonur þeirra. í bílalest-
inni voru allmargir fólksbílar og
lestina rak langferðabíll með ísra-
elska og íslenzka blaðamenn. Ek-
ið var rakleitt til Þingvalla og þar
var • snæddur miðdegisverður.
Veður var allgott. Það hafði
rignt og var nýstytt upp, þegar
komið var til Þingvalla.
Þegar menn voru seztir að borð-
um kvaddi Ólafur Thors sér
hljóðs. Hann sagðist ekki ætla að
halda ræðu. hins vegar ætlaði
prófessor Sigurður Nordal að
halda ræðu, og segja frá sögu
staðarins. Hann snéri sér því næst
að Ben-Gurion og sagði. — Þér
þurfið ekki að halda ræðu, held-
Ur skuluð þér bara sitja og hlusta
— og tala við mig — ekki konu
mína.
beint niður undan Menntaskóla-»
selinu. Bílarnir þurftu að aka yf-
ir sjálfa ána, því brúin, sem þarna
er, er hrörleg og mjó. Ekki tókst
betur til en svo, að þegar bíll-
inn, sem forsætisráðherramilf
voru í, var rétt kominn upp úr
ánni, stanzaði hann. Hann hafðt- -
„bleytt sig“ eins og það heitir 4-
máli vagjistjóra. Hann komst
HVERT FER
GUFAN?
Þegar ráðherrarnir stóðu
við' borholuna í Reykjadal,
spurði Ben-Gurion, Ólaf
Thors, hvar öll
geymdist, þegar lokað væri
fyrir holuna?
Ólafur laut þá að honum
og hvíslaði í cyra hans fá-
einum orðum. Nærstaddir
þóttust heyra hann segja:
við geymum hana í Víti
Síðan hlógu þeir báð-
ir hátt og hjartanlcga.
mwvwvmiK nwtwwww
— Mér finnst þetta nú vera
orðin heil ræða, sagði Ben-Gurion.
— Já, það er þannig með mig,
sagði óiafur Thors, að þegar ég
er byrjaður að tala, á ég helzt ó-
mögulegt með að hætta. Þess
vegna var mér einu sinni líkt við
manninn, sem fór á mótorhjóli, en
vissi ekki hvar hemillinn var, og
gat því ekki stanzað fyrr en ben-
zínið var búið.
Þessi orðaskipti forsætisráð-
, herrans vöktu mikinn fögnuð með-
al viðstaddra. Þeir virtust báðir
■leika við hvern sinn fingur og
sýndist samkomulag þeirra af-
bragðs gott.
í í Valhöll var snæddur íslenzk-
ur silungur og lambakjöt, ljúffeng-
! asta fæði. Krásunum var rennt
niður með afbragðsgóðum borðvín
, um frá ísrael.
I Meðan setið var undir borðum
1 hélt dr. Sigurður Nordal snjalla
I ræðu um sögu staðarins og þjóð-
! félagsháttu hér á landi til forna.
j Þegar staðið hafði verið upp
, frá borðum, hvíldi Ben-Gurion sig
í rúma klukkustund, áður en lagt
skyldi af stað á nýjan leik.
Fréttamaður Alþýffublaðsins
liitti Ólaf Thors, forsætisráðherra,
að máli örskamma stund í anddyri
Valhallar. Hann kvað Ben-Gurion
vera stórkostlegan mann, hann
væri sjór af fróðleik um alla skap-
aða hluti. Hann er elskulegur og
blátt áfram maður, einkum vegna
þess, líeld ég, að hann hefur
kynnst mörgu og unnið öll mögu-
lcg störf. Ykkur er óhætt að
segja, að mér finnist afar mikið til
Iians koma.
★ STALDRAÐ VIÐ Á LÖG-
BERGI.
Frá Valliöll var ekið upp að
Lögbergi. Veður var nú orðið af-
bragðs gott. Sól skein í heiði og
Þingvöllur skartaði sannarlega
sínu fegursta fyrir hina góðu
gesti. Forsætisráðherramir stóðu
við flaggstöngina á Lögbergi og
horfðu yfir vellina. „This is a og unglamb, þegar hann gelck af
wonderful place,“ sagði Ben-Guri- | Lögbergi og að bifreið sinni. Nið-
on. En það þýðir, „þetta er yndis-'! ur brekkuna hljóp hann meira að
legur staður.“ Þarna á berginu
sagði Sigurður Nordal nokkur orð
um helgi staðarins, og gat m. a.
hinna frægu orða Þorgeirs Ljós-
vetningagoða.......ef vér slítum
lögin, þá slítum vér friðinn."
— Sögðu þeir ekki jíka, þú skalt
elska náunga þinn? spurði Ben-
Gurion.
— Þau orð voru fyrr sögð, svar
aði próf. Nordal.
Meðan þetta fór fram stóðu ljós
myndarar í hnapp fyrir framan
ráðherrana og mynduðu allt hvað
af tók.
Ben-Gurion var léttur á fæti eins
segja við fót, þótt kominn sé hátt
á áttræðis aldur.
Meðan staðið var við á Lög-
bergi var glaðasólskin og undur-
fagurt yfir að líta. Skúraleiðingar
voru yfir Skjaldbreið í norðri, en
Ármannsfellið skartaði litaskrúða.
w BORHOLUGOS í IIVERA-
GERDI.
Frá Lögbergi var ekið beinustu
leið til Hveragerðis, því þar
skyldi sjá borholu gjósa.
Þegar til Hveragerðis kom, var
ekið í gegnum þorpið og inn í
Reykjadal., Farið var yfir Varmá
aftur í gang innan stundar. Ri.ð-
herrarnir fluttu sig hins vegar vf-
ir í bíl lögreglusfjórans í Reykja-
vík og óku í honum þann stijita
spöl, sem eftir var upp að bjor-
holunni.
Þar stigu menn út úr bíluniimr
og áður en opnað var fyrir gufu-;
flauminn, spurði frú Paula Ben-:
Gurion, Ólaf Thors, hvort ekki værj.
hægt að fá sér bað þarna. Ólafur
kvað það vafalaust, en þá yrði liún
að fara úr kápunni, sem annár»
mundi eyðileggjast. Eiginmaður
hennar hefði þó áreiðanlega eíni
á að kaupa handa henni nýja
kápu, og þó að þær væru fleiri
en ein. Að þessu hló frúin dátt.
Nú var holan opnuð. ísrael^ku
gestirnir störðu sem bergnumdir,
því meira sem skrúfað var frá, t—
þeim mun geigvænlegri varð dyn-
urinn, er gufan þeyttist með ofur-
afli út um stútinn á holuröriiju.
Gufumekkir þeyttust hátt í lpfl
upp. Það þýddi ekki að reyna ^aðí
segja neitt. Öll orð drukknuði{ í
þessum heljardyn. Ben-Guri^n,
kona hans og allir gestir horfðu
þrumulostnir á hamfarirnar, þeg-
ar skrúfað hafði verið fyrir, yar
það fyrsta sem Ben-Gurion sag|ii:
„You have defeated me, — copv-
pletely," en það þýðir: ,.Nú hafift
þið gjörsigrað mig. „Vilduð þér
ekki taka þetta með yður heim?“
spurði Ólafur Thors. Ben-Guripn
brosti og játti því. „Þér megið
eiga þetta, ef þér getið tekið það
— farið með það heim til lauds
yðar. „Er það ekki andstætt lóg-
um,“ spurði Ben-Gurion. „Eg §et
lögin,“ svaraði Ólafur þá. „Setur
ekki þingið lögin,“ spurði Ben-
Gurion. Ekki neitaði Ólafur því.
Síðan hlógu þeir báðir hjartam
lega, sem og aðrir viðstaddir.
Ókunnugum skal það sagt til
fróðleiks, að téð borhola mun
vera um 700 metra djúp og úr
henni koma á hverri klukkusturd
60 smál. af gufu og 200 smál. af
vatni.
Framhald á 11. síðu.
Hér er verið að ýta bifreið forsætisráðherranna. Hún stanzaði þegar hún var rétt komin yfir Varmá fyr-
ir neðan Menntaskólaselið, en komst þó von bráðar í gang aftur. Maðurinn á ljósa frakkanum með svarta
hattinn, er lögreglusjórinn í Reykjavík, Sigurjón Sigurðsson. Ljósm. Gísli Gestsson.
ALÞÝÐUBLAÐIO - 15. sept-< 1962 £