Alþýðublaðið - 18.12.1962, Qupperneq 10

SMÁ-KVITTUN
Framhald af 2. slða. I að undanskildum smárispum, komi
Ég hef verið stóðeigandi í 40 ár ekkert sérstakt til. Væri hér um
og aldrei orðið þess var, að stóð- hættu að ræða, mundi hún að sjáít'
hestar gerðu öðrum hestum mein, I sögðu vera helzt yfirvofandi um há
fengitímann. En nú vill svo ein-
kennilega til, að stjómin heldur
því fram, að einmitt það skeiðið
megi hestarnir ganga lausir, eða
frá 20. maí til 10. júlí.
Um mannúð sína við töku hest-
anna ættu þeir, sem þar stóðu að
verki, að hafa sem fæst orð. Það
liggur öllum í augum uppi, hversu
þeirri meðferð er varið, þegar stóð
•hópur er tekinn á Laxárdal og hann
rekinn norður um alla Staðarafrétt
og i heimalönd Sauðkræklinga, eins
oé játað er í réttarskjölum að gert
j var. í viðtali, sem birtist í Alþýðu-
'blaðinu lýsti einn bóndinn, sem
hér á hlut að máli, þvl yfir, að
það væru engin smáátök, sem ættu
| sér stað, þegar stóðhestar væru
i handsamaðir til brottflutnings.
Það er fyrir öllu
aö eignast
Árgerð 1963 af
VOLKSWAGAN
1500
er fyrirliggjandi
Hvað gerir VOLKSWAGEN að VOLKSWAGEN?
Er það lögunin? — Nei vissulega ekki.
Það, sem gerir Volkswagen að Volkswagen
liefur dýpri merkingu en útlit og lögun.
Eru það framleiðsluhættir Volkswagen?
Já, að miklu leyti vegna þess að þeir af-
ráða gæðin.
Volkswagen 1500 er byggður af sömu
nákvæmni og sá Volkswagen sem þér þekk-
ið.
Er það staðreynd að varahlutaþjónusta
sé alls sfaðar fyrir hendi?
Já, það er einmitt það sem Volkswagen
leggur ríka áherzlu á. Og eftir á að hyggja,
þá er bíllinn jafngóður þjónustunni sem
fyrir hendi er.
Eruð það undirstöðuatriði smíðinnar?
Já, er nokkuð vit í öðru en að fylgja
þeirri reynslu, sem fengizt hefur með fram
leiðslu meira en 5 milljón Volkswagen?
Alltaf fjölgar
VOLKSWAGEN
Heildverzlunin HEKLA HF.
Það er þess vegna sem vélin í 1500 er
loftkæld, en ekki vatnskæld. (Enginn vatns-
kassi, sem getur soðið í, lekið úr eða fros-
ið á).
Það er þess vegna sem vélin er stað-
sett afturí þar sem hún nýtir aflið betur.
Það er þess vegna sem er sjálfstæð fjöðr-
un á hverju hjóli og bíllinn er allur svo
undur þýður.
Og hver er svo mismunurinn?
Hann er margskonar. Aflmeiri vél með
53 ha (SAE). Stærri farangursgéymsla, rúm-
betri og meiri íburður í innréttingu.
En hvort svo sem þér veljið Volkswagen
sem allir þekkja eða 1500 — þá eigið þér þó
alltaf Volkswageh og það er fyrir öllu.
Hverfisgötu 103
sími 11275.
Væri einn af hestum sínum svo
genginn upp í kviku eftir leiðang
urinn að ekki mætti á milli sjá,
á hverjum fætinum hann væri halt
ur. Gæti slíkur aðgangur stórskað
að hestana og einnig hryssur og fol
öld er þeim fylgdu.
Þetta er nú lýsing á þeirri mann
úð, sem sambandsstjórnin er að
guma af. Skyldi hún sjálf vilja
verða fyrir álíka hnjaski án þess
að glúpna?
Ekki mun grein Sveins Guð-
mundssonar í Tímanum 14.9 hafa
farið framhjá landslýðnum. Vantar
hvorki viljann né kokhreystina.
Hótar hann mér málssókn fyrir
meiðyrði. Mun ég glaöur greiða
þá aura — ef til kemur — sem
Sveinn þarf til að mýkja skap sitt
á meðan hann sleikir sár sín.
Sveinn gerir sér upp þau orð
að ég hafi fullyrt að hesturinn
væri tekinn við tún í Gautsdal.. Ég
sagði hins vegar að hann hefði
verið tekinn við tún. Sveini skal
nú tjáð, nð við Gautdalsmenn höf
um átt og nytjað Mörk í meir en
áratug Þar í nánd var folinn tekinn
Þótt Sveinn hermi það eftir
hreppstjóranum í Skarðshreppi að
hesta þá, sem seldir voru, héfði
skilyrðislaust útt að hafa í vörzlu
tel ég að ég sé frjáls að sleppa
skepnum mínum í mitt eigið heima
land. Sé það ábyrgðarleysi, mun
hann þurfa að gæta eigin ábyrgðar
í sambandi við töku og rekstur
hestanna norður.
Einkennilegt er fráfall merar-
innar, sem fannst dauð út á Lax-
árdal, skömmu eftir að hestatakan
átti sér stað og leikur grunur á,
að ef til vill hafi hún lent i þveit-
ingi af þeim sökum. Gott ef annað
sannast.
Sveini heppnast að segja rétt
frá sölu hests, er ég átti og seidur
var í Seyluhreppi 1959, að því und
an skildu að folinn var þriggja en
ekki fjögurra vetra. Mér þykir
vænt um að fá hér tilefni til að
þakka viðkomandi hreppsnefnd íyr
ir að taka orð mín gild, um að ég
vaari eigandi herdjs þessa, þótt
hann væri ómarkaður. Sýnir það
drenglund og sanngirni flestra
Skagfirðinga fyrr og síðar.
Það er ranghermt hjá Sveini, að
ég hafi verið aðvaraður um, að
stóðhestar mínir yrðu teknir, ef
ég hefði þá ekki í vörzlu. 1960 gaf
stjórn hrossaræktarsambandsins að
vísu út tilkynningu slíks efnis og
þó ekki fyrr en löngu eftir að hross
voru komin á afrétt. En slíkt hijóð
heyrðist ekki úr því horni í vor.
Hér komu því þessir hestatöku-
menn ,,eins og þjófar á nóttu" -
mér og öðrum að óvörum.
Sveinn telur það óskhygju mína
að fá hrossaræktarlögur.um breytt
Það mun og vera óskhyggja fjölda
annarra, sem búa við liross til kjöt
framleiðslu, enda víst, að lögin
eru svo meingölluð að úr því
verður bætt.
Sveinn og kumpánar hans eiga
aðrar óskhyggjur: Þeir hafa látið
uppi, að ekki mun þeir láta sér
nægja hestinn einan fyrir síðari
handtökuna, heldur hafi þeir í huga
að krefjast, að ég borgi þeim fé
til viðbótar.
Sé þeim þetta alvara, skýtur hér
upp nýrri réttarfarshugmynd og
mun almenningi vísast þykja skör
in fara að færast upp í bekkinn, ef
upp rísa menn, sem vilja fá borgun
fyrir að taka það, sem þeir eiga
ekki.
Ég býð úrskurðar í því máli með
nokkurri forvitni — ef til kemur.
20. sept., ’62.
Haraldur Eyjólfsson
18. des. 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ