Alþýðublaðið - 19.02.1963, Side 12

w.yy, ir'éY vesah.1 i saw^*
UEEoy / wwa uiewT/ we
UEIF /FOU/JP A &IT); MAN
Íi-7 IN WSCAR...H6
¥ NÉECS'A.POCTOR!
Si-ÍF I CCULP OiB
TH-THANCS
k„ -V£KV ,
&L MUCH
COLONEL, I'M T
ÖONNA 5TOP AT
THS NBXTUeHT
ANP PHONE DOC
. .VVINNERty/ i
Sherlock Holmes:.-fyrir ungjiiiga
Etfir A. Conan Doýle
ið eitt mesta uppáhald áhorf-
enda, og hefur ekki brugðist
beim til þcssa, svo að jafnvel
þó að ábatavonin sé lítil hefur
hefur gífurlegum fjárhæðum
verið veðjað á hann. Það er því
augíjóst, að það eru margir, er
hafa hag af því, að Silver Blaze
sé ekki með, þegar hestamir
eru ræstir á þriðjudaginn
kemur.
„Menn skildu þetta að sjálf-
sögðu í Kings Pyland, þar sem
þjálfunarhesthús ofurstans
eru. Allar varúðarráðstafanir
voru gerðar til að vernda upp
á lialdið.
Þjálfarinn, John Straker, er
gamall knapi, sem hættur er
siíkum störfum, en sat hesta
Koss ofursta, þar til hann varð
of þungur til slíks. Hann hefur
verið knapi ofurstans í fimm ár
og þjálfari í sjö ár og hefur allt
af reynzt áhugasamur og heið-
arlegur starfsmaður. Sér til að
stoðar hafði hann þrjá stráka,
því að það eru aðeins fjórir
liestar í stofnuninni. Einn strák
anna vakti hverja nótt í hest-
húsinu á meðan hinir sváfu
uppi áloftinu. Allir hafa þeir
að við blátt áfram þjáumst af
ofguótt ályktana, getgáta og til-
lagna. Vandinn er sá, að að-
skilja staðreyndirnar — hinar
algjöru og óumdeilanlegu stað-
reyndir — frá skrauti, sem
blaðamenn og aðrir hafa gefið
þeim. Þegar við svo höfum
komizt niður á fast, þá er það
skylda okkar að athuga hvaða
ályktanir má draga og hver eru
aðalatriðin, sem allur leyndar-
dómurinn snýst um. Á þriðju-
dagskvöld fékk ég símskeyti
bæði frá Ross ofursta, eiganda
hestsins, og Gregory lögreglu-
foringja, sem hefur málið með
höndum, og óskuðu báðir eftir
samvinnu minni”.
„Á þriðjudagskvöld!” hróp-
aði ég. „Og í dag er fimmtu-
dagtir. Hvers vegna fórstu
ekki í gær?”
,.Af því að ég gerði skyssu,
kæri Watson ■- sem er miklu
algengara atvik en nokkur
mundi halda, sem aðeins þekk
ir mig af endurminningurn þín-
um. Satt að segja gat ég ekki
trúað, að hægt væri að leyna
lengi frægasta hesti Englands,
einkum á svo strjálbyggðu
landssvæði sem norðurhluta
Dartmoor. Eg bjóst við því á
hverri stund í gær að heyra,
að hann hefði fundizR’bg þjóf-
urinn væri morðingi Johns )
Straker. En þegar annar morg ;
un rann upp, og ég komst að
því, að fyrir utan handtöku '
Kltroy Simnsons hafði ekkert
verið gert.. þá fannst mér kom
inn t.írai til að itefja aðgerðir,
þó b< lá ég einhvern veginn, j
að áeg'num 5 gær hafi ekki f
veríð kasfað á glæ.“
,ÍÞú eit þá ísútnn að gera
þér hugmynd ura málið?“
„Eg hef aö, rr.innsta kosti náð
tökum á grundvaHaratriöum
málsins. E? ska/ nn teljá þau
upp fyrir þér, því að ekkert
Skýrir mál eins saikið og það
að skýra eðrara aðila frá því,
og ég get tæplega vænzt að-
stoðar þinnar, ef ég skýri þér
ekki frá upphafspunktinum.”
Eg hallaði mér aftur £ sæt-
inu. og tottaði vindilinn á með
«n Holmes sat álútur og gaf
mér yfirlit yfir það, sem gerzt
hafði, og taldí atriðin á fingr-
unnm.
„Silfur“ sagði hann, „er
af Xsonomy-kyni og hefur get-
iS sér eins mikið orð og hinn
frægi forfaðir hans. Hann ér
nú á fimmta ári og hefur fært
hinum heppna eiganda sínum,
Ross ofursta, öll þau verðlaun,
sem veitt eru á veðhlaupabraut-
um. Þar til honurn var slitið,
var hann talinn líklegastur til
að vinna Wesselbikarinn „g"*st Ij°s og hringja í Winneriy, Iækni.
veðmáíin voru þrír á móti ein- — Kærar þakkir.
um. En hann hefur alltaf ver- — Ert þetta þú. Leroy Leif.
á sér gott orð. John Straker,
sem er giftur, bjó í smáhúsi
tæpa tvö hundruð metra frá
hesthúsinu. Ilann á engin börn,
hefur vinnukonu og er' sæmi-
lega stæður. Svæðið umhverfis
er mjög strjálbyggt, en um
hálfan kílómetra fyrir norðan
er smáhýsahvcrfi, sem bygginga
maður frá Tavistock hefur
byggt, til afnota fyrir sjúklinga
og aðra þá, sem njóta vilja
hins tæra lofts í Dartmoor. —
Tavistock er hins vegar um 3
kílómetra fyrir vestan, en hand
an við heiðina, um þrjá kíló-
metra í burtu, er stærri þjálf-
unarstöð, sem Backwater lá-
varffur á og stjórnað er af Sil-
as Brown. Að öllu leyti er heið
in algjörlega óbyggð, þar sem
aðeins er að finna nokkra, ráf-
andi sígauna. Þannig var á-
standið raunverulega á mánu-
dagskvöldið síðasta, þegar ó-
sköpin gerðust.
„Um kvöldið höfffu hestarn-
ir verið hreyfðir og þeim
brynnt, eins og venja var, og
hesthúsinu lokað klukkan níu.
Tveir af strákunum gengu til
húsa þjálfarans, þar sem þeir
borðuðu kvöldverð í eldhúsinu
en sá þriðji, Ned Hunter, —
varð eftir á verffi. Nokkrum
.mínútum eftir klukkan niu fór
vinnukonan Edith Baxter, niff-
ur í hesthús til hans með kvöld
verðinn hans, sem var kjöt í
karrí. Ilún fór ekki með neina
vökvun, þar eð það er krani
í hesthúsinu, og það var regla,
aff sá strákurinn, sem á vakt
var, skyldi ekki drekka neitt
annaff. Vinnustúlkan hafði
með sér Ijósker, þar eð það var
mjög dimmt og um heiðina aö
fara.
Edith Baxter var ekki nema
rúma tuttugu metra frá hest-
húsinu, þegar maður kom út—
úr myrkrinu og kallaði til henn-
ar að stanza. Þegar hann kom
inn í bjarmann frá ljóskerinu,
sá hún, að hann var hefðar-
mannslegur í fasi, klæddur í
grá tveedföt og með derhúfu.
Ilann var meff legghlífar og bar
þungan staf meff hnúff á. Þaff
sem hún tók þó mest eftir, var
hinn mikli fölvi í andliti hans
og taugaóstyrkur í háttum
hans. Aldur hans taldi hún að
væri fremur yfir eu undir þrí-
tugu. —
„Getið þér sagt mér, hvari
ég er?“ spurði hann. ,Eg var
næstum búinn að ákveða að
sofa á heiðinni, þegar ég sá
ljóskerið yðar.’
„Þér eruð rétt hjá King’s
Pyland þjálfunarstöðinni,“ —
sagði hún.
„Jæja, er það! Hvílík heppni!
hrópaði hann. „Mér skilst, að
það sofi þar liestastrákur einn
á hvcrri nóttu. Þetta er kann-
ski kvöldverðurinn hans, sem
þér berið þarna. Eg er annars
viss um, að þér eruð ekki svo
stolt aff vilja ekki vinna yður
fyrir svo sem eins og nýjum
kjól?“ Hanu tók samanbrotinn,
Hafnarfjcrður:
KONA ÓSKAST
til að ræsta stiga í sam-
býlishúsi. — Upplýsingar í
sima 50930.

*3
Ofursti, ég ætla að stoppa þar sem ég sé
— Já, frú. Eg sá Ijós hjá yður. Við fundum — Hver er þar?
veilcan mann, hann þarfnast læknishjálpar. — Það er hann Leroy Leif. Hann er í vand
Mætti ég nota símann hjá ykkur? ræðum, fröken Pertita.
12 19- febrúar 1963 - ALÞÝÐUBLAÐI0