Austurland - 17.09.1921, Blaðsíða 4

4
AUSTUKland
ÞURMJÓLK, 2 krónur dósin, fæst hjá
St. Th. Jónssonar.
" Eimskipafél. íslands.
E.S. Q U 11 f O S S.
Áður auglýst ferð Gullfoss breytist þannig:
Skipið fer frá Kauþmannahöfn 27. septem-
ber um Leith til Seyðisfjarðar, Norðfjarð-
ar, Eskifjarðar, Fáskrúðsfjarðar, Vest-
mannaeyja og Reykjavíkur. — Þaðan til
Vestfjarða. Fer svo frá Reykjavík nálægt 15.
október til Austfjarða, Bergen og Kobenhavn.
Afgreiðslan á Seyðisfirði 15. september 1921.
Coopers baðlyf
viðurkent bezta og ódýrasta baðlyfið, sem til íslands flyzt.
Verður til sölu í hæfilega stórum ílátum í n.k. haustkauptíð hjá
St. Th. Jónssyni, Seyðisfirði.
Prentsmiðja Austurlands
prentar og selur allskonar eyðublöð og reikninga,
með eða án firmanafns. Hefur til sölu ágætan póst-
pappír (margar teg.) og umslög, áprentað eftir vild.
Leysir fljótt og vel af hendi allskonar prentun.
AUSTURLAND
kemur út vikulega.
Verð 5 kr. árgangurinn.
Gjalddagi 1. júlí
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Guðm. G. Hagalín
— Sími 54 —
Afgreiðslu- og innheimtu-maður
Herm. Þorsteinsson
— Sími 13 B —
Prentsmiðja Austurlands.
Hitaflöskurriar góðu,
verð frá krónur 4,00—7,00 aftur nýkomnar í verzlun
St. Th. Jónssonar.
Kaupendur „Austurlands“
sem ekki hafa greitt andvirði blaðsins fyrir þetta og fyrra
ár, eru vinsamlega beðnir að greiða það sem allra fyrst.
Annaðhvort með því að senda greiðsluna beint til afgreiðslu-
manns, eða til verzlana H.f. Framtíðin hér á Austurlandi,
sem góðfúslega hafa lofað að taka við andvirðinu.
Einnig eru allir þeir útsölumenn, sem ekki hafa gert
reikningsskil fyrir blaðið, beðnir að gera skil fyrir þeim
eintökum er þeim hefur verið send, bæði fyrir þetta og fyrra
ár, og senda þau sem allra fyrst til afgreiðslumanns, ásamt
andvirði fyrir hin seldu eintök.
Virðingarfyllst
Hermann Þorsteinsson
afgreiðslumaður
Sundmagar''uT:“:”5i
St. Th. Jónssonar, Seyðisfirði.
rAFMAGNSTOÐVAr
RAFMAGNSTOÐVAR
er hreinasta náægja að sjá hann vinna.
Ríkur er hann og álits nýtur hann,
svo að ekki mundi það verða að
miklu tjóni, þó að eitthvað væri þar
dregið frá, og auk þess- er ekki
minsti vafi á því, að hann veit hvað
hann syngur, karlinn sá. En Mitrij,
þú líkist hvorki pabba þínum né
mömmu. En hvað hefði nú faðir
þinn gert, ef hún Anficia sálaða hefði
verið á lífi? Þá hefði víst eitthvað
gerst sögulegt! Gaman hefði verið
að heyra hvað hún hefði sagt ....
Hún var nú heldur ekki neinn vesa-
lingur — hún mamma þín — það
var kona við Silans hæfi.
Mitrij hallaðist fram á árina. Hann
þagði og horfði út á fljótið.
Sergei þagði líka. Frammi á flot-
anum heyrðist kvenmaður hlæja hátt
og snjalt og karlmaður svarar djúpum
háværum hlátri.
Sergei starir forvitnislega gegnum
myrkrið og getur greint tvær óljósar
þústir. Hann sér þar háan mann,
sem stendur gleiður við árina og snýr
sér hálfvegis að lágum en gildum
kvenmanni, er hallast fram á aðra
ár, sem er nokkrar álnir frá hinni.
Kvenmaðurinn bandar ógnandi að
karlmanninum og hlær örfandi og ert-
andi.
Sergei sneri sér undan og stundi
þunglega. Síðan hélt hann áfram:
— O, já, þeim líður vel þarna. Ó, hve
það er indælt? Eg, bóndaræfillinn,
ætti að lifa í svona sælu. — Aldrei
nokkurn tíma skyldi það hafa fyrir
mig komið að hlaupa frá slíkri konu.
Alt af skyldi eg hafa haldið henni í
faðmi mínum og ekki leyft henni að
sleppa þaðan. Hún skyldi hafa orð-
ið þess ískynja, hversu heitt eg elsk-
aði hana. En andskotinn er ekki iðju-
laus. Eg hef aldrei haft kvenhylli .
. . þær virðast ekki vera mjög hrifn-
ar af þeim, sem rauðhærðir eru. —
Já, já, heldur er hún nú dutlungasöm
þessi kona ... og annar eins
gárungi — eða hvað fjörið er mikið.
Halló, Mitrij! Ertu nú sofnaður?
— Nei, sagði Mitrij í hálfum hljóð-
um.
— Heyrðu vinur, hvernig ætlar þú
þér í raun og veru að lifa? Því ef
satt skal segja, þá stendur þú alger-
lega einn þíns liðs. O^ það er erfitt.
Hvað heldurðu að þú takir þér nú
fyrir hendur? Bærilegu lífi getur þú
aldrei átt von á. Tii þess ert þú of
hlægilegur, Er það nokkur maður,
sem ekki gengur eftir rétti sínum?
Nei, menn þurfa að hafa bæði kjaft
og klær. Hver einasti maöur vill
vinna þér mein. Óg heldurðu aö þú
getir variö þig ? Hvernig ættiröu að
fara að því? Nei, þú ert kynlegur
náungi! Nú, hvað heldurðu svo að
þú ætlist fyrir?
— Eg? gall í Mitrij — eg fer burt.
Eg fer strax í haust til Kákasus —
og þá er eg vonandi sloppinn. Ó,
guð minn góður, bara að eg geti
komist sem fyrst burt frá ykkur,
óþokkarnir ykkar. Óguðiegir menn
eruð þið, og eina björgunarvonin að
flýja burt frá ykkur. Hver er tilgang-
ur lífs ykkar? Á hvern trúið þið?
Eöa er trú ykkar að eins í orði
kveðnu? Eða lifið'þið eftir boðum
Krists í trúnni á hann? Ó, þið eruð
vargar, það er það sem þið eruð. En
til allrar hamingju eru líka til aðrir
menn, menn, sem lifa í anda og
kenningu Krists. Hjörtu þeirra eru
kærleiksrík og þau þyrstir eftir ei-
lífri sælu. — Þið — ó, þið eruð villi-
dýr, sem þyrstir eftir hinu illa. En
sem betur fer eru til aðrir menn. Eg
hef séð þá, og þeir kalla á mig, og
til þeirra vil eg fara. Þeir færðu mér
heilaga ritningu og sögöu: Þú guðs
barn — og vor elskaði bróðir — les
hið sanna orð lífsins. Og eg las —
og sál mín varð ný við áhrif guðs
orðs. Frá yður fer eg burt, þér
villidýr, sem etið hver annan. Svipu
banns og eilífrar reiði skyldi sveiflað
yfir höfðum yðar.
Mitrij logaði af áfergju og röddin
var hás >og æst. Hann tók margslnn-
is andköf, svo var reiði hans mikil
við þessi fáránlegu rándýr. En hug-
ur hans þráði að hitta sálir, er leit-
uðu eilífrar velferðar og komast
vildu burt úr þessum synduga heimi.
Sergei var sem steini lostinn. Hann
þagði um stund, stóð með opinn
munninn og hélt á pípunni í hendinni
Þá er hann hafði jafnað sig lítið eitt
og svipast um, sagði hann rámur og
þungbúinn:
— Þú ert víst orðinn alveg rugl-
aður! — og fúlmenni líka. Þú hefur
víst ekki haft mikið gott af þessari
bók. Og hver veit hve mikið er að
reiða sig á hana? — Jæja, það gerir
nú ekkert til. Hafðu þig bara á burt
áður en þú ert orðinn hreinasta villi-
dýr. — Og hvaða menn eru það svo
sem þú hittir í Kaukasus? Munkar?
Eða ef til vill „Frumkristnir" eða
Molokkstrúendur, ha?