Baldur - 01.06.1903, Blaðsíða 3

BALDUR, I. jtfNÍ I9O3.
3
PUBLIC NOTICE. *
Public Notice is hereby given, that á Local Option
By-la v under the provisions of „The Liquor License
Act“ (for the purposc of forbidding the receiving by
the Rural Municipality of Gimli of any money for a
license for the sale of liquors within the limits of thc
said municipality), has bccn submitted to thc Council
of the said municipality, and has received its first 1
and second readings : and that a vote thereon of thc
elcctors entitled to vote will be taken on the 2Óth da>'
of June A. D. 1903, commencing at the hour of 9
o’clock in the forenoon and continuing until the hour
of five o’clock in the afternoon, at the following
places within the said municipality, that is to say :—
Polling Placc, Numbér One, is to be at the house
of J. Sigurgeirsson.
Polling Place, Number Two, is to bc at the house
of A. Jonsson.
Polling Place, Number Threc, is to beatthehouse
of S. Nordal.
Polling Placc, Number Foure, is to bc at the house
of L. Th. Björnsson.
Polling Place, Number Five, is to be at thc house
of H. Tomasson.
Thc said proposed Local Option By-law can be sccn
on filc until the aforesaid day of taking thc vote at
thc office of thc Sccrctary-Trcasurer of the said
municipality. •
Thc further consideration of thc aforesaid proposed
Local Option By-law, after taking the said vote, is
fixcd for the following timc and place, that is to say,
on the 29th day of July A. D. 1903 at thc hour of
10 o’clock in the forenoon, at Gimli.
Dated at Hnausa, Man., this 22nd day
of May A. D. 1903.
JOHANNES MAGNÚSSON.
Sccretary-Trcasurer of thc above-mentioned
municipality.
Auglýsing sú, scm hjer birtist frá sveitarskrifar-
anum, cr á ensku samkværnt þvf sem þörf og lög
útheimta. Nú er orðið um svo marga þjóð-
flokka að ræða innán takmarka sveitarinnar, að
óhugsandi er að auglýsa hverjum á«fnu máli, og
svo er þá hcndi næst að gjöra öllum jafnt undir
höfði með þvf, að bcita fyrir sig hinu fy'rirskip-
aða löggjafarmáli landsins.
Auglýsingin er um það, að atkvæðagrciðslan
um það hvort vín skuli verða selt f sveitinni,
fari fram 26. júnf, kl. 9 f. hád.—5 e. hád. á
sömu sttiðum, sem sveitarkosningar voru síðast
haldnar, nefnilega á heimilum þeirra Jakobs
Sigurgeirssonar, Alberts Jónssonar, Sigurðar
Nordals, Lárusar Th. Björnssonar, og Helga
Tómassonar.
Eftir að atkvæði hafa verið greidd mcð og
móti lögum þessum, tekur sveitarráðið þau að
lyktum til meðferðar á næsta fundi sfnum,
29. jálí.
Skipstjórinn á
Afródítu.
(Framhald).
Hutchinson lokaði hurðinni vandlega
þegar hann var kominn inn, sneri sjer sfð-
an að Miss Powers og sagði: „Mjcr kem-
ur ekki til hugar að vilja ráða yfir skipinu,
en Daggett, sem er fæddur og uppalinn
um þessar slóðir, segir að þetta sje hinn
árlegi Gólfstraumsæsingur, og að hann
muni vara til miðrar nœtur cða cinni stundu
lengur. Og að á þessum tfma geti straum-
urinn náð 80 mílna hraða um klukkustund-
i la. Ef allt gengur vel, verðum við komin
til Port Royal löngu fyr; en f þessu ofsa-
roki er óhjákvæmilcgt að vjelin og annað
færist úr lagi. Daggctt heldur því fram að
við ættum að stýra til lands, og þá snýr
skipið svo við öldunni að hún hefir ekki
eins mikil áhrif á það. Á þann hátt gctur
maður náð Port Royal eftir grunnleiðinni í
öldulitlum sjó“.
„Og verða svo skipreika á grynningun-
um,“ sagði stýrimaðurinn háðslega.
„Daggctt segist geta stýrt skipinu heilu
og höldnu inn á grunnleiðina, og þó hann
sje þjófur, treysti jeg honum f þessu efni“.
Skipstjóri hugsaði sig um dálitla stund,
og svo sagði hún : ,,Hver cr yðar skoðun
Mr. Kcnnedy ?“
„Mfn skoðun er, að ef vjer ávallt hugs-
uðum um að öxullinn gæti brotnað, ættum
vjer aldrci að fara á flot,“ sagði stýri-
maðurinn.
,,Djarflega talað,“ sagði Hutchinson
hvatskeytlega, ,,cn ef öxullinn brotnaði nú
virkilega, hvc mörg af þcssum hjálparþrota
mannslffum, sem hjcr cru, munduð þjer
geta frelsað ? Miss Powers, jeg mótmæli
alvarlega sjcrhverri ofdirfsku f þessu efni.
Þjer hafið enga heimild til að voga Iffi y'ðar,
njc gcsta y'ðar, til að sýna hugrekki y'ðar
og styrkleik skipsins. Þjer haflð enga af-
síikun fyrir því að vera hjer, 40 mílur frá
landi, í stormi sem líklegur er til að verða
að ofsaroki“.
,,1'arið þjer,“ sagði Virginia við stýri-
manninn. Þegar hann var farinn til að
framkvæma skipanir hennar, sagði hún við
Iíutchinson : „Hann heldur að þjer sjcuð
hræddur“.
„Jeg veit að hann er hræddur, “ var
svarið, „hann er hræddur við að vera var-
kár,“ sagði Hutchinson og gekk á brott úr
káetunni.
Stefnu skipsins var nú breytt svo að hún
horfði á land, varð því báran að elta skip-
ið og brotnaði hún þvf á skutröng þ«ss
þegar hún náði þvf, cn ruggið hœtti.
Sex mflur frá ströndinni, þar scm sjór-
inn fór að gruggast af bleytunni frá botn-
inum, tók Daggett við stýrinu, þegar hann
var laus við handjárnin. Það var komið
myrkur og farið að rigna. Um Hutchinson
fór n j ig vel þar scm hann sat f farrúmi
sfnu hjá Markley, reykjandi og hlustandi
á sögur, en samt sem áður fjekk hann sjer
regnkápu, stakk á sig skammbyssu og fór
þangað sem Daggett stóð við stýrið. Hann
þorði ekki fyllilega að eiga undir honum.
Sjer til undrunar hitti hann frænku sfna
þar inni scm Daggctt stóð við stýrið. Hún
var klædd regnverjum frá hvirfli til ilja, en
gildvöxnu hárfljetturnar hennarvoru gegn-
votar. Hún horfði spyrjandi á hann þeg-
ar hann kom inn, en sagði ekkcrt. Stund-
arkorn stóðu þau þegjandi og hlustuðu á
þy't vindsins.
,,Er nauðsymlegt fyrir yður að standa
hjer og verða vot,“ spurði hann að sfðustu
svo lágt, að Daggett gat ekki heyrt það.
„Einhver vcrður að vera hjer — hann
skilur ekki bendingarnar frá vjclarstöðinni,"
sagði hún mcð jafn lágri röddu. , Jeg gat
ekki unað mjer niðri,“ bcetti hún við f mjiig
hlýjum róm, „en hvers vcgna eruð þjcr
hjer ?“
Þau fœrðu sig lengra frá Daggett.
,,Jeg hefi ákveðið að halda norður á leið
frá Port Royal,“ sagði hann cftir litla
þögn. ,,En þjcr verðið að flytja fanga yð-
ar til Savanna, og fá þá í hendur lögregl-
unni í Gcorgfu. Ekki veit jeg nær við
hittumst aftur, og varla kemur það fyrir
að jeg finni yður einsamla á þessu skipi
aftur. Áður en við skiljum, langar mig til
að vita hvort þjer fyrirgefið mjer. Við er-
um þó systkinabörn“. Hann talaði alvar-
lega, cn augu hans blikuðu einkennilega.
,,Þjer gjörið gyTs að mjer,“ sagði hún
vingjarnlega.
„Og jeg óska þess einnig, að þjcr vild-
uð láta í ljósi iðrun yfir þvf að þjer strukuð
frá mjer, eins og jeg verð að segja um sjálf-
an mig, að jeg iðrast þess að hafa strokið
frá yður,“ sagði hann, án þess að gefa
gaum þeirri ásökun hennar, að hann drægi
dár að henni.
„Hjelduð þjer að jeg mundi bíða til að
sjáþann mann, sem hrósar sjer af þvf, að
enn hafi engin stúlka megnað að láta lffæð
sína slá hraðara en vanalega ?“ sagði hún
með einskonar þykkju.
Hann hló Iftið eitt, þvf hann hafði ein-
hvemtfma sagt þetta f gáleysi. Svo sagði
hann:
„Hjelduð þjer að jeg myndi takast fcrð
á hendur þvert yfir Bandafylkin til þess,
að sjá stúlku sem hrósar sjer af þvf, að enn
hafi enginn karlmaður verið með henni f
15 mínútur án þess að gera sig að fífli. (frh.)