Baldur - 14.09.1903, Blaðsíða 3

BALDUR, 14. SEPT. I9O3
3
Einusinni hjeldu formenn ýmsra bœndafjelaga 1
Bandarfkjunum fund með sjer, og sagði einn for-
maðurinn, að s& lýgnasti maður, sem hann hefði
nokkurn tfma þekkt, hefði verið sá langþarfasti mað-
ur, sem hann hefði haft í þjónustu sinni. Sögur
hans hefðu keyrt svo úr hófi, að menn hefðu ekki
getað á sjer setið með að leita sjálfir eftir sannleiks-
gildi þeirra, en við þær rannsóknir hefðu þeir auðg-
ast svo að þekkingu á sannleikanum, að þeir hefðu
smámsaman orðið langtum skarpskyggnari menn fyr-
ir vikið.
I>að má þó segja, að ,,fátt er svo að öllu illt, að
ekki boði nokkuð gott“.
Að þvf er bóklega menntun snertir eru Skandinav-
iskir (danskir, svenskir, norskir), og íslcnzkir inn-
flytjendur efst á lista. Af þeim finnst tæplcga einn
af hundraði sem ckki kann að lesa og skrifa, af Eng-
lendingum og Finnum 2, af Þjóðverjum, Frökkum
og Svisslendingum 4, af Japanftum 5, Hollendingum
6, ítölum 49 og þar f kring af Rússum, Pólverjum
og öðrum austurlandaþjóðum.
Múrararnir f New York fá núna 65 cent fyrir
klukkustundarvinnu og 8 stunda vinnu á dag, járn-
vcrksmiðja vinnumenn 60 cent og steinhöggvarar þar
á borð við.
í hótellinu Ansonfa í New York cru 2500 her-
bcrgi, en það er lfka álitið stœrsta hótel í heimi.
Rússland hefir ávallt 1,250,000 manns undir vopn-
um, cn fullar 10,000,000 getur það hervæðt cf þurfa
þykir.
*wi2srisrií>E g-
ZBTTSIHSTIEJSS
COLLEGE.
Port. Ave. WINNIPEG.
NORTH END BRANCH
Á MÓTI
O. d?- JEi. -V^YG-lSrSTÖlDITsrTTi:.
Sjerstakur gaumur gefinn að uppfrœðslu f enska
málinu.
Upplýsingar fást hjá
B. B. Olson, Gimli.
G. W. DONALD, sEC
WIOTIPFG.
Ljótt gaman.
—:o:—-
(Framh.)
Hún stóð upp f snatri og leit f kringum
s'g> °g yfir þvf hve einmana hún var fór
hún að gráta. Hún bar engan kvfða fyrir
framtfðinni samt, en ásetti sjer að komast
sem lengst burtu frá Egbert Summcrs,
sem hcfði narrað hana ogsvikið svo kauða-
lega.
Hún þreifaði sig áfram gegnum undir-
viðinn spottakorn, en &n þess að vita það,
var hún nú nær brautinni en áður. Hjer
lagðist hún niður undir runna, vitandi vel
að afl hennar og liugrekki var að þrotum
komið. Myrkrið jókst æ meir og meir.
Þessá rólegu sumarnótt rfkti kyrrð yfir
öllu svo ekkert heyrðist nema grátekkinn í
Esther Raymond, ekki, sem lýsti þvf að
hjarta hennar væri sundur kramið og hún
algjörlega vonlaus.
,,En, góða mfn, þjer megið ekki gráta
þannig, “ var sagt í lágum róm við hlið
hennar.
Hún tók ekkert eftir þessu og hjelt áfram
að gráta.
>,Nei, þjer megið ekki gráta þannig.
Komið þjer með mjer, jeg skal flytja yður
til Madura, sagði Dick Meadows, og kraup
niður við hlið hennar til að reyna að l&ta
hana heyra það sem hann sagði.
Nú fyrst varð Esther vör við að verið
var að tala við hana, og settist upp bál-
vond.
,,Hvemig vogið þjer að tala til mfn ?“
sagði hún með öllum þeim biturleik f rómn-
um, sem hún átti til. ,,Farið þjer undir
eins f burtu“.
,,Jeg hefði aldrei skrifað þessi brjef cf
jeg hefði vitað að afþeim myndi illt lciða,“
svaraði hann, ,,Ó, fyrirgefið þjer mjer, og
lofið mjer að taka yður hjeðan. Það tjáir
ekki að þjer sjeuð hjer“.
„Hvað meiniðþjer?11 spurði hún. „Hver
cruð þjer?“ Og í reiðiróm sagði hún enn
fremur : ,,Ef þjer eruð ekki Egbert Sum-
mers, hver eruð þjer þá ?“
Hann svaraði: ,,Jeg er Dick Meadows?“
Henni fannst hún nú skilja meira en áð-
ur í þessu máli, og hrinti honum frá sjer
skarplega, en stóð sjálf & fætur.
,,Er það þjer, sem hafið skrifað brjefin,
og þjer eruð ekki Egbert Summers?"
spurði hún, og rödd hennar skalf af reiði.
,,Fáið þjer mjer þá mfn brjef,“ bœtti hún
við afarreið.
Unglingurinn dró nokkur brjef upp úr
vasa sfnum, sem hann rjetti Esther alveg
eyðilagður.
„Viljið þjer nú koma ?“ spurði hann.
En Esther, sem reiðin hafði gcfið augna-
bliks styrk, ætlaði að svara en gat það ekki,
því nú leið yfir hana.
Dick Meadows laut niðurað henni mjög
sorgbitinn og f efa um hvað hann nú gæti
gjört fyrir hana. En hann fjekk ekki
lengi að hugsa, þvf hann var gripinn á loft
mcð sterkri hendi, hristur eins og hundar
hrista rottur og fleygt inn f runnann.
„Seinna skuluð þjer fá að gera grein fyrir
þessu, Dick Meadows. Farið þjer undir
eins í burtu, eða ábyrgist yður sjálfan að
öðrum kosti“.
Unglingurinn varð lafhræddur er þessi
sterki maður kom til sögunnar, og skipaði
honum svona harðlega. Hann stóð upp
sneyptur og fór f burt.
Egbert Summers laut niður og tók stúlk-
una f fang sjcr. Hann bar hana þannig
gegnum skóginn, yfir garðinn heima hjá
sjer og inn í húsið og þar inn í bakher-
bergi, þar lagði hann hana niður með mestu
varúð. Hún var enn í öngviti og köld.
Andlit hennar sýndi að hún hafði grátið
og föt hennar voru vot af dögginni.
Hann fór nú strax fram í stofuna aftur,
kveikti eld f ofninum og dró legubekk a ð
honum, sótti svo Esther inn í svefnher ‘
bergið, ljet hana á legubekkinn og breiddi
teppi ofan á hana. Svo tók hann hlýjan
drykk og hellti honum upp f hana, hún
renndi honum niður, lauk snöggvast upp
augunum og sofnaði svo fast og rólega.
Egbert Summers vakti þarna hjá henni
alla nóttina sitjandi á stól sínum. Brjefin
sem Dick fjekk henni, tók hann upp um
leið og hann tók hana í skóginum, og las
þau um nóttina.
Þegar að Dick var búinn að viðurkenna
að hann væri höfundur brjefanna, áleit
hann sig hafa heimild til að lesa þau brjef,
sem hún hafði skrifað til svars, svo hann
á þann hátt gæti til fulls skilið þetta mál.
Innihald þeirra lýsti hreinlyndi og sak-
leysi, um leið og þau báru þess vott að
hún þekkti heiminn harla lítið, og bar
meira traust til mannanna en þeir áttu
skilið, enda þótt hún hefði orðið fyrir ýmsu
mótlæti og erfiðleikum.
Þegar hann var búinn að lcsa allt, stóð
hann upp og gekk að legubekknum þar
sem hún lá. Hatturinn hafði dottið af
henni, og fallega jarpa hárið hennar, sem
var laust og vott af dögginni, hafði lagt sig
f hrukkur á enni hennar við hitann frá ofn-
inum. Hann horfði á hana. Andlit hennar
bar nú engan vott um örvinglan. Hún
svaf eins rólega og barn með hendina und-
ir kinninni. Þvf lengur sem hann horfði á
hana, þess mýkri urðu tilfinningar hans
(Niðurlag næst).