Baldur - 26.10.1903, Síða 1

I. ÁR.
BALDIIK.
Nr. 41.
/
^\rið 1900 voru um 16 milljón
fjölskyldur búsettar f Bandarfkjun-
um, og allar þessar fjölskyldur tii
samans gjörðu nærfellt 76 milljónir
manna. Liðugar 14 milljónir íbúð-
arhúsa voru til f landinu, og voru
því fjölskyldurnar nærfcllt 2 miilj-
ónum fleiri en húsin. Aukþess var
nálega 1 milljón húsanna í eyði,
svo að í það minnsta 6 milljónir
af 16 hefðu orðið að kássast saman
f tvíbýli, þótt upp á- það bezta
hefði verið niður raðað í þau húsin,
scm byggð voru.
Tæpar 5 milljón fjölskyldur
bjuggu í sínum eigin húsum skuld-
iausum. Liðugar 2 milljónir bjuggu
í vcðsettum húsum. Rúmar 8
milljónir bjuggu í leiguhúsum.
Af öllum Bandamönnum eru þann-
ig rúmar 16 mifljónir mánna, sem
virkilega eiga þak yfir höfuðið á
sjer, en næstum 60 milljónir, sem
eru upp á annara náð komnir í því
efni,
Bœnda'lýðurinn nemur þriðjungi
þjóðarinnar, cða rúmum 5 milljón
fjölskyldum. Af þeim eiga fullar 2
milljónir sfn eigin heimili, en 1
milljón býr í vcðsettum húsum, og
rúmar 2 milljónir á leigulöndum.
Eins og víða annarsstaðar eru nú
bújarðirnar í Bandarfkjunum orðn-
ar mjög mismunandi að stœrð cftir
því hvcrsu vel hverjum hcfir gcng-
ið að toga til sfn. Stœrð leigu- ;
landanna, scm nefnd voru, erþann-
ig varið, að 11 þúsund jarðir cru
mínna en 3 ekrur að vfðáttu ;
95 þúsundir frá 3 til 10 ekr.
227 — 10 — 20 —
640 — 20 — 50 —
423 — 50 — 100 —
390 — IOO —- 175 —
128 — 175 ™ 260 —
84 — 260 — 500 —
19 1 Ui 0 0 1 1000 —
og 6,595 yfir 1000 ekrur.
GIMLI, MANITOBA, 26. OKTÓBER 1903.
Maigt er til f Chicago. Meðal
annars hefir fjelag citt, sem gjörir
það að tilgangi sfnum, að vinna á
móti kosningarrjetti kvenna, þar
aðsetur sitt, og kvennmaður, að
nafni Mrs. Corbin, er forseti þcss
fjelags. Hún cr vfst ekki svo blá,.
■ sú kerling. Hún ætti næstum því
að geta verið ritstjóri fyrir eitt af
íslenzku blciðunum okkar, vegna
þess að hennar aðalástæða fyrir
því, að vera móti kosningarrjetti
kvenna, er sú, að það málefni sje
j ein kvíslin af hinum viðsjárverðu
sósíalistastraumum þessarar aldar.
Hún .tclur það nokkurskonar upp-
vakning, sem ásamt fleiri nýung-
um, er hún virðist ckki hafa nein-
ar mætur á, hafi komist á króik í
j hugskoti sumra þcirra manna, sem j
; mest hafi mælt með þrælafrelsinu
f Bandaríkjunum um miðbik síð- j
ustu aldar. Hún segir að árið j
1840 hafi bólaðáþessum uppreist-!
aranda hjá þremur Bandaríkjakon- j
um, á fundi, sem haldinn var í
London þrælastríðinu til stuðnings,
en hinir ensku fundarmenn hafi ;
tekið þvf svo illa, að þær hafi allar j
verið gjörðar fundarrækar. Samt j
hafi þeim tekist að vera þyrnir í;
sfðu fundarins eftir scm áður, ogl
Elizabeth Cady Stanton, sem þar
hafi líka verið stödd, hafi rækilega I
hjálpað þcimtilþess, cins oghenn-
ar hafi verið von og vísa. Sú kona, j
scgir Mrs. Corbin, að hefði áreið- j
anlega inndrukkið sfnar kvenn- 1
rjettindaskoðanir frá sósfalistum,
og að það sje víst of fáar konur nú í
á tfmum, sem viti hvaðan þessi ó- j
heillastraumur sje runninn eða að ;
hvcrju hann stefni! I>að er lfklegt
að þessi Mrs. Corbin ætli sjcr að I
bœta sem fyrst úr þessum þekk- i
ingarskorti kvennþjóðarinnar, en
cftir er að vita hvcrsu vcl kvcnn-
fólkið kann að mcta þær upplýsing-
ar við kerlingarsauðinn.
|V|aður nokkur, sem ferðast hafði
um Mið-Afrfku segir þannig frá
meðal annars:
„Án nokkurs fyrirvara kom hár
og þrekinn karlkyns Gorilla (api)
út úr skóginum, og þrammaði beint
á móti okkur og rak upp ógurlegt
öskurumleið. Það var eins og hann
vildi segja: ,,Nú er jcg orðinn
þreyttur á þessum eltingum—-kom-
ið þið ef þið þorið ; jeg er ekki
hræddur“. Skógurinn cndurkvað
öskur hans, scm lfktist helzt þrumu-
hljóði í fjarlægð og var ógurlegt að
hcyra. Þessi skepna var um 20
yards frá okkur þcgar við sáum
hann fyrst. Við mynduðum strax
hóp, og jeg ætlaði að fara að miða
byssunni og skjóta, en þá sagði
fylgdarmaðurinn: ,,Það er alltof
snemmt enn“.
Víð hættum því við að skjóta
en biðum viðbúnir. Fyrst starði
apinn á okkur, barði sig svo fyrir
brjóstið, rak upp annað öskur og
kom nær. Jcg gleymi aldrei hve
voðalegur hann var. Aftur stóð:
hann kyr, á að gizka um 15 yard
frá okkur, og aftur sagði fylgdar-
maðurinn : , ,Ekki ennþá“.
Ennþá gekk hann nokkur fct f
áttina til okkar, svo nú var hann
ekki meíra en 12 yards frá okkur. I
Hann nfsti tönnum af vonsku, rak j
upp svo voðalcgt öskur að oss fannst j
jörðin skjálfa undir fótum okkar. |
Augnabrúnum hlcypti hann ótt ogp
tftt upp og ofan og horfði í augu !
okkur meðan hann færði sig nær.
„Skjótið þið ekki of sncmma“,
sagði fylgdarmáðurinn, , ,því ef við I
drepum hann ekki, þá drepur hann i
okkur“. Næst þcgar hann stóð kyr
var hann um 8 yards frá okkur.
Enn eitt öskur drunaði frá honum,
og svo hjelt hann áfram þar til
hann átti fáein fetað okkur, þástóð j
hann kyr og opnaði munninn til að j
öskra, en þá sagði fylgdarmaður- j
inn : ,,skjótið“, og Gorillainn fjell
niður steindauður fyrir 3 kúlum, 1
Einkennileg giftingarsaga er sögð
frá einni af Karólfnueyjunum fyrir
liðugu ári sfðan. Kaupmaður, sem
á þar heima, skrifaði viðskiftavini
sfnum f Antvverpen svo látandi
brjef: ,,Gjörðu svo vel að senda
mjer með næsta skipi stúlku, scm
er milli 20 og 25 ára að aldri, netta
og fallega vaxna, blíða að lundar-
fari og hjátrúarlausa, en umfram
allt með sterka líkamsbyggingu svo
hún þoli loftslagið hjer og jeg þurfi
ckki að ómaka þig aftur f þcssu
efni. Heimanmund heimta jeg
ekki. Komi stúlkan hingað í góðu
ásigkomulagi, með þctta brjef lög-
lega áritað af þjer, skuldbind jeg
mig til að innleysa víxilinn innan
14 daga“.
Viðskiftavinurinn gjörði sitt ýtr-
asta til að afgreiða pöntuniná, og
var svo heppinn að finna stúlku,
er verið hafði vinnukona hjá frænku
sinni um nokkurár, sem samþykkti
þessa hjónabandstilraun. Þcgar
næst var fermt gufuskip til eyjar
þessarar, fór stúlkan með þvf á-
samt varningsböggum tilvonandi
manns hcnnar. í farmskrána skrif-
aði kaupmaðurinn í Antwerpcn:
,,Og stúlka, 25 ára, sem svarar til
þeirra skilyrða er pöntunin krefst,
sem að sumu ieyti sannast við skoð-
un, og að sumu leyti af meðfylgj-
andi skjölum og vitnisburðum“.
Stúlkan og vörurnar náðu heilu
og höldnu til kaupmannsins, sem
var hrifinn yfir þessu ,,og“. Þau
giftu sig 14 dögum síðar og kvað
vcra mjög ánægð bæ:ði tvö“.
Sumir halda þvf fram að auðævi
heimsins sje ekki að dragast saman
í færri manna höndur heldur en
verið hafi. Fyrir 8 árum áttu 27
þúsund menn allar fasteignir New
Yorkborgar. Nú eru eigendurnir
ekki orðnir nema 19 þúsund. íbúa-
tala borgarinnar er 3,500,000, svo
að það er 1 af hvenjum 184 mönn-
um, sem eiga borgina.