Baldur - 22.02.1904, Blaðsíða 1

4
BALDUR.
II. ÁR. GIMLI, MANITOBA, 22. FEBRÚAR 1904. Nr. 8.

4-
ÞORVALDUR ÞORVALDSSON,
fœddur 4. jan. 1879, — dáinn 9. febr. 1904.

Laugardaginn, hinn 6. þ. m., barst Þor-
bcrgi skölapiltl Þorvaldssyni sú hraðfrjett
til Winnipeg, að Þorvaldur bróðir hans
hefði þá verið skorinn upp á spítalaíCam-
bridge við þeim sjókdómi, sem f lækninga-
bókum nefnist ’appcndicitis*. Næsta dag
kom sú frjett, að Þorváldi liði cftir vonum,
en áþriðjudag, hinn 9. þ. m., kom sú fregn,
að hann væri dáinn, og þcirri fregn fylgdi
spurning um það, hvort lfkið yrði sókt eða
sent skyldi með það vestur.
Sama dag var skcyti um þennan atburð
sent til Winnipeg Beach, og sendimaður
tafarlaust látinn flytja það norðurað íslend-
ingafljóti til Sveins kaupmanns Þorvalds-
sonar. Þegar hann kom til Winnipeg, á
fimmtudag, kom að austan tilkynning um
það, að Vilhjálmur skólapiltur Stefánsson
væri kominn af stað, á lcið til Winnipeg,
mcð hinum látna skólabróður sfnum.
Hinn 11. og 12. varð þessi dánarfregn
hcyrum kunn hjer f Nýja íslandi. Fjöldi
Árnesbúa, sem samkvæmt undanfarinni
auglýsingu höfðu safnast saman á skcmmti-
samkomu f skólahúsi byggðarinnar að
kvöldi þess 12., hættu við alla glaðværð f
það skifti, og sýndu þannigáhinn viðkunn-
anlegasta hátt söknuð sinn yfir fráfalli eins
hitis ágætasta mannsefnis mcðal Vestur-
Islendinga, og scm þeirra byggð gat, öllum
öðrum byggðum frcmur, tileinkað sjcr.
Messu hins únítariska safnaðar f því byggð-
arlagi var eiunig sleppt þann 14.
Þcnna sama sunnudag var útfararminn-
ing haldin f stað mcssu í únftarisku kyrkj-
unni í Winnipeg. Þar fluttu þessir mcnn
ræðiir: Sjera Rögnvaldur Pjctursson,
prcstur únítariska safnaðarins ; Vilhjálmur
Stcfánsson ; Prof. Osbornc, frá Wesley-.
skólanum ; Prof. Laird, frá Manitobahá-
skólanum ; Runólfur skólapiltur Fjeldsted,
fyrir hönd hins íslenzka stúdentafjelags ;
og Einar Ólafsson, fyrir hðnd hins únftar-
iska kyrkjufjelags Vestur-Islendinga. Fjöl-
menni var svo mikið, að fleiri sóktu að en
komist gátu fyrir standandi í húsinu.
Hinir amerfkönsku únítarar við Harward-
háskólann og þar f grcnnd smurðu lfkið og
lögðu það í tvær kistur, úr trje og úr málmi,
og scndu með það til Winnipcg, alltásinn
kostnað. Að austan fylgdi kistunni einnig
vandaður biómkoddi frá Jóni Jónssyni og
fólki hans, hinni einu íslenzku fjölskyldu,
sem býr í Boston. í Winnipeg varkyrkj-
an prýdd sorgarmerkjum, og kistan sjálf
var þar svo skrýdd, að í það minnsta nam
hálfu öðru hundraði dollara. Þar á meðal
var stór og fagur rammi með blóma-akkeri
og lctruðum silfurskildi, frá únítariska
kyrkjufjelaginu ; og annar rammi svipaður,
en nokkru smærri mcð blómsveig utan um
hvíta dúfu, sem flögrar yfir mynd hins
framliðna, ogeinnigmeð silfurskildi Ietruð-
um, frá fslenzka stúdentafjelaginu ; blóma-
kodda frá Wesleyskólanum; og blómsveiga
frá hinum fyrsta únítariska söfnuði f Winni-
peg; frá Þorsteini S. Borgfjörð, forseta
þess safnaðarfrá Heimskringlufjelaginu,
og fleirum.
Næsta dag þegar lfkið var flutt til járn-
brautarstöðvanna, lagði únítariski söfnuður-
inn til fimm líkfylgdarvagna og stúdcnta-
fjelagið fjóra. Hinn íslenzki jarðarfara-
umsjónarmaður, Arinbjörn Bardal, stóð
fyrir útförinni og fylgdi líkinu hingað til
Nýja íslands. Auk hans fylgdu þvf full-
trúar ýmsra fjelaga í Winnipeg, og nokkr-
irfleiri Winnipegbúar. Þegar hingað kom
að Gimli, slógust nokkrir í för með þeim,
og mesti fjöldi af Árnesbúum var staddur
við útförina, sem að sfðustu fór fram frá
skólahúsi þcirra.
Við útfararathöfnina þar, sem fór fram
þriðjudaginn hinn 16. þ. m., hjeldu þessir
menn ræður: Sjera Rögnvaldur Pjeturs-
son ; Ólafur Eggertsson, fyrir hönd stú-
dentafjelagsins ; Einar Ólafsson, fyrirhönd
únítarafjelagsins ; Sig. Júl. Jóhannesson,
fyrir hönd Goodtemplara ; sjera Runólfur
Marteinsson, prestur hinna lútersku safn-
aða f Nýja Islandi, og sjera Jóhann P. Sól-
mundsson, prcstur hinna únftarisku safn-
aða f Nýja íslandi.
Lík Þorvaldar heitins var jarðsett á æsku-
stöðvum hans, f grafrciti Árnesbyggðar-
innar, skammt frá heimili foreldra hans.
Hann var ausinn moldu af hinum únítar-
iska presti Ný-íslendinga, en sjera Rögn-
valdur flutti yfir honum hin síðustu bless-
unarorð. Var þádagurað kvöldi kominn,
þegar lokið var cinni hinni sorglegustu, en
jafnframt hinni viðhafnarmestu útför, sem
fram hefir farið meðal Vestur-íslendinga.
Á ætterni og æfiferil Þorvaldar heitins
verður síðar minnst. Það er bæði Ijúft og
skylt, að blað Ný-íslendinga leggi sinn
litla skerf til þess, að halda á lofti minn-
ingu þess manns, sem mestan og beztan
orðstfr hefir getið sjcr allra ungmenna, scm
upp hefir vaxið f flokki þeirra. Ekkert
dauðsfall mun hafa vakið jafn innilegan og
almennan söknuð mcðal íslenzkra manna
vestan hafs, og að eins fáir menn, hjá
hvaða þjóð sem cr, skilja eftir sig önnur
eins spor á sandi tfmans hálfþrítugir.
tsmn