Baldur - 30.08.1905, Blaðsíða 3

BALDUR 30. ÁGtíST, 1905.
3

SAGA EFTIR NORSIvAN RITIIÖFUND,
SIGTJRT) SIVERTSON.
( Framhald. )
<8
«
Þessar forsjálu huggunar&stæður gátu þ<5 ckki Iosað hana
við erfiða, öttablandna drauma, cn dagsljósið og hin gleði- !
legá endurminning gaf huga hennar aftur styrk og jafnvægi. j jáj
Hún mætti frú Bcrg mcð rólegu brosi og bað um aðstoð
hennar við valið á hinum nýju fataefnum sem hún lofaði i
strax að gcra með þeim málhreim og dráttum kringum I Á?
Cg
munmnn scm sögðú meira en já. Þetta hafði svo óþægi- j <n
í Cv\
Ieg áhrif á Fríðu að hún vildi fegin afturkalla beiðni- sfna, j O
ef þess væri kostur, en það var ekki unt að gera. nei, nú
Ekki
láta 1
varð að standa við það scm búið var að tala.
það fá á sig—,,ekki blikna, ckki roðna.“
Nokkru seinna kom Karl til að spyrja hvernig stúlkun-
um liði. Hann var hinn allra kátasti, s'ó Frfðu marga
gullhamra og hrósaði Viktor bróður hennar; sagði að hann
væri fullkominn smekkmaður, þvf frökcn B., sem hann
væri að koma sjer innundir hjá, væri f sannleika töfrandi.
Nafnið Rönning stæði ofarlega í metorðaröðinní meðal
uuga fólksins, ogheimili sitt væri upp með sér af því að
hafa útvegað mannfjelagi bæjarins jafn góðan viðauka.
Hann endaði ræðu sfna með þvf að bjóða Frfðu og móð-
ur sinni að aka með sér á sleða sfðari hluta dag«ins. Af
ýmsum ástæðum hlakkaði Frfða mjög til þessarar ferðar,
cn aðallega af þvf að hún þráði hreint sveitadofislag og
sveitarútsýni, og svo fnllnægingu æskuvanans með svipu-
smellunum Og klukkuhringingunum. Hesturinn varljóm-
andi fallegur með silfurbúnum aktýgjum og stóru bjöllubelti
með mismunandi hljóm, alt frá djúprödd upp f millirödd,
honum var beitt fyrir kerruslcða sem að skrautinu til fylli-
lega samrvaraði hinu. Karl var myndarlegur f loðkápunni
mcð háa loðhúfu á höfðinu; konsúllinn, faðir hans.var cinnig
hulinn í loðskinnafötum, og settist á aftara sætið hjá konu
sinni, Karl og Frfða í það frcmra. Þau óku um umferða-
ríkustu göturnar, þar scm úði og grúði af skemtigöngu-
fólki, aðallega þeim ungmcnnum sem verið höfðu á dans-
samkomunni kvöldið áður, og nú voru að skola rykið úr
lungunum með hreinu Iofti, skemtandi kýmnissögum og
hressandi hlátri. Þeirn sem á slcðanum sátu var heilsað
hæversklega af öllum scm honum mættu-. Fríða var hrif-
in; hún ók áfram við hliðina á honum; öll sú virðing, öll sú
aðdáun sem henni var sýnd, var honum aðþakka, nú eins
og á danssamkomunni.
Veðrið var yndislegt, glatt sólskin, en þó svo mikið frost
að í snjónum brast og brakaði undir slcðamciðunum. Lcið-
in lá upp á móti, þau voru komin út og upp fyrir bæinn
sem nú virtist vera f djúpri dæld fyrir neðan þau. Við
bugðu á veginum opnaðist óhindrað útsýni: í fjarlægð ljós.
blátt hafið með mjallahvftum seglum hcr og hvar og lit-
sterkum f&num; nokkru nær fjörðurinn mcð smávíkum,
aragrúa af bátum og I.tlum seglskipum; cnnþá nær höfnin j
með skóg af möstrum og gufuskipa-reykháfum og bak við
þetta bærinu í hálf h/ing, að hálfuleiti hulinn f blágrám
þoku af rcyknum frá hinum óteljendi eldstæðum — fyrir)
ofan þau snjó þaktir fjallatindar sem seildust upp f hið
hreina, só.rfka andrúmsloft. Karl stöðvaði hestinn og
mælti til Fríðu:
,,Nú, frökcn Rönning, hvernig lfst yður á útsýnið,
er það ekki töfrandi ?“
,,Jú, sannariega, hér er fallcgt, ljómandi fallegt; i
það er aðeins bærinn sem ckki nýtur sín hcðan að sjá. “ j
,,Nei, það er satt, ha:in Iítur út eins og kös — cn j
sjórinn—skipin og þessi cndalausa lcst afbátum.“
,,Já, þcssi endalausa lest af bátum....ogfhverj-
um einum einn eða fleiri hugrakkir menn,sem óhikað voga;
lífinu meðal hinna frcyðandi bylgja hafsins--það er fög-
ur sjón.“
,,Og sem jafn djarflega voga skynseminni gcgu
cinni flösku af brennivfni þcgar þcir koma í land.“
Fríða leyt upp hálf ergileg.
,,Þe.r hafa sfnar freistingar, sínar kröfur og'nautn-
ir; en þetta óttalausa strfð þeirra, hetjulegi hugur og dug-
ur, og þó einkum hið þrotlausa starf fvrir konu og börn
—fyrir heimilið—fyrir það verðskulda þcir aðdáun o"
(Framhald.'l
t>2
%
«1
«
*
0>
u
o
(Z2
ÖD
«
fP
4-*
o
U
a>
o
03
»—<
o3
H
o
r*
H
%♦#
t
Yk
t
%
t
Yk
%
Yk
t
w
t
••-3lís3
ttjt - -
JLi
JJólkið hefir vit á hlutunum og uppgötvar brátt hvort þeir cru
eins og þeim er lýst. Annríki okkar vex óðum eftir þvf sem af-
sláttar-verzlunin stendur lengur yfir, og það er ekki nndarlegt þcg-
ar þjer getið keypt af nýjasta varningi bezta klæðnað sem fæst í
landinu. Þjer þckkið kringumstæður okkar ——verðum að fara úr
búðinni innan 60 daga og engin búð fáanleg. VÖRURNAR
VERÐA AÐ GANGA ÚT FYRIR HVAÐ SEM ER. Vitið
þjcr hvað það meinar ? Til dæmis seljum við fallegan Tarlmann-
afatnað rnsð nýjasta sniði $14.00 virði, fyrir $9.75,
Fatnað $12.50 virði, seljum við fyrir $7.75,
Skyrtur $1 og $2 virði seljast A $
BÍÐIÐ EKKI LENGUR !
Nú er tækitæriö
*
xc
I
3K
í
Yk

013
U
o
r
U
o
i—H
cá
o.
H
THE PALACE CLOTHIG STCRE
G. G. Long.~
NVITSTTSTI^E GS-.
458 Main

^C^C^C^C££Cg3C£3Cg3C&3Cg3#
ORUSTAN
í
JAPANSKA FLÓANUM.
Eftir japanskan sjóforingja á
skipi Togos:
:0:
Mikasa.
virðiugu. ‘ ‘
Það var 27. maf, eithvað kl. 5
og 30 mín. um morguninn, litlu
áður en fór að lýsa af degi, að
herskipið Mikasa fjekk svo hljóð-
andi loftskeyti: ,,Nú sjáúm vjer
skip óvinanna koma“. Vjcr höfð-
um búist við þessum frjettum en
ekki held jcg að mjer hcfði brugð-
ið meira þó að fregin um dauða
móður minnar hefði hrapað niður
úr skýjum himins; svo mikil áhrif
hafði þetta á tilfinningar mínar.
Á svipstundu var orustufáninn
dreginn á loft og merki gefið öllum
flotanum: ,,\Vagakimi no som
mh kouo ykkyo ni ari; sho shi
sore doryko seyo!“—: ,,Líf cða
dauði föðurlandsins er kominn und-
ir gjörðum yðar. Foringiar og
menn! gjörið alt sem þlð getið“.
Vjer vorum eitthvað klukku-
stund að búa oss. Skipin voru
nú að hcfja hina blóðrauðu brúðför
sína. Við ætluðum að byrja spil- •
ið um lífið og löndin guðanna og
heiður Hinumaruflaggsins.— Eitt-
hvað um kl. 6jj gaf Mikasa flot-
anum merki um að fara með hálfri
fcrð. Var Shikisima í broddi
megin-flotadeildarinuar og á eftir
Fuji,'Asahi, Nisshin og Kasuga.
Á cftir þeim kom önnur flotadeild-
in mcð Izuma f fararbroddi og
var aðtnfráll Kamamúra á þvi
skipi. Svo kom 4. deildin mcð
bryndrekann Naniwa í broddi.
Auk þeirra skipa komu einnig
smáskipin ,,destroycrs og torpe-
do-bátar“. En þegar við vorum
komnir á stað fengum vjer annað
loftskeyti svolátandi: ,,Það lítur
svo út sem óvinirnir ætli um aust-
ursunditr'.
Togo lá með flota sfnum á Mas
anpc-höfn upp undir Koreuskaga
og þurfti að sigla yfir þveran Jap-
ansflóa austur fyrir Tsushima
(Tsu-eyju) þar voru austursundin.
Var þá klukkan um 9 og admfr-
alsskipið Mikasa f fararbroddi.
Þoka var yfir sjónum og vindur
allmikili og hvika, og gengu hvik-
urnar stundum yfir framdekkið á
drekanum Mikasa, en gusurnar
stóðu inn um kanónugötin á hlið-
unum. Var stundum hnjedjúpt á
þiljunum og þurftu menn að vaða
það, er þeir voru að hlaða fallbyss-
urnar, og var þó Mikasa dreki
hinn mesti 1 5,000 ton (eitthvert
stæðsta herskip l heimi).
Langt fyrir aftan oss sáum vjcr
torpedo-bátana koma. Var til
þeirra að sjá í sjóganginum, sem
laufalöð væru d.egin á streng og
væru þau að leika sjer við citt-
hvert voðaafl, sem miklu væri
hættulegra en hið bjartasta bál—
en það voru hinar reiðiþrungnu
öldur sjáfarins.
Heyrði jeg þá fjelaga minn
segja: ,,Engir aðrir en vitlausir
menn voga sjer út í annan eins
sjógang á torpedóbátum“.
,,Vjer kunnum að leggja út f
en þá meiri ófæru en þetta“,
heyrði jeg þá annan segja, það er
að segja undir visssum kringum-
stæðum, þegar lffið og heiður föð-
urlandsins kallar oss til sjávar“.
Vjer höfðum enga spámenn á
Mikasa, að segja hvað fyrir myndi
bera. En vjer höfðum mann einn
sem gjörði kraftaverk, kallaðan
Togo admfral. Og það nægði oss
flestum. Vjer vissum það vel, að
hamingjugyðjan rnætti vera í sjer-
staklega góðu skapi, cf að vjer
ættum að fá tækifæri til að borða
dögurð, og að vjer þurftum að
læra ýmislegt annað f þjónnstu
hans hátignar en það, setja vonir
vorar ti) hendingar eða tilviljunar.
Og f morgunverðinum sáum vjer
svo óvanalega rnikið af hrfsingrjón-
um, að oss grunaði, að vjer mynd-
um elíki fá að borða strax'aftur.
• l
Alt var nfl tilbú;ð. Hvcr og
einn maður stóð þar sem hann
skildi standa. Það þurfti ekki
annað, en að gefa merkið að byrja.
Vjcr hjeldum áfram hægt og, hægt
á íeiðina til Okinoshima (Okinos-
hima er smærri eyja austan og
sunnan við Tsushima). Var skips-
mönnuin gefið leyfi til að hvflast,
hver þar sem hann stóð. Og
virtist mjer það vera besti undir-
búningur undir bardagann. Þcir
höfðu haft harða vinnu sfðan kl. 5;
um morguninn og nú gátu þeir
hvílt sig cftir vild. Við hvcrja
kanónu voru nokkrar sprengikúlur
við hcndina og fjöldi sjómannanna
hafði þessi sprcngitól fyrir svæfla
sína.Þegar jeg var að fara irinanum
hópa þsirra, þá fanst mjer
jeg vera öruggur og viss um sigui>
inn. Þjcr getið sjcá það eins og
jeg, að ekkcrt getur borið jafnt
vitni um hinar stálstæltu taugar
manna þcssara cins og barnslcgi
svefninn þeirra, svo sem klukku-
stundu áður cn byrja skyldi orust-
an, sem þeir vissu að verða mundi
hinn mesti sjóbardagi, sem sjest
hcfðk.síðan heimur skópst, og að
undir orustu þessari væru komin
forlög hins elskaða ættlands þeiria.
Vjer stýrðum í aust-suðaustur
fyrst og hjeldum svo til suð-vest-
urs (hafa þcir þá verið komnir
austur fyrir norður oddann á Isu-
shima), og brátt fórum vjer að sjá
Tsushima í gcgnum silkislæður
þokunnar og leit hún út sem undr-
asjón einhver úr þúsund og einni
nótt“.
Einlægt höfðu njósnarskútur vor-
ar vcrið á vakki nálægt flota óvina
vorra. Ilöfðu þær siglt jafnhliða
þeim, en þó úr skotmáli, og jafn-
an reynt að vera svo fjarri að þær
sæjust elcki. Fengum vjer á Mik-
asa einlægt frá þeiin loftskeyti við
og v;ð. Það leit helst út fyrir, að
Rússar fyrirlitu oss og verður valla
skýrt hirðuleysi þcirra á annan
hátt. Þcir hjeldu einlægt áfram
I'ramhald.