Baldur - 26.01.1907, Blaðsíða 2

2
BA.LDUR, 26. jANtfAR /907.
1.070
B«.~
ER GEFINN (fT Á
GIMLI, ----- MANITOBA
......................
J
OHAÐ VÍKUBLAÐ.

'Lb/
KOSTAR $1 UM ÁRIf).
BORGIST FYRlIiFRAM
í- é-' ■ -----rrrm
tlTGEFENDUR :
THE GIMLI PRINTING &
PUBLISITING COMPANY
LIMITED.
UTANÁSKRIFT TIL BLAðSINS :
BALDUR,
a-ZIMIIILI,
ZÆAa_ZT.
Verö A smftíim aug'ýsingnm er 2ö cent
fyrir þumlurig ilá' kalecgriar. Afaláttur er
getinn á atœr.-i auglýíiogum, p> w birtast j
btaðinu ylir lcngri tíma. Viðvíirjanrli
alíkum afalœtt.i og. öð'Um fjármálum blaðs-
ina, eru meun beðuir að enúa sjer að ráöa
anninum.
LAUGARDAGINN 26. JAN. I907.
TOLLAR.
¥
Viðauki við eftirfarandi brjcf
frft B. B.
Tolimálið hjcr f Canada, scm
annarstaðar, er náttúrlega citt af
mestu vandamálum sem landið bef-
ir við að fftst, og skynsarnlcginr.
tillögum því mftli viðvíkjandi cr æ-
tfð gefandi gaumtir.
Tillagan sem gjörð er í eftir-
farandi brjcfi heftr mikið til sfns
mftls. í þessu landi, þar sem ak-
uryrkjan er aðaltekjugrein þjöðar-
innar og undirstaða undir flesta
aðra atvinnuvegi, er nauðsynlegt
að gefa bændunum sem bezt tæki-
færi til ao komast á legg efnalega.
Og af þvf kostnaðurinn við verk-
farakaup heldur rtefað mjög mörg-
um bændum til baka Icngi fram-
an af báskaparftrum þeirra, og hef-
ir þannig spillandi áhrif á efnaleg-
ar framfarir þjððfjelagsins, virðist
það skynsamleg tillaga, að land-
nemum og byrjendum sje gefið
tækifæri til að fá verkfærin tneð
sem hægustu móti, svo þeir geti
komið fótum fyrir sig sem fyrst.
Beinar tekjur ríkissjððsins kyrinu
máske að minnka nokkuð við það,
en þjóðfjelagið mundi bafa sttíran
hag af því, og á það er fremur
lítandi.
Auðvitað mælti fara enn léngra
út f sakirnar, og fara fram á al-
gjört afnftm verndartollsins, cg
jafnvel afnám allra tolla. Þetta
hafa og ýmsir gjört á ýmsum tím-
um.
í satnbandi við afnftm tolla er
sarnt ýmislegt að atnuga, Fyrsta
og helztá atriðið er það, að ríkið
þarf á einhvcrn hátt að fá lands-
sjóðstekjur; en það, að afnema
tollana, er að afnema aðaltekju-
grein landssjóðs, og mundi óhjá-
kvæmilega leiða af sjer beina
skatta. Þeir cru náttúrlega marg-
ir sem mæla með bcinum sköttum,
og áreiðanlega má koma meiri
sanngirni við með þeirri aðferð
heldar en tollálögunum, en inn-
heimta á þcsskonar skatti yrði af-
ardýr, í jafnstóru og strjálbyggðu
landi sem Ca'nada er, og rriundu
beinir skattar f Canada þar afleið-
andi verða hlutfallslega miklu hærri
heldur en til dæmis á Englandi og
öðrum þjettbyggðum löndum. Lít-
andi á þessar sjerstöku kringum-
stæður f þessu landi, verða því
víst fiestir á þvf, að enn sje að
minnsta kosti ekki kominn tfmi til
að afnema alla tolla, og innlciða
beina skatta, Á hinn bóginn er
allt af (ástæða til að athuga hvort
ekki megi breyta toll-löggjöf lands-
ins og færa hana f betra horf; og
kemur þá til að athuga hvernig
tollálögurnar verði gjörðar sem
sanngjarnastar fyrir alla íbúa
landsins, og um leið, hvers eðlis
tollarnir eru.
Tollar eru almennt aðgreindir
á tvennan hátt, eftir þeim til-
gangi sem fyrir augum er hafður,
og eru þcirnefndir ‘tekjutollur1 og
‘verndartol!ur‘.
Að vfsu eru allir tollár verndar-
tollar, að svp miklu leyti sem þcir
hindra útl. samkeppni, en það er
nokkur munur á þvf, með hvaða
tilgangi tollar eru lagðir á innflutt-
an varning. Stundum eru þeir
lagðir á varninginn í þeim tilgangi
að ná saman tekjum fyrir lancís-
sjóð, og cru þá, eða eiga þá að
vera, miðaðir við þá upphæð, sem
landssjóður þarf að ná saman. Sá
tollur er kallaður tekjutollur. Aft-
ur er tollur stundum lagður á ýms-
ann innfluttan varning, ekki bein-
lfnis f þeim tilgangi að fá lands-
sjóðstekjur, neldur til þess
að ver.nda ýmsar iðnaðarstofnanir
f Iandinu fyrir samkeppni útlendra
stofnana af sama tagi. Sá toliur
sem f þesskonar tilgangi er lagður
á innfluttan varning, er kallaður
verndartoilur.
Menn gctur náttúrlcga oft greint
á um ,það, hvort tekjutollar sje
lagðir á innfluttan varning mcð
þeirri sanngirni sem vera ber, en
það sem mcnn venjulega greinir
#
mest á um f sambar.di við tollmál,
er það, hvort verndartollar eigi að
eiga sjer stað. Surnir halda þvf
fram, að hvert land eigi að kosta
kapps um að koma á stofn og við-
halda sem flestum tegundum af
iðnaði, svo það geti búið sem mest
út af fyrir sig ; en aðrir segja, að
hvert !and cigi að framleiða það
sem því er eðlilegast, ög kaupa
svo. af hinum það sem það þarfn-
ast, en hefir ekki sjálft. Hvoru-
tveggju stefnunum rrtá segja nokk-
uð til málsbótar, cn óefað er sfðari
stefnan að festa dýpri og dýpri
rætur f heit#inum, eftir þvf sern
þjóðirnar færast nær þvf að vcrða
samvaxín og samvinnandi hcild.
Gildi tollverndunarstefnunnar, .sjer-
býlisstefnunnar, cr aðallega f því
innifalið, að hún gjörir þáþjóð sem
henni fylgir, óháðari öorum þjóð-
um á styrjaldatfmmn ; en svo hefir
hún lfka þann ókost, að skapa auð-

%
t§ LÁN ÚT Á FASTEIGNIR.
ó
«8
rnannastjett á kostnað almennings, j
á meðan iðnaðurinn sem verndað- 1 A7
i U-J
ur er gegn útiendri samkeppni, er j
eign einstakra manna, en ekki
. . ! piyí
þjóðfjelagsins. Þessi
ókostur er |
o
stór, en kosturinn við sjerbýlið, Cg
sem.fæst með tollverndinni.cr nú ^
á tírnum farinn að vcrða lftill, og i A?
%
minnkar allt af meira og meira, j f;
eftír þvf scm mönnunum lærist J ó
bctur að útkljá ágreiningsmál sfn j
með sáttaþingum f stað styrjalda. j
Hið lakasta við tollverndina eripS
það, að hún
einstaka! ,-!p
§
gjörtr
menn oft stórauðuga, án þcss j
að gefa rfkinu nokkrar beinar
ríkissjóðstekjur, og þess vegna
án þess að ljetta nokkuð
gjaldabyrði almcnnings. Þetta
verður jjósast sýnt með dæmum :
Það sem meint er með verndar-
tolli er það, að innflutningstollur-
inn sje svo hftr, að það sje illrnögu-
legt eða ömögulegt fyrir útlenda
varninginn að keppa við þann inn-
lenda. Idugsum okkur t. d. ein-
hvern hlut, sem f Bandarfkjum er
seldur ft $100 og scm mætir $35%
verndartolli, þcgar liann er fluttur
til Canada — tolli, sem er lagður
L' ígíg
•■2/ «$»
Jeg er nú reiðubúinn að lána bæði peningð og Iffsnauð-
synjar öllurn þeim sem vilja gefa nægilega tryggingu, svo
sem verðmæt lönd. Þetta fæst ft móti fttta per cent rentu,
sem er sú Iægsta renta er hægt er að fft peninga fyrir f öllu
landinu.
Undirþcssum kringumstæðum gcta engir sagt að þeim
sje neitað utn lftn, netna þeir er enga tryggingu vilja gefa, en
sem þó klaga kaupmenn fyrir. að vilja ekki góðfúslega lána
hverjum það sern hafa vill, án þess að hafa nokkurn staf eða
nokkra tryggingu fyrir.
Allir þeir, sem hafa borgað mjer að fvillu einu sinni 4
hiriu liðna ári, ftlft jeg að sje góðir viðskiftavinir rnfnir, og
vil þaklca þcim fyrir öl) okkar viðskifri.
Hnausa, Man., 14. jan. 1906.
&
8»
§3
§3
§3
.Stcfán Siffurðsson.
8»
§>
i>
go
%C^D53C^Cg3C^3£^3C^3C2pC^3c^3C^]Cg3C^3Cg3C^3C^3C^3
viðsjájrverðasta atriðið f sambandi hrifum hátolknna á Bandarfkin.
á hann til að vernda iðnað þeirra
manna í Canada, sem framleiða
1 samskonar hluti. Að toilinutu við
lögðum yrði verð þessa hlutar í
Canada t$>35, og hefir þvf frarn-
leiðandi þessa hlutar í Canada $35
vernd, ogfyrir hvern hlut af þessu
tagi, scrh hann selur f Canada,
getur hann þvf íengið $35 meira f
sinn vasa, heldur en sá sem selur
aðflutta hlutinn, þvf þó báðir hlut-
irnir sje seldir með sama verði í
Canáda, þft verður sá sem selur
I innflutta hlutinn að horga til rfkis-
sjóðsins $35, en sá sem selur kana-
diska hlntinn, getur stungið þess-
um $35 í vasa sinn.
Þahnig siáum vjer, að með því
að kaupa útlendan varning sem
tollur er á, er maður að.borga það
sem tollinum nemur f iandssjóð —
þjóðarinnar sjóð — en sje maður
að kaupa kanadiskan varning sem {lega þær
er verndaður með tolli fyrir út
lendri samkeppni, er maður ekki! stæðan á móti honum aðallega sú,
að horga neitt f landssjóð, heldur tlann gjöri nokkra rnenn f land-
við verndartoilastefnuna. Væri
ætfð hægt að láta ríkissjóðinn
græða það sem verndartoilinum
nemur, mætti með nokkrum sanni
segja, að verndartollar væru þjóð-
inni f heild sinni að gagni, en slfkt
getur ekki orðið með öðru móti en
þvf, að þjóðin eigi verkstæðin scm
framleiða varninginn — verkstæð-
in sem með tollinum eru vernduð,
— en um það er ekki að ræða að
neinu ráði enn sem komið er.
Ein ástæðan entt, sem færð er
fyrir verndartollinum er sú, að
hann skapi atvinnu f landinu, þar
sem annars væri engin, vegnaþess
að verkstæði gætu ekki þrifizt
nema fyrir tollverndina. Þetta cr
óefað ein sterkasta ástæðan sem
hægt er að færa fyrir verndartoll-
unum ; ogværi ágóðanum af fram-
leiðslunni skift á milli þeirra sem
framleiða hann með vinnu sinni,
væri þessari ástæðu mikill gaumur
gcfandi. En það er síður en svo
að á jóðinn skiftist á milli þeirra; um
það vitna verkföllin á aðra hlið, og
rfkidæmi verkstæðaeigenda ina á
hina.
V;ð sjáum þannig, að ástæðurn-
ar mcð verndartollunum eru aðal-
að fyrir þá aukist inn
en á-
lendur iðnaður og atvinna ;
gcngur sú upphæð sem toilinum
nemur, ásamt (öllu öðru sem fyrir
hlutinn er borgað, tii verkstæða-
eigandans kanadiska.
Það er fyrir þessa orsök að sum-
ir menn hjer í landi sækjast frcm-
ur cftir að kaupa útlenda
varninginn, sern tollur er borgaður
af, heldur en innlenda varninginn,
inu ríka á kc>stnað fjöldans,” án þess
r.ð gefa ríkissjóðnum nokkrar bein-
ar tolltekjur.
Menn hefir lcngi greint á ttm
það, hvora hlið þessa ináls ætti að
meta meira, en þegar verkstæða-
eigendurnir sjálfir eru undanskildir
mun óhætt að segia, að menn
hneigist allt af meira og meira að
einkum ef sá útlendi er ekki seldur I Þeirri skoðun, að tollarnir ættu að
trieð hærra verði en sá inniendi.
Þeir sjá, sem er, að með því eru
þeir að greiða rfkinu —- óbeinlínis
sjálfurn sjer — nokkurn hluta þess
sem þeir borga fyrir varninginn,
lækka svo. að þeir hættu að vera
verr.dartoltar, enda þótt fram-
kvæmdirfþá átt hafi fram að þessu
vcrið smávægilegar, þrátt fyrir I;in
mörgu loforð frá núverandi stjórn-
en að öðrum kos.ti væru þeir að arfiokk f Ottawa.
1 eins^að auka íekjur verkstæðaeig- Það er enginn cfi á því, að með
andanna f Canada. f tollvernd cr hægt að auka stóruhn
innlendan iðnað og skapa stór auð-
æfi í Iandinu ; það.sj’est bezt af á-
Þessi tekjurnissir cr ftreiðanlega
En það er ekki fullnægjandi fyrir
þjóðfjelagið að skapa auðæfi fyrir
nokkra menn — auðæfi sem þjóð»
fjeiagið ’nefir engin bein not af —
auðæfi sem mcira að segja eru oft
brúkuð sem meðal til að veita yfir-
gang og auka auðveldisofrfki f
landinu.
Það var sú tíð, að með nokkrum
sanni rnátti segja, að ýmsar iðnað-
argreinir gætu ekki þrifizt hjer f
Canada, nema þær væru verndað-
ar ineð háum tollum, vegna þess
að vinnulaun voru lægri annarstað-
ar, og efni, áhöld og aðflutningur
ódýrari, en á þessu hefir orðið stór
breyting á sfðustu árum, og nút
gætu óefað margar iðnaðargreinir
f Canada keppt við útlendar iflnað-
argreinir af sama tagi, þó tollarnir
væru færðsr niður að mun.
Menn verða að gæta að þvf, að
kringumstæðurnar breytast ár frá
ári, og að það sem einusinni kann
að hafa verið brúklegt, getur með
tfmanurn orðið óhafandi. Þctta
gildir alveg eins í tilliti til tollmál-
anna eins og annara máia.
Það á þess vegna vel við einmitt
nú, þegar lfður að rfkiskosningum,
að bera sig saman um það hvers-
kotiar tolt- lagabrey tingar rnenn
vilja fara frarn á ; og af þvf toll-
arnir hafa jafnan komið hart niður
á bænduniini, ættu þeir ckki sfður
en aðrir að iáta til sfti heyra.
E. Ó.
Flaír °’
A kíUÖ
íslands.
Grænt á klæði, góðir bræður, málið
konu fríða fjalls á tind.
Flaggi lýðir þeirri mynd.
Frelsis göða gyðju þjóðin hylli.
Nafnið frána gulli glæst,
gjöri á fána skfna hæst.
Er það hnossiðöllum krossumfegra.
Bendir lýð á frelsi, frægð
og forna tfð, sem nú er lægð.
A.
1