Breiðablik - 01.08.1913, Qupperneq 8

40
BREIÐABLIK
rétn skoöun á ritningunni, þá fellur alt
hans mál um sjálft sig, því aö grunnin-
um er kipt undan.
Varla mun nú nokkur vera til lengur,
sem heldur bákstafsinnblásturs-kenning-
unni fram, ööruvísi en grímuklæddri.
Yms nöfn hafa þessar grímur. En hvort
sem það nafn er plenary-innblástur eða
real-innblástur, þá er það a!t sama tó-
bakið. Að vísu eru þesjar kenningar
har!a mismunandi, en eins og við t. d.
hötum kynst Pienary innblæstrinum, er
hann alveg sama og bókstafsinnblástur
í öllu sem nokkru máli skiftir. Það hefir
verið sýnt svo greinilega, að eg hleyp
alveg yfir það hér, til þess að teygja ekkj
tímann. Það getur verið að Plenarv-inn-
blásturinn heimti ekki t. d. þá hreinustu
grísku á n. t., en það skiftir engu máli,
og það sem sagt hefir verið hér að fram-
an á því einnig við hann. Munurinn að
eins sá sami einsogá því að berjast grímu-
laus eða með grímu,að sigla undir sönnu
flaggi eða fölsku.
Við skulum þá að lokum athuga með
fáeinum orðum hverja skoðun við höfum
á ritningunni og innblæstrinum. Og
þá verðum við auðvitað að sækja þá skoð-
un í ritninguna sjálfa. Þegar menn tala
um óskeikula biblíu, þá gleyma menn of
oft að spyrja: í hverju er biblían ó-
skeikul? Hér hvílir alt málið á. Er hún
óskeikul í öllu? Eca er hún óskeikul að
eins í einstöku tilliti? Og þákemurönn-
ur spurning: Hver er tilgangur ritning-
arinnar? Ef við getum svarað henni rétt,
þá er líka lausnin fundin á vandamálinu
um óskeikulleikann. Því að við treyst-
um því fult og fast, að guð hafi gefið okk-
ur biblíu, sem er óskeikul í því, sem er
tilgangur hennar. Ef það hefði nú verið
tilgangur guðs með ritningunni, að kenna
okkur málfræði, sögu, náttúrufræði eða
slíkt, þá mundi hann hafa gefið okkur
slíka biblíu. En einmitt það, að biblían
reynist eklti óskeikul í þeimefnum, sann-
ar okkur, að guð hafi ekki haft þann til-
2 ang.
" ® , ' . ..
Við getum upplyst þetta með Ijósum
dæjnum. Þegar eg segi að úrið mitt sé
óskeikult, þá miða eg það við tilgang
úrsins: Þann, að segja mér hvaða tími
dags sé. En úrið getur verið svo og svo
ófullkomið að öðru leyti, kassinn Ijótur
og skemduro. s. frv. Og úrið reynist alls
óhæft til að segja mér hvernig veðrið sé,
hve mikið frost og þess háttar, en er jafn
óskeikultfyrirþví. Óskeikulleikinn verður
altaf að miðast við tilganginn, og hann
stendur jafnóhaggaður þó að margt skorti
í öðru tilliti. Annað dæmi. Ef eg er á
ferð og hefi með mér fylgdarmann, þá er
eg ánægður og óhræddur,ef eg að eins er
viss um,að hann sé öruggur að rata leið-
ina, og yfirstíga erfiðleika í sambandi við
hana. Og eg er jafnánægður með hann
sem fylgdarmann, þó að eg komist að
raun um að skoðanir hans á náttúrufræð-
inni og rafmagnsfræðinni séu ramm-
skakkar, og þótt hann sé illa að sér í
mannkynssögu og tungumálum.
Ritningin hefir ákveðinn tilgang, og
við þann tilgang verður óskeikulleiki
hennar að miðast. Það sem ekki kemur
þeim tilgangi við geta svo rannsóknir
og hvað sem er hrundið, það hefir engin
áhrif á óskeikulleikann. En hver er
svo þessi tilgangur ritningarinnar?
Jesús sagði: Ritningarnar — þær eru
það sem vitna um migi). Tilgangur ritn-
ingarinnar er sá, að leiða okkur til Jesú
Krists, og gegnum hann til guðs. Og
það er því djúpur sannleikskjarni í orðum
Lúters, þegar hann miðaði gildi rita bibl-
íunnar við þetta, hvort þau sýndu okkur
Krist.
Þessum tilgangi nftr ritningin og hefir
ætíð náð. Þrátt fyrir allan mismun
i) Jóh. 5,39.